Jeśli w jakimś miejscu Was nie przyjmą…

Trudno skomentować tę sprawę, jeżeli się nie zna szczegółów. Żeby się miarodajnie wypowiedzieć, trzeba by było mieszkać w Watykanie i z bliska przyglądać się całej sprawie. W tym kontekście, dziwię się jednoznacznym w treści komentarzom medialnym, których autorzy wszystko już wiedzą i na wszystkie pytania mają odpowiedź.
Ja oczywiście jestem za pełnym wyjaśnieniem całej sprawy i – jeśli wina zostanie udowodniona – jestem za wyciągnięciem wszelkich konsekwencji. Ale nadal chyba obowiązuje zasada domniemania niewinności, którą przywołuje się na każdym kroku w odniesieniu do wszystkich, tylko nie do duchownych. Na nich wyroki media wydają od razu, na podstawie pierwszych doniesień. I wszyscy uważają to za coś normalnego, nikt nie protestuje.
Ponadto, nie straciła na aktualności stara zasada prawna: AUDIATUR ET ALTERA PARS – co się tłumaczy: powinna być wysłuchana druga strona. Moje doświadczenie życiowe – w tym także kapłańskie – każe mi dodać do tej zasady słowo: ZAWSZE, bowiem ile razy swoje poglądy, opinie lub decyzje oparłem na stanowisku jednej strony, tyle razy zawsze musiałem się wycofywać, odwoływać, nierzadko przepraszać… Bo zwykle okazywało się, że ta druga strona też ma swoje racje, a stanowisko jednej strony, które uważałem za całościowe i zupełnie logiczne, okazywało się jednak niepełne. Naprawdę, zawsze trzeba wysłuchać drugiej strony! Nawet, jeżeli wygląda na bardzo winną, czy totalnie przegraną, a sprawa – za oczywistą. Nie wiem, czy w tym przypadku owej drugiej strony wysłuchano… Chyba nie!
Natomiast co do poglądu, że ktoś miałby Z TAKIEGO Kościoła uciekać na podstawie tego wydarzenia, rodzi się cała gama zastrzeżeń. Po pierwsze, trzeba by na spokojnie dokonać prostego rachunku, czego w Kościele jest więcej – dobra, czy zła? Jeżeli zatem pojedyncze wydarzenie jest w stanie tak zachwiać czyjąś wiarą, to gratuluję takiej wiary! Po drugie: czy wszyscy biskupi (i nuncjusze) to pedofile? Można pominąć milczeniem naprawdę ofiarną posługę wielu duchownych? Po trzecie – z treści pytania wnioskuję, że te osoby są także w Kościele. Co one robią zatem, aby ten Kościół nie był TAKIM Kościołem? Jak one pomnażają dobro Kościoła – czy tylko go krytykują, atakują i z satysfakcją wręcz rozpowiadają o jego błędach? Czy chociaż modlą się za Kościół i duchownych, także – a może szczególnie – tych pogubionych?…
Od razu zaznaczam, że za taką troskę o dobro Kościoła nie uważam medialnej działalności Księdza Isakowicza Zaleskiego. Z całą odpowiedzialnością podkreślam, że jako ksiądz nie identyfikuję się z postawą i wieloma poglądami tego księdza. Uznaję, że wypowiadane poglądy są jego prywatnymi poglądami, ale irytuje mnie to, że pod pozorem troski o Kościół biega po różnych stacjach, także tych nieprzyjaznych Kościołowi, i wypłakuje się im w rękaw. Nie uważam, żeby jego działalność przysparzała Kościołowi dobra!
Uwzględniwszy te wszystkie zastrzeżenia i okoliczności, potwierdzam raz jeszcze, że jestem za dogłębnym wyjaśnieniem sprawy Biskupa Wesołowskiego – i wszystkich tego typu spraw. Ks. Jacek

Ale o czym my w ogóle mówimy?…
Proszę jeszcze raz przeczytać całość mojej wypowiedzi!
Pozdrawiam! Ks. Jacek

Dowody "raczej" są mocne… Być może, nie wiem… Natomiast nie spieszyłbym się z ferowaniem kategorycznych opinii i wyroków na tym etapie. Naprawdę, nie chcę ponownie przytaczać całej swojej argumentacji w tej sprawie – to, co napisałem powyżej, jest moim precyzyjnym stanowiskiem. Pozdrawiam! Ks. Jacek

A w którym miejscu Pan wyczytał, że zarzucam Wam cokolwiek? Ja napisałem, że nie należy ferować kategorycznych wyroków – dlaczego Pan odnosi to do siebie? A co do potrzeby jasnego i konkretnego wyjaśniania takich spraw, to ja jestem całkowicie za tym i napisałem o tym wyraźnie w swojej wypowiedzi. Jeszcze raz proszę o jej uważne i spokojne przeczytanie, ale pod kątem tego, "co poeta miał na myśli", a nie co czytelnik chce tam znaleźć. Ks. Jacek

OK. Pozdrawiam! Ks. Jacek