Kimże ja jestem, Panie?…

Prawda się nie boi! Kto żyje w prawdzie ten jest wolny! Tam, gdzie pojawia się kłamstwo tam wdziera się ciemność. W oczy spojrzeć nie potrafimy, a jeśli się udaje to jest w patrzących oczach pustka.

Pod korcem oznacza próbę „zabezpieczenie” prawdy, zakonserwowania jej w słojach najlepiej ukrywając przed „niepożądanym” wzrokiem. Czy nie o to chodzi ojcu kłamstwa? Tutaj wchodzą próby obrony Boga przed skażeniem. Trochę na zasadzie nie wychodzę z domu, bo mogę sobie nogę złamać. A na schodach domu to co? Nie złamiesz? Wstając z łóżka można się przewrócić i co? Nie będę wstawał? Pod korcem niesie w sobie także doświadczenie wstydu, bo słowo Boże takie „niewspółczesne”, niepopularne, staroświeckie. Czy mam się wstydzić słowa, które otrzymałem od mego Pana? Czy mam się rumienić ze wstydu mówiąc, że czytam, rozważam i staram się żyć tym słowem? Kogo się wstydzę?

Pod łóżkiem natomiast opisuje sytuację strachu. Wszak pod łóżko wchodzi się ze strachu (przecież nie mówimy o zabawie w chowanego). To dobre miejsce na schowek (przynajmniej tak się wydaje). Lękamy się wychodzić z Bożym słowem. Kiedy wchodzi się ze światłem do ciemności to ci, którzy żyją w niej mrużą oczy, bo wręcz „boli”. Anna Kamieńska powiedziała, że miłość przynosi także ból i zadała retoryczne pytanie: czy pozwolimy sobie wyrwać ten ból? Za jaką cenę? Z jakimi konsekwencjami? Myślę, że chowamy to światło z tego powodu także, iż nie wypełniamy słowa Bożego i boimy się zarzutów ze strony wrogów słowa. Lękamy się konfrontacji ze słowem Pana, a potem ze światem.
W Jego świetle i prawdzie nie ma nic ukrytego, co by nie miało wyjść na jaw. Wszystko stanie w Prawdzie! Niech się śmieją ci, co oszukują, kłamią ludzi (i siebie samych). Boga nie okłamią! Niech sobie szepczą na ucho, że zrobili kogoś w konia. Gdy przyjdzie stanąć w prawdzie okaże się, że samych siebie wpuścili w kanał. Kto nie żyje w świetle (w prawdzie) ten żyje w ciemności i cóż tam może widzieć?!

W jakim królestwie żyjesz takiego króla słuchasz. Jeśli żyjesz w świetle i prawdzie to słuchasz słowa Boga, jeśli w ciemności i kłamstwie to słuchasz podszeptów pana ciemności. Zbyt ostry przeskok?! Nie! Bo to jest jedyna alternatywa. Nie ma tutaj szarej strefy, że trochę tu i trochę tam. Jak mówi Pan Jezus w ewangelii nie możesz dwom panom służyć jednocześnie. Nie da się! Albo wybierasz Boga albo wybierasz szatana. Albo walczysz pod sztandarem Krzyża albo pod proporcami złego. Dlatego ważne jest pytanie: gdzie żyjesz? W jakim królestwie? Za kim się opowiedziałeś? I należy je powtarzać! Raz wybrawszy ciągle wybierać muszę, wszak władca ciemności posyła swych szpiegów (by śledzili, a nie naśladowali) w szeregi armii Pana i ci niszą, kradną, mącą, zabijają czy też przeciągają na stronę wroga.

W kontekście wyboru królestwa i króla spójrzmy na ostatnie jakże oczywiste stwierdzenia z ewangelii: Taką samą miarą, jaką wy mierzycie, odmierzą wam i jeszcze wam dołożą. Wszak co posiejesz to zbierzesz. Dobre ziarno przynosi dobre owoce i dobre plony. Złe ziarno niesie złe owoce i złe plony. Z dobrego drzewa nie zbierzesz złych owoców. Wiadomo, co robi się ze złymi owocami – wyrzuca się je (tak samo jak złe ryby z sieci) na zewnątrz czyli poza środowisko życiowe i usychają lub zdychają i pali się. Okazuje się, że kto nie ma, pozbawią go i tego, co ma. Jeśli przynoszę dobre owoce to spełni się obietnica Pana: kto ma, temu będzie dane. Tylko prawda i dobro są trwałe. …

Doprawdy, nie ma za co 🙂