Obcowanie z Bogiem

Młodzież z Tomska już w Polsce a my niedługo będziemy.

(Mi 6,1-4.6-8)
Słuchajcie, tego, co Pan powiedział: Stań, prowadź spór wobec gór, niech słuchają pagórki twego głosu! Słuchajcie, góry sporu Pańskiego, nakłońcie uszu, posady ziemi! Oto Pan ma spór ze swym ludem i oskarżać będzie Izraela. Ludu mój, cóżem ci uczynił? Czym ci się uprzykrzyłem? Odpowiedz Mi! Otom cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli wybawiłem ciebie i posłałem przed obliczem twoim Mojżesza, Aarona i Miriam. Ludu mój, wspomnij, proszę, co zamierzał Balak, król Moabu, a co mu odpowiedział Balaam, syn Beora? Co było od Szittim do Gilgal – żebyś poznał zbawcze dzieła Pańskie. Z czym stanę przed Panem, i pokłonię się Bogu wysokiemu? Czy stanę przed Nim z ofiarą całopalną, z cielętami rocznymi? Czy Pan się zadowoli tysiącami baranów, miriadami potoków oliwy? Czy trzeba, bym wydał pierworodnego mego za mój występek, owoc łona mego za grzech mojej duszy? Powiedziano ci, człowiecze, co jest dobre. I czegoż żąda Pan od ciebie, jeśli nie pełnienia sprawiedliwości, umiłowania życzliwości i pokornego obcowania z Bogiem twoim?

(Mt 12,38-42)
Niektórzy z uczonych w Piśmie i faryzeuszów rzekli do Jezusa: Nauczycielu, chcielibyśmy jakiś znak widzieć od Ciebie. Lecz On im odpowiedział: Plemię przewrotne i wiarołomne żąda znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku proroka Jonasza. Albowiem jak Jonasz był trzy dni i trzy noce we wnętrznościach wielkiej ryby, tak Syn Człowieczy będzie trzy dni i trzy noce w łonie ziemi. Ludzie z Niniwy powstaną na sądzie przeciw temu plemieniu i potępią je; ponieważ oni wskutek nawoływania Jonasza się nawrócili, a oto tu jest coś więcej niż Jonasz. Królowa z Południa powstanie na sądzie przeciw temu plemieniu i potępi je; ponieważ ona z krańców ziemi przybyła słuchać mądrości Salomona, a oto tu jest coś więcej niż Salomon.

Szczęść Boże! Dzień dobry! Serdecznie pozdrawiam Annę, Roberta, Jana, M) oraz wszystkich, którzy zasiądą dziś razem z nami do stołu Słowa. Kolejny dzień na dwie refleksje z Surgutu, z mini lekcją rosyjskiego 😉

1. Fragment z Księgi Micheasza ma bardzo znamienny podtytuł: istota prawdziwej religii, a dalej czytamy opis gwałtownego sporu między Bogiem i ludem wybranym. Bo istotą religii nie są rytuały, obrzędy, ale to żywa relacja stworzenia ze Stwórca. W kontekście Ewangelii to wiara w Jezusa Chrystusa, owo „coś więcej” – to osobista relacja z Jezusem jako Zbawicielem. Relacja, w której nie brak również dialogów z ostrą wymianą zdań. Czy potrafię поспорить „posporić”, czyli pokłócić się z Bogiem? Jak wygląda moja modlitwa, moje spotkania z Bogiem? Spór Boga z Jego ludem zakończony został konkluzją, świadczącej o tym, że dokonało się spotkanie, to co nazwane zostało przez Micheasza pokornym obcowaniem z Bogiem. Pokornym a więc w prawdzie, tak jak stworzenie spotyka się ze Stwórcą, tak jak dziecko spotyka się z Ojcem, tak jak grzesznik spotyka się ze Zbawicielem. A jakie są twoje spotkania z Bogiem?

2. Faryzeusze z dzisiejszej Ewangelii chcieliby zobaczyć jakiś znak. W słowach tych pobrzmiewa jedynie ciekawość, ale bez zaangażowania. Wydaje się jakby nie wiedzieli o co, kogo i dlaczego proszą… Słusznie Jezus nazywa ich przewrotnymi i wiarołomnymi. Nie szukają znaku, by uwierzyć, ale by проверить „prowierić” – co po rosyjsku znaczy – sprawdzić. Jezus nie jest magikiem, sztukmistrzem….Dlatego żaden znak poza znakiem Jonasza nie będzie dany. Ciekawe, że znak Jonasza – jest znakiem, który nie miał świadków i którego nikt nie widział. W ten dość zaskakujący sposób Jezus podkreśla wartość wiary. Wiara w śmierć i zmartwychwstanie Jezusa to „coś więcej” niż nawoływanie Jonasza i mądrość Salomona. Boża logika to coś więcej niż ludzkie spekulacje. Czym częściej kieruję się w swoim życiu: wiarą czy „prowieraniem”? Ludzką logiką czy szukam Bożego światła? Opieram się na własnych racjach (bywa że dobrych, ale niewystarczających) czy szukam zrozumienia w Słowie?