Moi
Drodzy, w dniu wczorajszym
ważne
dla siebie dni
przeżywały
bliskie mi Osoby
Drodzy, w dniu wczorajszym
ważne
dla siebie dni
przeżywały
bliskie mi Osoby
Imieniny,
czyli święto Patrona, przeżywały:
czyli święto Patrona, przeżywały:
–
Ojciec
Mateusz Fleiszerowicz – Franciszkanin,
mój Kolega ze studiów prawa kanonicznego na KUL;
Ojciec
Mateusz Fleiszerowicz – Franciszkanin,
mój Kolega ze studiów prawa kanonicznego na KUL;
–
Mateusz
Grzyb – za
czasów mojego wikariatu:
Lektor w
Parafii
w
Żelechowie;
Mateusz
Grzyb – za
czasów mojego wikariatu:
Lektor w
Parafii
w
Żelechowie;
–
Mateusz
Sitek – za
czasów mojego wikariatu: członek
Wspólnoty
młodzieżowej
w Celestynowie;
Mateusz
Sitek – za
czasów mojego wikariatu: członek
Wspólnoty
młodzieżowej
w Celestynowie;
–
Mateusz
Maksymiuk – należący
w
swoim czasie
do Wspólnoty młodzieżowej w Białej Podlaskiej;
Mateusz
Maksymiuk – należący
w
swoim czasie
do Wspólnoty młodzieżowej w Białej Podlaskiej;
–
Mateusz
Mochnacz – mój
Znajomy
z Białej Podlaskiej;
Mateusz
Mochnacz – mój
Znajomy
z Białej Podlaskiej;
–
Mateusz
Śledziewski – za
czasów mojego
wikariatu:
Lektor
w
Parafii w
Tłuszczu;
Mateusz
Śledziewski – za
czasów mojego
wikariatu:
Lektor
w
Parafii w
Tłuszczu;
–
Mateusz
Sętorek – należący
niegdyś do Wspólnoty
młodzieżowej w Trąbkach;
Mateusz
Sętorek – należący
niegdyś do Wspólnoty
młodzieżowej w Trąbkach;
–
Mateusz
Rutkowski, mój był
Uczeń
z Żelechowa.
Mateusz
Rutkowski, mój był
Uczeń
z Żelechowa.
Urodziny
natomiast obchodził
Bartłomiej Górski,
należący ongiś do Wspólnoty młodzieżowej w Trąbkach.
natomiast obchodził
Bartłomiej Górski,
należący ongiś do Wspólnoty młodzieżowej w Trąbkach.
Dzisiaj
zaś imieniny przeżywa Ksiądz Tomasz Oponowicz, z którym miałem
przyjemność współpracować w ramach Pieszej Pielgrzymki
Podlaskiej.
zaś imieniny przeżywa Ksiądz Tomasz Oponowicz, z którym miałem
przyjemność współpracować w ramach Pieszej Pielgrzymki
Podlaskiej.
Życzę
Wszystkim dziś świętującym bardzo intensywnej więzi z Jezusem i
nieustannego czynienia swego serca Jego świątynią. I o to będę
się dla nich modlił.
Wszystkim dziś świętującym bardzo intensywnej więzi z Jezusem i
nieustannego czynienia swego serca Jego świątynią. I o to będę
się dla nich modlił.
Moi
Drodzy, serdecznie dziękujemy Księdzu Markowi za wczorajsze słówko
z Syberii. Jak zawsze – wiele intrygujących i mobilizujących do
myślenia treści, i jak zawsze: mało komentarzy… Myślę, że
warto podjąć z Księdzem Markiem dialog i dyskusję w sprawach tak
bardzo ważnych. Zwłaszcza, że wiem – skądinąd – że wielu z
Was uważa słówka z Syberii za wielką wartość tego bloga. I
słusznie! Tylko teraz trzeba się „dołożyć” do pomnażania
tej wartości. Zachęcam!
Drodzy, serdecznie dziękujemy Księdzu Markowi za wczorajsze słówko
z Syberii. Jak zawsze – wiele intrygujących i mobilizujących do
myślenia treści, i jak zawsze: mało komentarzy… Myślę, że
warto podjąć z Księdzem Markiem dialog i dyskusję w sprawach tak
bardzo ważnych. Zwłaszcza, że wiem – skądinąd – że wielu z
Was uważa słówka z Syberii za wielką wartość tego bloga. I
słusznie! Tylko teraz trzeba się „dołożyć” do pomnażania
tej wartości. Zachęcam!
W
dniu dzisiejszym w liturgii mamy dzień powszedni, jednak w Diecezji
siedleckiej przeżywamy Święto Rocznicy poświęcenia Katedry
siedleckiej. I tego właśnie dotyczy poniższe rozważanie.
dniu dzisiejszym w liturgii mamy dzień powszedni, jednak w Diecezji
siedleckiej przeżywamy Święto Rocznicy poświęcenia Katedry
siedleckiej. I tego właśnie dotyczy poniższe rozważanie.
Gaudium
et spes! Ks. Jacek
et spes! Ks. Jacek
Święto
Rocznicy poświęcenia Katedry siedleckiej,
Rocznicy poświęcenia Katedry siedleckiej,
do
czytań z t. VI Lekcjonarza:
czytań z t. VI Lekcjonarza:
2
Krn 5,6–8.9b.10.13–6,2 albo: Ef 2,19–22; Łk 19,1–10
Krn 5,6–8.9b.10.13–6,2 albo: Ef 2,19–22; Łk 19,1–10
CZYTANIE
Z DRUGIEJ KSIĘGI KRONIK:
Z DRUGIEJ KSIĘGI KRONIK:
Król
Salomon i cała społeczność Izraela, zgromadzona przy nim przed
Arką, składali na ofiarę owce i woły, których nie rachowano i
nie obliczono z powodu wielkiej ilości.
Salomon i cała społeczność Izraela, zgromadzona przy nim przed
Arką, składali na ofiarę owce i woły, których nie rachowano i
nie obliczono z powodu wielkiej ilości.
Następnie
kapłani wprowadzili Arkę Przymierza Pana na jej miejsce do
sanktuarium świątyni, to jest do Świętego Świętych, pod
skrzydła cherubów, a cheruby miały tak rozpostarte skrzydła nad
miejscem Arki, że okrywały Arkę i jej drążki z wierzchu.
Pozostają one tam aż do dnia dzisiejszego. W Arce zaś nie było
nic oprócz dwóch tablic, tablic Przymierza, które Mojżesz tam
złożył pod Horebem, gdy Pan zawarł przymierze z synami Izraela w
czasie ich wyjścia z Egiptu.
kapłani wprowadzili Arkę Przymierza Pana na jej miejsce do
sanktuarium świątyni, to jest do Świętego Świętych, pod
skrzydła cherubów, a cheruby miały tak rozpostarte skrzydła nad
miejscem Arki, że okrywały Arkę i jej drążki z wierzchu.
Pozostają one tam aż do dnia dzisiejszego. W Arce zaś nie było
nic oprócz dwóch tablic, tablic Przymierza, które Mojżesz tam
złożył pod Horebem, gdy Pan zawarł przymierze z synami Izraela w
czasie ich wyjścia z Egiptu.
Kiedy
tak zgodnie, jak jeden, trąbili i śpiewali, tak iż słychać było
tylko jeden głos wysławiający majestat Pana, kiedy podnieśli głos
wysoko przy wtórze trąb, cymbałów i instrumentów muzycznych przy
wychwalaniu Pana, że jest dobry i że na wieki Jego łaskawość,
świątynia napełniła się obłokiem chwały Pana, tak iż nie
mogli kapłani tam pozostać i pełnić swej służby z powodu tego
obłoku, bo chwała Pana wypełniła świątynię Bożą.
tak zgodnie, jak jeden, trąbili i śpiewali, tak iż słychać było
tylko jeden głos wysławiający majestat Pana, kiedy podnieśli głos
wysoko przy wtórze trąb, cymbałów i instrumentów muzycznych przy
wychwalaniu Pana, że jest dobry i że na wieki Jego łaskawość,
świątynia napełniła się obłokiem chwały Pana, tak iż nie
mogli kapłani tam pozostać i pełnić swej służby z powodu tego
obłoku, bo chwała Pana wypełniła świątynię Bożą.
Wtedy
przemówił Salomon: „Pan powiedział, że będzie mieszkać w
chmurze, a ja Tobie, Panie, wybudowałem dom na mieszkanie, miejsce
przebywania Twego na wieki”.
przemówił Salomon: „Pan powiedział, że będzie mieszkać w
chmurze, a ja Tobie, Panie, wybudowałem dom na mieszkanie, miejsce
przebywania Twego na wieki”.
ALBO:
CZYTANIE
Z LISTU ŚWIĘTEGO PAWŁA APOSTOŁA DO EFEZJAN:
Z LISTU ŚWIĘTEGO PAWŁA APOSTOŁA DO EFEZJAN:
Bracia:
Nie jesteście już obcymi i przychodniami, ale jesteście
współobywatelami świętych i domownikami Boga, zbudowani na
fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest
sam Chrystus Jezus. W Nim zespalana cała budowla rośnie na świętą
w Panu świątynię, w Nim i wy także wznosicie się we wspólnym
budowaniu, by stanowić mieszkanie Boga przez Ducha.
Nie jesteście już obcymi i przychodniami, ale jesteście
współobywatelami świętych i domownikami Boga, zbudowani na
fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest
sam Chrystus Jezus. W Nim zespalana cała budowla rośnie na świętą
w Panu świątynię, w Nim i wy także wznosicie się we wspólnym
budowaniu, by stanowić mieszkanie Boga przez Ducha.
SŁOWA
EWANGELII WEDŁUG ŚWIĘTEGO ŁUKASZA:
EWANGELII WEDŁUG ŚWIĘTEGO ŁUKASZA:
Jezus
wszedł do Jerycha i przechodził przez miasto. A był tam pewien
człowiek, imieniem Zacheusz, zwierzchnik celników i bardzo bogaty.
Chciał on koniecznie zobaczyć Jezusa, kto to jest, ale nie mógł z
powodu tłumu, gdyż był niskiego wzrostu. Pobiegł więc naprzód i
wspiął się na sykomorę, aby móc Go ujrzeć, tamtędy bowiem miał
przechodzić.
wszedł do Jerycha i przechodził przez miasto. A był tam pewien
człowiek, imieniem Zacheusz, zwierzchnik celników i bardzo bogaty.
Chciał on koniecznie zobaczyć Jezusa, kto to jest, ale nie mógł z
powodu tłumu, gdyż był niskiego wzrostu. Pobiegł więc naprzód i
wspiął się na sykomorę, aby móc Go ujrzeć, tamtędy bowiem miał
przechodzić.
Gdy
Jezus przyszedł na to miejsce, spojrzał w górę i rzekł do niego:
„Zacheuszu, zejdź prędko, albowiem dziś muszę się zatrzymać w
twoim domu”.
Jezus przyszedł na to miejsce, spojrzał w górę i rzekł do niego:
„Zacheuszu, zejdź prędko, albowiem dziś muszę się zatrzymać w
twoim domu”.
Zeszedł
więc z pośpiechem i przyjął Go rozradowany. A wszyscy, widząc
to, szemrali: „Do grzesznika poszedł w gościnę”.
więc z pośpiechem i przyjął Go rozradowany. A wszyscy, widząc
to, szemrali: „Do grzesznika poszedł w gościnę”.
Lecz
Zacheusz stanął i rzekł do Pana: „Panie, oto połowę mego
majątku daję ubogim, a jeśli kogo w czym skrzywdziłem, zwracam
poczwórnie”.
Zacheusz stanął i rzekł do Pana: „Panie, oto połowę mego
majątku daję ubogim, a jeśli kogo w czym skrzywdziłem, zwracam
poczwórnie”.
Na
to Jezus rzekł do niego: „Dziś zbawienie stało się udziałem
tego domu, gdyż i on jest synem Abrahama. Albowiem Syn Człowieczy
przyszedł szukać i zbawić to, co zginęło”.
to Jezus rzekł do niego: „Dziś zbawienie stało się udziałem
tego domu, gdyż i on jest synem Abrahama. Albowiem Syn Człowieczy
przyszedł szukać i zbawić to, co zginęło”.
Katedra
pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w
Siedlcach, której rocznicę poświęcenia dziś obchodzimy, została
wybudowana w latach 1906–1912, w stylu neogotyckim, na
planie krzyża łacińskiego. W dniu 22 września 1913 roku
została konsekrowana przez Biskupa lubelskiego, Franciszka
Jaczewskiego. Od 1924 roku, jest katedrą Diecezji siedleckiej.
Budowę ostatecznie zakończono w 1928 roku.
pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w
Siedlcach, której rocznicę poświęcenia dziś obchodzimy, została
wybudowana w latach 1906–1912, w stylu neogotyckim, na
planie krzyża łacińskiego. W dniu 22 września 1913 roku
została konsekrowana przez Biskupa lubelskiego, Franciszka
Jaczewskiego. Od 1924 roku, jest katedrą Diecezji siedleckiej.
Budowę ostatecznie zakończono w 1928 roku.
Przy
okazji, warto nadmienić, iż Diecezja siedlecka wywodzi się z
Diecezji podlaskiej, którą utworzył Pius VII bullą „Ex imposita
Nobis” z dnia 30 czerwca 1818 roku. Diecezja podlaska, z
siedzibą w Janowie, odegrała ważną rolę w historii polskiego
Kościoła, między innymi ze względu na obecność na jej terenie
Unitów Podlaskich.
okazji, warto nadmienić, iż Diecezja siedlecka wywodzi się z
Diecezji podlaskiej, którą utworzył Pius VII bullą „Ex imposita
Nobis” z dnia 30 czerwca 1818 roku. Diecezja podlaska, z
siedzibą w Janowie, odegrała ważną rolę w historii polskiego
Kościoła, między innymi ze względu na obecność na jej terenie
Unitów Podlaskich.
W
sierpniu 1923 roku, w Janowie odbył się Synod diecezjalny. W jego
wyniku Pius XI, bullą „Pro recto et utili”, z dnia 25
stycznia 1924 roku, przeniósł stolicę Diecezji do Siedlec,
wynosząc kościół parafialny pod wezwaniem Niepokalanego
Poczęcia Najświętszej Maryi Panny do godności katedry i nadając
Diecezji nazwę „siedleckiej, czyli podlaskiej”. Jej
pierwszym Pasterzem został Biskup Henryk Przeździecki.
sierpniu 1923 roku, w Janowie odbył się Synod diecezjalny. W jego
wyniku Pius XI, bullą „Pro recto et utili”, z dnia 25
stycznia 1924 roku, przeniósł stolicę Diecezji do Siedlec,
wynosząc kościół parafialny pod wezwaniem Niepokalanego
Poczęcia Najświętszej Maryi Panny do godności katedry i nadając
Diecezji nazwę „siedleckiej, czyli podlaskiej”. Jej
pierwszym Pasterzem został Biskup Henryk Przeździecki.
Święty
Jan Paweł II, bullą „Totus Tuus Poloniae Populus”
z dnia 25 marca 1992 roku, zreorganizował strukturę
Kościoła w Polsce. Zmniejszyło się terytorium Diecezji
siedleckiej i została ona włączona do Metropolii lubelskiej. Od
tego czasu określa się ją jako: „Diecezja siedlecka”,
bez: „podlaska”.
Jan Paweł II, bullą „Totus Tuus Poloniae Populus”
z dnia 25 marca 1992 roku, zreorganizował strukturę
Kościoła w Polsce. Zmniejszyło się terytorium Diecezji
siedleckiej i została ona włączona do Metropolii lubelskiej. Od
tego czasu określa się ją jako: „Diecezja siedlecka”,
bez: „podlaska”.
Do
najważniejszych wydarzeń w dziejach Diecezji zalicza się
Beatyfikację Wincentego Lewoniuka i Dwunastu Towarzyszy –
Unitów Podlaskich, dokonaną w Rzymie, w dniu 6 październiku 1996
roku; a także wizytę Jana Pawła II w Siedlcach, w dniu 10
czerwca 1999 roku.
najważniejszych wydarzeń w dziejach Diecezji zalicza się
Beatyfikację Wincentego Lewoniuka i Dwunastu Towarzyszy –
Unitów Podlaskich, dokonaną w Rzymie, w dniu 6 październiku 1996
roku; a także wizytę Jana Pawła II w Siedlcach, w dniu 10
czerwca 1999 roku.
Obecnie
Pasterzem Kościoła siedleckiego jest Biskup
Kazimierz Gurda, którego
w posłudze pasterskiej wspiera Biskup
pomocniczy Piotr Sawczuk. Diecezja
siedlecka obejmuje dwieście
czterdzieści pięć parafii, podzielonych
na dwadzieścia
pięć dekanatów. Pracuje
w niej około
sześciuset osiemdziesięciu kapłanów diecezjalnych i około
siedemdziesięciu kapłanów zakonnych. Patronami
diecezji są Święci
Apostołowie Szymon i Juda Tadeusz oraz Święty Jozafat Kuncewicz.
Pasterzem Kościoła siedleckiego jest Biskup
Kazimierz Gurda, którego
w posłudze pasterskiej wspiera Biskup
pomocniczy Piotr Sawczuk. Diecezja
siedlecka obejmuje dwieście
czterdzieści pięć parafii, podzielonych
na dwadzieścia
pięć dekanatów. Pracuje
w niej około
sześciuset osiemdziesięciu kapłanów diecezjalnych i około
siedemdziesięciu kapłanów zakonnych. Patronami
diecezji są Święci
Apostołowie Szymon i Juda Tadeusz oraz Święty Jozafat Kuncewicz.
Oddajemy
zatem dzisiaj cześć Chrystusowi Panu za świątynię – za
to szczególne miejsce, w którym spotyka się z człowiekiem zarówno
w Sakramentach, które się tam sprawuje, jak i w cichej
obecności w tabernakulum, gdzie oczekuje na serca gorące,
gotowe trwać w głębokiej jedności z Nim. Spośród zaś wielu
różnych świątyń – biskupia katedra zajmuje miejsce
wyjątkowe. Jako serce i centrum konkretnej diecezji, jako
miejsce sprawowania urzędu i pasterskiej posługi przez biskupa
diecezjalnego, jawi się jako rzeczywisty znak jedności Kościoła
na tym skrawku ziemi, jakim jest diecezja – a także jedności
całego Kościoła powszechnego.
zatem dzisiaj cześć Chrystusowi Panu za świątynię – za
to szczególne miejsce, w którym spotyka się z człowiekiem zarówno
w Sakramentach, które się tam sprawuje, jak i w cichej
obecności w tabernakulum, gdzie oczekuje na serca gorące,
gotowe trwać w głębokiej jedności z Nim. Spośród zaś wielu
różnych świątyń – biskupia katedra zajmuje miejsce
wyjątkowe. Jako serce i centrum konkretnej diecezji, jako
miejsce sprawowania urzędu i pasterskiej posługi przez biskupa
diecezjalnego, jawi się jako rzeczywisty znak jedności Kościoła
na tym skrawku ziemi, jakim jest diecezja – a także jedności
całego Kościoła powszechnego.
Dlatego
dobrze, że przynajmniej raz do roku – chociaż nie musi to być
jedynie raz do roku – każda diecezja może Chrystusowi,
Najwyższemu i Jedynemu Pasterzowi, podziękować za takie
miejsce, święte miejsce, w którym On sam dokonuje
znaków swego pasterskiego działania.
dobrze, że przynajmniej raz do roku – chociaż nie musi to być
jedynie raz do roku – każda diecezja może Chrystusowi,
Najwyższemu i Jedynemu Pasterzowi, podziękować za takie
miejsce, święte miejsce, w którym On sam dokonuje
znaków swego pasterskiego działania.
W
tej wyjątkowej świątyni – jak w każdej świątyni zresztą –
schodzą się te wszystkie wymiary pojęcia „świątynia”,
jakie dzisiaj zarysowuje przed nami liturgia słowa Bożego: zarówno
wymiar materialny monumentalnej budowli, jak ta, wybudowana i
poświęcona przez króla Salomona; jak też ów wymiar
wspólnotowy, według którego świątynia symbolizuje jedność
pomiędzy uczniami Chrystusa, o czym Paweł Apostoł mówi do Efezjan
w drugim czytaniu; jak wreszcie wymiar jednostkowy, gdzie
świątynią jest serce człowieka – na co z kolei zwraca naszą
uwagę wydarzenie, opisane w Ewangelii.
tej wyjątkowej świątyni – jak w każdej świątyni zresztą –
schodzą się te wszystkie wymiary pojęcia „świątynia”,
jakie dzisiaj zarysowuje przed nami liturgia słowa Bożego: zarówno
wymiar materialny monumentalnej budowli, jak ta, wybudowana i
poświęcona przez króla Salomona; jak też ów wymiar
wspólnotowy, według którego świątynia symbolizuje jedność
pomiędzy uczniami Chrystusa, o czym Paweł Apostoł mówi do Efezjan
w drugim czytaniu; jak wreszcie wymiar jednostkowy, gdzie
świątynią jest serce człowieka – na co z kolei zwraca naszą
uwagę wydarzenie, opisane w Ewangelii.
Wszystkie
te wymiary widzimy w każdej świątyni: budowli, oraz znaku
jedności gromadzącej się w nim wspólnoty i miejscu, gdzie
serce każdego poszczególnego człowieka napełnia się Bożą
obecnością, stając się tym samym żywą świątynią.
te wymiary widzimy w każdej świątyni: budowli, oraz znaku
jedności gromadzącej się w nim wspólnoty i miejscu, gdzie
serce każdego poszczególnego człowieka napełnia się Bożą
obecnością, stając się tym samym żywą świątynią.
Dzisiaj
te wszystkie wymiary odnosimy do kościoła katedralnego, a
konkretnie: do Katedry siedleckiej, gdzie od roku 1924
Chrystus, Najwyższy Pasterz, dokonuje tak wiele dobra i rozdziela
tak hojne dary ludowi ziemi podlaskiej – jak ją od zawsze
tradycyjnie nazywano. To właśnie ze świątyni katedralnej On sam
posłał temuż ludowi tak wielu kapłanów, oraz kilku biskupów,
aby byli dobrymi pasterzami powierzonej sobie Wspólnoty.
te wszystkie wymiary odnosimy do kościoła katedralnego, a
konkretnie: do Katedry siedleckiej, gdzie od roku 1924
Chrystus, Najwyższy Pasterz, dokonuje tak wiele dobra i rozdziela
tak hojne dary ludowi ziemi podlaskiej – jak ją od zawsze
tradycyjnie nazywano. To właśnie ze świątyni katedralnej On sam
posłał temuż ludowi tak wielu kapłanów, oraz kilku biskupów,
aby byli dobrymi pasterzami powierzonej sobie Wspólnoty.
Doprawdy,
trudno nawet zliczyć ilość znamiennych wydarzeń, jakie w Katedrze
siedleckiej na przestrzeni lat się dokonały dla dobra całej
Diecezji! Za to wszystko dzisiaj dziękujemy Bogu! I prosimy,
aby nadal to święte miejsce, ta bardzo wyjątkowa duchowo – i
wizualnie piękna – świątynia promieniowała mocą i miłością,
Bożą łaską i błogosławieństwem, darem jedności i trwałego
pokoju, a to wszystko: dla budowania i umacniania duchowych
świątyń w sercach ludu podlaskiego, oraz wszystkich, którzy
progi tej świątyni kiedykolwiek przekroczą…
trudno nawet zliczyć ilość znamiennych wydarzeń, jakie w Katedrze
siedleckiej na przestrzeni lat się dokonały dla dobra całej
Diecezji! Za to wszystko dzisiaj dziękujemy Bogu! I prosimy,
aby nadal to święte miejsce, ta bardzo wyjątkowa duchowo – i
wizualnie piękna – świątynia promieniowała mocą i miłością,
Bożą łaską i błogosławieństwem, darem jedności i trwałego
pokoju, a to wszystko: dla budowania i umacniania duchowych
świątyń w sercach ludu podlaskiego, oraz wszystkich, którzy
progi tej świątyni kiedykolwiek przekroczą…
http://gosc.pl/doc/4199553.Franciszek-zaniepokojony-nietolerancja-i-ksenofobia-wobec
Chętnie dopytałbym Ojca Świętego o wyjaśnienie niektórych z zawartych tam zdań…
xJ
Oj, gdybym tylko miał taką możliwość, to dopytywałbym naszego papieża o wiele rzeczy, które porusza 🙂
Prawda?…
xJ
Myślę, że Ksiądz Jacek nie obrazi się jeśli dodam, że w tym roku święto rocznicy poświęcenia Katedry siedleckiej ma wymiar szczególny, bo przeżywamy je u progu roku jubileuszowego – 200-lecia powstania diecezji, jest wiec szczególną okazją do tego, by modlić się za biskupów, kapłanów i wiernych świeckich – także za tych, którzy w ciągu minionych dwustu lat tworzyli wspólnotę Kościoła diecezjalnego.
Pozdrawiam serdecznie.
J.B.
Dziękuję za to ważne dopowiedzenie!
xJ