Prawdziwy obraz Boga

Szczęść Boże! Moi Drodzy, w dniu dzisiejszym urodziny przeżywa Karol Marczewski, Syn naszych obecnych Gospodarzy w Szklarskiej Porębie, Anny i Tomasza. Życzę Solenizantowi, aby rozwijał się ku chwale Bożej i radości swoich Rodziców, Dziadków, całej Rodziny i nas Wszystkich. Zapewniam o modlitwie!

Moi Drodzy, jak wspomniałem wczoraj, dzisiaj moja Siostrzenica, Weronika Niedźwiedzka, przyjmie po raz pierwszy do serca Jezusa w Komunii Świętej. Ogarniam modlitwą Ją samą, Jej Rodziców, Rodzeństwo i całą naszą Rodzinę.

Modlę się także za wszystkie Dzieci, które w tych dniach przystąpią po raz pierwszy do Stołu Pańskiego. Oby jak najczęściej – przez całe życie – przystępowały do Komunii Świętej z taką radością, z jaką czynią to po raz pierwszy. Oby Rodzice dawali im przykład żywej wiary!

Moi Drodzy, przypominam, że dzisiaj mamy pierwszą sobotę miesiąca.

A teraz już zapraszam do wsłuchania się w Boże słowo dzisiejszej liturgii. Skorzystajmy z pomocy, jaką oferuje nam Ksiądz Leszek swoim rozważaniem. Serdecznie dziękuję za jego przygotowanie.

Zatem, co Pan dzisiaj do mnie konkretnie mówi? Z jakim osobistym przesłaniem zwraca się do mnie? Duchu Święty, przyjdź ze swoją mocą i światłem, pomóż zgłębić Słowa treść!

Niech Was błogosławi Bóg Wszechmogący: Ojciec + i Syn, i Duch Święty. Amen

Gaudium et spes! Ks. Jacek

Sobota 4 Tygodnia Wielkanocy,

1 maja 2021.,

do czytań: Dz 13,44–52; J 14,7–14

CZYTANIE Z DZIEJÓW APOSTOLSKICH:

W następny szabat po kazaniu Pawła w synagodze w Antiochii Pizydyjskiej zebrało się niemal całe miasto, aby słuchać słowa Bożego. Gdy Żydzi zobaczyli tłumy, ogarnęła ich zazdrość, i bluźniąc sprzeciwiali się temu, co mówił Paweł.

Wtedy Paweł i Barnaba powiedzieli odważnie: „Należało głosić słowo Boże najpierw wam. Skoro jednak odrzucacie je i sami uznajecie się za niegodnych życia wiecznego, zwracamy się do pogan. Tak bowiem nakazał nam Pan: «Ustanowiłem cię światłością dla pogan, abyś był zbawieniem aż po krańce ziemi»”.

Poganie słysząc to radowali się i uwielbiali słowo Pańskie, a wszyscy, przeznaczeni do życia wiecznego, uwierzyli. Słowo Pańskie rozszerzało się po całym kraju.

Ale Żydzi podburzyli pobożne a wpływowe kobiety i znaczniejszych obywateli, wzniecili prześladowanie Pawła i Barnaby i wyrzucili ich ze swych granic. A oni otrząsnąwszy na nich pył z nóg, przyszli do Ikonium, a uczniów napełniało wesele i Duch Święty.

SŁOWA EWANGELII WEDŁUG ŚWIĘTEGO JANA:

Jezus powiedział do swoich uczniów: „Gdybyście Mnie poznali, znalibyście i mojego Ojca. Ale teraz już Go znacie i zobaczyliście”.

Rzekł do Niego Filip: „Panie, pokaż nam Ojca, a to nam wystarczy”.

Odpowiedział mu Jezus: „Filipie, tak długo jestem z wami, a jeszcze Mnie nie poznałeś? Kto Mnie zobaczył, zobaczył także i Ojca. Dlaczego więc mówisz: «Pokaż nam Ojca»? Czy nie wierzysz, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie? Słów tych, które wam mówię, nie wypowiadam od siebie. Ojciec, który trwa we Mnie, On sam dokonuje tych dzieł. Wierzcie Mi, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie. Jeżeli zaś nie, wierzcie przynajmniej ze względu na same dzieła.

Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto we Mnie wierzy, będzie także dokonywał tych dzieł, których Ja dokonuję, owszem i większe od tych uczyni, bo Ja idę do Ojca. A o cokolwiek prosić będziecie w imię moje, to uczynię, aby Ojciec był otoczony chwałą w Synu. O cokolwiek prosić Mnie będziecie w imię moje, Ja to spełnię”.

A OTO SŁÓWKO KSIĘDZA LESZKA:

Często się zdarza, gdy poznajemy kogoś nowego w naszym życiu, że już „coś niecoś” na temat tej osoby słyszeliśmy, pojawiła się jakaś opinia na jej temat, jakieś mniej lub bardziej pozytywne informacje. Z reguły tak bywa, że te opinie to zwykłe „bujdy”, które niepotrzebnie kreują nam nieprawdziwy wizerunek danej osoby w głowie. Ale patrząc na całą sprawę z boku, doskonale wiemy, że aby poznać drugiego człowieka, nie wystarczy na niego spojrzeć, przeczytać, czy usłyszeć coś o nim…

Pamiętajmy, że nasza wiedza o osobie – to niekoniecznie prawdziwy obraz tej osoby. Poznawanie drugiego człowieka to prawdziwe wyzwanie – to proces nierzadko bardzo wymagający i trwający latami… Aby kogoś poznać, musimy przede wszystkim z nim być twarzą w twarz, rozmawiać, słuchać, próbować zrozumieć…

Tak jest także podczas naszego POZNANIA JEZUSA. My Go, Kochani, poznajemy przez całe nasze życie, bo też i sami przez całe nasze życie się zmieniamy i dorastamy, dojrzewamy do pewnych decyzji, zachowań. Zwróćmy dziś uwagę na to, w jaki sposób poznajemy Jezusa i ile czasu na to poznanie poświęcamy? Czy chcemy słuchać tego, co do nas mówi?

W Ewangelii dzisiejszej, w jej dalej części, podczas rozmowy Jezusa z Filipem, padają trochę dziwne dla nas po ludzku słowa: Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie. Tę niezwykłą zależność nazywamy w teologii perychorezą, czyli wzajemnym przenikaniem się i współprzebywaniem Trzech Osób Boskich. Poznając Jezusa – jednocześnie poznajemy Ojca. Jezus jest naszą drogą do Ojca. Przez Niego Go poznamy.

Zatem widzieć i znać Jezusa – to widzieć i znać Ojca, bowiem Syn pochodzi od Ojca. Filip nie rozumie tego, nie ogarnia znaczenia tego, o czym mówi Jezus. Prosi: Panie, pokaż nam Ojca, a to nam wystarczy. Takie myślenie może pojawić się i u nas… Pojawia się nieraz w naszym myśleniu tendencja do tego, by oddzielać Jezusa od Ojca… Patrzymy na ludzkie życie Jezusa, ale On jest równocześnie prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem.

Sprowadza się to do tego, że wszystko to, czego dokonuje Jezus, w istocie dokonuje Ojciec. Wszystko to, co mówi Jezus, w istocie mówi Ojciec. Czy nie wierzysz, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie? Słów tych, które wam mówię, nie wypowiadam od siebie. Ojciec, który trwa we Mnie, On sam dokonuje tych dzieł. Wierzcie Mi, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie. – w tych słowach odkryta jest cała prawda

Chciałbym też dziś zwrócić uwagę na jeszcze jedną myśl i słowa, które słyszymy: A o cokolwiek prosić będziecie w imię moje, to uczynię, aby Ojciec był otoczony chwałą w Synu. O cokolwiek prosić Mnie będziecie w imię moje, Ja to spełnię.

Mamy tutaj piękny wizerunek Boga w Jezusie Chrystusie – Tatusia, który jest zatroskany o nasze sprawy. Poznając Jezusa, poznajemy Boga i okazuje się, że Bóg nie jest zły, ale troskliwy. Nie musimy więc walczyć i zasługiwać na Jego miłość – my ją zawsze mamy. Tylko dlatego, że istniejemy, że jesteśmy…

Bóg Ojciec, wychodzi do nas z ogromną miłością, którą my oczywiście możemy odrzucić. Pamiętaj, że Ojciec – Bóg, kocha osobowo: nie tłumy, ale konkretnie Ciebie… A Twoje życie, twoja historia życia jest jednocześnie miłością Boga do Ciebie.

I może w tym miejscu pojawić się w naszym sercu bunt i złość. Skoro tak jest – skoro Bóg ogarnia mnie i moje życie miłością, i wystarczy poprosić, a On mi wszystko da, to dlaczego w moim życiu dzieje się tak, a nie inaczej? Dlaczego tracę tych, których kocham, dlaczego są choroby, dlaczego w domu są awantury, dlaczego mam ciągle pod górkę, pod prąd; skąd deszcz i burze?…

Bóg ci odpowiada w takich prostych słowach: Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu, ta, która kocha syna swego łona? A nawet, gdyby ona zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie. (Iz 49,15). Pamiętaj – Bóg kocha Ciebie i mnie bezwarunkowo, nie stawia warunków: jeżeli to czy tamto zmienisz, to Ja Ciebie pokocham”… Nie! On kocha bezinteresownie: nie musisz walczyć o jego miłość, zwracać na siebie uwagę. On Cię widzi takim, jakim jesteś i kocha… tak po prostu…

On obdarza Ciebie miłością wybaczającą: mów więc szczerze i wyznawaj swoje grzechy przed Nim, niczego nie ukrywaj, bo On naprawdę wybacza. Ta miłość i opieka jest piękna i trudno nam po ludzku tę nieskończoną dobroć pojąć, bo wychodzi poza nasze ludzkie myślenie. Wymagajmy od siebie, by poznawać bliżej Boga, Chrystusa! Pamiętajmy o tej obietnicy, którą nam dał odnośnie do naszej modlitwy: mamy prosić w imię Jezusa o cokolwiek, a to się spełni. Dlaczego? Aby Ojciec był otoczony chwałą w Synu.

Bóg prowadzi nas dziwnymi ścieżkami życia, ale pamiętaj: Jeżeli nawet coś Ci się wali w życiu, to może być to błogosławione, bo może się okazać, że to rozpadają się obrazy i konstrukcje Pana Boga, które sobie sam utworzyłeś. My mamy różne plany na siebie i swoje życie, i podobnie mamy często w naszej głowie nie prawdziwy obraz Pana Boga, a nasze wyobrażenie o Nim… I Pan Bóg musi je nam rozbijać. Owszem daje nam dobre dary, ale nie to co w tym momencie chcemy, ale to, co dla nas naprawdę dobre i co nam naprawdę potrzebne. A my się buntujemy…

Panie Boże daj nam dziś tę łaskę, byśmy mogli prawdziwie Ciebie poznać – i prawdziwie się Tobą zachwycić!