Gdzie w moim życiu jest miejsce dla Jezusa?….

Pokolenie pokoleniu nierówne. Wiadomo, że raz jest lepiej, raz gorzej. Raz pod gorkę, innym razem z górki. Raz w w zdrowiu, innym razem w chorobie. Gdyby się tak pochylić nad owym raz, które znaczy, że nic tu na ziemi wiecznie nie trwa. Po strapieniu przyjdzie pocieszenie, a po pocieszeniu strapienie. Nie dziwimy się, bo tak naprawdę się dzieje. Jednak nie należy w strapieniu poddać się rozpaczy, a w pocieszeniu nie wpadać w euforię. Od razu na myśl nasuwa się treść przysięgi małżeńskiej : czy chcecie w zdrowiu i w chorobie, do końca waszych dni.
Podejmujemy w całości to, co do nas przychodzi. Staramy się żyć z godnością nie tylko w chwilach powodzeń, ale i w momentach porażki.
Rodziców, rodziny się nie wybiera. W rodzinie się przychodzi na świat. W takiej, a nie w innej. Trudne to odkrycie, zwłaszcza dla tych, u których rodzina niedomaga, odbiega od pragnień . Nie piszę teraz o rodzinie idealistycznej, bo takiej nie ma.
Bóg nie wybiera sobie sterylnego, idealnego miejsca i czasu na swoje przyjście. Przychodzi do ludu zniewolonego, podbitego, ograniczonego w swych prawach. On przybywa do narodu, gdzie bogaci uciskają biednych, gdzie jedni się rozwijają kosztem innych. Przyjmuje konkretny rok historii ludzkości. To od Niego człowiek uczy się patrzenia na całość, a nie tylko na wycinek, fragment. Ktoś powie , że nie da się wszystkiego zrobić, ale przecież nikt o tym nie mówi. Objąć calość oznacza czynić swoje mając na uwadze całość.
Wszystko jest policzone. Bogu nie umyka nic z naszego życiorysu.
W jakiego Boga wierzymy,takiego mamy. Wierzymy w Boga który jest rachmistrzem, czy wierzymy w Boga który przychodzi pośrod nas, który oczekuje na to, by człowiek drzwi Mu otworzył, bo pragnie wieczerzać z nim.
Czytając rodowód Chrystusa stajemy się świadkami Bożego spojrzenia. Jakże to dobrze, że On widzi inaczej, niż my ludzie.

Jeśli x.Jacku wiesz o co chodzi, to dobrze.
Wolałabym teraz nie rozwijać tej myśli, bo mój obraz Boga jest …

Wiesz jaki….

Pozdrawiam