Trwajmy w świętej ciszy…

Wielka Sobota,

11 kwietnia 2020.,

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus! Moi Drodzy w dniu dzisiejszym urodziny przeżywa Ksiądz Mariusz Szyszko, mój Przyjaciel już od czasów tak zwanej „piaskownicy” – Człowiek, na którego zawsze mogę liczyć i któremu jestem wdzięczny za wieloraką pomoc. Życzę Jubilatowi nieustannego zapału w pełnieniu kapłańskiej posługi! Obiecuję modlitwę!

Jutro natomiast urodziny będzie przeżywała Ewa Gmitrzak, angażująca się przez pewien czas w działalność młodzieżową. Modlę się dla Niej o wszelkie Boże błogosławieństwo.

Moi Drodzy, dzisiaj trwamy w ciszy przy Grobie Pańskim. Poniżej kilka słów refleksji…

Natomiast już teraz chciałbym zaprosić Was do łączności duchowej ze mną jutro, w Niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego, w czasie Mszy Świętej Rezurekcyjnej, którą o godzinie 6:00 będę sprawował w koncelebrze z Księdzem Proboszczem mojej rodzinnej Parafii – w intencji Wszystkich mi bliskich. Zatem – także w Waszej intencji. Z tej liturgii przewidziana jest transmisja on–line na stronie internetowej Parafii.

Rozpocznie się ona – jak zawsze – Procesją z Najświętszym Sakramentem, w której jednak tym razem będą uczestniczyć sami kapłani. W trakcie Procesji, ja z wieży mojego kościoła parafialnego – Diecezjalnego Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Białej Podlaskiej – będę błogosławił Najświętszym Sakramentem całej Parafii, ale także całemu Miastu i światu. To będzie takie lokalne błogosławieństwo urbi et orbi.

Na wieży świątyni znajdują się cztery balkoniki, zabezpieczone barierkami, w których będę zatrzymywał się, aby pobłogosławić. W czasie, kiedy Procesja Księży obejdzie kościół jeden raz (zgodnie z tegorocznymi zaleceniami), ja obejdę wieżę trzy razy, błogosławiąc Najświętszym Sakramentem w sumie dwanaście razy – na cztery strony świata. Wierni Parafii zostaną dziś, na zakończenie Wigilii Paschalnej, także transmitowanej on–line z Sanktuarium, zaproszeni przez Proboszcza, Księdza Kanonika Jacka Owsiankę, do tego, aby w czasie tegoż błogosławieństwa, obwieszczanego dźwiękiem dzwonu, połączyli się duchowo, może nawet wyszli na balkony – i przyjęli ten Boży dar.

Ja – ze swej strony – proszę również Was, abyście w tym szczególnym momencie łączyli się ze mną duchowo. Jeżeli nie będziecie spali i nie będziecie oglądali jakiejś dostępnej w mediach transmisji Rezurekcji, proszę, abyście o tej porze uczynili w wielkim skupieniu znak Krzyża – jeden raz lub trzy razy – i pomodlili się słowami Orędzia Wielkanocnego, śpiewanego dzisiejszej nocy, którego tekst znajdziecie dzisiaj wieczorem, na blogu.

Ja zaś, w tym szczególnym momencie – jednym z najważniejszych w całym moim dotychczasowym kapłaństwie – będę błogosławił Wam wszystkim, gdziekolwiek przeżywającym Święta Paschalne, tak w naszej Ojczyźnie, jak i poza jej granicami; także w Surgucie!

Niech moc Bożego błogosławieństwa z wieży Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Białej Podlaskiej – dosięgnie i ogarnie Was wszystkich i wybrzmi w Waszych sercach radosną nowiną o Zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa! Niech zaowocuje Bożym zmiłowaniem!

A oto dzisiaj trwamy w ciszy… To – dla jednych – bardzo dobre i piękne doświadczenie, dla innych bardzo trudne. Bo – z jednej strony – koi nerwy, niepokój, lęk i niepewność, jeżeli się tę ciszę przeżywa przed Bogiem i razem z Nim, ale może też wywoływać reakcje zupełnie odwrotne, jeżeli Boga zabraknie…

Dzisiaj przeżywamy taki dzień, w którym – zda się – Boga właśnie zabrakło… I dlatego, że jest w liturgii Wielka Sobota, a to jest dzień przeżywany właśnie przy Jego grobie, ale także dlatego, że już od kilku tygodni my, wierzący i przyjaciele Jezusa, mamy wrażenie, jakby Go zabrakło… Jakby się przed nami ukrył… Jakby nie słuchał naszego wołania, które coraz mocniej, zewsząd do Niego zanosimy…

Dlatego może zastanawiamy się, czy jest sens jeszcze dodatkowo wchodzić w tę ciszę, jeszcze pogłębiać frustrację, niepokój, niepewność o jutro, może wręcz lęk – czy warto?… Skoro nawet liturgia dzisiaj zupełnie się wycisza, bo stwierdza wprost, że On wczoraj na Kalwarii naprawdę oddał życie i dzisiaj spoczywa w grobie?…

Może więc, rzeczywiście, lepiej będzie skorzystać z propozycji wielu kanałów i sieci telewizyjnych, które już od kilku tygodni spieszą nam „z pomocą”, oferując wiele krzykliwych ofert: tyle filmów, programów rozrywkowych, edukacyjnych – jest w czym wybierać! Może to jakiś sposób?…

A może jednak odważyć się i wejść w tę ciszę?… W tę świętą ciszę?… I przekonać się, że pomimo tego, iż wszystko mówi nam, że Go nie ma, to jednak On jest – i to tak bardzo jest! Może jednak oddać Mu siebie samych, naszych bliskich, ale i to wszystko, co kryje się teraz w naszych sercach – i zdać się w stu procentach na Niego? Właśnie ze słowami: Panie, Ty się tym zajmij! Ty się tym wszystkim zajmij, z czym my sobie nie potrafimy poradzić, czego się obawiamy, czego nie rozumiemy, nie ogarniamy – Ty się tym zajmij! Może jednak w ten sposób?…

Odwiedzając dzisiaj w swojej świątyni Grób Pański – o ile to możliwe, osobiście i fizycznie, a jeśli nie, to duchowo – z totalnym zaufaniem i miłością oddajmy się Jezusowi! A przekonamy się, że On tak naprawdę jest z nami. Może nawet bliżej, niż kiedykolwiek.

Oddajmy też cześć Krzyżowi, na którym zawisło Zbawienie świata! Od wczorajszej liturgii Męki Pańskiej do dzisiejszej liturgii Wigilii Paschalnej – przed Krzyżem nie tylko duchowo, ale i fizycznie klękamy, jak przed Najświętszym Sakramentem. Może więc trzeba to uczynić – i to jak najszybciej!

Już więcej się nie oszukiwać i nie ratować jakimiś półśrodkami, ale totalnie zwrócić się do Pana! Odważyć się wejść w świętą ciszę… Odważyć się zmierzyć z tym, co ona przyniesie… I całym sercem uchwycić się Krzyża…

Bowiem, kto Krzyż odgadnie, ten nie upadnie – w boleści sercu zadanej…

Trwajmy w świętej ciszy…

Niech Was błogosławi Bóg Wszechmogący: Ojciec + i Syn, i Duch Święty. Amen

Gaudium et spes! Ks. Jacek