Nasze imiona zapisane są w Niebie!

Szczęść Boże! Moi Drodzy, w dniu wczorajszym urodziny przeżywał Piotr Antosiewicz, za moich czasów – Lektor i Prezes Służby liturgicznej w Celestynowie.

Natomiast dzisiaj imieniny obchodzą:

►Teresa Nowicka – moja Ciocia, mieszkająca w Działdowie;

►Teresa Woźniak – moja Wychowawczyni ze szkoły podstawowej;

►Teresa Derlicka – Siostra Księdza Proboszcza z Miastkowa, pomagająca co i raz w organizacji różnych spotkań na plebanii, również – bardzo życzliwa, dobra i pogodna Osoba;

►Teresa Stobińska – w której domu zaczynałem wraz z Młodzieżą swoją przygodę ze Szklarską Porębą.

Urodziny zaś obchodzi dzisiaj Iza Izdebska, należąca w swoim czasie do jednej ze Wspólnot młodzieżowych.

Wszystkim świętującym wczoraj i dzisiaj życzę wielkiej radości, jaką zawsze przeżywają apostołowie Jezusa, kiedy widzą owoce swego chrześcijańskiego życia. Zapewniam o modlitwie!

W serdecznej modlitwie wspominam także Teresę Mućkę, Osobę niezwykle dobrą i życzliwą, zaprzyjaźniona z naszą Rodziną, Mamę Księdza Leszka. Trzy miesiące temu Pan odwołał Ją do siebie. A właśnie dzisiaj obchodziłaby imieniny. Niech tam, w Domu Ojca, świętuję swój uroczysty dzień!

Moi Drodzy, bardzo serdecznie dziękujemy Księdzu Markowi za zamieszczenie słówka z Syberii, którego Autorkami były obie Siostry, przeżywające wczoraj swoje patronalne Święto. Niech Aniołowie Boży będą Ich szczególnymi Przewodnikami w realizacji tego ogromnego dobra, jakie każdego dnia spełniają tam, na Syberii! Niech przynoszą Im od Pana zawsze jak najlepsze natchnienia i zapał apostolski. Niech nad Nimi czuwają – nad Nimi, ale i nad Księdzem Markiem i całą Parafią!

Moi Drodzy, serdeczną modlitwą zechciejmy odwdzięczyć Drogim Siostrom dobroć i zapał Ich serc!

A oto dzisiaj – kolejne słówko Księdza Leszka. Wielkie dzięki za podzielenie się z nami refleksjami na temat Bożego słowa. Co Pan do mnie konkretnie dzisiaj do mnie mówi?

Przypominam, że dzisiaj także – pierwsza sobota miesiąca.

Niech Was błogosławi Bóg Wszechmogący: Ojciec + i Syn, i Duch Święty. Amen

Gaudium et spes! Ks. Jacek

Sobota 26 Tygodnia zwykłego, rok II,

3 października 2020.,

do czytań: Job 42,1–3.5–6.12–17; Łk 10,17–24

CZYTANIE Z KSIĘGI JOBA:

Job odpowiedział Panu: „Wiem, że Ty wszystko możesz; co zamyślasz, potrafisz uczynić. Któż nierozumnie Twe rządy zaciemni? Dotąd Cię znałem ze słuchu, obecnie ujrzałem Cię wzrokiem, stąd się we łzach rozpływam, pokutuję w prochu i popiele”.

Potem Pan błogosławił Jobowi, tak że miał czternaście tysięcy owiec, sześć tysięcy wielbłądów, tysiąc jarzm wołów i tysiąc oślic. Miał jeszcze siedmiu synów i trzy córki. Pierwszą nazwał Gołębicą, drugą Kasją, a trzecią Rogiem Antymonu. Nie było w całym kraju kobiet tak pięknych, jak córki Joba. Dał im też ojciec dziedzictwo między braćmi.

I żył jeszcze Job sto czterdzieści lat, i widział swych potomków – w całości cztery pokolenia. Umarł Job stary i pełen lat.

SŁOWA EWANGELII WEDŁUG ŚWIĘTEGO ŁUKASZA:

Wróciło siedemdziesięciu dwóch z radością, mówiąc: „Panie, przez wzgląd na Twoje imię, nawet złe duchy nam się poddają”.

Wtedy rzekł do nich: „Widziałem szatana, spadającego z nieba jak błyskawica. Oto dałem wam władzę stąpania po wężach i skorpionach, i po całej potędze przeciwnika, a nic wam nie zaszkodzi. Jednak nie z tego się cieszcie, że duchy się wam poddają, lecz cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w niebie”.

W tej właśnie chwili Jezus rozradował się w Duchu Świętym i rzekł: „Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie. Ojciec mój przekazał Mi wszystko. Nikt też nie wie, kim jest Syn, tylko Ojciec; ani kim jest Ojciec, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić”.

Potem zwrócił się do samych uczniów i rzekł: „Szczęśliwe oczy, które widzą to, co wy widzicie. Bo powiadam wam: Wielu proroków i królów pragnęło ujrzeć to, co wy widzicie, a nie ujrzeli, i usłyszeć, co słyszycie, a nie usłyszeli”.

A OTO SŁÓWKO KSIĘDZA LESZKA:

Wróciło siedemdziesięciu dwóch z radością – według starożytnej tradycji hebrajskiej, jest to liczba ludów żyjących na ziemi. Nie bez znaczenia pojawia się w tym miejscu – to symbol, że dzisiejsza Ewangelia ma trafić do serc i uszu każdego człowieka na ziemi, bez wyjątku. Prawda o Królestwie Bożym ma trafić do wszystkich.

Każdy z nas nosi pragnienie bycia zapamiętanym – nie chcemy, by podejmowane przez nas działania przechodziły całkowicie bez echa. Cieszą nas doraźne sukcesy, bo dzięki nim mamy szansę pozostać w pamięci innych na dłużej. Nic więc dziwnego, że uczniowie wracają z wielką radością, są bowiem dumni z dokonywanych przez siebie cudów. Nawet złe duchy nam się poddają – mówią. Takie działania z pewnością zapadną innym w pamięć.

Jezus zwraca im jednak uwagę zupełnie na coś innego. Mówi : Dałem wam władzę stąpania po wężach i skorpionach, i po całej potędze przeciwnika, a nic wam nie zaszkodzi. Gasi tu w pewien sposób ich entuzjazm z doraźnych sukcesów. Zaznacza, że to Boża moc ich chroni – nie dopuści do nich zła.

Taką moc otrzymujemy i my – w imię Jezusa Chrystusa możemy iść wszędzie: zło nas nie dotknie, jesteśmy pod Jego opieką, choć tak często o tym zapominamy. Jeżeli w swym sercu mamy Jezusa Chrystusa – zło nie będzie miało do niego wstępu.

Jednocześnie Jezus podkreśla: widziałem szatana, który spadł z nieba jak błyskawica. Przypomina w ten sposób, że szatan nigdy nie śpi, spada z nieba niczym błyskawica i tylko z Jezusem jesteśmy w stanie go pokonać i przejść po wężach i skorpionach. Błyskawica uderza często nagle i niespodziewanie, dopiero po niej przychodzi głośny grzmot.

Tak jest i z szatanem, który atakuje często raptownie i w najmniej oczekiwanym momencie. Musimy być czujni, bowiem po pięknym błysku, zawsze przychodzi przerażający grzmot. Zło nie śpi, a konsekwencje naszych złych czynów zawsze pojawią się niedługo później.

Dlatego też każdego dnia naszego chrześcijańskiego życia toczymy walkę ze złem, z pokusą – to nasza bitwa o lepsze jutro. Wiara nie daje tylko pocieszenia – ona wymaga od nas konkretnych czynów i działań. Ktoś kiedyś powiedział, że chrześcijaństwo to nie jest sposób na miłe spędzenie wolnego czasu – to walka na pierwszej linii frontu! Właśnie często w trakcie tej burzy codziennie walczymy ze złym duchem, co więcej – musimy pamiętać, że każdy dzień jest tym decydującym o losach naszego przyszłego życia.

W Ewangelii Jezus zwraca uwagę na coś jeszcze – na jeszcze jeden powód do radości, do dumy, do euforii. Mówi: Cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w niebie. Jeżeli jesteśmy uczniami Jezusa, idziemy Jego śladami, wówczas On nam błogosławi, a nasze imiona zapisane są w Niebie. Nieraz w naszym życiu Bóg zakryje słońce i tak bardzo brakuje nam radości… Wydaję nam się, że trwająca burza zniszczy wszystko!

Może warto wtedy właśnie przypomnieć sobie to zapewnienie Jezusa, że nasze imię zapisane jest w Niebie… Tak, bo przecież Bóg stworzył nas dla siebie, wybrał, przeznaczył dla swojej chwały – i czeka na nas. Nawet, gdy na naszym niebie nie świeci słońce, a nam tak po ludzku wydaje się, że zmrok nigdy się nie skończy… Zaufaj! Twoje imię jest już wypowiedziane i zapisane w Niebie. Jesteś ważny dla Boga, a On nie pozwoli Cię skrzywdzić.

I jeszcze jedno, ważne spostrzeżenie: Boża prawda, o której słyszymy w Ewangelii, objawiona została prostaczkom – nie uczonym, nie roztropnym według ludzkiej miary, ale ludziom o prostym sercu. Takim, którzy nie prowadzą analizy zysków i strat, co im się opłaca w wierze, a co nie. Człowiek o prostym sercu ufa Bogu jak małe dziecko, prawdziwie i prostolinijnie – ma duszę nieskażoną nalotami otaczającego świata, ufa szczerze i bezgranicznie.

Musimy sobie o tym przypominać każdego dnia, bowiem dzisiejszy świat pełen jest błyskawic i zakrętów, które jesteśmy w stanie pokonać jedynie ufając Bogu… jak dziecko.

Takiej postawy musimy się uczyć, bo ciągle za dużo w nas racjonalizmu – a mało prostej, dziecięcej wiary… Za dużo analizy – a za mało ufności… Za mało oddania się Jezusowi całym sercem – a jedynie połowicznie… I za dużo tego niebezpiecznego poczucia, że poradzę sobie w życiu sam…