Wielka Sobota

Wielka Sobota,

3 kwietnia 2021.,

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus! Moi Drodzy, Wielka Sobota nie ma w Mszale żadnej swojej liturgii, także w Lekcjonarzu nie znajdziemy żadnego czytania, przeznaczonego na ten dzień. To wszystko, co liturgia Kościoła przewidziała na dzisiejszą noc – to już liturgia niedzielna, liturgia Wielkiej Nocy Zmartwychwstania. Nawet, jeżeli w niektórych naszych kościołach rozpocznie się ona przed zapadnięciem ciemności – to już będzie liturgia Wielkiej Nocy.

Na cały dzień dzisiejszy natomiast Kościół zaprasza nas na liturgię… ciszy… W tej ciszy niech wybrzmi raz jeszcze Boże słowo, które usłyszeliśmy wczoraj, w liturgii Wielkiego Piątku – Słowo o wielkiej miłości Boga, który oddał swoje życie w totalnym darze dla człowieka i za człowieka… Mamy nad czym myśleć, mamy co zgłębiać – nie tylko wczoraj, nie tylko dzisiaj, ale choćby do końca naszych dni… Życia nam nie starczy, żeby choć w niewielkim stopniu zgłębić to, czego Jezus dokonał dla nas, a słowo Boże nam przekazało…

Niech więc trwa liturgia ciszy… Szczególnie w obecnym czasie, jaki przeżywamy, tak bardzo potrzeba ciszy – ciszy serca, jako antidotum na zgiełk świata i na ten ogromny chaos i zamieszanie, jakie wdarło się do naszego życia. Przychodzimy to Grobu Jezusa, aby znaleźć ukojenie, spokój, ciszę, psychiczną równowagę, a przede wszystkim – nadzieję i dobrą myśl na przyszłość… Dlatego przychodzimy do naszych świątyń, klękamy przed Pańskim Grobem i po prostu… jesteśmy…

Jesteśmy z Nim, jesteśmy dla Niego – skoro On tak bardzo chciał być dla nas. Jesteśmy z Nim, modląc się wraz z Nim słowami Psalmu 16 z dzisiejszej liturgii brewiarzowej. Trudno nie odnieść wrażenia, że słowa te sam Jezus wypowiada właśnie dzisiaj, kiedy po trudach Męki schronił się u swego Ojca… Niech to będzie także nasza modlitwa:

Zachowaj mnie, Boże, bo chronię się do Ciebie, †

mówię do Pana: „Tyś jest Panem moim, *

poza Tobą nie ma dla mnie dobra”.

Wzbudził On we mnie miłość przedziwną *

do świętych, którzy mieszkają na Jego ziemi.

A wszyscy, którzy idą za obcymi bogami, *

pomnażają swoje udręki.

Nie będę wylewał krwi w ofiarach dla nich, *

nie wymówią ich imion moje wargi.

Pan moim dziedzictwem i przeznaczeniem, *

to On mój los zabezpiecza.

Sznur mierniczy szczodrze mi dział wyznaczył, *

jak miłe jest dla mnie dziedzictwo moje!

Błogosławię Pana, który dał mi rozsądek, *

bo serce napomina mnie nawet nocą.

Zawsze stawiam sobie Pana przed oczy, *

On jest po mojej prawicy, nic mną nie zachwieje.

Dlatego cieszy się moje serce i dusza raduje, *

a ciało moje będzie spoczywać bezpiecznie,

Bo w kraju zmarłych duszy mej nie zostawisz *

i nie dopuścisz, bym pozostał w grobie.

Ty ścieżkę życia mi ukażesz, †

pełnię radości przy Tobie *

i wieczne szczęście po Twojej prawicy.

Trwajmy w świętej ciszy – z Jezusem… Niech ta cisza nas ukoi i odnowi… Niech w tej ciszy Pan ukaże nam na nowo ścieżkę życia…

Niech Was błogosławi Bóg Wszechmogący: Ojciec + i Syn, i Duch Święty. Amen

Gaudium et spes! Ks. Jacek

Wieczorem, około 18:00 – jak co roku – zamieszczę teksty Wigilii Paschalnej.