To jest Pan

Chrystus Zmartwychwstał

Pozdrawiamy z Syberii, dziś z Kogałymu. Dziś rozmyślanie pisze… sami zobaczycie. Zapraszamy do wspólnego zamyślenia się nad Słowem Bożym. Niech Zmartwychwstały Chrystus Wam błogosławi. 

(Dz 4,1-12) 

Gdy Piotr i Jan przemawiali do ludu, po uzdrowieniu chromego, podeszli do nich kapłani i dowódca straży świątynnej oraz saduceusze oburzeni, że nauczają lud i głoszą zmartwychwstanie umarłych w Jezusie. Zatrzymali ich i oddali pod straż aż do następnego dnia, bo już był wieczór. A wielu z tych, którzy słyszeli naukę, uwierzyło. Liczba mężczyzn dosięgała około pięciu tysięcy. Następnego dnia zebrali się ich przełożeni i starsi, i uczeni w Jerozolimie: arcykapłan Annasz, Kajfasz, Jan, Aleksander i ilu ich było z rodu arcykapłańskiego. Postawili ich w środku i pytali: Czyją mocą albo w czyim imieniu uczyniliście to? Wtedy Piotr napełniony Duchem świętym powiedział do nich: Przełożeni ludu i starsi! Jeżeli przesłuchujecie nas dzisiaj w sprawie dobrodziejstwa, dzięki któremu chory człowiek uzyskał zdrowie, to niech będzie wiadomo wam wszystkim i całemu ludowi Izraela, że w imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka – którego ukrzyżowaliście, a którego Bóg wskrzesił z martwych – że przez Niego ten człowiek stanął przed wami zdrowy. On jest kamieniem, odrzuconym przez was budujących, tym, który stał się głowicą węgła. I nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni.

(J 21,1-14) 

Jezus znowu ukazał się nad Morzem Tyberiadzkim. A ukazał się w ten sposób: Byli razem Szymon Piotr, Tomasz, zwany Didymos, Natanael z Kany Galilejskiej, synowie Zebedeusza oraz dwaj inni z Jego uczniów. Szymon Piotr powiedział do nich: Idę łowić ryby. Odpowiedzieli mu: Idziemy i my z tobą. Wyszli więc i wsiedli do łodzi, ale tej nocy nic nie złowili. A gdy ranek zaświtał, Jezus stanął na brzegu. Jednakże uczniowie nie wiedzieli, że to był Jezus. A Jezus rzekł do nich: Dzieci, czy macie co na posiłek? Odpowiedzieli Mu: Nie. On rzekł do nich: Zarzućcie sieć po prawej stronie łodzi, a znajdziecie. Zarzucili więc i z powodu mnóstwa ryb nie mogli jej wyciągnąć. Powiedział więc do Piotra ów uczeń, którego Jezus miłował: To jest Pan! Szymon Piotr usłyszawszy, że to jest Pan, przywdział na siebie wierzchnią szatę – był bowiem prawie nagi – i rzucił się w morze. Reszta uczniów dobiła łodzią, ciągnąc za sobą sieć z rybami. Od brzegu bowiem nie było daleko – tylko około dwustu łokci. A kiedy zeszli na ląd, ujrzeli żarzące się na ziemi węgle, a na nich ułożoną rybę oraz chleb. Rzekł do nich Jezus: Przynieście jeszcze ryb, któreście teraz ułowili. Poszedł Szymon Piotr i wyciągnął na brzeg sieć pełną wielkich ryb w liczbie stu pięćdziesięciu trzech. A pomimo tak wielkiej ilości, sieć się nie rozerwała. Rzekł do nich Jezus: Chodźcie, posilcie się! żaden z uczniów nie odważył się zadać Mu pytania: Kto Ty jesteś? bo wiedzieli, że to jest Pan. A Jezus przyszedł, wziął chleb i podał im – podobnie i rybę. To już trzeci raz, jak Jezus ukazał się uczniom od chwili, gdy zmartwychwstał.

Na dzisiejszy dzień na blog rozmyślania nad Słowem Bożym w języku rosyjskim pisze ks. Jarosław pracujący na Ukrainie. Ponieważ tłumaczę jego rozmyślanie na język rosyjski, to dziś czytając ten tekst bardzo mi się spodobał i wyraża wiele moich myśli o tym Słowie, więc z radością chcę się podzielić tym rozważaniem. Natomiast ja (s. Joanna) napiszę kilka słów z naszego życia, wydarzenia, które mi przyszły na myśl rozważając dzisiejsze Słowo Boże. 

(Niżej rozważanie ks. Jarosława)

TO JEST PAN

Kilka razy przeżyłem taką sytuację, że nie rozpoznałem znanej mi dobrze osoby dlatego, że spotkałem ją w miejscu i czasie, którego sie zupełnie nie spodziewałem, np. gdzieś na ulicy w innym kraju, w obcym mieście. Chyba podobne przeżycia mieli uczniowie Jezusa w Ewangelii: nie rozpoznaje Go Maria Magdalena przy grobie, uczniowie idący do Emaus, a wreszcie apostołowie łowiący ryby – nie spodziewali się spotkać Zmartwychwstałego. 

Czy Jezus tak się zmienił? – nie wiemy. Ale na pewno uczniowie przeżywali wielką przemianę, bo wszystkie ich dotychczasowe wyobrażenia i oczekiwania legły w gruzy w Wielki Piątek i teraz nie wiedzieli czego się spodziewać. Wrócili na dobrze znane sobie jezioro do swojego dawnego zajęcia, ale faktycznie nic już nie było takie jak dawniej – wszystko stało się nowe.

„To jest Pan” – to pierwsze wyznanie wiary umiłowanego ucznia. Pan, który pokonał śmierć, Zmartwychwstał i rzeczywiście objął władzę nad światem. Tą władzą dzieli się z uczniami, bo daje im złowić sto pięćdziesiąt trzy ryby – symboliczna liczba oznaczająca wszystkie znane wówczas narody. Obfity połów to też pełnia życia, pełnia darów Ducha Świętego.

Ale zanim wyruszą w świat „łowić ludzi” spośród wszystkich narodów Pan przygotowuje im rybę oraz chleb – chce okazać im bliskość i ojcowską miłość w tym rodzinnym posiłku. Zmartwychwstały Pan, który jest blisko, Pan, który służy i karmi jak w Wielki Czwartek. Ale to już nie jest Wieczerza na zakończenie dnia, ale Śniadanie – pożywienie na początek nowej drogi.

Spotkanie ze Zmartwychwstałym Panem jest początkiem życia wiary. Może być ono dla nas nieoczekiwane, ale kiedy rozpoznamy Zmartwychwstałego w naszym życiu, to obdarzy nas taką siłą, jaką mieli uczniowie w Dziejach Apostolskich. Potrafili odważnie świadczyć przed sądem, że jest tylko jeden Pan i tylko w Jego Imieniu jest zbawienie każdego człowieka i całego świata.

(tyle ks. Jarosław, niżej s. Joanna)

Chyba wiecie, że w te święta Wielkanocne, nasi parafianie mieli możliwość, by w liturgii Triduum przeżywać nie tylko w Surgucie ale i w Nojabrsku. Przyjechał do nas ks. Andrzej Ferko, wikariusz generalny z Nowosybirska i ja wraz z nim pojechałam do Nojabrska. Takie Triduum parafianie mieli możliwość pierwszy raz  w życiu przeżyć dwa lata temu. Tym razem także kilka osób przeżywało te święte dni pierwszy raz. Bardzo głęboko i pobożnie uczestniczyli w tych dniach. Widziałam jak wewnętrznie przeżywają wydarzenia męki i śmierci Jezusa. Kilka osób w poranek wielkanocny mówiło, że jakby na nowo odkryli kim jest Jezus, chociaż wydawało się im, że już sporo o Nim wiedzą, że te dni pomogły im spotkać żywego Jezusa dzielącego chleb, umęczonego i zmartwychwstałego. Dla mnie osobiście, był to czas rekolekcji, gdzie też poprzez komentarze, i różnego rodzaju przygotowania na każdy dzień, i przeżywanie pięknych treści wydarzeń tych dni odkrywałam dla siebie relację Jezusa do mnie, i moją relację z Nim. Każdy dzień był dla mnie jakby konkretnym stanem mojego życia, posługi i przeżywania. Zobaczyłam, że w każdej sytuacji, w każdym moim przeżywaniu, czy posługiwaniu, Jezus jest ze mną jako Ten, który kocha, służy, troszczy się, cierpi i zwycięża. Trwając w radości wielkanocnej doświadczam, że Jezus daje się by Go poznawać, to Jego inicjatywa, a od nas zależy czy otwieram na to oczy, czy zauważam że „to jest Pan” i może w onieśmieleniu nie zadam pytanie jak i Apostołowie, ale z pewnością w sercu będę przyjmować Jego pokarm, Jego Słowo i Ciało. Bo tylko karmiąc się Jezusowym pokarmem możemy żyć pełnią życia i być Jego świadkami tam gdzie jesteśmy – w domu, w pracy, na uczelni, na ulicy, w kościele, w zdrowiu czy w chorobie. 

Życzę każdemu z nas, by w tym radosnym okresie Wielkanocnym, w naszym życiu jak na kartach Ewangelii były zapisane liczne spotkania ze Zmartwychwstałym, które zmienią nasze życie na nowe. 

Dziękujemy serdecznie za Wasze modlitwy jak i życzenia Wielkanocne, polecamy się nadal Waszym modlitwą i też szczególnie prosimy o modlitwę za mamę s. Teresy, która obecnie znajduje się w bardzo ciężkim stanie w szpitalu. Bóg zapłać! 

s. Joanna