Akademicy w Kodniu!

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus! Moi Drodzy, w dniu dzisiejszym, będącym liturgicznym Świętem trzech wielkich Archaniołów – dzisiaj jednak zastąpionym przez obchód niedzieli – imieniny przeżywa wiele bliskich mi Osób. A są to:

►Kapłani pochodzący z mojej rodzinnej Parafii:

* Ksiądz Rafał Jarosiewicz,

* Ksiądz Michał Dziedzic;

►Kapłani z różnych względów mi bliscy:

* Ojciec Michał Hadrich, Oblat, Proboszcz Parafii w Kodniu,

* Ojciec Rafał Chilimoniuk, Oblat, Ekonom kodeńskiego Sanktuarium,

* Ksiądz Michał Bieńczyk,

* Ksiądz Michał Czelny,

* Ksiądz Michał Gosk,

* Ksiądz Rafał Kornilak,

* Ksiądz Gabriel Mazurek,

* Ksiądz Michał Miszkurka,

* Ksiądz Michał Mościcki,

* Ksiądz Michał Pawlonka,

* Ksiądz Rafał Przeździak,

* Ksiądz Michał Rodak,

* Ksiądz Michał Wawerski,

* Ksiądz Dariusz Parafiniuk,

►Siostra Michaela Stępniak, Karmelitanka z Kodnia, moja była Uczennica w Technikum w Radoryżu Smolanym, gdzie – jako Joanna – była Gospodarzem Klasy, w większości męskiej;

►Gabriela Snaczke – Przewodniczka naszej Pielgrzymki do Lourdes i Fatimy sprzed kilku lat;

►Michał Jaśkowski – mój Brat stryjeczny;

►Członkowie różnych Wspólnot Młodzieżowych ze wszystkich Parafii, w których posługiwałem:

* Michał Jaroniec,

* Michał Brojek,

* Rafał Górski,

* Rafał Karczmarczyk,

* Rafał Rękawek,

* Michał Różanowski,

* Michał Sętorek,

* Michał Szczypek,

* Rafał Szewczak,

* Rafał Trzmiel,

* Michał Byszuk – Student, włączający się w Kodeński Wieczernik Akademicki, z perspektywą na przyszłą współpracę.

►Szczególne podziękowanie za życzliwość i współpracę oraz wieloraką pomoc, okazywaną w prowadzeniu Ośrodka Duszpasterstwa Akademickiego i w pełnieniu posługi Duszpasterza Akademickiego, wypowiadam wobec Pana Rafałowi Suchodolskiemu – z serdecznymi życzeniami trwania przy swoich jasnych i konkretnych zasadach i poglądach, w których się co do joty zgadzamy: poglądach dotyczących problemów dzisiejszego Kościoła i świata, w tym także spraw, związanych z funkcjonowaniem naszego Duszpasterstwa.

Życzę Solenizantowi, by zawsze szedł prostą drogą i w taki sposób wychowywał – wraz z Żoną – swoje Dzieci. Zapewniam o stałej pamięci modlitewnej, a w najbliższym czasie, w miejscu funkcjonowania naszego Duszpasterstwa (celowo nie piszę: w Ośrodku Duszpasterstwa Akademickiego, bo takowego nie ma) odprawię Mszę Świętą w Jego intencji.

I wszystkim dzisiejszym Dostojnym Solenizantkom i Solenizantom życzę opieki Aniołów Pańskich we wszelkim dobru, jakiego się każdego dnia podejmują. Zapewniam o modlitwie!

Ja tymczasem pozdrawiam z Kodnia, gdzie odbędzie się dziś Kodeński Wieczernik Akademicki, na który raz jeszcze serdecznie zapraszam. Pisałem o tym już wczoraj.

Na nasze dzisiejsze nasze Spotkanie złoży się kilka punktów: zawiązanie Wspólnoty, Różaniec „chodzony” po Kalwarii, Msza Święta w Bazylice o godz. 13:45; obiad i kawa, rozmowa o nadziejach i troskach, związanych z nowym rokiem akademickim, Adoracja Najświętszego Sakramentu w Bazylice o godz. 18:00 (o ile będzie z kim ją przeprowadzić – i nie myślę o Jezusie, bo On będzie na pewno na miejscu…), Droga Krzyżowa na Kalwarii i o godz. 21:00 – Apel Maryjny w Bazylice, kończący nasze Spotkanie.

I właśnie te punkty programu, które odbywać się będą w Bazylice (zaznaczyłem je pogrubionym drukiem), możecie moi Drodzy, wraz z nami przeżywać, dzięki włączonej tam całodobowo kamerce internetowej. Transmisja ta dostępna jest na stronie Sanktuarium, a dokładnie:

https://koden.com.pl/historia-sanktuarium/transmisje-on-line/

Zapraszamy do łączności z nami! Ja ze swej strony – jak zawsze, gdy jestem w Kodniu – obiecuję pamiętać w modlitwie o Was wszystkich, moi Drodzy, i o Waszych intencjach.

A teraz już zapraszam do pochylenia się nad Bożym słowem. Oto słówko Księdza Marka na dziś:

https://www.youtube.com/c/CatholicSurgut

Moje rozważanie zawiera w sobie odniesienie do dzisiejszego Wydarzenia, natomiast niech każda i każdy z nas odnajdzie to jedno, konkretne Boże wskazanie, które właśnie osobiście do siebie odniesie. Duchu Święty – pomóż w tym!

Niech Was błogosławi Bóg Wszechmogący: Ojciec + i Syn, i Duch Święty. Amen

Gaudium et spes! Ks. Jacek

KODEŃSKI WIECZERNIK AKADEMICKI

26 Niedziela Zwykła, B,

29 września 2024.,

do czytań: Lb 11,25–29; Jk 5,1–6; Mk 9,38–43.45.47–48

CZYTANIE Z KSIĘGI LICZB:

Pan zstąpił w obłoku i mówił z Mojżeszem. Wziął z ducha, który był w nim, i przekazał go owym siedemdziesięciu starszym. A gdy spoczął na nich duch, wpadli w uniesienie prorockie. Nie powtórzyło się to jednak.

Dwóch mężów pozostało w obozie. Jeden nazywał się Eldad, a drugi Medad. Na nich też zstąpił duch, bo należeli do wezwanych, tylko nie przyszli do namiotu. Wpadli więc w obozie w uniesienie prorockie.

Przybiegł młodzieniec i doniósł Mojżeszowi: „Eldad i Medad wpadli w obozie w uniesienie prorockie”. Jozue, syn Nuna, który od młodości swojej był w służbie Mojżesza, zabrał głos i rzekł: „Mojżeszu, panie mój, zabroń im”. Ale Mojżesz odparł: „Czyż zazdrosny jesteś o mnie? Oby tak cały lud Pana prorokował, oby mu dał Pan swego ducha”.

CZYTANIE Z LISTU ŚWIĘTEGO JAKUBA APOSTOŁA:

Teraz wy, bogacze, zapłaczcie wśród narzekań na utrapienia, jakie was czekają. Bogactwo wasze zbutwiało, szaty wasze stały się żerem dla moli, złoto wasze i srebro zardzewiało, a rdza ich będzie świadectwem przeciw wam i toczyć będzie ciała wasze niby ogień. Zebraliście w dniach ostatecznych skarby.

Oto woła zapłata robotników, żniwiarzy pól waszych, którą zatrzymaliście, a krzyk ich doszedł do uszu Pana Zastępów. Żyliście beztrosko na ziemi i wśród dostatków tuczyliście serca wasze w dniu rzezi. Potępiliście i zabiliście sprawiedliwego: nie stawia wam oporu.

SŁOWA EWANGELII WEDŁUG ŚWIĘTEGO MARKA:

Jan powiedział do Jezusa: „Nauczycielu, widzieliśmy kogoś, kto nie chodzi z nami, jak w Twoje imię wyrzucał złe duchy; i zabranialiśmy mu, bo nie chodził z nami”.

Lecz Jezus odrzekł: „Nie zabraniajcie mu, bo nikt, kto czyni cuda w imię moje, nie będzie mógł zaraz źle mówić o Mnie. Kto bowiem nie jest przeciwko nam, ten jest z nami.

Kto wam poda kubek wody do picia, dlatego że należycie do Chrystusa, zaprawdę powiadam wam, nie utraci swojej nagrody.

Kto by się stał powodem grzechu dla jednego z tych małych, którzy wierzą, temu byłoby lepiej uwiązać kamień młyński u szyi i wrzucić go w morze.

Jeśli twoja ręka dla ciebie jest powodem grzechu, odetnij ją; lepiej jest dla ciebie ułomnym wejść do życia wiecznego, niż z dwiema rękami pójść do piekła w ogień nieugaszony. I jeśli twoja noga jest dla ciebie powodem grzechu, odetnij ją; lepiej jest dla ciebie chromym wejść do życia, niż z dwiema nogami być wrzuconym do piekła. Jeśli twoje oko jest dla ciebie powodem grzechu, wyłup je; lepiej jest dla ciebie jednookim wejść do królestwa Bożego, niż z dwojgiem oczu być wrzuconym do piekła, gdzie robak ich nie umiera i ogień nie gaśnie”.

Słowo, które daje nam Pan właśnie dzisiaj, w Dwudziestą szóstą Niedzielę zwykłą w ciągu roku liturgicznego, jest świadectwem niezwykłego poszukiwania człowieka przez Boga. Poszukiwania człowieka, dawania szansy człowiekowi, oczekiwania na człowieka… Bardzo różnie wyraża to każde z kolejnych czytań, jakie usłyszeliśmy.

W pierwszym, z Księgi Liczb, odnajdujemy relację z bardzo wyjątkowego wydarzenia. Oto w pewnym momencie Mojżesz, któremu Pan powierzył niezwykle trudne zadanie wyprowadzenia niezwykle trudnego i opornego ludu z niewoli egipskiej do ziemi obiecanej, powiedział Bogu wprost i bez ceregieli, że po prostu nie da rady znosić kaprysów i wiecznych pretensji swoich rodaków. I jeżeli Pan ma na to dalej patrzeć i nic z tym nie robić, to lepiej, żeby go zabił.

Pan jednak postanowił inaczej: kazał wybrać spośród ludu siedemdziesięciu dwóch poważnych i odpowiedzialnych ludzi, którym – to też ciekawy obraz – da niejako cząstkę ducha, którego ma w sobie Mojżesz, aby razem z nim i pod jego kierownictwem zajmowali się sprawami ludu, odciążając samego Mojżesza od martwienia się o każdy drobiazg. I oto dzisiaj słyszymy opis tego momentu, w którym ów duch został przekazany.

Ale – no, właśnie! – został przekazany siedemdziesięciu. Bo dwóch nie dotarło. Czemu nie dotarło? Nie wiemy. Swoją drogą, to bardzo dziwne, bo tak na dobrą sprawę powinno to Mojżeszowi „zapalić lampę ostrzegawczą”, że z odpowiedzialnością tych ludzi jest coś nie tak, skoro nie wypełnili wyraźnego nakazu Boga! A trzeba nam pamiętać, że w Starym Testamencie takie sprawy surowiej były rozstrzygane i Bóg nieraz bardzo wprost i natychmiast upominał się o szacunek dla swojej woli i swego majestatu.

Tymczasem dzisiaj słyszymy, że owi dwaj roztargnieni, albo zagubieni ludzie – zostali obdarzeni duchem Mojżesza tam, gdzie przebywali. Jeśli się można tak wyrazić: Bóg ich tam znalazł! Dlatego – mówiąc szczerze – trudno się dziwić reakcji Jozuego, który całą sytuację ocenił tak, jak zasadniczo powinna być ona oceniona według „standardów” Starego Testamentu: Mojżeszu, panie mój, zabroń im!

Ale tu – zaskoczenie! Mojżesz bowiem stwierdził – i to z całym przekonaniem – tak: Czyż zazdrosny jesteś o mnie? Oby tak cały lud Pana prorokował, oby mu dał Pan swego ducha.

Bardzo podobnie, jak Jozue, zareagował w którym momencie Jan Apostoł, mówiąc do Jezusa: Nauczycielu, widzieliśmy kogoś, kto nie chodzi z nami, jak w Twoje imię wyrzucał złe duchy; i zabranialiśmy mu, bo nie chodził z nami. Usłyszeliśmy o tym w Ewangelii. I podobna – do tej Mojżeszowej – odpowiedź Jezusa: Nie zabraniajcie mu, bo nikt, kto czyni cuda w imię moje, nie będzie mógł zaraz źle mówić o Mnie. Kto bowiem nie jest przeciwko nam, ten jest z nami.

I to dopowiedzenie – również bardzo wiele mówiące: Kto wam poda kubek wody do picia, dlatego że należycie do Chrystusa, zaprawdę powiadam wam, nie utraci swojej nagrody. Ale także: Kto by się stał powodem grzechu dla jednego z tych małych, którzy wierzą, temu byłoby lepiej uwiązać kamień młyński u szyi i wrzucić go w morze.

Zatem – jedna wielka troska Boga o każdego człowieka, także tego najmniejszego, najsłabszego i znajdującego się gdzieś, na dalekim marginesie wszelkich ludzkich spraw i relacji.

Na to z kolei zwraca nam uwagę Święty Jakub Apostoł, mówiący w drugim czytaniu w bardzo jednoznaczny, a wręcz surowy sposób: Teraz wy, bogacze, zapłaczcie wśród narzekań na utrapienia, jakie was czekają. […] Oto woła zapłata robotników, żniwiarzy pól waszych, którą zatrzymaliście, a krzyk ich doszedł do uszu Pana Zastępów. Żyliście beztrosko na ziemi i wśród dostatków tuczyliście serca wasze w dniu rzezi. Potępiliście i zabiliście sprawiedliwego: nie stawia wam oporu.

Bóg więc dostrzega każdego człowieka, także tego najsłabszego i najmniej wśród ludzi znaczącego. Ale też – i to dzisiaj szczególnie podkreślamy – dostrzega każdy, nawet najdrobniejszy gest dobrej woli, otwarcia serca, wyjścia człowieka na spotkanie z Bogiem. Nawet, jeśli jest to gest nieporadny, mało spektakularny, czy budzący wątpliwości wśród ludzi – jeżeli jest motywowany choćby odrobiną miłości i dobrej woli, to Pan z pewnością ten gest dostrzeże. I nas także uczy, abyśmy takie drobne gesty i znaki dostrzegali – i cieszyli się z nich, i wykorzystywali je ku dobremu.

Jakże to pocieszające i wzmacniające ducha przesłanie – szczególnie dla nas, którzy dzisiaj modlimy się o dobrego ducha i uświęcenie całego Środowiska Akademickiego i o wzrost aktywności Duszpasterstwa Akademickiego: zarówno w Siedlcach, jak i w Białej Podlaskiej, jak i w całej Diecezji, jak i w całej naszej Ojczyźnie!

I przynosimy – jako Duszpasterstwo Akademickie GAUDEAMUS w Siedlcach – i na tym Ołtarzu Pańskim składamy, oddając jednocześnie w troskliwe ręce naszej Patronki, Matki Bożej Kodeńskiej, właśnie owe drobiazgi, które stanowią naszą próbę działania i niesienia dobra Środowisku Akademickiemu. A mówimy tu o konkretnych formach działania naszego Duszpasterstwa, takich jak:

►Msze Święte w każdą niedzielę, o godz. 20:00,

►Msze Święte w środy, o godz. 19:00,

►Msze Święte dla poszczególnych Wydziałów, Instytutów i innych Grup – na ich prośbę i według ich intencji,

►Adorację Najświętszego Sakramentu w ciszy – w każdą środę, po Mszy Świętej, do godz. 21:00,

►Nabożeństwo różańcowe – w październiku, po Mszach Świętych,

►Koronkę do Bożego Miłosierdzia w intencji Zmarłych – w listopadzie, po Mszach Świętych,

►Roraty – w Adwencie, w każdy wtorek i czwartek, o godz. 8:00, a po nich spotkanie przy herbacie,

►Rekolekcje akademickie – w Adwencie,

►Drogę Krzyżową – w Wielkim Poście, w każdy wtorek, po Mszy Świętej wieczorowej,

►Rekolekcje akademickie – w Wielkim Poście,

►Nabożeństwo majowe – w maju, po Mszach Świętych,

►Nabożeństwo czerwcowe – w czerwcu, po Mszach Świętych,

►spotkania modlitewne i dyskusyjne – na życzenie i według pomysłu poszczególnych Osób i Grup,

►audycje w Katolickim Radiu Podlasie, w kolejne piątki, w godzinach: 21:40–23:00, w różnych formatach, w tym także: w formacie akademickim,

►spływ kajakowy Czarną Hańczą i Kanałem Augustowskim – w drugiej połowie sierpnia,

►tygodniowy wyjazd samochodowy do Rzymu, na przełomie sierpnia i września,

►zimowy wyjazd do Szklarskiej Poręby – w terminie ustalonym,

►Kodeński Wieczernik Akademicki, a więc to nasze dzisiejsze spotkanie integracyjno – modlitewne Środowiska Akademickiego i jego Sympatyków w Sanktuarium w Kodniu, zawsze w ostatnią niedzielę września, czyli ostatnią przed rozpoczęciem nowego roku akademickiego,

►spontaniczne spotkania modlitewno – integracyjne w Sanktuarium w Kodniu, lub w innym, odpowiednim miejscu,

►dyżury Duszpasterza Akademickiego,

►osobisty kontakt z Duszpasterzem.

Przynosimy także inicjatywę modlitewną: GIGANTYCZNY SZTURM DO NIEBA – w intencji Środowiska Akademickiego, Duszpasterstwa Akademickiego i Młodzieży w Kościele, polegającą – jak wszystko u nas – na drobiazgach, a więc na jednym „Zdrowaś Maryjo”, odmówionym o godzinie 20:00 w miejscu aktualnego przebywania, a także na dodaniu do swoich codziennych modlitw jednej konkretnej modlitwy w tej intencji oraz o ogólnej pamięci o tej właśnie intencji w trakcie różnych swoich modlitw. O całej inicjatywie można przeczytać na stronie internetowej naszego Duszpasterstwa

Dzisiaj to wszystko tutaj przynosimy – i prosimy naszą Patronkę, Matkę Bożą Kodeńską, wraz z drugim naszym Patronem i Patronem całego Środowiska Akademickiego, Świętym Janem Kantym, aby złożyła te nasze dary, te nasze drobiazgi, przed Majestatem Pańskim, prosząc razem z nami o Boże błogosławieństwo dla naszych starań i naszej dobrej woli.

Jednocześnie wypowiadamy słowa troski, spowodowanej tym, że Środowisko Akademickie – i to zarówno Studenci, jak i Wykładowcy – tak mało włącza się w działalność Duszpasterstwa Akademickiego. Łatwo zauważyć, że wśród wyliczonych form działalności nie ma katechez dla Studentów, które przez lata były w Duszpasterstwie Akademickim czymś oczywistym. Nie ma ich, bo nie ma nimi zainteresowania, a już nie dokumentuje się udziału w nich żadnymi podpisami w indeksach. Także i pozostałe formy działalności nie gromadzą zbyt wielu Osób, a wręcz – gromadzą ich niewiele.

Trudno też nie wypowiedzieć słów troski, spowodowanych bardzo małym zainteresowaniem tą tematyką w codziennym duszpasterstwie parafialnym. I całkowitym brakiem poparcia ze strony Władz diecezjalnych. Wypowiadamy dziś tutaj także słowa troski o finansowanie działań naszego Duszpasterstwa.

To jest nasza codzienność – i nasze troski. Ale nie brakuje też motywów radości i nadziei, którą niesie każe spotkanie i rozmowa w ramach dyżuru duszpasterskiego, każda wspólnie przeżyta Msza Święta i adoracja, każde spotkanie przy herbacie i szczera rozmowa – w gronie wydziałowym, instytutowym, czy innym – szczególnie po Mszy Świętej, ofiarowanej chociażby za Zmarłych z danej Wspólnoty. Bardzo cieszy fakt, że oba wyjazdy wakacyjne – choć w niewielkim gronie – bardzo się udały. Cieszy fakt intensywnego rozkręcania się audycji akademickich w Katolickim Radiu Podlasie.

I cieszy każdy osobisty kontakt z Duszpasterzem, każdy telefon, każde jedno, życzliwe zdanie i zapewnienie o modlitwie. I każda jedna, choćby najprostsza modlitwa! To wszystko naprawdę cieszy, daje motywację, niesie radość i nadzieję!

I w tym właśnie duchu – my, zjednoczeni dzisiaj w modlitwie przed Majestatem naszego Pana, przed Obliczem Jego i naszej Matki w Kodeńskim Wizerunku – powierzamy sprawy i problemy całego Środowiska Akademickiego naszej Diecezji i naszej Ojczyzny. Najpierw sprawy tych Osób, które osobiście, imiennie prosiły nas o modlitwę, następnie sprawy tych Osób, które bardzo chciały tu być, ale nie mogły; także sprawy tych Osób, które mogły tu być, ale nie uznały tego za potrzebne; a wreszcie sprawy tych Osób, które w ogóle swego studiowania i swojej pracy naukowej nie łączą z Bogiem, nie powierzają Mu swego trudu, nie przeżywają z Nim swojej akademickiej codzienności.

Ich wszystkich – wszystkich tu wymienionych – i to zarówno Doktorantów i Studentów, jak i Profesorów, Adiunktów, Asystentów, wszystkich Wykładowców, a także Pracowników administracyjnych i Personelu pomocniczego, jak też wreszcie Osób sympatyzujących i współpracujących z nami – wszystkich powierzamy dzisiaj jedynemu i najdoskonalszemu Nauczycielowi, przez ręce i serce Jego i naszej Matki, Pani Kodeńskiej oraz Świętego Jana Kantego. Wiemy, że historia każdej i każdego z nich jest indywidualnie znana naszemu Panu i On sam z każdym nawiąże osobistą relację, do każdego znajdzie osobiste odniesienie.

Z tym przekonaniem, prosimy dla Wszystkich o bezmiar błogosławieństw z Nieba i wszelkich dobrych natchnień – w nowym roku akademickim!

A jako Duszpasterstwo Akademickie GAUDEAMUS prosimy o światło i jasne wskazanie, w którym kierunku ma pójść – w tym roku akademickim – nasza działalność, aby nie była tylko tak zwanym „biciem piany” i tak zwaną „parą w gwizdek”, aby nie była udawaniem duszpasterstwa, jakąś fikcją na pokaz, ale przynosiła prawdziwe, błogosławione i trwałe owoce – w życiu każdej i każdego z nas!