Po prostu – robić swoje!

Szczęść Boże! Moi Drodzy, w dniu dzisiejszym urodziny przeżywa Ksiądz Marek Andrzejuk, mój Kolega z roku święceń, Proboszcz w Parafii Jeziorzany, w Diecezji siedleckiej. Wczoraj spotkaliśmy się właśnie u Księdza Marka na spotkaniu rocznikowym, z racji zbliżających się imienin Jego i kilku jeszcze innych Kolegów. Dziękując Jubilatowi za przykład pięknie przeżywanego kapłaństwa – zarówno w posłudze Diecezjalnego Moderatora ruchu Światło Życie, jak i teraz, w funkcji Proboszcza – życzę niegasnącego entuzjazmu! Zapewniam o modlitwie!

Moi Drodzy, środa w naszym Ośrodku jest dniem adoracji Najświętszego Sakramentu. Najpierw jest Msza Święta, o godzinie 19:00, a potem adoracja, która zawsze trwała do 21:00. Teraz jednak, Najświętszy Sakrament zostanie na ołtarzu po tej godzinie, po błogosławieństwie i Apelu Jasnogórskim – aż do czasu, kiedy ostatni adorujący opuści Kaplicę. Wypraktykowaliśmy to już w Wielką Środę – adoracja trwała do godziny 1:00 Wielkiego Czwartku. Zobaczymy, jak będzie dzisiaj.

Teraz już zapraszam do pochylenia się nad Bożym słowem, przeznaczonym na dzisiejszy dzień. Z jakim konkretnie przesłaniem Pan do mnie dzisiaj się zwraca? Duchu Święty, pomóż to odkryć!

Niech Was błogosławi Bóg Wszechmogący: Ojciec + i Syn, i Duch Święty. Amen

Gaudium et spes! Ks. Jacek

Środa 3 Tygodnia Wielkanocy,

21 kwietnia 2021.,

do czytań: Dz 8,1b–8; J 6,35–40

CZYTANIE Z DZIEJÓW APOSTOLSKICH:

Po śmierci Szczepana wybuchło wielkie prześladowanie w Kościele jerozolimskim. Wszyscy, z wyjątkiem apostołów, rozproszyli się po okolicach Judei i Samarii.

Szczepana zaś pochowali ludzie pobożni z wielkim żalem.

A Szaweł niszczył Kościół, wchodząc do domów porywał mężczyzn i kobiety i wtrącał do więzienia.

Ci, którzy się rozproszyli, głosili w drodze słowo.

Filip przybył do miasta Samarii i głosił im Chrystusa. Tłumy słuchały z uwagą i skupieniem słów Filipa, ponieważ widziały znaki, które czynił. Z wielu bowiem opętanych wychodziły z wielkim krzykiem duchy nieczyste, wielu też sparaliżowanych i chromych zostało uzdrowionych. Wielka radość zapanowała w tym mieście.

SŁOWA EWANGELII WEDŁUG ŚWIĘTEGO JANA:

Jezus powiedział do ludu: „Jam jest chleb życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie. Powiedziałem wam jednak: Widzieliście Mnie, a przecież nie wierzycie. Wszystko, co Mi daje Ojciec, do Mnie przyjdzie, a tego, który do Mnie przychodzi, precz nie odrzucę, ponieważ z nieba zstąpiłem nie po to, aby czynić swoją wolę, ale wolę Tego, który Mnie posłał.

Jest wolą Tego, który Mnie posłał, abym ze wszystkiego, co Mi dał, niczego nie stracił, ale żebym to wskrzesił w dniu ostatecznym. To bowiem jest wolą Ojca mego, aby każdy, kto widzi Syna i wierzy w Niego, miał życie wieczne. A Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym”.

Można zastanawiać się, dlaczego Pan, który dzierży w swoim ręku losy świata i losy każdego konkretnego człowieka, który jest Władcą historii i każdego czasu, pozwala na to, aby ludzie Mu wrodzy – by tak rzec – demolowali Jego Kościół. Dlaczego pozwala w ogóle na to, byli jacyś ludzie Mu wrodzy!

Wszak On wszystkim okazywał tylko miłość i dobroć, człowiek w ogóle stworzony został z miłości i dla miłości, dlaczego więc tacy ludzie, jak Szaweł, przez wieki niszczą Kościół i uderzają w wyznawców Jezusa?

My to dobrze wiemy: to sprawa wolności, którą zostaliśmy obdarzeni właśnie w akcie stwórczym – wolności, którą Pan nam dał i której nie chce nam odbierać, a którą my tak różnie wykorzystujemy…

Z drugiej jednak strony, nawet dzisiejsze pierwsze czytanie, chociaż zaczyna się od dramatycznego przekazu, dotyczącego wielkiego prześladowania w Kościele jerozolimskim, jakie wybuchło po śmierci Szczepana – a przecież sama śmierć Szczepana była jakże dramatycznym wydarzeniem – oraz prześladowczej działalności Szawła, to jednak w dalszej części niesie przesłanie pełne nadziei. Oto bowiem nawet ci, którzy się rozproszyli, głosili w drodze słowo.

A zatem, nawet tak trudna sytuacja, jaką była konieczność ucieczki przed prześladowaniami, nie zgasiła w nich ducha, ale zmobilizowała do dobrego działania. Mamy zresztą pokazany konkretny przykład. Oto Filip przybył do miasta Samarii i głosił im Chrystusa. Tłumy słuchały z uwagą i skupieniem słów Filipa, ponieważ widziały znaki, które czynił. Z wielu bowiem opętanych wychodziły z wielkim krzykiem duchy nieczyste, wielu też sparaliżowanych i chromych zostało uzdrowionych. Wielka radość zapanowała w tym mieście.

Ostatnie zdanie – zauważmy – stanowi całkowite przeciwieństwo pierwszego. Tam bowiem słyszeliśmy o wielkim prześladowaniu – tu słyszymy o radości. A przecież okoliczności – same w sobie – były dramatyczne i nic nie wskazywało na to, żeby się miały w tym momencie zmienić. A jednak słowo Boże rozszerzało się, a radość panowała w sercach uczniów Pańskich. Co nam to pokazuje, moi Drodzy?

Na pewno to, że i my nie możemy czekać, aż się sytuacja zmieni na lepsze, albo będzie w jakiś sposób bardziej korzystna, tylko po prostu mamy „robić swoje” – to, co do nas należy. A do nas należy świadczyć o Chrystusie! Zawsze i wszędzie! W każdych okolicznościach! Tu i teraz!

Pełnić wolę Bożą – na wzór Jezusa, który dzisiaj w Ewangelii mówi: Wszystko, co Mi daje Ojciec, do Mnie przyjdzie, a tego, który do Mnie przychodzi, precz nie odrzucę, ponieważ z nieba zstąpiłem nie po to, aby czynić swoją wolę, ale wolę Tego, który Mnie posłał. A co jest wolą Tego, który posłał Jezusa, czyli Ojca?

Jezus wprost wskazuje: Jest wolą Tego, który Mnie posłał, abym ze wszystkiego, co Mi dał, niczego nie stracił, ale żebym to wskrzesił w dniu ostatecznym. To bowiem jest wolą Ojca mego, aby każdy, kto widzi Syna i wierzy w Niego, miał życie wieczne. A Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym.

I tę właśnie wolę Ojca Jezus, Boży Syn, realizował w tych warunkach, jakie zastał, kiedy przyszedł na ziemię. Wypełnił ją do końca, chociaż od samego początku doświadczał odrzucenia: narodził się gdzieś na uboczu współczesnego sobie świata, co już wtedy pokazywało, że przyszedł do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli… Potem zaś tyle razy doświadczał rozmaitych trudności i przeciwności. Powiedzmy wprost – prześladowań! A jednak, wolę swego Ojca wypełnił do końca.

I my też, moi Drodzy, żyjemy w czasie takim, jakim on jest, doświadczając rozlicznych trudności i przeciwności. Jednak właśnie ten czas i te okoliczności są owym „tu i teraz”, w którym mamy dawać świadectwo swojej wiary. Nie czekając na ich zmianę, ale właśnie samemu zmieniając je – swoją konsekwentną i wytrwałą postawą.

To zadanie dla nas w tym czasie, który naprawdę jest najlepszym czasem na to, by wypełniać wolę Bożą i po Bożemu żyć.