Et tui amoris in eis ignem accende!

"Przyjdź, Duchu Święty, napełnij serca swoich wiernych i zapal w nich ogień swojej miłości! "
Tak Duchu Święty, Ty przyszedłeś, Ty jesteś, Duchu Święty, bo zawsze przychodzisz kiedy Cię prosimy, kiedy Cię wzywamy. Dziś prosimy, pozostań z nami, na zawsze. Działaj w nas i poprzez nas. Pomagaj pełnić wolę Boga dla dobra naszego, dla dobra Kościoła i na chwałę Ojca, który jest w Niebie i Jego Syna Jezusa Chrystusa.
Ps. Wczoraj dawałam świadectwo działania Ducha Świętego we mnie. Spróbuje i z Wami się nim podzielić:
Do Wspólnoty Odnowy w Duchu Świętym należę od 5lat.Zaprosił mnie sam Jezus, po odbyciu kursu "Szukając Boga" a potem " Dlaczego Jezus" dostępnej w internecie, z których korzystałam opiekując się staruszką Mamą 24 godziny na dobę. Wtedy oddałam swe życie całkiem świadomie Jezusowi w zaciszu swej izdebki. Potem Duch Święty kształtował mnie poprzez Szkołę Maryi a przez rekolekcje wspólnotowe pobudzał mnie do uczestnictwa w codziennej Eucharystii i adoracji NS, do modlenia się Brewiarzem i Pismem Świętym. Wciąż wlewa w moje serce pokój i radość. Przychodzi do mnie przez swoje Słowo i przez świadectwo i wskazówki drugiego człowieka ale także pokazuje drogę wyjścia z sytuacji patowej gdy ulegam pokusie, gdy zły próbuje zamieszać w moim życiu. Podam jeden konkretny przykład : Sytuacja miała miejsce pod koniec marca tego roku. Kolejny raz zdarzyło się, że uległam swej słabości i odmówiłam naszemu Opiekunowi, gdy wyznaczył mnie do grupy proroczej na następne spotkanie. Moje NIE było zdecydowane, powiedziałam "co wiedziałam" i opuściłam spotkanie. Szatan zna moje słabości i wie kiedy i w co uderzyć. Posłużył się jak zwykle, moim niskim poczuciem wartości bo uważałam że są lepsi, bardziej obdarowani przez Ducha Świętego. To moje Nie, oznaczało brak całkowitego zaufania Bogu i oddania mu swoich lęków ale było również nieposłuszeństwem wobec Boga, Kapłana i Wspólnoty. Po przyjeździe do domu czułam się źle, odczuwałam niepokój, targały mną rozmaite emocje. Jeszcze tego wieczoru Ksiądz Opiekun przysłał mailem mi urywki biografii św. Tereski od Dzieciątka Jezus, o tym jak ona szukała swego miejsca w Kościele, czując się sama „niczym” miała pragnienie czynić rzeczy wielkie. Jak sama pisze, Jej pomogły ostatnie słowa z 1 Listu św. Pawła do Koryntian , rozdz.12 "Starajcie się o większe dary. Ja zaś wskażę wam drogę jeszcze doskonalszą" Rozdział 13- hymn o miłości dokonał reszty. Św. Teresa odnalazła powołanie i wykrzyknęła : moim powołaniem jest miłość.!
To rozważanie natchnęło mnie do modlitwy Słowem Bożym, wzięłam więc Pismo Święte i Duch Święty sprawił że otworzyłam je na opisie o uwolnieniu Św. Piotra z więzienia: DA 12, 5-11
Było dla mnie jasne, że i mnie Bóg chce „ wyrwać z więzienia” grzechu nieposłuszeństwa, pychy, braku zaufania do Stwórcy, bo Bóg stworzył mnie dobrą i piękną, stworzył na swój obraz i podobieństwo swoje a Duch Święty jest dawcą darów mnogich. Wystarczy tylko zaufać Panu, otworzyć na jego działanie i współpracować z Nim. Nazajutrz rano, Bóg okazał mi miłosierdzie w Sakramencie Pokuty i Pojednania i moją szatę wybielił w Krwi Baranka. Dziękuję Ci Duchu Święty, że nie zostawiłeś mnie samą sobie. Chwała Jezusowi. Chwała mojemu Panu!!!