Bóg który w ukryciu się trudzi

Wspomnienie Najświętszej Maryi Panny z góry Karmel
(Mi 2,1-5)
Biada tym, którzy planują nieprawość i obmyślają zło na swych łożach! Gdy świta poranek, wykonują je, bo jest ono w mocy ich rąk. Gdy pożądają pól, zagarniają je, gdy domów – to je zabierają; biorą w niewolę męża wraz z jego domem, człowieka z jego dziedzictwem. Przeto tak mówi Pan: Oto Ja zamierzam [zesłać] na to plemię niedolę, od której nie uchylicie waszych karków i nie będziecie dumnie chodzić, bo będzie to czas nieszczęścia. W owym dniu wygłoszą przeciw wam satyrę, podniosą wielki lament, mówiąc: Jesteśmy ograbieni do szczętu! Dział mego ludu przemierzony sznurem, i nie ma, kto by go przywrócił; pola nasze przydzielono grabieżcy. Przeto nie będziesz mieć nikogo, kto by rzucał sznurem na dział w zgromadzeniu Pańskim.

(Mt 12,14-21)
Faryzeusze wyszli i odbyli naradę przeciw Jezusowi, w jaki sposób Go zgładzić. Gdy się Jezus dowiedział o tym, oddalił się stamtąd. A wielu poszło za Nim i uzdrowił ich wszystkich. Lecz im surowo zabronił, żeby Go nie ujawniali. Tak miało się spełnić słowo proroka Izajasza: Oto mój Sługa, którego wybrałem; Umiłowany mój, w którym moje serce ma upodobanie. Położę ducha mojego na Nim, a On zapowie prawo narodom. Nie będzie się spierał ani krzyczał, i nikt nie usłyszy na ulicach Jego głosu. Trzciny zgniecionej nie złamie ani knota tlejącego nie dogasi, aż zwycięsko sąd przeprowadzi. W Jego imieniu narody nadzieję pokładać będą.

Jeśli komputer Księdza Jacka nie „wyzdrowieje” może się okazać, że Syberia na dobre się tu zadomowi 😉 Pozdrawiam w Panu! Dziś również dwa słowa z Surgutu!

Pierwsze słowo: zarówno pierwsze czytanie z Księgi Micheasza, jak i fragment z dzisiejszej Ewangelii zaczynają się w bardzo podobny sposób. Biada tym, którzy planują nieprawość i obmyślają zło… Faryzeusze wyszli i odbyli naradę przeciw Jezusowi, w jaki sposób Go zgładzić… Zanim dojdzie do konkretnego działania, eskalacji zła i nienawiści, człowiek daje temu przyzwolenie w sercu. Z serca bowiem pochodzą złe myśli, zabójstwa, cudzołóstwa, czyny nierządne, kradzieże, fałszywe świadectwa, przekleństwa (Mt 15, 19). Nie gdzie indziej, ale właśnie w sercu człowieka toczą się największe bitwy. Czy mogę o sobie powiedzieć, że moje serce jest prawdziwym polem walki? Czy i w jaki sposób dbam o czystość swojego serca, o czystość myśli, pragnień? Czy czasem nie daję przyzwolenia, „stałego zameldowania” złym myślom, które pozostawione same sobie wydają cierpkie owoce? W Liście do Hebrajczyków czytamy: Jeszcze nie opieraliście się aż do przelewu krwi, walcząc przeciw grzechowi (Hbr 12, 4) Jeszcze nie, ale może już czas…

Drugie słowo dotyczy postawy Jezusa – umiłowanego Sługi Pana. Wobec tych, którzy planują i knują podstęp Jezus się oddala. Idzie robić swoje. Głosi Królestwo i uzdrawia. Jego sposób walki ze złem jest inny.On przez krzyż w sobie zadał śmierć wrogości ( por. Ef 2.16) Jezus na sobie zatrzymał spiralę zła. Jest Tym, który trzciny zgniecionej nie złamie ani knota tlejącego nie dogasi, aż zwycięsko sąd przeprowadzi. Jezus, który mimo piętrzących się nad Nim czarnych chmur spisku faryzeuszów nieustannie działa i pracuje dla dobra człowieka. Potrzeba mi światłych oczu serca by dostrzec Boga, który w ukryciu, bez chęci rozgłosu trudzi się i pracuje dla mojego zbawienia. Czy jestem choć trochę podobny do mojego Mistrza? Czy jestem prawdziwie Jego uczniem?

Dziś wspomnienie MB Szkaplerznej – gorąco pozdrawiam wszystkich okrytych Jej płaszczem. Jako lekturę polecam duchowe znaczenie szkaplerza.