Zwycięstwem, które zwyciężyło świat, jest nasza wiara

„W dzień szabatu udał się swoim zwyczajem do synagogi i powstał, aby czytać”

Jezus, Boży Syn, sam Bóg, miał w zwyczaju chodzić do synagogi w sobotę. Można by dziś, naszym językiem powiedzieć – swoim zwyczajem poszedł w niedzielę na Mszę Św.

I nie tylko poszedł, ale wstał i czytał – był lektorem, służył.

Aktywne uczestniczenie we Mszy Św. – to pierwszy warunek żywej wiary, wiary, która zwycięża świat. Często zauważam, że kiedy człowiek zaczyna chodzić systematycznie na Mszę Św. niedzielną, to to go zmienia, staje się nowym, innym, lepszym człowiekiem. Albo kiedy człowiek po dłuższym czasie decyduje się na spowiedź i Komunię św., to to go zmienia, zaraz widać, jak to wpływa na niego, jak uspokaja, jak staje się lepszym człowiekiem.

Dalej czytamy:

„Zwinąwszy księgę oddał słudze i usiadł; a oczy wszystkich w synagodze były w Nim utkwione”.

„Wszyscy przyświadczali Mu i dziwili się pełnym wdzięku słowom, które płynęły z ust Jego”.

Jak Jezus czyta, jak głosi… Oczy wszystkim są w Nim utkwione, pełne wdzięku słowa płynęły z ust jego.

Widać tu wielki szacunek dla słowa Bożego, głębię w czytaniu i rozmyślaniu nad słowem. Jak my czytamy słowo? Jak my słuchamy słowa? Jak my rozmyślamy nad słowem? Czy w tym czasie nasze oczy są utkwione w Jezusa? Czy wtedy gdy innym czytamy, głosimy słowo, robimy to tak, że oczy i uszy tych, którzy słuchają, są utkwione w nas, trwają w zachwycie, zasłuchaniu, uwielbieniu Boga?

Czytamy jeszcze:

„Dziś spełniły się te słowa Pisma, któreście słyszeli”.

Boże słowo, słowo, które my czytamy i słuchamy, to słowo, które się wypełnia. Trzeba nam wiary i otwartości, by to zauważyć, by to usłyszeć. Zauważyć jak spełniają się słowa Boga, spełniają się w naszym życiu. To nie są słowa przypadkowe, to nie jest nawet jakaś przypadkowa mądrość, to słowa Boga, to słowa życia, one się bardzo konkretnie spełniają. Trzeba mieć wrażliwy słuch i otwarte oczy wiary, by to dostrzec.

Spróbujmy dziś w tych kierunkach popracować nad swoją wiarą, ponieważ ona – nasza wiara – zwycięża świat. Czyż nie chcemy być zwycięzcami w tym świecie?

A co na Syberii?

Szybko i aktywnie płynie życie.

Przeszły święta, dwa Boże Narodzenia nawet, ponieważ większość prawosławna w Rosji, plus greko-katolicy w naszym kościele, obchodzą Boże Narodzenie według juliańskiego kalendarza, co w naszym oznacza – 6/7 stycznia.

Nasze siostry wraz z dziećmi i młodzieżą i jeszcze wraz z wielkim wysiłkiem i trudem, zorganizowały scenkę, spektakl bożonarodzeniowy.

Naszą radością jest też to, że oprócz tego, że ów spektakl był pokazany i przed naszą Pasterką i przed liturgią greko-katolicką, to jeszcze udało nam się pojechać do bezdomnych i biednych żyjących w przytułku. Wspominałem kiedyś o tym, że tam od jakiegoś czasu jeździmy by posłużyć naszym biednym braciom i siostrom. Zazwyczaj jeździmy tam tylko z siostrami, teraz kilkoma samochodami pojechaliśmy wraz z dziećmi i młodzieżą. Dla owych biednych, często inwalidów, bezdomnych, cały czas siedzących w tym przytułku, oddalonym od miasta ok. 60 km., taki spektakl, modlitwa, spotkanie, było prawdziwym świętem.

Kilka zdjęć jakie tu zamieszczam, może trochę zilustruje to spotkanie.

Inna jeszcze sprawa… Proszę was o modlitwę, ponieważ prawdopodobnie, jak dochodzą mnie słuchy, w najbliższym czasie będą prowadzone rozmowy, a może i decyzje, dotyczące przyjazdu jednego kapłana z Polski, który chce pomóc w posłudze na Syberii. Bardzo proszę już dziś o modlitwę w tej sprawie.

To takich kilka słów na dziś, spotkamy się jeszcze jutro jeśli Bóg da.

Niech Was błogosławi Bóg Wszechmogący, Ojciec + i Syn i duch Święty. Amen.

Dziękuję! Pozdrawiam!

Z Bogiem!