Radosne świętowanie obecności Oblubieńca

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus! 

Pozdrawiamy bardzo serdecznie z Syberii, z Surgutu. 

Wróciła już z urlopu s. Joanna, więc dziś ona pisze rozważanie, a ja potem, po rozważaniu, opowiem trochę co u nas. Prośmy, by Duch Święty pomógł nam zrozumieć i przyjąć Słowo oraz nim żyć. 

(1 Kor 4, 1-5) 

Bracia: Niech uważają nas ludzie za sługi Chrystusa i za szafarzy tajemnic Bożych. A od szafarzy już tutaj się żąda, aby każdy z nich był wierny. Mnie zaś najmniej zależy na tym, czy będę osądzony przez was, czy przez jakikolwiek trybunał ludzki. Co więcej, nawet sam siebie nie sądzę. Sumienie nie wyrzuca mi wprawdzie niczego, ale to mnie jeszcze nie usprawiedliwia. Pan jest moim sędzią. Przeto nie sądźcie przedwcześnie, dopóki nie przyjdzie Pan, który rozjaśni to, co w ciemnościach ukryte, i ujawni zamysły serc. Wtedy każdy otrzyma od Boga pochwałę.

(Łk 5, 33-39) 

Faryzeusze i uczeni w Piśmie rzekli do Jezusa: „Uczniowie Jana dużo poszczą i modły odprawiają, podobnie też uczniowie faryzeuszów; natomiast Twoi jedzą i piją”. A Jezus rzekł do nich: „Czy możecie nakłonić gości weselnych do postu, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, i wtedy, w owe dni, będą pościli”. Opowiedział im też przypowieść: „Nikt nie przyszywa do starego ubrania jako łaty tego, co oderwie od nowego; w przeciwnym razie i nowe podrze, i łata z nowego nie nada się do starego. Nikt też młodego wina nie wlewa do starych bukłaków; w przeciwnym razie młode wino rozerwie bukłaki, i samo wycieknie, i bukłaki przepadną. Lecz młode wino należy wlewać do nowych bukłaków. Kto się napił starego, nie chce potem młodego – mówi bowiem: „Stare jest lepsze”.

Rozważając dzisiejszą Ewangelię można zwrócić uwagę na dwa istotne momenty, które Jezus chce przekazać swoim uczniom i faryzeuszom. Faryzeusze pytają Jezusa o post, wyrażając też swoje niezadowolenie, że Jezus i Jego uczniowie nie trzymają się zasad, nakazów, których oni tak pilnie strzegą. Jezus ukazuje na coś o wiele ważniejszego niż przestrzeganie zasad, praw i zwyczajów. Przedstawia jako przykład wesele na którym goście cieszą się i radują, bo pan młody jest z nimi. Tym obrazem Jezus przypomina uczniom słowa samego Jana Chrzciciela: „Ten, kto ma oblubienicę, jest oblubieńcem a przyjaciel oblubieńca, który stoi i słucha go, doznaje najwyższej radości na głos oblubieńca. Ta zaś moja radość doszła do szczytu” (J 3, 29).

Obecność Jezusa wśród nich jest najważniejsza! Jezus pragnie relacji z każdym człowiekiem, dla Niego najważniejsze jest – być wśród swoich, obdarzać radością i pokojem poprzez Swoje Słowo, obecność.

Czy są w moim życiu takie spotkania, czy raduję się ze spotkania z Oblubieńcem w Eucharystii, na modlitwie, w Sakramencie Spowiedzi, w rozważaniu Słowa Bożego…?

Wszystko co przeżywamy ma wypływać z głębi naszego serca, z głębi naszej relacji do Boga. Kiedy jednak ta relacja jest słaba lub wcale jej nie ma, szukamy zewnętrznych podpórek w postaci różnych przepisów. Ani modlitwa, ani post same w sobie nie mają wartości, są ważne na tyle, na ile zbliżają nas do Boga.

Gdy jesteśmy w komunii z Jezusem, jest to czas radosnego świętowania obecności Oblubieńca.  To On wnosi w nasze życie nowość Ducha, która jest zaskakująca i przekraczająca wszelkie nasze oczekiwania. Boża łaska jest dynamiczna jak „młode wino” i dlatego potrzeba „nowych bukłaków” – otwartości serca na to co Bóg mi daje dziś, zaufania i wdzięczności że Oblubieniec jest Panem mojego życia i kroczenia Jego Drogą Miłości i przebaczenia.

P.S. Kochani, bardzo proszę o modlitwę za moją rodzoną siostrę bliźniaczkę Teresę, która jest w  bardzo ciężkim stanie w szpitalu onkologicznym w Lublinie. Ufam, że wspólna modlitwa pomoże przezwyciężyć to trudne doświadczenie dla całej naszej rodziny. Bóg zapłać!

s. Joanna CSA

Młode wino – stare bukłaki.
Stare – nowe.
Jezus przynosi nowe, my często z uporem trwamy w starym – przyzwyczajeniach, tradycjach

„Zawsze tak było” – to częste hasło i hamulec rozwoju, także duchowego. Jezus jest zawsze młody i nowy.

Pozdrawiam już z Surgutu i błogosławię + pic.twitter.com/19xmXuNbfG

— CatholicSurgut (@CatholicSurgut) September 4, 2020

Nareszcie nas uwolnili. Nasz okręg przeszedł na 3 etap poluzowania ograniczeń (nie wiem co to znaczy, ale więcej swobody na pewno). A więc jeździmy! W ostatnie dni zrobiliśmy prawie dwa tysiące km., żeby dotrzeć do kilku wspólnot. Odwiedziliśmy 3 miasta – Niagań (gdzie byli też katolicy z pobliskiego Uniuganu), Uraj, oraz Chanty-Mansyjsk. Wielka radość, ponieważ po kilku miesiącach, od marca, po raz pierwszy ci ludzie mogli na żywo, nie przez transmisje, uczestniczyć we Mszy Św. Trudno przekazać tutaj – opisać, to co działo się podczas tych spotkań, na pewno można pokazać fotografie. Więc spójrzcie. 

13B89B6E-8D86-4A22-868D-70881C0B7959 ABB071C9-26C3-4110-82EB-CCE52A706240

 

Rozumiem Jezusa, który chodził po miastach, na chorych kładł ręce, wypędzał złe duchy (spowiedź).
Też to teraz robię. Jezus też wychodził na pustynię, aby się modlić. Także i w tym trzeba go naśladować.
Pozdrawiam z Uraju i błogosławię + pic.twitter.com/HZvU8EsKIa

— CatholicSurgut (@CatholicSurgut) September 2, 2020