Przyoblekliście się w Chrystusa!

Szczęść Boże! Moi Drodzy, w dniu dzisiejszym urodziny przeżywa Anna Mazur, należąca w swoim czasie do Wspólnoty młodzieżowej w Wojcieszkowie. Niech Pan udziela Jej wszystkich swoich darów! O to będę się dla Niej modlił.

A piszę te słowa do Was, moi Drodzy, po bardzo krótkiej nocy. Wczoraj bowiem – a właściwie, to już mocno „do dzisiaj” – mój Szwagier pomagał mi już na dobre zamieszkać w nowym miejscu. Naprawdę, zrobił bardzo dużo w moim nowym mieszkaniu, żeby dało się już funkcjonować normalnie, porozkładać rzeczy tam, gdzie trzeba i już móc… chociażby zapraszać Gości. Także Was! Zatem zapraszam: ul. Kościuszki 10/7. W Siedlcach oczywiście.

Wszystkich zapraszam, a Kamilowi serdecznie dziękuję, bo po robocie miał jeszcze prawie godzinną podróż do Białej Podlaskiej.

A teraz już zapraszam do pochylenia się nad Bożym słowem dzisiejszej liturgii. Oto słówko Księdza Marka na dziś:

https://www.youtube.com/c/CatholicSurgut

A poniżej – słówko Ilii, któremu bardzo serdecznie dziękuję za jego przygotowanie i także za wszelką pomoc, której mi nie szczędzi.

Zatem, co dziś mówi do mnie osobiście Pan? Z jakim bardzo konkretnym przesłaniem do mnie się zwraca? Duchu Święty, tchnij!

Niech Was błogosławi Bóg Wszechmogący: Ojciec + i Syn, i Duch Święty. Amen

Gaudium et spes! Ks. Jacek

Sobota 27 Tygodnia zwykłego, rok II,

8 października 2022., 

do czytań: Ga 3,22–29; Łk 11,27–28

CZYTANIE Z LISTU ŚWIĘTEGO PAWŁA APOSTOŁA DO GALATÓW:

Bracia: Pismo poddało wszystko pod władzę grzechu, aby obietnica dostała się na drodze wiary w Jezusa Chrystusa tym, którzy wierzą.

Do czasu przyjścia wiary byliśmy poddani pod straż Prawa i trzymani w zamknięciu aż do objawienia się wiary. Tym sposobem Prawo stało się dla nas wychowawcą, który miał prowadzić ku Chrystusowi, abyśmy z wiary uzyskali usprawiedliwienie. Gdy jednak wiara nadeszła, już nie jesteśmy poddani wychowawcy. Wszyscy bowiem dzięki tej wierze jesteśmy synami Bożymi w Chrystusie Jezusie.

Bo wy wszyscy, którzy zostaliście ochrzczeni w Chrystusie przyoblekliście się w Chrystusa. Nie ma już Żyda ani poganina, nie ma już niewolnika ani człowieka wolnego, nie ma już mężczyzny ani kobiety, wszyscy bowiem jesteście kimś jednym w Chrystusie Jezusie. Jeżeli zaś należycie do Chrystusa, to jesteście też potomstwem Abrahama i zgodnie z obietnicą dziedzicami.

SŁOWA EWANGELII WEDŁUG ŚWIĘTEGO ŁUKASZA:

Gdy Jezus mówił do tłumów, jakaś kobieta z tłumu głośno zawołała do Niego: „Błogosławione łono, które Cię nosiło, i piersi, które ssałeś”.

Lecz On rzekł: „Owszem, ale również błogosławieni ci, którzy słuchają Słowa Bożego i zachowują je”.

A OTO SŁÓWKO ILII:

Na drodze życia każdego człowieka są trudności i przeszkody – i dlatego oczywistym jest, że potrzebuje wsparcia i pomocy ze strony innych ludzi. Chociażby jednego człowieka. To nawet małe wsparcie od człowieka w trudnych chwilach życia jest bardzo ważne i warte docenienia, ono dużo znaczy i o nim długo się pamięta. A jeśli to wsparcie pochodzi bezpośrednio od Boga?…

W dzisiejszym pierwszym czytaniu apostoł Paweł mówi o tym, że wraz z przyjściem Chrystusa przyszedł nowy czas. Czas wiary. Wcześniej Prawo było „wychowawcą”, a ludzie Starego Testamentu byli poddani pod jego straż – i raczej nimi bardziej kierował strach… Gdy jednak wiara nadeszła, już nie jesteśmy poddani wychowawcy.

Jezus uczynił nas wolnymi, bo przecież wszyscy, którzy zostaliście ochrzczeni w Chrystusie, przyoblekliście się w Chrystusa. A jeżeli tak, to my wszyscy jesteśmy w Chrystusie braćmi i siostrami: Nie ma już Żyda ani poganina, nie ma już niewolnika ani człowieka wolnego, nie ma już mężczyzny ani kobiety, wszyscy bowiem jesteście kimś jednym w Chrystusie Jezusie.

To jest coś większego, niż po prostu lekcja jedności ze strony Pawła Apostoła. Jak często w codzienności spotykamy się ze stronniczością, czy nawet sami jesteśmy uprzedzeni? „Ten facet jest takiego wyznania, a więc on…”; „Tamta kobieta jest takiej narodowości, a więc ona…”; „Ten człowiek ma taką pracę, a więc on…”; „Ten chłopak jeszcze taki młody, co on może wiedzieć…”, albo odwrotnie: „To już taki staruszek, teraz inne czasy…”.

Apostoł mówi o czymś pięknym, co zachęca i inspiruje do tego, by służyć i szanować się nawzajem: mówi o natchnieniu, danym przez Boga, byśmy dla Jego chwały byli tymi, na kogo On nas powołał…

A On powołał nas do miłości. Do miłości, która nie gaśnie i żyje wiecznie w obecności Boga i którą – naprawdę! – zawsze można zachować w jakichkolwiek okolicznościach, ponieważ ta miłość jest prawdziwa, a więc czyni ona człowieka «błogosławionym”».

O tym, gdzie musimy uczyć się tej miłości; gdzie możemy uczyć się świętości, opowiada nam fragment dzisiejszej Ewangelii. Tak, błogosławieni są raczej ci, którzy słuchają słowa Bożego i go przestrzegają. Czytanie Bożego słowa i rozmyślanie nad nim musi być bardzo ważnym czasem w ciągu dnia każdego chrześcijanina. Mamy żyć zgodnie z tymi słowami Jezusa, mamy zachowywać Boże słowo, ale wcześniej musimy je przyjąć i zrozumieć, dlatego potrzebny jest konkretny czas dla jego rozważenia. A potem – mamy je nosić w sercu. Tak, jak nosiła je Maryja.

To żywe Słowo jest dla nas wielkim wsparciem. Sam Bóg podpowiada nam i uczy nas miłości, która jest najwyższą ze wszystkich wartości i która w naszym życiu nadaje znaczenia wszystkiemu.