Długi czas spędzili wśród uczniów…

D

Szczęść Boże! Moi Drodzy, w dniu dzisiejszym imieniny przeżywają:

Weronika Kowalska – należąca w swoim czasie do Wspólnoty młodzieżowej w Trąbkach;

Weronika Bernaciak – moja była Uczennica w Liceum Lelewela w Żelechowie.

Rocznicę święceń kapłańskich natomiast przeżywają:

Ksiądz Michał Dziedzic – pochodzący z mojej Parafii, wyświęcony w Diecezji warszawsko – praskiej, Duszpasterz Młodzieży tej właśnie Diecezji;

Ksiądz Paweł Czeluściński – Kolega kursowy Księdza Michała, też pochodzący z naszej Diecezji, a dokładnie z Siedlec, a obecnie mianowany Wikariuszem w Parafii w Surgucie, do której jednak nie może obecnie dotrzeć.

Wszystkim świętującym życzę Bożej opieki i wszelkich dobrych natchnień. Zapewniam o modlitwie!

Moi Drodzy, dzisiaj w Katedrze siedleckiej, o godzinie 18:00, Ksiądz Biskup Kazimierz Gurda, Pasterz naszej Diecezji, będzie przewodniczył Mszy Świętej koncelebrowanej w intencji Społeczności akademickiej naszego Uniwersytetu – z racji jutrzejszego święta Uczelni. Jutro uroczystości odbędą się w gmachu przy ulicy Źytniej, natomiast dzisiaj – Msza Święta. Bardzo staramy się o uroczysty, dostojny, a nade wszystko – pobożny przebieg celebry. Ponieważ spotykamy się w Katedrze, przeto nie będzie dziś Mszy Świętej wieczorowej w naszej Kaplicy.

Wyrażam wielką wdzięczność Pracownikom Instytut Matematyki Wydziału Nauk Ścisłych i Przyrodniczych naszej Uczelni za wspólne przeżycie Mszy Świętej w intencji ś.p. Profesora Michaela Ałani, oraz za fantastyczne spotkanie po Mszy Świętej. Dziękuję Pani Doktor Renacie Modzelewskiej – Łagodzin za inicjowanie i koordynowanie tych spotkań, oraz Pani Profesor Agnieszce Gil – Świderskiej, Dyrektor tegoż Instytutu, za współtworzenie atmosfery naszych spotkań. Cieszę się, że odbywają się one co jakiś czas, kilka razy w roku.

Moi Drodzy, oto słówko Księdza Marka na dziś:

https://www.youtube.com/c/CatholicSurgut

A poniżej – słówko Ani na dziś. Dziękuję za jego przygotowanie – jak w każdy wtorek.

Zapraszam zatem do pochylenia się nad Bożym słowem dzisiejszej liturgii. Duchu Święty, oświeć nasze umysły i serca, abyśmy odczytali to jedyne, konkretne przesłanie, z jakim Pan dziś do każdej i każdego z nas osobiście się zwraca.

Niech Was błogosławi Bóg Wszechmogący: Ojciec + i Syn, i Duch Święty. Amen

Gaudium et spes! Ks. Jacek

Wtorek 5 Tygodnia Wielkanocy,

17 maja 2022.,

do czytań: Dz 14,19–28; J 14,27–31a

CZYTANIE Z DZIEJÓW APOSTOLSKICH:

Do Listry nadeszli Żydzi z Antiochii i z Ikonium. Podburzyli tłum, ukamienowali Pawła i wywlekli go za miasto, sądząc, że nie żyje. Kiedy go jednak otoczyli uczniowie, podniósł się i wszedł do miasta, a następnego dnia udał się razem z Barnabą do Derbe.

W tym mieście głosili Ewangelię i pozyskali wielu uczniów, po czym wrócili do Listry, do Ikonium i do Antiochii, umacniając dusze uczniów, zachęcając do wytrwania w wierze, bo przez wiele ucisków trzeba nam wejść do królestwa Bożego. Kiedy w każdym Kościele wśród modlitw i postów ustanowili im starszych, polecili ich Panu, w którego uwierzyli.

Potem przeszli przez Pizydię i przybyli do Pamfilii. Nauczali w Perge, zeszli do Attalii, a stąd odpłynęli do Antiochii, gdzie za łaską Bożą zostali przeznaczeni do dzieła, które wykonali.

Kiedy przybyli i zebrali Kościół, opowiedzieli, jak wiele Bóg przez nich zdziałał i jak otworzył poganom podwoje wiary. I dość długi czas spędzili wśród uczniów.

SŁOWA EWANGELII WEDŁUG ŚWIĘTEGO JANA:

Jezus powiedział do swoich uczniów: „Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się nie lęka. Słyszeliście, że wam powiedziałem: Odchodzę i przyjdę znów do was. Gdybyście Mnie miłowali, rozradowalibyście się, że idę do Ojca, bo Ojciec większy jest ode Mnie.

A teraz powiedziałem wam o tym, zanim to nastąpi, abyście uwierzyli, gdy się to stanie. Już nie będę z wami wiele mówił, nadchodzi bowiem władca tego świata. Nie ma on jednak nic swego we Mnie. Ale niech świat się dowie, że Ja miłuję Ojca i że tak czynię, jak Mi Ojciec nakazał”.

A OTO SŁÓWKO ANI:

Nikt z nas nie potrafi funkcjonować bez innych ludzi. I nikt, tak naprawdę, nie funkcjonuje w zupełnym oderwaniu od ludzi, bo nawet jeśli mieszka sam i nie ma przy sobie rodziny, bliskich czy przyjaciół, to i tak ma kontakt z różnymi ludźmi, widując ich codziennie w pracy, sklepie, na ulicy… Zatem, żyjąc nawet na co dzień samemu, w swoich czterech ścianach, nie da się nie mieć relacji z ludźmi, których widujemy na co dzień.

W dzisiejszym pierwszym czytaniu, ponownie Bóg przypomina nam, jak ważna jest wspólnota, jak ważne dla każdego człowieka jest przebywanie z drugim człowiekiem, poświęcenie mu czasu, poświęcenie tym samym swojej osoby. Słyszymy dziś o Pawle i jego towarzyszach, że dość długi czas spędzili wśród uczniów.

Wiara zatem rodzi się i umacnia również przez przebywanie z drugim człowiekiem, branie i dawanie przykładu innym. Czasem to wymaga zrezygnowania ze swoich pasji, obowiązków, także ze swoich przyzwyczajeń; wymaga przełożenia ich na kiedy indziej. Mimo jednak tych poświęceń, warto starać się przebywać z innymi.

Ewangelia z dnia dzisiejszego również mówi o relacji z drugim człowiekiem. Odchodzę i przyjdę znów do was – mówi dziś do swoich uczniów i do nas Jezus. Czasem, żeby docenić relację z drugim człowiekiem, potrzeba nam – przynajmniej na jakiś czas – dystansu do niego, potrzeba nam nie widzieć kogoś dzień lub dwa. Czasem, żeby zatęsknić, wystarczy brak kontaktu rzeczywistego, bo kiedy pozostaje jedynie „zdalny”, telefoniczny kontakt, to przekonujemy się, że on tak naprawdę nie może zastąpić spotkania twarzą w twarz.

A czy Ty zatęskniłeś już za Jezusem?…

Dodaj komentarz

Archiwum wpisów

Ks. Jacek Jaśkowski

Witam serdecznie! Kłania się Ks. Jacek Jaśkowski. Nie jestem ani kimś ważnym, ani kimś znanym. Jestem księdzem, który po prostu chce rozmawiać. Codzienna kapłańska posługa pokazuje mi, że tematów do rozmów z księdzem jest coraz więcej i dzisiaj żaden ksiądz nie może od nich uciekać, ale – wprost przeciwnie – podejmować nowe wyzwania. To przekonanie skłoniło mnie do próby otwarcia tegoż bloga, chociaż okazji do rozmów na co dzień – w konfesjonale i poza nim – na szczęście nie brakuje. Myślę jednak, że ten blog będzie jeszcze jednym sposobem i przestrzenią nawiązania kontaktu z ludźmi dobrej woli, otwartymi na dialog.