Słowa… słowa… słowa…

Myślę, że w tym komentarzu, co pozostawię za chwilkę, jest chociazby częściowa odpowiedź na Twoje pytanie Robercie…

'' Nie przeszkadzaj Boże, ja się modlę…

– „Ojcze nasz, któryś jest w niebie…”

– Słucham?

– Co to jest?

– Wołałeś mnie?

– O nie! Nie, nie. Wcale Cię nie wołałem: modlę się… „Ojcze nasz, któryś jest w niebie…”

– Właśnie, znowu to zrobiłeś…

– Ale co ja zrobiłem?

– Zawołałeś mnie. Powiedziałeś: Ojcze nasz. To Ja. Coś ty myślał?

– Och, nic… zupełnie nic, ja, ja się modlę. Nie robię nic złego, prawda?

– Nie, odmawiaj dalej swoją modlitwę.

– „Święć się imię Twoje…”

– Co chcesz przez to powiedzieć?

– No, chcę powiedzieć, że… Nie wiem, co chcę powiedzieć, ja… To jest pewna część modlitwy, to wszystko.

– Moje imię różni się od innych imion. „Ja jestem”; to moje imię! Nic ci to nie mówi?

– Tak! Że też nigdy o tym nie pomyślałem.., „Przyjdź królestwo Twoje, bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi…”

– Co robisz, aby przyszło moje królestwo?

– Co ja robię…? No nic… Zresztą, wydaje mi się, że nie byłoby źle, gdybyś Ty pokierował wszystkimi rzeczami tak, jak to robisz na górze!

– Czy kieruję twoim życiem?

– No… chodzę do kościoła…

– Wiesz co, moje panowanie już się zaczęło. Moje Królestwo jest w tych, którzy naśladują Mojego Syna. Czy jesteś pewny, że idziesz Jego śladami?

– Słuchaj, Panie, jestem tak samo dobry jak wszyscy, którzy chodzą do kościoła w każdy niedzielny poranek.

– Jak chcesz, aby moja wola się wypełniała, jeśli ci, korzy o to proszą, nie zaczęli jej wypełniać?

– Oh, wiem, że mam problemy. Nie jestem święty.

– Wiem o tym.

– Wiesz? Więc może wiesz, że chciałbym wyzwolić się z tych wszystkich starych historii, które mi przeszkadzają być prawdziwie wolnym!

– Oczywiście! Ale zrobiliśmy postępy: jeszcze trochę razem popracujemy, ty i ja, i nie odklepiemy, lecz naprawdę przeżyjemy „Ojcze nasz”.

– No nie, tego wieczoru to idzie za daleko, i co więcej, pochłania zbyt wiele czasu… . „Chleba naszego daj nam dzisiaj…”

– Czy zaufasz mi dla chleba?

– Tak.

– Modlitwa jest czynnością niebezpieczną. Wiesz o tym, że możesz zostać przemieniony. Ale nie skończyłeś swojej modlitwy. Mów dalej…

– Nie mogę.

– Boisz się?

– Wiem, co mi powiesz.

– Zatem spróbuj, a zobaczysz…

– „…Odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom…”

– Myślisz o tych, co ci wyrządzili krzywdę?!

– Właśnie, wiedziałem, że o nich będziesz mi mówił. Jednak, Panie, oni mi uczynili zbyt dużo zła, rozumiesz? Przysiągłem, że się zemszczę…

– A twoja modlitwa?

– To, to kwestia przyzwyczajenia, to wszystko.

– Przynajmniej jesteś szczery. Jednak nie jest łatwo nosić w sobie nienawiść, prawda?

– Tak, tak, to nie jest łatwe. Ale chciałbym Ci powiedzieć: jak tylko im odpłacę, będę już potem o wiele lepszy.

– To nie zmienia na lepsze, wręcz przeciwnie. Jesteś już wystarczająco załamany… Mogę to wszystko zmienić.

– Ty… Ty możesz? Ale jak?

– Przebacz im tak, jak Ja ci kiedyś przebaczyłem.

– Nie, Panie, nie mogę im przebaczyć, naprawdę, nie mogę…

– Co mówiłeś w swojej modlitwie?

– …Spróbuję im przebaczyć. Ty będziesz mógł, być może, spróbować również im to powiedzieć. Nie wiem, czy oni się modlą do Ciebie każdego ranka.

– To mnie nie powstrzymuje. Skończ swoją modlitwę.

– ,I nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego.” –

To właśnie zrobię. A ty naucz się żyć w mojej miłości ''