Maryja na pewno pomoże…

… Dyktat, a dokładniej dyktatura, bo świat przypisał sobie prawo kierowania ludźmi (choć lepszym określeniem byłaby manipulacja). A jednym z imion owej dyktatury jest opinia publiczna. Wiemy, że każdy kij ma dwa końce i należy o tym pamiętać.
Gdybyście byli ze świata, świat by was kochał jako swoją własność. Gdybyśmy tańczyli tak jak świat nam przygrywa to ten by nam nie przeszkadzał, nie prześladowałby w żaden sposób. Zauważmy, że stalibyśmy się wtedy własnością świata czyli następuje proces uprzedmiotowienia każdego z nas, podporządkowania.
Swój swego rozpozna. Tutaj wchodzi cały system kumpelstwa, kolesiostwa i kumoterstwa. Jakże świat pożąda, by wszyscy szli pod jego dyktando. Zabija różnorodność w imię uniformizmu, w którym chodzi o kontrolę nad duszami. Dyktat mody. Dyktat politycznej poprawności. Dyktat fałszywej tolerancji. Dyktat mniejszego zła. Oczywiście to obowiązuje tylko dla tych, co poddali się światu, a tych nazywa się postępowymi w przeciwieństwie do zacofanych, wyzwolonymi w przeciwieństwie do zahukanych, omotanych.
Miłość wbrew nienawiści
Chrześcijanin kocha ten świat, choć zdaje sobie sprawę, że ten świat go nienawidzi. Wie, że źródło tej nienawiści bije w fakcie bycia uczniem Chrystusa. Świat tego nie przebacza! Wychodzi piana wściekłości na jego usta i w jego czynach.
Dla wierzących umocnieniem jest odkrycie, że ten świat pierwej znienawidził Pana naszego. On nigdy nie poddał się dyktaturze świata, nie wchodził w układy (co nie oznacza, że był zamknięty na ludzi). Nazywał rzeczy po imieniu – zło złem, grzech grzechem, dobro dobrocią. To prawda i życie w jej świetle jest solą w oku świata. O jakże ten świat boi się prawdy! Bo prawda przynosi prawdziwą wolność, a tego władca tego świata nie chce.
Świat nie patrzy na chrześcijanina jak na swojego. Wyznawca Chrystusa stał się niewygodny dla świata. U początków chrześcijaństwa jeden z Ojców Kościoła pisał dobitnie, że nie jesteśmy z tego świata, choć na tym świecie żyjemy. Chrześcijanin nie nienawidzi domu, w którym mieszka, nawet jak wie, że to tylko przejściowe mieszkanie.
Słuchać słowa – patrzeć na drogowskaz
By nie dać się stłamsić, by nie dać się wymanewrować, by nie być oszukanym należy pamiętać na słowo, które do nas powiedział Bóg. Idziemy Jego śladami tak więc sługa nie jest większy od swego pana. Jeżeli Mnie prześladowali, to i was będą prześladować. Słowem jest Syn Boży Jezus Chrystus.

Jeżeli moje słowo zachowali, to i wasze będą zachowywać. Nie przerażajmy się odpowiedzialności, która związana jest z zachowaniem słowa. To ziarno, które rzucamy w ziemię. Jeden sieje, drugi podlewa, trzeci uprawia, a Tym, który daje wzrost jest Bóg i tylko On. Słuchajmy słowa z uwagą. Przyjmujmy słowo z pokorą (jak rolnik oczekujący na plon). Żyjmy słowem z radością. Podejmujmy wymagania słowa z odwagą.
Wtedy świat nic nie może nam uczynić, bo wolności z serca nikt nie może nam wyrwać, bo światła Bożego nikt nie może zagasić, bo prawda jak oliwa sprawiedliwa zawsze na wierzch wypłynie. …

Ale to wszystko wam będą czynić z powodu mego imienia, bo nie znają Tego, który Mnie posłał. To nasze zadanie. Aby świat poznał Ojca niebieskiego, który umiłował nas miłością nieskończoną, który dał nam swego Syna Jednorodzonego, Tego, który jest naszym zbawieniem. Bo świat nienawidzi z powodu niewiedzy …