Kościół bardzo potrzebuje Matki!

… Prawdziwa matka

Matka Kościoła nie przymyka oczu i nie udaje, że nic się nie dzieje, że wszystko w porządku. Jej miłość nie jest ślepa i nie ustawia na piedestale swoich dzieci. On dobrze wie, że życie człowieka do realnych należy… ta Matka nie idealizuje, jak prawdziwa matka bierze w swe ręce codzienność. Smuci Ją i bardzo boli to, co się dzieje w Kościele, rodzinie, której jest Matką i która jest domem ustanowionym przez Jej Syna.
Matka, która nie zrzędzi, która nie narzeka, która nie płacze nad rozlanym mlekiem, a zakasuje rękawy, bierze jakąś szmatę do ręki i wyciera rozchlapane krople. Jak cierpliwa mama, która wyciera brodę maleństwa wołającego ja sam, ja sam, ja sam. I nigdy to jej się nie znudzi.

Dyskrecja

Matka Kościoła jest taka dyskretna. Przecież to matka wyczuje na kilometry, że jej dziecko źle się ma. I jak każda matka będzie starała się zaradzić zauważonym brakom. Czyż to nie przerażająca perspektywa, że w czasie wesela mogłoby zabraknąć wina? Na samą myśl nowożeńcy spaliliby się ze wstydu. A jednak wydarzyło się i… Maryja była tą, która to zauważyła. Zauważmy, że była tam gościem, a z reguły zaproszeni nie przejmują się, bo przecież przyszli się bawić. Ona dostrzegła, że nie ma już wina.
Niekiedy my sami nie widzimy, że czegoś nam brakuje, jeszcze nasze oczy są na uwięzi, a Ona już to widzi i odnosi natychmiast do Syna. Nie wzbudza sensacji, nie naśmiewa się, nie udaje zażenowanej – po prostu idzie z tą sprawą do Pana Jezusa. Nie mają już wina. W tym jednym zdaniu wyraża się Jej zaufanie do Syna. I stąd jakby nie zważając na słowa Pana od razu mówi do sług: zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie. Nie wie jeszcze jak rozwiąże zaistniały problem, ale zawierza go i jest pewna, że umie to uczynić. To nie jest żadne wymuszenie.

Domownicy

Mówi to do sług, bo oni zorientowali się zapewne o braku. Powracam do motywu bycia domownikiem, a nie gościem. W Kościele mamy być domownikami, a nie wynajmującymi mieszkanie. Domownik dobrze się orientuje co i gdzie znajduje się w domu. Tak samo winniśmy orientować się co i gdzie mamy w Kościele. Czymże są te stągwie kamienne, które Pan nakazał napełnić wodą? Sakramenty, słowo Boże, nauczanie Kościoła, doświadczenie wspólnoty wierzących…

Napełnijcie je aż po brzegi. Nie na pół gwizdka, bo wtedy zawsze będzie brakować! Nie chodzi o napełnianie w nieskończoność, bo każda stągiew ma określoną miarę. Dopiero wtedy możemy skosztować i odkryć ze zdumieniem, że woda stała się przednim, wybornym winem. …

Tam, gdzie Pan działa tam zawsze jest dobre wino. On nie oszukuje, że upija, a potem nalewa byle co. Czy matka byłaby w stanie oszukać swe dziecko? Maryja czyni tak samo – to, co najlepsze, najzdrowsze, najpiękniejsze, nie żeby rozbestwić dzieciaka, by spełniać jego zachcianki, ale by wzrastał w miłości i dobroci codziennego życia.