Jeść Jezusa kilogramami

Msza Św. w Kurganie

Jak ktoś ma chęć, spróbujcie te nazwy miast zobaczyć na mapie i zobaczyć odległości. Ja nie wiem ile zrobiłem kilometrów, ale na pewno dobrych kilka tysięcy. I nie było to moje widzimisię, ale realna potrzeba, żeby w tych miejscach być. Początkowo na te dni miałem trochę inne plany, ale potem okazało się, że trzeba to zrobić tak.

Kiedy tak dziś czytam I czytanie, z Księgi Dziejów Apostolskich, i próbuję sobie wyobrazić te sceny, to wydarzenia tam opisywane nie stanowią dla mnie niczego nadzwyczajnego.

„Anioł Pański powiedział do Filipa: „Wstań i pójdź około południa na drogę, która prowadzi z Jerozolimy do Gazy: jest ona pusta””; „”Podejdź i przyłącz się do tego wozu” – powiedział Duch do Filipa”; „Duch Pański porwał Filipa i dworzanin już więcej go nie widział. (…) A Filip znalazł się w Azocie i głosił Ewangelię, przechodząc przez wszystkie miasta, aż dotarł do Cezarei”.

Jak dzisiaj czytam te teksty, to z ich pomocą zaczynam bardziej rozumieć wydarzenia, które były moim udziałem w ostatnim tygodniu. Widzę z pomocą tego słowa, że to co przeżywałem, było nie po prostu jakimś jeżdżeniem, a Bożym prowadzeniem, Bożym posłaniem do różnych miast, wspólnot i ludzi.

Kurgan

Wspominam np. sytuację, gdy miałem wyjeżdżać z Tomska około południa, kupiłem już bilet na autobus, a niedługo przed tym przyszła Dasza, która za moich czasów była w grupie młodzieży, dziś ma męża i dziecko. Zadzwoniła do męża i zapytała, czy nie chciał by wieczorem, po pracy przejechać się do Nowosybirska (przypomnę 260 km. w jedną stronę). On zgodził się, ja zdałem bilet na autobus i całą rodziną odwieźli mnie do Nowosybirska. Nie było to po prostu odwiezienie. Mąż Daszy jest jeszcze nieochrzczony. Dasza próbuje jakoś dotrzeć do Jego serca, by zdecydował się na chrzest. Owa podróż była pretekstem, żeby z nim porozmawiać. On jest bardzo sympatycznym i otwartym mężczyzną. Modliłem się o możliwość dobrej rozmowy z nim. W czasie drogi on zaczął opowiadać o pewnych sprawach, którymi się interesuje. Słuchałem tego z zainteresowaniem, zadawałem pytania, a potem wychodząc z tego mogłem trochę opowiedzieć mu o Panu Jezusie, o wierze. Czyż owa historia nie nabiera swojego blasku w świetle dzisiejszego czytania? Czyż nie jest to coś podobnego? „Anioł Pański powiedział do Filipa: „Wstań i pójdź…; „”Podejdź i przyłącz się do tego wozu” – powiedział Duch do Filipa”.

A kiedy czytam nawet takie słowa: „Duch Pański porwał Filipa i dworzanin już więcej go nie widział”, i zastanawiam się, jak to było? A potem patrzę na swoje przeloty, gdzie po jednym spotkaniu, w jednym mieście, za dwie godziny byłem ponad tysiąc km. dalej i znów coś się działo i znów jakieś spotkania, rozmowy, modlitwy… To już te słowa nie wydają mi się czymś nadzwyczajnym.

A potem czytam: „A Filip znalazł się w Azocie i głosił Ewangelię, przechodząc przez wszystkie miasta, aż dotarł do Cezarei”. Próbuję popatrzeć na miasta w których byłem, to rzeczywiście, dosłownie wypełnia się to słowo – przechodziłem przez różne miasta głosząc Ewangelię. W każdym z tych miast było głoszenie Ewangelii.

Zadziwiające było też Boże prowadzenie, że Pan Bóg wszystko organizował i planował co do minuty, z niesamowitą dokładnością, przenosił mnie z miejsca na miejsce bardzo szybko, punktualnie, dokładnie. Nawet kiedy się na Niego „złościłem”, że dał tak kiepską pogodę akurat, kiedy trzeba mi było szybko jechać z Kogałymu i zdążyć na samolot z Surgutu, a przez pogodę trzeba było jechać wolniej, to jednak spokojnie zdążyłem.

Jeszcze raz to powiem – w świetle tego słowa, inaczej, bardziej z wiarą, jako Boże prowadzenie a nie ludzkie działanie, zrozumiałem to co działo się w ostatnim czasie.

Mógłbym dużo opowiadać, bardzo dużo było ciekawych sytuacji, spotkań, głębokich rozmów, „zbiegów okoliczności”, ale to niemożliwe, by wszystko tu opowiedzieć.

I widzę, że głoszenie Ewangelii jest i powinno być związane z jakimś ruchem, przemieszczaniem się, dynamiką, działaniem, chodzeniem, przemieszczaniem się z miejsca na miejsce. Podobne jest to do biblijnej symboliki wody – tam gdzie jest rzeka, woda płynąca, tam jest ona symbolem działania Boga, żywa woda, tam gdzie jest woda stojąca, tam jest ona symbolem złego ducha.

Trzeba nam w Ewangelizacji być dynamicznymi, żywymi, nie pobłażającymi sobie, nie przywiązującymi się do miejsca i ludzi.

Kościół w Tomsku

A z drugiej strony potrzebny jest i czas kontemplacji, ciszy, modlitwy, karmienia się. O tym przypomina nam dzisiejsza Ewangelia. Jezus powtarza i powtarza, w Eucharystycznej Swojej mowie, czym jest ów Chleb.

Zauważyłem, że w dynamice owego podróżowania często nie było czasu i możliwości, żeby jeść i spać. A przecież tak długo żyć się nie da. potrzeba karmić się i odpoczywać. Tak jest i w duchowym życiu. Dlatego Jezus przypomina: „To jest chleb, który z nieba zstępuje: Kto go je, nie umrze. Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli ktoś spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje Ciało, wydane za życie świata”.

Ciekawe jest słowo „je” – „kto go je, nie umrze”. W tym miejscu nie ma nawet spożywa, a je.

Ten Chleb trzeba jeść a nie spożywać, nie delektować się a jeść. Jeść Go kilogramami, tonami, czym więcej tym lepiej.

Znów z ostatniego mojego tygodnia… Cieszę się, że pobyt w każdym z tych miast był uświęcony Eucharystią. W każdym mieście mogłem uczestniczyć, sprawować Eucharystię, mogłem z tymi ludźmi spotkać się przy Eucharystycznym stole.

Chleb Eucharystyczny trzeba jeść, czym więcej tym lepiej. Nie traćmy żadnej okazji, by jeść Eucharystię, by przyjąć Ciało Pana. Może nawet każdego dnia, może i dwa razy w dzień, może idąc do pracy wejść do kościoła i nawet nie będąc w zwykły dzień na całej Mszy Św. przyjąć Komunię. Nie traćmy okazji, by jeść Eucharystię, przez jakieś tam głupie grzechy i odkładanie spowiedzi na jutro. Jeść, jeść, jeść…

I odpoczywać po trudach życia, podróżowania, głoszenia, odpoczywać przed Panem, na adoracji, na dziękczynieniu, w ciszy kościoła. Jak Wam dobrze, że w Polsce macie takie możliwości…

Starczy na dzisiaj…

Idźcie i głoście…

A potem jedzcie i odpoczywajcie, z Jezusem i przy Nim.

I niech Was błogosławi Ojciec + i Syn, i Duch Święty. Amen.


P.s. Polecam filmik o naszej Wielkanocy.

Tomsk

Natasza, Jura i Nastia – Tomsk

Rysunek na ścianie w Kurii w Nowosybirsku