Sługą Ewangelii stałem się ja, Paweł

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!

Pozdrawiam serdecznie z Syberii, z Surgutu. 

Dziś rozmyślanie nad słowem Bożym krótsze niż zwykle, ale za to niespodzianka – specjalnie dla nas, rozmyślanie nad Słowem Bożym pisze nowy Duszpasterz Surgutu – Ks. Paweł Czeluściński. 

(Kol 1,21-23) 

Bracia: Was, którzy byliście niegdyś obcy dla Boga i Jego wrogami przez sposób myślenia i wasze złe czyny, teraz znów Bóg pojednał w doczesnym ciele Chrystusa przez śmierć, by stawić was wobec siebie jako świętych i nieskalanych, i nienagannych, bylebyście tylko trwali w wierze, ugruntowani i stateczni, a nie chwiejący się w nadziei właściwej dla Ewangelii. Ją to posłyszeliście głoszoną wszelkiemu stworzeniu, które jest pod niebem, jej sługą stałem się ja, Paweł.

(Łk 6,1-5) 

W pewien szabat Jezus przechodził wśród zbóż, a uczniowie zrywali kłosy i wykruszając je rękami, jedli. Na to niektórzy z faryzeuszów mówili: „Czemu czynicie to, czego nie wolno czynić w szabat?” Wtedy Jezus rzekł im w odpowiedzi: „Nawet tegoście nie czytali, co uczynił Dawid, gdy był głodny on i jego ludzie? Jak wszedł do domu Bożego i wziąwszy chleby pokładne, sam jadł i dał swoim ludziom? Chociaż samym tylko kapłanom wolno je spożywać”. I dodał: „Syn Człowieczy jest panem szabatu”.

Oto treść rozmyślania: 

Kiedy rozmyślamy o królestwie i królowaniu, to zazwyczaj mamy skojarzenia, że królowanie to rządzenie, wydawanie rozkazów, korzystanie z przywilejów. Często jednak zapominamy, że królowanie to przede wszystkim służba. Królować znaczy służyć. Służyć komuś lub czemuś. Święty Paweł w pierwszym czytaniu mówi nam o tym, że jest sługą Ewangelii. Służba ta polega przede wszystkim na wypełnianiu jej wskazań i naśladowaniu Tego który jest Żywym Słowem. Jak słyszeliśmy w aklamacji: „Ja jestem drogą, prawdą i życiem, nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze Mnie”. Naśladowanie Jezusa jest najpewniejszą drogą w życiu człowieka wierzącego. Naśladowanie, które jest służbą Bogu i ludziom, które jest przepełnione miłością, staje się królowaniem. Ale nie możemy zapomnieć o najważniejszym wymiarze królowania, jaki ukazał nam Jezus, a mianowicie królowanie z Krzyża. Jest to najwyższy wyraz miłości. Miłości, która potrafi ofiarować swoje życie za innych. To jest prawdziwe i jedyne królowanie. Uczmy się od Jezusa i prośmy o łaskę takiej miłości. 

Tyle Ks. Paweł, dalej ja…

A co na Syberii? 

Są wiadomości radosne i po ludzku, nie bardzo…

Umarł pan Anatolij, dziś, za chwilę, o 11.30 naszego czasu odprawiamy jego pogrzeb. Umarła pani Walentyna z Langepasu, do której nie tak dawno jeździłem razem z Panem Jezusem. Tak Pan Bóg zdecydował, ludzie, którzy po ludzku mogli by jeszcze żyć, cieszyć się życiem. Pan Anatolij, niedawno został dziadkiem, cieszył się wnukiem, teraz będzie mógł z drugiej strony na swoich bliskich patrzeć. Cieszę się, że jako duszpasterz zdążyłem zrobić wszystko, by ich na to przejście przygotować. 

Rodzina p. Anatolia zebrała się przedwczoraj, zamówiła Mszę Św. o zdrowie, modliłem się i o zdrowie, ale i o spełnienie się woli Bożej. Kilka godzin później, tego samego dnia, wola Boża się wypełniła – Pan Bóg zaprosił go do Siebie. 

Jak dziś czytamy – Jezus jest Panem szabatu, jest Panem każdego dnia naszego życia, dzisiejszego dnia, jest i Panem dnia naszej śmierci. 

Dziś na pogrzebie będziemy czytali – nikt z nas nie żyje dla siebie i nikt nie umiera dla siebie… I w życiu, i w śmierci należymy do Pana. Dzień śmierci, to też taki „szabat” – Pan Jezus jest Panem Szabatu…

Proszę o modlitwę za naszych zmarłych. 

A z radości…

Przyjechał, jak widzicie, Ks. Paweł. Jest z nami, wchodzi powoli w klimat, w język, w parafię. Trzeba się modlić, żeby wszedł szybko, początki są trudne, pamiętam to sprzed 10 lat. Język, dokumenty, nowa rzeczywistość… Prosimy o modlitwę. 

fajnie, jak w tych dniach są czytne słowa z listów św. Pawła, jak to fajnie pasuje do naszego ks. Pawła, np. Dziś: „ jej sługą (Ewangelii) stałem się ja, Paweł”. Rzeczywiście, i nasz Paweł, ks. Paweł, stał się sługą Ewangelii. 

Przyjechali także wolontariusze, dwóch panów i młoda pani. Też wchodzą w rzeczywistość, ale są bardzo oddani, dzielni, pomagają jak umieją, choć to dopiero początek. 

A w parafii, poświęciliśmy tornistry, dzieci ruszyły do szkoły, młodzież na uniwersytety, zaczęła się normalna praca. 

A jeszcze jako ciekawostka, która może kogoś zaskoczyć, działamy czasem ekumenicznie… Niedawno, już nie pierwszy raz, zwrócili się do mnie pastorzy jednego ze znanych protestanckich kościołów, żeby w naszym kościele, mogli odprawić ślub córki jednego z pastorów, Ormianina. Wczoraj ten ślub się odbył (kiedyś pytałem biskupa i ten wyraził zgodę na tego typu spotkania). Po ślubie było bardzo ciekawe, można powiedzieć – ekumeniczne spotkanie z pastorami i kilkoma przedstawicielami owej wspólnoty protestanckiej. Przyznam, że w niektórych kwestiach i my moglibyśmy się czegoś od nich nauczyć.  

Dziś ruszamy do Kogałymu, gdzie prace posuwają się bardzo intensywnie, choć dziwię się sam – za co? 🙂

Łaska Boża jest wielka i wszystko na razie idzie. 

A w Surgucie wciąż czekamy na pozwolenie na budowę domu parafialnego. Też proszę o modlitwę w tej sprawie. 

A co u Was? Jak żyjecie? 

Pozdrawiam bardzo serdecznie.

Niech Was błogosławi Bóg Wszechmogący, Ojciec + i Syn, i Duch Święty. Amen.  

Pozdrawiam!

Z Bogiem!

Niżej zdjęcia z rozpoczęcia roku szkolnego i poświęcenia tornistrów

nbsp;

Protestancki ślub

Takich sobie widoczków kilka

Filmik z Kogałymu

IMG_9937