Nabierzcie ducha i podnieście głowy!

Szczęść Boże! Moi Drodzy, w dniu dzisiejszym urodziny przeżywają:

►Ksiądz Jerzy Przychodzeń, przez kilka lat będący na moim Kursie w Seminarium, a ostatecznie wyświęcony rok później; obecnie Proboszcz w naszej Diecezji;

►Ksiądz Adrian Komar, z którym wspólnie posługiwałem na wikariacie w Żelechowie; obecnie posługujący w Stanach Zjednoczonych.

Obu Kapłanom życzę mocy ducha i wszelkich dobrych natchnień z Nieba do pełnienia posługi. Zapewniam o modlitwie!

A jutro – jak to się ostatnio utrwaliło w tradycji – słówko z Syberii. Czekamy w wielką nadzieją i otwartymi sercami!

Teraz zaś – z tymi otwartymi sercami poszukujemy Słowa, z jakim Pan dziś do każdej i każdego z nas się zwraca.

Niech Was błogosławi Bóg Wszechmogący: Ojciec + i Syn, i Duch Święty. Amen

Gaudium et spes! Ks. Jacek

Czwartek 34 Tygodnia zwykłego, rok II,

26 listopada 2020.,

do czytań: Ap 18,1–2.21–23;19,1–3.9a; Łk 21,20–28

CZYTANIE Z KSIĘGI APOKALIPSY ŚWIĘTEGO JANA APOSTOŁA:

Ja, Jan, ujrzałem anioła zstępującego z nieba i mającego wielką władzę, a ziemia od chwały jego rozbłysła.

I głosem potężnym tak zawołał: „Upadł, upadł Babilon – stolica. I stała się siedliskiem demonów i kryjówką wszelkiego ducha nieczystego, i kryjówką wszelkiego ptaka nieczystego i budzącego odrazę”.

I jeden potężny anioł dźwignął kamień wielki jak kamień młyński i rzucił w morze, mówiąc: „Tak z rozmachem Babilon, wielka stolica, zostanie rzucona i już się wcale nie znajdzie. I głosu harfiarzy, śpiewaków, flecistów, trębaczy już w tobie się nie usłyszy. I żaden mistrz jakiejkolwiek sztuki już się w tobie nie znajdzie. I terkotu żaren już w tobie nie będzie słychać. I światło lampy już w tobie nie rozbłyśnie. I głosu oblubieńca i oblubienicy już w tobie się nie usłyszy: bo kupcy twoi byli możnowładcami na ziemi, bo twymi czarami omamione zostały wszystkie narody”.

Potem usłyszałem jak gdyby głos donośny wielkiego tłumu w niebie mówiącego: „Alleluja. Zbawienie i chwała, i moc należą do Boga naszego, bo wyroki Jego prawdziwe są i sprawiedliwe, bo osądził Wielką Nierządnicę, co znieprawiała nierządem swym ziemię, i zażądał, by poniosła karę za krew swoich sług”. I rzekli powtórnie: „Alleluja”. A dym jej wznosi się na wieki wieków.

I mówi mi: „Napisz: «Błogosławieni, którzy są wezwani na ucztę Godów Baranka»”.

SŁOWA EWANGELII WEDŁUG ŚWIĘTEGO ŁUKASZA:

Jezus powiedział do swoich uczniów: „Skoro ujrzycie Jerozolimę otoczoną przez wojska, wtedy wiedzcie, że jej spustoszenie jest bliskie. Wtedy ci, którzy będą w Judei, niech uciekają w góry; ci, którzy są w mieście, niech z niego uchodzą, a ci po wsiach, niech do niego nie wchodzą. Będzie to bowiem czas pomsty, aby się spełniło wszystko, co jest napisane.

Biada brzemiennym i karmiącym w owe dni. Będzie bowiem wielki ucisk na ziemi i gniew na ten naród: jedni polegną od miecza, a drugich zapędzą w niewolę między wszystkie narody. A Jerozolima będzie deptana przez pogan, aż czasy pogan przeminą.

Będą znaki na słońcu, księżycu i gwiazdach, a na ziemi trwoga narodów bezradnych wobec szumu morza i jego nawałnicy. Ludzie mdleć będą ze strachu w oczekiwaniu wydarzeń zagrażających ziemi. Albowiem moce niebios zostaną wstrząśnięte.

Wtedy ujrzą Syna Człowieczego, nadchodzącego w obłoku z wielką mocą i chwałą. A gdy się to dziać zacznie, nabierzcie ducha i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze odkupienie”.

Grozą wieje dzisiaj zarówno z pierwszego czytania, z Księgi Apokalipsy, jak i z czytania ewangelicznego. W pierwszym czytaniu słyszymy opis kolejnej wizji, jaką otrzymał Święty Jan – jest to wizja upadku grzesznego miasta. Nazwane tu «Babilonem», albo «Wielką Nierządnicą», symbolizowało – w pierwszym rozumieniu – imperium rzymskie, zniewalające podówczas okoliczne narody.

W rozumieniu szerszym – oznaczało inne miasta, państwa, czy struktury, które w swoim codziennym działaniu służyły złu i czyniły zło. W najszerszym rozumieniu – symbolizowało wszelkie zło całego świata. I właśnie to zło ma zostać ostatecznie całkowicie pokonane – apokaliptyczny Babilon stanie się takim miastem głuchym i wymarłym, o jakim dziś słyszymy w relacji Jana.

A przytacza on słowa anioła, który rzuciwszy w morze ogromny kamień, mówił: Tak z rozmachem Babilon, wielka stolica, zostanie rzucona i już się wcale nie znajdzie. I głosu harfiarzy, śpiewaków, flecistów, trębaczy już w tobie się nie usłyszy. I żaden mistrz jakiejkolwiek sztuki już się w tobie nie znajdzie. I terkotu żaren już w tobie nie będzie słychać. I światło lampy już w tobie nie rozbłyśnie. I głosu oblubieńca i oblubienicy już w tobie się nie usłyszy… Wyobrażamy sobie takie wymarłe miasto?…

Nikogo nie ma, nic się nie dzieje, jak niekiedy mówimy – „ostatni zgasił światło”… Głucho i straszno – wieje grozą… Taki los spotkał Wielką Nierządnicę: stała się siedliskiem demonów i kryjówką wszelkiego ducha nieczystego, i kryjówką wszelkiego ptaka nieczystego i budzącego odrazę.

Królestwo zła zostaje więc ostatecznie pokonane, a na jego gruzach rozbrzmiewa pieśń zwycięstwa: Alleluja. Zbawienie i chwała, i moc należą do Boga naszego, bo wyroki Jego prawdziwe są i sprawiedliwe, bo osądził Wielką Nierządnicę, co znieprawiała nierządem swym ziemię, i zażądał, by poniosła karę za krew swoich sług. W ostatnim zaś zdaniu, jakby w oderwaniu od całości dzisiejszego pierwszego czytania, padają słowa: Błogosławieni, którzy są wezwani na ucztę Godów Baranka. Oczywiście, tak naprawdę nie ma tu żadnej niekonsekwencji: królestwo zła jest pokonane – a zwycięzcy zaproszeni są na ucztę!

I podobny układ treści odnajdujemy w Ewangelii. Najpierw obraz siejący wspomnianą już grozę: Jerozolima otoczona przez wrogie wojska, deptana przez pogan, oraz straszne zjawiska, które Jezus zapowiedział w słowach: Będą znaki na słońcu, księżycu i gwiazdach, a na ziemi trwoga narodów bezradnych wobec szumu morza i jego nawałnicy. Ludzie mdleć będą ze strachu w oczekiwaniu wydarzeń zagrażających ziemi. Albowiem moce niebios zostaną wstrząśnięte.

Jednak i tutaj pojawia się zdanie, pozornie niespójne z całą wcześniejszą wypowiedzią. Oto bowiem Jezus mówi: A gdy się to dziać zacznie, nabierzcie ducha i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze odkupienie. Podnosić głowy i nabierać ducha, kiedy wszystko wokół na głowę będzie się walić? Tak, bo dla tych, którzy wiernie trwali przy Jezusie, to nie będzie czas straszny, ale czas odkupienia, nagrody – czas ucztowania wraz z Jezusem.

Oba dzisiejsze teksty biblijne właśnie takim przesłaniem się kończą – przesłaniem bardzo radosnym i optymistycznym, pełnym nadziei! I głęboko motywującym do tego, aby pomimo wszystko i wbrew wszystkiemu – trwać przy Jezusie, trwać przy Jego zasadach, nie rezygnować z nich. I nie bać się dzisiejszych Babilonów i całego tego zła, jakie ze sobą niosą.

Na jego widok – rzeczywiście – łatwo popaść w pesymizm i uwierzyć, że zło już całkowicie zagarnęło świat i objęło nad nim absolutne panowanie. Tak jednak nie jest! Ostanie słowo – jak to nawet widać w dzisiejszych tekstach – należy do zwycięzców! A jeżeli do zwycięzców – to przede wszystkim do Jezusa Chrystusa, który jest pierwszym i największym Zwycięzcą nad śmiercią, grzechem, piekłem i szatanem! Nasze zwycięstwa nad złem – nawet te najdrobniejsze – dokonują się mocą Jezusa!

Dlatego Jego – i tylko Jego – się trzymajmy! Jemu bezgranicznie ufajmy – szczególnie, w każdej trudnej sytuacji, którą przychodzi nam przeżywać. Właśnie wtedy ciągle powtarzajmy sobie i starajmy się głęboko w sercu te słowa zapisać – i ciągle je sobie przypominać, ciągle do nich wracać: A gdy się to dziać zacznie, nabierzcie ducha i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze odkupienie!

Tak, moi Drodzy! To do każdej i każdego z nas – przesłanie Jezusa na dzisiaj i na całe nasze życie: Nabierzcie ducha i podnieście głowy!