Św. Józefie, módl się za nami

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus! 

Pozdrawiamy bardzo serdecznie z Syberii. Pogoda u nas kapryśna, raz -5, za parę godzin -30, potem znów ciepło. Ważne by w sercu było zawsze ciepło. Dlatego wsłuchujemy się w Słowo Boże. Dziś nad Słowem Bożym pomoże nam porozmyślać s. Joanna. Prośmy Ducha Świętego o Jego pomoc. Zapraszamy. 

(Jr 23, 5-8) 

„Oto nadchodzą dni – mówi Pan – kiedy wzbudzę Dawidowi Odrośl sprawiedliwą. Będzie panował jako król, postępując roztropnie, i będzie wykonywał prawo i sprawiedliwość na ziemi. W jego dniach Juda dostąpi zbawienia, a Izrael będzie mieszkał bezpiecznie. To zaś będzie imię, którym go będą nazywać: „Pan naszą sprawiedliwością”. Dlatego właśnie nadchodzą dni – mówi Pan – kiedy nie będą już mówić: Na życie Pana, który wyprowadził synów Izraela z ziemi egipskiej, lecz raczej: Na życie Pana, który wyprowadził i przywrócił pokolenie domu Izraela z ziemi północnej i ze wszystkich ziem, po których ich rozproszył; tak że będą mogli mieszkać na swej ziemi”.

(Mt 1, 18-24) 

Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie. Gdy powziął tę myśl, oto Anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: „Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów”. A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez Proroka: „Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel”, to znaczy Bóg z nami. Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił Anioł Pański: wziął swoją Małżonkę do siebie.

Dzisiejsza Ewangelia, chociaż w Piśmie Świętym ten fragment jest zatytułowany „Narodzenie Jezusa”, bardzo wyraźnie ukazuje nam św. Józefa, męża Maryi, człowieka sprawiedliwego. Czytając dzisiejszy fragment, ucieszyłam się, że jest on właśnie dziś, gdyż bardzo go lubię, a dziś jeszcze w dodatku jest mój dzień św. Józefa (mamy tak w Zgromadzeniu, że każda siostra jakiś dzień w miesiącu, ma dzień św. Józefa, w tym dniu więcej czasu poświęca jemu). Także osoba św. Józefa stała się mi jeszcze bliższa po śmierci mojego taty, jakoś poczułam, że św. Józef w szczególny sposób przyjął mnie. 

Wracając do Ewangelii chcę podzielić się kilkoma refleksjami. 

Józef sprawiedliwy, ten który znał i wypełniał prawo Boże, jego sprawiedliwość była większa niż uczonych w Piśmie. Józef słucha swojego głosu sumienia, kieruje się miłością bliźniego i szuka woli Boga. Wszystko rozważa w swoim sercu, nie wydając osądów, wyroków, w pokorze przyjmuje niezrozumianą sytuację. Przez wrażliwość swojego sumienia może rozróżnić głos Anioła, jego głos prawdziwy, chociaż we śnie, a nie jakaś zjawa. Co ciekawe wiele komentatorów tłumaczy, że Anioł przyszedł do Józefa we śnie, a nie na jawie dlatego, że miał wielką wiarę. Józef szukał woli Boga, a nie tylko sobie mówił „na wszystko wola Boża” i kiedy otrzymuje ją to od razu ją wypełnia. To niesamowite dla mnie, że we wszystkich sytuacjach, kiedy Anioł mówi Józefowi co ma czynić, on nie dopytuje, nie ustala szczegółów – jak to będzie, a jeśli się nie uda itp. On natychmiast działa, wykonuje to, co na dany moment jest jego zadaniem, z wielkim zaufaniem Bogu podejmuje odpowiedzialnie i twórczo swoje obowiązki. 

I jeszcze nie sposób dziś nie zauważyć roli Anioła jako wysłannika Boga. Bóg posyła swojego Anioła do Józefa w momencie jego wątpliwości, a może bardziej w momencie kiedy Józef szuka woli Boga. Widzimy, że Bóg zna jego myśli i pragnienia, chce Mu pomóc i nie zostawia Go samego. Z wielką delikatnością stara się przekonać Józefa, odwołując się do proroctw, że ma udział w szczególnym zadaniu w dziele zbawienia świata. Gdy Bóg obdarza nas konkretnym powołaniem, zadaniem, to nigdy nie zostawia nas samych, Jego Anioł zawsze czuwa nad nami i wie w jakiej chwili przyjść do nas, podpowiedzieć, pocieszyć, przestrzec, zachęcić, tylko czy my Go zauważamy, czy słyszymy Jego głos? Bóg traktuje każdego indywidualnie i tak jak do Maryi czy Zachariasza posyła Anioła o różnej porze i w innych okolicznościach, tak niewątpliwie i do nas posyła Swego Posłańca. 

«Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło…” Te słowa ukazują, że Anioł zachęca Józefa, by jakby na nowo przyjął Maryję (bo w swoich myślach, czyli w sercu już chciał oddalić Ją) do swojego domu, przyjmując już nie tylko Ją, ale i Jezusa. To w naszym sercu dokonują się najpierw decyzje, a następnie czyny, dlatego tak ważne jest – wrażliwość sumienia, troska o nie przez codzienny rachunek sumienia, regularną spowiedź, uczestnictwo w Eucharystii, czytanie Słowa Bożego, rekolekcje, by być wrażliwym na Boże natchnienia by móc w swoim życiu wypełniać wolę Boga, jak to czynił Św. Józef. 

Papież Franciszek w liście Apostolskim PATRIS CORDE, z okazji 150 rocznicy ogłoszenia Św. Józefa patronem Kościoła Powszechnego zachęca nas : „Nie pozostaje nic innego, jak tylko błagać św. Józefa o łaskę nad łaskami: o nasze nawrócenie.

Do niego kierujemy naszą modlitwę:

Witaj, opiekunie Odkupiciela,
i oblubieńcze Maryi Dziewicy.
Tobie Bóg powierzył swojego Syna;
Tobie zaufała Maryja;
z Tobą Chrystus stał się człowiekiem.

O święty Józefie, okaż się ojcem także i nam,
i prowadź nas na drodze życia.
Wyjednaj nam łaskę, miłosierdzie i odwagę,
i broń nas od wszelkiego zła. Amen.

s. Joanna CSA

https://youtu.be/muZTV2unsSs