Bóg Zastępów był z nim…

Szczęść Boże! Moi Drodzy, witam u progu nowego tygodnia pracy i nauki.

Ja dzisiaj wieczorem wyruszam na wizytę duszpasterską do Akademika. Co prawda, do kilku tylko Osób, ale jednak. Dziękuję Im za zaproszenie.

A teraz już zapraszam do pochylenia się nad Bożym słowem, do którego rozważanie napisał Janek. Jak w każdy poniedziałek. Bardzo Mu za to dziękuję!

A zatem – co dziś mówi do mnie Pan? Z jakim osobistym przesłaniem się zwraca? Duchu Święty, tchnij!

Niech Was błogosławi Bóg Wszechmogący: Ojciec + i Syn i Duch Święty. Amen

Gaudium et spes! Ks. Jacek

Poniedziałek 3 Tygodnia zwykłego, rok II,

Wspomnienie Św. Franciszka Salezego, Biskupa i Doktora Kościoła,

24 stycznia 2022.,

do czytań: 2 Sm 5,1–7.10; Mk 3,22–30

CZYTANIE Z DRUGIEJ KSIĘGI SAMUELA:

Wszystkie pokolenia izraelskie zeszły się u Dawida w Hebronie i oświadczyły mu: „Oto myśmy kości twoje i ciało. Już dawno, gdy Saul był królem nad nami, tyś wyprawiał się i powracał na czele Izraela. I Pan rzekł do ciebie: «Ty będziesz pasł mój lud, Izraela, i ty będziesz wodzem dla Izraela»”.

Cała starszyzna Izraela przybyła do króla do Hebronu. I zawarł król Dawid przymierze z nimi wobec Pana w Hebronie. Namaścili więc Dawida na króla nad Izraelem.

Dawid miał lat trzydzieści, gdy rozpoczął rządy, a panował lat czterdzieści. Judą rządził w Hebronie lat siedem i sześć miesięcy, w Jerozolimie zaś nad całym Izraelem i Judą panował lat trzydzieści trzy.

Razem ze swoimi ludźmi król wyruszył do Jerozolimy przeciw Jebuzytom, zamieszkującym tę krainę. Rzekli oni do Dawida: „Nie wejdziesz tutaj, lecz odepchną cię ślepi i kulawi”. Oznaczało to: „Dawid tu nie wejdzie”. Dawid jednak zdobył twierdzę Syjon, to jest Miasto Dawidowe.

Dawid stawał się coraz potężniejszy, bo Pan Bóg Zastępów był z nim.

SŁOWA EWANGELII WEDŁUG ŚWIĘTEGO MARKA:

Uczeni w Piśmie, którzy przyszli z Jerozolimy, mówili o Jezusie: „Ma Belzebuba i przez władcę złych duchów wyrzuca złe duchy”.

Wtedy Jezus przywołał ich do siebie i mówił im w przypowieściach: „Jak może szatan wyrzucać szatana? Jeśli jakieś królestwo wewnętrznie jest skłócone, takie królestwo nie może się ostać. I jeśli dom wewnętrznie jest skłócony, to taki dom nie będzie mógł się ostać. Jeśli więc szatan powstał przeciw sobie i wewnętrznie jest skłócony, to nie może się ostać, lecz koniec z nim. Nie, nikt nie może wejść do domu mocarza i sprzęt mu zagrabić, jeśli mocarza wpierw nie zwiąże, i wtedy dom jego ograbi.

Zaprawdę powiadam wam: wszystkie grzechy i bluźnierstwa, których by się ludzie dopuścili, będą im odpuszczone. Kto by jednak zbluźnił przeciw Duchowi Świętemu, nigdy nie otrzyma odpuszczenia, lecz winien jest grzechu wiecznego”. Mówili bowiem: „Ma ducha nieczystego”.

A OTO SŁÓWKO JANKA:

Bracia i Siostry, w dzisiejszym słowie Bożym, które sam Bóg do nas kieruje, możemy usłyszeć bardzo mocne zdanie. To zdanie brzmi tak: Dawid stawał się coraz potężniejszy, bo Pan Bóg Zastępów był z nim. Z całego dzisiejszego czytania właśnie to zdanie najbardziej mnie dotknęło. Pokazuje bowiem, że człowiek, który idzie za Bogiem, to człowiek potężny. To człowiek, który się nie boi. To człowiek, który oddaje się Bogu!

Takim właśnie człowiekiem – takiem Dawidem – może być każda i każdy z nas! Ty też, Bracie; Ty też, Siostro, możesz być potężniejszy i potężniejsza, tylko musisz zapraszać Boga do swojego życia. Musisz zapraszać Boga, by kroczył razem z Tobą.

Bóg zawsze chce kroczyć ze wszystkimi ludźmi na ziemi. Lecz, niestety, nie zawsze może… Wielu ludzi mówi bowiem, że nie potrzebuje Boga, bo co On im może pomóc, co może zmienić?… Gdy tak nad tym myślę, przyszła mi myśl, do czego można porównać taki zły wybór człowieka – postanowienie o pozostawieniu Boga.

Otóż, samochód potrzebuje paliwa. Żeby dobrze jechał – żeby w ogóle jechał – musi mieć określone paliwo. Wtedy silnik będzie dobrze pracował. Nie można mieszać paliwa. Jak się zmiesza paliwo, na przykład benzynę z ropą, to już dalej samochód nie pojedzie. Będzie stał w miejscu i będzie trzeba go naprawić.

I tak samo jest i z naszym życiem. By nasze życie było dobre, musimy być blisko Boga. Musimy przyjmować Go w Komunii Świętej i solidnie się modlić! Bo to jest nasze paliwo – na każdy dzień. A jak byśmy to dobre paliwo naszego życia, jakim jest Bóg i modlitwa, zmieszali z grzechem, to już nasze życie będzie się psuć. Nie będzie dobrze szło.

Na szczęście, Bóg zostawił nam piękny sakrament – Sakrament Pokuty i Pojednania. I dzięki niemu możemy to zmieszane paliwo oczyścić. Możemy to zmieszane paliwo nasze oddzielić i znów zacząć jechać. I znów jechać do krainy wiecznego szczęścia!

Lecz to od nas zależy, jakie my chcemy mieć paliwo do życia. Czy chcemy mieć to dobre, czy zmieszane czy to złe? Jakie? Musimy odpowiedzieć na to pytanie sami, jak to jest w naszym życiu.

Jezus dziś tak mówi w Ewangelii: Wszystkie grzechy i bluźnierstwa, których by się ludzie dopuścili, będą im odpuszczone. Kto by jednak zbluźnił przeciw Duchowi Świętemu, nigdy nie otrzyma odpuszczenia, lecz winien jest grzechu wiecznego”. Mówili bowiem: „Ma ducha nieczystego”.

Bóg chce byś jak najbardziej miłosierny. Bóg chce jak najwięcej człowiekowi dać. Bardzo dużo grzechów przebaczy, lecz jest w tym wszystkim pewna granica. Stanowi ją nastawienie człowieka – takie jego przekonanie, że może swobodnie grzeszyć, bo i tak Bóg mu wybaczy. To jest jeden z grzechów przeciwko Duchowi Świętemu. Cała sprawa leży tu więc nie po stronie Boga, a po stronie człowieka.

Bogu na pewno szkoda takiego człowieka, wręcz cierpi, gdy ktoś grzeszy przeciwko Duchowi Świętemu. Ale każdy ma wolną wolę… I każdy sam dokonuje wyborów…

Dlatego trzeba się modlić, by nigdy nie ulec takiemu nastawieniu i takiej postawie, którą określamy mianem grzechu przeciwko Duchowi Świętemu. Módlmy się dla nas – i dla wszystkich wokół – o ducha nawrócenia. Stałego nawracania się! A ci, którzy są najdalej – aby jak najszybciej do Boga powrócili.

Bo nigdy nie wiemy, kiedy się to nasze życie ziemskie skończy. A kiedy się skończy, to już nic nie da się naprawić. Dlatego teraz nie możemy marnować czasu i okazji, aby ciągle powracać do Boga i cieszyć się Jego bliskością…