Aniele Boży, Stróżu mój…

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!

Pozdrawiam Was bardzo serdecznie z Tiumeni, to jest spore miasto, 800 km. na południe od Surgutu. Tutaj też, podobnie jak w Surgucie, posługują Siostry od Aniołów – s. Walentyna i s. Teresa, a w Surgucie s. Anna i s. Joanna. Dzisiejszy dzień jest dla naszych Sióstr świętem patronalnym. S. Anna i s. Walentyna obchodzą dziś rocznicę 45 lat złożenia ślubów zakonnych. Pozdrawiamy nasze Siostry i życzymy i Bożego błogosławieństwa i opieki Aniołów Stróżów. 

W związku z tym dzisiejsze rozważanie przygotowała s. Joanna, pomagając nam tym samym, głębiej wejść w tajemnicę tego dnia. 

Zapraszam do wspólnego rozmyślania nad Słowem Bożym i nad tajemnicą dzisiejszego dnia. 

Niżej, oczywiście Słówko z Syberii.  

 

(Wj 23,20-23)
Tak mówi Pan: Oto Ja posyłam anioła przed tobą, aby cię strzegł w czasie twojej drogi i doprowadził cię do miejsca, które ci wyznaczyłem. Szanuj go i bądź uważny na jego słowa. Nie sprzeciwiaj się mu w niczym, gdyż nie przebaczy waszych przewinień, bo imię moje jest w nim. Jeśli będziesz wiernie słuchał jego głosu i wykonywał to wszystko, co ci polecam, będę nieprzyjacielem twoich nieprzyjaciół i będę odnosił się wrogo do odnoszących się tak do ciebie. Mój anioł poprzedzi cię i zaprowadzi do Amoryty, Chetyty, Peryzzyty, Kananejczyka, Chiwwity, Jebusyty, a Ja ich wygładzę.

 

(Ps 91,1-6.10-11)
REFREN: Aniołom kazał, aby strzegli ciebie

Kto się w opiekę oddał Najwyższemu
i mieszka w cieniu Wszechmocnego,
mówi do Pana: „Tyś moją ucieczką i twierdzą,
Boże mój, któremu ufam”.

Bo On sam cię wyzwoli z sideł myśliwego
i od słowa niosącego zgubę.
Okryje cię swoimi piórami,
pod Jego skrzydła się schronisz.

Wierność Jego jest puklerzem i tarczą;
nie ulękniesz się strachu nocnego.
Ani strzały za dnia lecącej,
ani zarazy, co skrada się w mroku,
ani moru niszczącego w południe.

Nie przystąpi do ciebie niedola,
a cios nie dosięgnie twego namiotu.
Bo rozkazał swoim aniołom,
aby cię strzegli na Wszystkich twych drogach.

 

(Mt 18,1-5.10)
W tym czasie uczniowie przystąpili do Jezusa z zapytaniem: Kto właściwie jest największy w królestwie niebieskim? On przywołał dziecko, postawił je przed nimi i rzekł: Zaprawdę, powiadam wam: Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego. Kto się więc uniży jak to dziecko, ten jest największy w królestwie niebieskim. I kto by przyjął jedno takie dziecko w imię moje, Mnie przyjmuje. Strzeżcie się, żebyście nie gardzili żadnym z tych małych; albowiem powiadam wam: Aniołowie ich w niebie wpatrują się zawsze w oblicze Ojca mojego, który jest w niebie.

 

Wspomnienie Aniołów Stróżów, zawsze jest okazją do przypomnienia sobie o naszym wiernym  przyjacielu Aniele Stróżu. Kościół dziś w modlitwach Liturgicznych  podkreśla, że z Boskiej Opatrzności każdy człowiek otrzymuje posłańca Bożego, a oddając cześć stworzonym przez Boga Aniołom, wysławiamy również Jego doskonałość i potęgę. Przez wspaniałość świata niewidzialnych duchów poznajemy jak jest niezmierzony i godny miłości  ponad całe stworzenie. (Por. Prefacja z wspomnienia Aniołów Stróżów).

 

W dzisiejszym rozważaniu chciałabym zwrócić uwagę na modlitwę do Anioła Stróża. Niedawno natrafiłam na historyczne fakty dotyczące pochodzenia tej dobrze wszystkim znanej modlitwy „Aniele Boży Stróżu mój”. Początki swe bierze z Xl wieku, powstała jako poemat heksametryczny (były to pierwsze cztery wersety) napisany przez Reginalda, benedyktyńskiego mnicha z Canterbury zmarłego po 1109 roku. Modlitwa ta jest prośbą o opiekę, prowadzenie, oświecenie za wstawiennictwem niebiańskiego obrońcy. Stała się ona inspiracją do pierwotnej wersji napisanej ok XV wieku po łacinie, gdzie Anioł Stróż określany jest mianem opiekuna, któremu autor powierza siebie, prosi o opiekę i towarzyszenie w codzienności.  Modlitwa była napisana wierszem, łatwo więc zapadała w pamięć.

 

Angele Dei, qui custos es mei,

me, tibi commissum pietate superna,

illumina, custodi, rege et guberna.

Amen.

 

Już od XV wieku tłumaczona na różne języki i co ciekawe w wielu krajach przybierała formę rymowaną zmieniając czy dodając różne końcówki, ale nie zmieniając sensu.

W Polsce pod koniec XIX w. ks. Karol Antoniewicz przetłumaczył tę modlitwę nadając jej formę rymowaną:

Aniele Boży, stróżu mój,

Ty zawsze przy mnie stój.

Rano, wieczór, we dnie, w nocy

Bądź mi zawsze ku pomocy,

Strzeż duszy, ciała mego

(lub: Broń mnie od wszelkiego złego)

zaprowadź mnie do żywota wiecznego

(lub: I doprowadź do żywota wiecznego).

Amen.

 

Potwierdzeniem popularności tej wyjątkowej i pięknej modlitwy jest informacja, którą zamieścił w swojej książce św. Jan Bosko. Duchowny wskazał, że dwóch papieży, pod koniec XVIII i na początku XIX w. związali z tą modlitwą odpusty (Pius VI i Pius VII).  Także dla wielu świętych i błogosławionych była codzienną i zachęcali innych do jej odmawiania.

 

Obecnie czytam książkę autorstwa Marcello Stanzione pod tytułem „Papieże i Aniołowie, opieka Aniołów w życiu Papieży” wydaną w języku polskim. Coraz bardziej się przekonuję jak ważna i pożyteczna jest nasza relacja z Aniołem Stróżem, i jaki dar otrzymaliśmy od Boga w osobie naszego Anioła Stróża.  Niech kilka wypowiedzi Papieży, którzy mieli szczególną zażyłość z Aniołem Stróżem zachęci i nas do otwarcia serca na Jego obecność w naszej codzienności i pogłębienia przyjaźni z Nim.

 

Papież Pius XI, 2 września 1934 roku, przemawiając do grupy dzieci przybliżał im postać Anioła Stróża, jego miłość i czułość do każdego człowieka, i zachęcał do częstej modlitwy do swego niebieskiego towarzysza: „Zachęcamy was, drogie dzieci, do naśladowania papieża w tej kwestii. Na początku i na końcu każdego dnia swego życia wzywa on swego Anioła Stróża i często ponawia to wezwanie w ciągu dnia, zwłaszcza gdy to, co musi zrobić, jest nieco skomplikowane i trudne, co nierzadko ma miejsce, jeśli dobrze o tym pomyśleć. (…) Papież, bardzo często dostrzega, że jego Anioł jest tutaj, blisko niego, gotowy przyjść mu z pomocą. Dokładnie tak samo czynią aniołowie was wszystkich, drogie dzieci – zawsze obecni, zawsze kochający, zawsze czuwający. Stąd powtórzmy o konieczności częstego uciekania się do nich z pobożnością”.

 

Także Papież podkreśla w swoich przemówieniach by być wdzięcznym za dobrą opiekę i ta wdzięczność ma nas prowadzić do większej ufności w ich miłość do nas i opiekę. Wiedzieć, że opiekuje się nami Książę Dworu Niebieskiego, jeden z duchów wybranych, o których Pan powiedział, że oglądają zawsze majestat Boży w blasku raju, to coś, co nie tylko wzbudza szacunek i uwielbienie, ale też całkowite zaufanie. Ufność, która nie ma nic wspólnego z ziemską dumą, jest konieczna i stanowi oparcie, zwłaszcza gdy mamy przed sobą wyjątkowo trudne zadanie. W takim momencie powinniśmy mocniej pokładać nadzieję w pomocy, opiece i obronie Aniołów. Doświadczając takiego uczucia, tak naprawdę możemy dostrzec jeszcze wyraźniej konieczność spontanicznej i autentycznej modlitwy”.

 

Papież Jan XXIII, 10 września 1961 roku, powiedział grupie młodzieży, że należy wciąż odmawiać i nie bać się codziennej modlitwy do własnego Anioła Stróża., który chroni nas nie tylko przed zasadzkami duszy, lecz także przed wypadkami, które często zdarzają się na ziemi, w powietrzu i wodzie. Innym razem papież zaznaczył: „Odczuwanie łagodnej i pełnej oddania miłości do Aniołów, będzie sprzyjało naszym myślom, chęciom, wreszcie przyniesie pożytek potędze techniki; źle pojęta rywalizacja i szukanie przewagi natomiast, mogą doprowadzić do nieszczęścia. To dlatego naszym pragnieniem jest, by wzrastała pobożność do Aniołów Stróżów – każdy ma bowiem swojego i każdy może rozmawiać z aniołami”.

 

Niech ten dzisiejszy dzień będzie dla nas okazją, aby zwrócić swoją uwagę na obecność naszego Anioła Stróża, by mu podziękować za jego wieloletnią służbę, za miłość, troskę i wyrazić pragnienie, by się z Nim bardziej zaprzyjaźnić. A może ktoś dziś zrobi jakąś niespodziankę swojemu Aniołowi Stróżowi …

Bądź uwielbiony Boże w Aniołach Stróżach wszystkich ludzi świata!

s. Joanna CSA