Dziękuję Wam!

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus! Drodzy moi, pozdrawiam Was u progu Świętego Triduum Paschalnego – najważniejszego czasu w ciągu całego roku liturgicznego!

Na Mszy Świętej Krzyżma, w Katedrze siedleckiej, o godzinie 10:00, będę polecał Panu naszemu, Najwyższemu Kapłanowi, każdego z Was, jak o tym wspominam w rozważaniu. Po Mszy Świętej natomiast – spotkanie u mnie FORMACJI «SPE SALVI», a więc moich duchowych Synów, z którymi będziemy świętować ten dzień.

A o 18:00 planuję włączyć się w sprawowanie Mszy Świętej Wieczerzy Pańskiej, w Parafii w Poizdowie, na zaproszenie Proboszcza, Księdza Adama Pietrusika. Tam będę posługiwał przez całe Triduum i Poniedziałek wielkanocny.

A oto zaproszenie, jakie do nas wszystkich kieruje moja rodzinna Parafia – Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Białej Podlaskiej:

https://podlasie24.pl/kosciol/liturgia-godzin-w-sanktuarium-milosierdzia-bozego-w-bialej-podlaskiej-20250416084214

Jutro natomiast – na naszym forum – słówko z Syberii! Dlatego już dzisiaj informuję, że właśnie jutro, czyli w Wielki Piątek, w Katolickim Radiu Podlasie odbędzie się kolejna audycja, w formacie: GAUDIUM ET SPES. Jej tematem będzie: JEZU, ZWYCIĘŻ – NAS I W NAS! Będzie to audycja inna, od wszystkich poprzednich. W tonie medytacyjnym będziemy rozmawiać i modlić się o zwycięstwo Jezusa w różnych obszarach naszego życia. Uczestnikami audycji będą Osoby czynnie zaangażowane w życie Kościoła. Pełna lista Uczestników i tematów będzie na stronie i na fb Duszpasterstwa Akademickiego w Siedlcach.

Audycja rozpocznie się o godz. 21:40 i potrwa do 23:00. Zachęcam do słuchania, oraz do łączności z nami – telefonicznej lub smsowej. Telefon do studia – do „wejścia na żywo”: 25 / 644 65 55; sms do Radia: 509 056 590; sms do mnie: 604 736 981. Można nas słuchać także w internecie: https://radiopodlasie.pl/radio-online/ lub odsłuchać audycji później, w «Archiwum dźwięków». Powtórka audycji na falach Radia – następnej nocy, około godziny 1:00.

Drodzy moi, oto zapis z naszych Rekolekcji akademickich. Niestety, w pierwszy dzień, coś się pogmatwało i nie nagrała się homilia. Ale już następne dni są. A zatem:

DZIEŃ PIERWSZY – NIEDZIELA PALMOWA:

https://www.youtube.com/watch?v=hJKiGUSoXDo

https://www.youtube.com/watch?v=dzYOZYpM9kg

DZIEŃ DRUGI – WIELKI PONIEDZIAŁEK:

https://www.youtube.com/watch?v=JAXyJp2s9xY

https://www.youtube.com/watch?v=vNLyXQFAhuw&ab_channel=TadeuszGoc

DZIEŃ TRZECI – WIELKI WTOREK:

https://www.youtube.com/watch?v=ezCn5DnWbxs

https://www.youtube.com/watch?v=1oeZyF34MOA

Dziękuję Panu Tadeuszowi Gocowi za nagranie. A Wszystkich zachęcam do refleksji!

A już teraz zapraszam do pochylenia się nas Bożym słowem dzisiejszej Mszy Świętej Wieczerzy Pańskiej. Zachęcam całym sercem do osobistego udziału – w naszych świątyniach – w obchodach całego Świętego Triduum Paschalnego! Jeszcze raz zapraszam do przeczytania opisu poszczególnych dni tego czasu, jaki zawarłem pod rozważaniem w ostatni poniedziałek.

Oto słówko Księdza Marka na dziś:

https://www.youtube.com/c/CatholicSurgut

Zatem, co tak szczególnie mówi dzisiaj do mnie Pan? Z jakim bardzo konkretnym przesłaniem właśnie do mnie – właśnie dzisiaj – się zwraca? Duchu Święty, wskaż, podpowiedz…

Niech Was błogosławi Bóg Wszechmogący: Ojciec + i Syn, i Duch Święty. Amen

Gaudium et spes! Ks. Jacek

ŚWIĘTE TRIDUUM PASCHALNE

Wielki Czwartek – Msza Wieczerzy Pańskiej,

17 kwietnia 2025., 

do czytań: Wj 12,1–8.11–14; 1 Kor 11,23–26; J 13,1–15

CZYTANIE Z KSIĘGI WYJŚCIA:

Bóg powiedział do Mojżesza i Aarona w ziemi egipskiej: „Miesiąc ten będzie dla was początkiem miesięcy, będzie pierwszym miesiącem roku. Powiedzcie całemu zgromadzeniu Izraela tak:

«Dziesiątego dnia tego miesiąca niech się każdy postara o baranka dla rodziny, o baranka dla domu. Jeśliby zaś rodzina była za mała do spożycia baranka, to niech się postara o niego razem ze swym sąsiadem, który mieszka najbliżej jego domu, aby była odpowiednia liczba osób. Liczyć je zaś będziecie dla spożycia baranka według tego, co każdy może spożyć. Baranek będzie bez skazy, samiec, jednoroczny; wziąć możecie jagnię albo koźlę. Będziecie go strzec aż do czternastego dnia tego miesiąca, a wtedy zabije go całe zgromadzenie Izraela o zmierzchu. I wezmą krew baranka, i pokropią nią odrzwia i progi domu, w którym będą go spożywać. I tej samej nocy spożyją mięso pieczone w ogniu, spożyją je z chlebem niekwaszonym i gorzkimi ziołami.

Tak zaś spożywać go będziecie: Biodra wasze będą przepasane, sandały na waszych nogach i laska w waszym ręku. Spożywać będziecie pospiesznie, gdyż jest to Pascha na cześć Pana.

Tej nocy Ja przejdę przez Egipt, zabiję wszystko pierworodne w ziemi egipskiej od człowieka aż do bydła i odbędę sąd nad wszystkimi bogami Egiptu. Ja Pan. Krew będzie wam służyła do oznaczenia domów, w których będziecie przebywać. Gdy ujrzę krew, przejdę obok i nie będzie pośród was plagi niszczycielskiej, gdy będę karał ziemię egipską.

Dzień ten będzie dla was dniem pamiętnym i obchodzić go będziecie jako święto dla uczczenia Pana. Po wszystkie pokolenia w tym dniu świętować będziecie na zawsze»”.

CZYTANIE Z PIERWSZEGO LISTU ŚWIĘTEGO PAWŁA APOSTOŁA DO KORYNTIAN:

Bracia: Ja otrzymałem od Pana to, co wam przekazuję, że Pan Jezus tej nocy, kiedy został wydany, wziął chleb i dzięki uczyniwszy połamał i rzekł: „To jest Ciało moje za was wydane. Czyńcie to na moją pamiątkę”. Podobnie skończywszy wieczerzę, wziął kielich, mówiąc: „Kielich ten jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę”.

Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb albo pijecie kielich, śmierć Pańską głosicie, aż przyjdzie.

SŁOWA EWANGELII WEDŁUG ŚWIĘTEGO JANA:

Było to przed Świętem Paschy. Jezus widząc, że nadeszła Jego godzina przejścia z tego świata do Ojca, umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował.

W czasie wieczerzy, gdy diabeł już nakłonił serce Judasza Iskarioty, syna Szymona, aby Go wydać, widząc, że Ojciec dał Mu wszystko w ręce oraz że od Boga wyszedł i do Boga idzie, wstał od wieczerzy i złożył szaty. A wziąwszy prześcieradło, nim się przepasał. Potem nalał wody do miednicy. I zaczął umywać uczniom nogi i ocierać prześcieradłem, którym był przepasany.

Podszedł więc do Szymona Piotra, a on rzekł do Niego: „Panie, Ty chcesz mi umyć nogi?” Jezus mu odpowiedział: „Tego, co Ja czynię, ty teraz nie rozumiesz, ale później to będziesz wiedział”. Rzekł do Niego Piotr: „Nie, nigdy mi nie będziesz nóg umywał”.

Odpowiedział mu Jezus: „Jeśli cię nie umyję, nie będziesz miał udziału ze Mną». Rzekł do Niego Szymon Piotr: «Panie, nie tylko nogi moje, ale i ręce, i głowę”.

Powiedział do niego Jezus: „Wykąpany potrzebuje tylko nogi sobie umyć, bo cały jest czysty. I wy jesteście czyści, ale nie wszyscy”. Wiedział bowiem, kto Go wyda, dlatego powiedział: „Nie wszyscy jesteście czyści”.

A kiedy im umył nogi, przywdział szaty, i gdy znów zajął miejsce przy stole, rzekł do nich: „Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? Wy Mnie nazywacie «Nauczycielem» i «Panem» i dobrze mówicie, bo nim jestem. Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wyście powinni sobie nawzajem umywać nogi. Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem”.

Ten dzisiejszy wyjątkowy dzień wpisuje się w długi ciąg historii zbawienia, kiedy to – na pewnym etapie dziejów – naród przez Boga wybrany, po wielu zawirowaniach, miał opuścić ziemię egipską, czyli dom trwającej ponad czterysta trzydzieści lat dramatycznej niewoli, by wyruszyć ku ziemi obiecanej, ku wolności.

I wtedy to właśnie – w ów dzień wyjścia – usłyszał od swego Boga: Miesiąc ten będzie dla was początkiem miesięcy, będzie pierwszym miesiącem roku. Powiedzcie całemu zgromadzeniu Izraela tak: «Dziesiątego dnia tego miesiąca niech się każdy postara o baranka dla rodziny, o baranka dla domu. […] Będziecie go strzec aż do czternastego dnia tego miesiąca, a wtedy zabije go całe zgromadzenie Izraela o zmierzchu. I wezmą krew baranka, i pokropią nią odrzwia i progi domu, w którym będą go spożywać. I tej samej nocy spożyją mięso pieczone w ogniu, spożyją je z chlebem niekwaszonym i gorzkimi ziołami. Tak zaś spożywać go będziecie: Biodra wasze będą przepasane, sandały na waszych nogach i laska w waszym ręku. Spożywać będziecie pospiesznie, gdyż jest to Pascha na cześć Pana.

I tak spożywali przez wiele wieków, aż do owego dnia, kiedy to miało się dokonać wyjście nowego Ludu wybranego, czyli budowanego przez Syna Bożego, Mesjasza, Boga Wcielonego – Kościoła, Wspólnoty zbawionych. Jak nam to relacjonuje Święty Paweł w drugim czytaniu, Pan Jezus tej nocy, kiedy został wydany, wziął chleb i dzięki uczyniwszy połamał i rzekł: „To jest Ciało moje za was wydane. Czyńcie to na moją pamiątkę”. Podobnie skończywszy wieczerzę, wziął kielich, mówiąc: „Kielich ten jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę”. Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb albo pijecie kielich, śmierć Pańską głosicie, aż przyjdzie.

Jednak zanim to nastąpiło, to Pan Jezus – tej właśnie nocy – widząc, że nadeszła Jego godzina przejścia z tego świata do Ojca, umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował. W czasie wieczerzy, gdy diabeł już nakłonił serce Judasza Iskarioty, syna Szymona, aby Go wydać, widząc, że Ojciec dał Mu wszystko w ręce oraz że od Boga wyszedł i do Boga idzie, wstał od wieczerzy i złożył szaty. A wziąwszy prześcieradło, nim się przepasał. Potem nalał wody do miednicy. I zaczął umywać uczniom nogi i ocierać prześcieradłem, którym był przepasany.

I właśnie w ten ciąg wydarzeń zbawczych, następujących po sobie, powiązanych ze sobą, wpisuje się posługa tych, do których tamtej nocy zostało skierowane słowo: To czyńcie na moją pamiątkę! Na temat tej ich posługi w piękny i poruszający sposób mówi Prefacja Mszy Świętej Krzyżma – rzadko używana w liturgii, bo przeznaczona na takie właśnie szczególne okazje – w której dziś usłyszymy:

„Ty przez namaszczenie Duchem Świętym ustanowiłeś Twojego Jednorodzonego Syna Kapłanem nowego i wiecznego przymierza i postanowiłeś, że Jego jedyne kapłaństwo będzie trwało w Kościele. Chrystus nie tylko obdarzył cały lud odkupiony królewskim kapłaństwem, lecz w swojej miłości dla braci wybiera ludzi, którzy przez święcenia otrzymują udział w Jego kapłańskiej służbie. W Jego imieniu odnawiają oni Ofiarę, przez którą odkupił ludzi, i przygotowują dla Twoich dzieci ucztę paschalną. Otaczają oni miłością Twój lud święty, karmią go słowem i umacniają sakramentami. Poświęcając swoje życie dla Ciebie i dla zbawienia braci, starają się upodobnić do Chrystusa i składają Tobie świadectwo wiary i miłości.”

Jako kapłan, od niemal dwudziestu siedmiu lat pełniący tę posługę w Chrystusowym Kościele, chciałbym powiedzieć tylko tyle, że jest moim ogromnym pragnieniem, aby tak właśnie spełniać tę posługę – w Chrystusowym kapłaństwie i moim kapłaństwie – jak o tym dzisiaj Kościół wypowiada się w swojej Prefacji. A wcześniej – w liturgii Słowa Mszy Krzyżma.

Chciałbym codziennie, każdego dnia coraz gorliwiej, odnawiać Ofiarę, przez którą Jezus Chrystus, Najwyższy Kapłan, odkupił ludzi i przygotowywać dla Jego dzieci Ucztę paschalną. Bardzo bym chciał coraz większą miłością otaczać Lud święty, Chrystusowy Kościół, Wspólnotę wierzących – a szczególnie i bardzo konkretnie tych, których Pan na mojej życiowej i kapłańskiej drodze kiedykolwiek postawił, dzisiaj stawia, i jeszcze zechce postawić.

Wielkim moim pragnieniem jest, aby to właśnie ten Lud święty – tych konkretnych ludzi – karmić Słowem i umacniać Sakramentami. W tym celu chciałbym coraz bardziej poświęcać swoje życie dla Chrystusa i dla zbawienia braci i sióstr, starając się coraz mocniej upodobnić do Chrystusa i składać Mu wytrwale świadectwo wiary i miłości.

O to dzisiaj modlę się dla siebie – i dla wszystkich moich Braci Kapłanów. I proszę Was, Drodzy moi, abyście także o to dla nas się modlili, wspierając nas także dobrym słowem – słowem umocnienia, słowem nadziei, a jeśli trzeba, to i słowem braterskiego upomnienia. Proszę Was – bądźcie zawsze z nami! My jesteśmy dla Was – a Wy jesteście dla nas!

Jak mówił w homilii na mojej Prymicji Ksiądz Profesor Krzysztof Burczak, Pan nie stworzył takiego Kościoła, w którym są sami kapłani, ani takiego, w którym są sami tylko wierni, ani takiego, w którym jedni byliby oddzieleni od drugich. Nie! Jest jeden Chrystusowy Kościół, w którym – jak mówił Ksiądz Profesor do Wiernych świeckich – „my jesteśmy dla Was, a Wy jesteście dla nas”.

Przecież my pochodzimy „od Was”, ze zwykłych rodzin, ze zwykłych środowisk. My nie spadamy z nieba, chociaż niektórzy chcieliby nas tam wysłać, zgodnie z hasłem: „Księża na księżyc”! Natomiast tak naprawdę tworzymy jeden Kościół, a choć spełniamy w nim inne funkcje, to jednak jesteśmy razem, jesteśmy wspólnotą.

Ja za tę wspólnotę dzisiaj Was serdecznie dziękuję, Drodzy moi! Za Waszą modlitwę, dobre słowo, za towarzyszenie mi – i moim Braciom Kapłanom – w codziennej posłudze! Dziękuję za wyrozumiałość dla naszych słabości – i ciągłe zaufanie, jakie w nas pokładacie. Proszę, nie opuszczajcie nas, dalej wspierajcie nas modlitwą i dobrym słowem! Bądźmy zawsze razem – pomimo tego, co wygaduje i stara się nam wmówić świat!

A jednocześnie proszę: módlcie się o następców dla nas. Jeszcze nigdy tak publicznie o to nie prosiłem, a dzisiaj proszę: Módlcie się o powołanie do służby w Chrystusowy Kapłaństwie dla moich umiłowanych duchowych Synów, których codziennie w swoich modlitwach polecam, a z którymi – w różny sposób – tworzę duchową wspólnotę. To są naprawdę wyjątkowi Ludzie, ale to Pan sam decyduje, jaką Ich drogą poprowadzi.

Jeżeli jednak jest Jego wolą, aby była to droga kapłańska, to módlcie się razem ze mną, Drodzy moi, aby nie bali się Oni na nią wejść i przez życie wytrwale kroczyć. Aby – jeśli taka wola Boża – że na tę drogę wejdą, od samego początku postawili na najwyższy styl, na najwyższą klasę i na największe poświęcenie! Oby nigdy nie zgodzili się być miernymi, byle jakimi kapłanami, ale najlepszymi z najlepszych, świętymi i wielkimi!

O to, Drodzy moi, módlcie się wraz ze mną! Skoro słowa Jezusa: Proście Pana żniwa, aby wyprawił robotników na swoje żniwo. Idźcie, oto was posyłam, jak owce między wilki – w dosłownym, literalnym tłumaczeniu brzmią: Proście Pana żniwa, żeby WYRZUCIŁ robotników na swoje żniwo! ODCHODŹCIE JUŻ, oto was wysyłam jak jagnięta między wilki – to niech tak się stanie! Jak najszybciej!

Niech Pan sam pokona w Nich wszelki lęk, a może ospałość – i dosłownie wyrzuci ich z ich strefy komfortu, z ich wycofania i obawy, a wprowadzi na swoją drogę! Bo dzisiaj potrzeba, bardzo potrzeba świętych kapłanów! Pracy jest bardzo dużo!

Niech zatem tak się stanie! Niech chwała Pana jaśnieje w Jego kapłanach! I tych, którzy Jego kapłanami staną się – z Jego woli i pod Jego kierownictwem!

O to będę się modlił dzisiaj – zarówno w czasie Mszy Świętej Krzyżma, jak i wieczorem, w czasie Mszy Świętej Wieczerzy Pańskiej! Będę dziękował za każdą i każdego z Was!