Powołanie trzeba pokochać!

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus! Moi Drodzy, w dniu dzisiejszym rocznicę Święceń kapłańskich przeżywają:

►Ksiądz Sławomir Brodawka,

►Ksiądz Krzysztof Buczyński,

►Ksiądz Marek Chomiuk,

►Ksiądz Piotr Domański,

►Ksiądz Robert Grzelak,

►Ksiądz Jerzy Kalinka,

►Ksiądz Wojciech Kamiński,

►Ksiądz Dariusz Karbowiak,

►Ksiądz Jarosław Kisieliński,

►Ksiądz Tadeusz Kowalski,

►Ksiądz Jacek Lusztyk,

►Ksiądz Bogusław Mich,

►Ksiądz Robert Mirończuk,

►Ksiądz Jacek Mucha,

►Ksiądz Piotr Pielak,

►Ksiądz Andrzej Popławski,

►Ksiądz Krzysztof Samsel,

►Ksiądz Sławomir Sulej,

►Ksiądz Stanisław Szymuś,

►Ksiądz Włodzimierz Wąsowski,

►Ksiądz Tomasz Zadrożny,

►Ksiądz Andrzej Zozula,

►Ksiądz Paweł Bielecki,

►Ksiądz Tomasz Cabaj,

►Ksiądz Piotr Hawryluk,

►Ksiądz Dariusz Konieczny,

►Ksiądz Jarosław Kopeć,

►Ksiądz Piotr Osiński,

►Ksiądz Łukasz Pawluk,

►Ksiądz Wojciech Sobieszek,

►Ksiądz Mariusz Świder,

►Ksiądz Paweł Żukowski,

►Ksiądz Adrian Gendek,

►Ksiądz Paweł Konieczny,

►Ksiądz Łukasz Kwasowiec,

►Ksiądz Kacper Osak.

Wczoraj natomiast rocznicę Święceń przeżywał Ksiądz Przemysław Ciechanowski, znajomy Proboszcz z Diecezji elbląskiej.

Życzę Jubilatom, aby każdego dnia coraz bardziej wzmacniali swą gorliwość i entuzjazm w pełnieniu kapłańskiej posługi. Niech Pan nigdy nie pozwoli Im się wypalić, zniechęcić, znużyć, ale pomoże dawać z siebie wciąż więcej i więcej – w osobistym darze dla dobra Kościoła. Zapewniam o modlitwie!

A u mnie dzisiaj – dyżur na Wydziałach, przy ulicy Żytniej. Będzie on nieco skrócony, po czym przejadę do Lublina, gdzie o 18:00 odprawię Mszę Świętą w „mojej” Parafii Świętego Jana Kantego. Po Mszy Świętej planuję rozmowę z Lektorem tejże Parafii, Szymonem Skwarzyńskim, który w zeszłym roku był z nami na spływie kajakowym. Będziemy mieli okazję tak spokojnie pogadać – o tym i owym…

Natomiast jutro, czyli w piątek, 13 czerwca 2025., w Katolickim Radiu Podlasie odbędzie się audycja, w ramach formatu: GAUDIUM ET SPES, w cyklu: W BLASKU BOŻEGO MIŁOSIERDZIA – SANKTUARIUM W BIAŁEJ PODLASKIEJ. Ten cykl obejmuje dziesięć audycji – po jednej w miesiącu, od września do czerwca – promujących to diecezjalne Sanktuarium.

Jej tematem będzie: ZESPÓŁ SZKÓŁ KATOLICKICH, a jej Uczestnikami będą: Dyrekcja, Uczniowie i Absolwenci tychże Szkół.

Audycja rozpocznie się o godz. 21:40 i potrwa do 23:00. Zachęcam do słuchania, oraz do łączności z nami – telefonicznej lub smsowej, bo to bardzo ubogaca audycję! Telefon do studia – do „wejścia na żywo”: 25 / 644 65 55; sms do Radia: 509 056 590; sms do mnie: 604 736 981. Można nas słuchać także w internecie: https://radiopodlasie.pl/radio-online/ lub odsłuchać audycji później, w «Archiwum dźwięków». Powtórka audycji na falach Radia – następnej nocy, około godziny 1:00.

A teraz już zapraszam do wsłuchania się w słowo Boże dzisiejszej liturgii – w to jakże piękne Święto! Oto słówko Księdza Marka na dziś:

https://www.youtube.com/c/CatholicSurgut

Poniżej zaś – słówko Janka! Po pewnej przerwie – Janek wraca na pokład! I dzisiaj wkracza z bardzo mocnym przekazem, za który serdecznie dziękuję! Mnie osobiście – słówko to podnosi na duchu i tchnie nadzieją! Dla mnie jest ono bardzo wewnętrznie poruszające! Dziękuję Jankowi za ten powrót na pokład! Na ile czas i okoliczności pozwolą, w tej nowej odsłonie Janek będzie pisał u nas w czwartki!

Zatem, co dziś – konkretnie i osobiście do mnie – mówi Pan, Najwyższy Kapłan? Duchu Święty, podpowiedz…

Niech Was błogosławi Bóg Wszechmogący: Ojciec + i Syn, i Duch Święty. Amen

Gaudium et spes! Ks. Jacek

Święto Jezusa Chrystusa, Jedynego i Wiecznego Kapłana, C,

12 czerwca 2025., 

do czytań: Iz 6,1–4.8; albo: Hbr 2,10–18; J 17,1–2 9.14–26

CZYTANIE Z KSIĘGI PROROKA IZAJASZA:

W roku śmierci króla Ozjasza ujrzałem Pana zasiadającego na wysokim i wyniosłym tronie, a tren Jego szaty wypełniał świątynię. Serafiny stały ponad Nim; każdy z nich miał po sześć skrzydeł; dwoma zakrywał swą twarz, dwoma okrywał swoje nogi, a dwoma latał.

I wołał jeden do drugiego: „Święty, Święty, Święty jest Pan Zastępów. Cała ziemia pełna jest Jego chwały”. Od głosu tego, który wołał, zadrgały futryny drzwi, a świątynia napełniła się dymem.

I usłyszałem głos Pana mówiącego: „Kogo mam posłać? Kto by Nam poszedł?” Odpowiedział: „Oto ja, poślij mnie!”

ALBO:

CZYTANIE Z LISTU DO HEBRAJCZYKÓW:

Bracia! Przystało Bogu, dla którego wszystko i przez którego wszystko istnieje, który wielu synów do chwały doprowadza, aby przewodnika ich zbawienia udoskonalił przez cierpienia. Tak bowiem Ten, który uświęca, jak ci, którzy mają być uświęceni, od Jednego wszyscy pochodzą. Z tej to przyczyny nie wstydzi się nazywać ich braćmi swymi, mówiąc: „Oznajmię imię Twoje braciom moim, pośrodku zgromadzenia będę Cię wychwalał”. I znowu: „Ufność w Nim pokładać będę”. I znowu: „Oto Ja i dzieci moje, które Mi dał Bóg”.

Ponieważ zaś dzieci mają udział we krwi i w ciele, dlatego i On także bez żadnej różnicy otrzymał w nich udział, aby przez śmierć pokonać tego, który dzierżył władzę nad śmiercią, to jest diabła, i aby uwolnić tych wszystkich, którzy całe życie przez bojaźń śmierci podlegli byli niewoli.

Zaiste bowiem nie aniołów przygarnia, ale przygarnia potomstwo Abrahamowe. Dlatego musiał się upodobnić pod każdym względem do braci, aby stał się miłosiernym i wiernym arcykapłanem w tym, co się odnosi do Boga – dla przebłagania za grzechy ludu.

Przez to bowiem, co sam wycierpiał poddany próbie, może przyjść z pomocą tym, którzy jej podlegają.

SŁOWA EWANGELII WEDŁUG ŚWIĘTEGO JANA:

W czasie Ostatniej Wieczerzy Jezus, podniósłszy oczy ku niebu, rzekł:

„Ojcze, nadeszła godzina. Otocz swego Syna chwałą, aby Syn Ciebie nią otoczył i aby mocą władzy udzielonej Mu przez Ciebie nad każdym człowiekiem dał życie wieczne wszystkim tym, których Mu dałeś.

Ja za nimi proszę, nie proszę za światem, ale za tymi, których Mi dałeś, ponieważ są Twoimi.

Ja im przekazałem Twoje słowo, a świat ich znienawidził za to, że nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata. Nie proszę, abyś ich zabrał ze świata, ale byś ich ustrzegł od złego. Oni nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata.

Uświęć ich w prawdzie. Słowo Twoje jest prawdą. Jak Ty Mnie posłałeś na świat, tak i Ja ich na świat posłałem. A za nich Ja poświęcam w ofierze samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie.

Nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie; aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, by świat uwierzył, że Ty Mnie posłałeś.

I także chwałę, którą Mi dałeś, przekazałem im, aby stanowili jedno, tak jak My jedno stanowimy. Ja w nich, a Ty we Mnie! Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, że Ty Mnie posłałeś i że Ty ich umiłowałeś, tak jak Mnie umiłowałeś.

Ojcze, chcę, aby także ci, których Mi dałeś, byli ze Mną tam, gdzie Ja jestem, aby widzieli chwałę moją, którą Mi dałeś, bo umiłowałeś Mnie przed założeniem świata.

Ojcze sprawiedliwy! Świat Ciebie nie poznał, lecz Ja Ciebie poznałem, i oni poznali, że Ty Mnie posłałeś. Objawiłem im Twoje imię i nadal będę objawiał, aby miłość, którą Ty Mnie umiłowałeś, w nich była i Ja w nich”.

A OTO SŁÓWKA JANKA:

Dziś w Kościele obchodzimy Święto Jezusa Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana. W ramach tego święta, chcemy modlić się o uświęcenie kapłanów, ale i o nowe, liczne i święte powołania kapłańskie, zakonne oraz misyjne!

Dzisiejsze czytania pokazują nam – można powiedzieć – ISTOTĘ KAPŁAŃSTWA. Pierwsze czytanie, z Księgi Izajasza, pokazuje nam, że każdy kapłan – ale powiem więcej: każdy chrześcijanin – powinien zakochać się w Eucharystii! Spójrzmy na ostatnie zdania: I usłyszałem głos Pana mówiącego: „Kogo mam posłać? Kto by Nam poszedł?” Odpowiedziałem: „Oto ja, poślij mnie!”

Spójrzmy, że Izajasz na pytania Pana nie odpowiedział: „A może ja?” Nie powiedział: „Jak chcesz, to mnie posyłaj…” Zobaczmy, że Izajasz wręcz z taką stanowczością i bez zawahania wręcz woła: Oto ja, poślij mnie!

Czy w tym świecie jeszcze znajdą się tacy ludzie, którzy odpowiedzą tak, jak Izajasz? Odpowiedź brzmi: TAK! Zawszę tacy ludzie się znajdą, ale będą też tacy, którzy z dużym zawahaniem będą się na to ostatecznie zgadzać…

Kiedyś, jak rozmyślałem ogólnie o powołaniu, to pojawiła mi się taka myśl: KAŻDE POWOŁANIE TRZEBA POKOCHAĆ. Zobaczmy, że wszyscy jesteśmy powołani do jednego: do ŚWIĘTOŚCI. To jest cel naszego ziemskiego życia! Nie to, czy będę miał super willę, czy pieniędzy jak lodu, ale właśnie: czy poprzez moje życie i moje różne decyzje – osiągnę zbawienie.

Dzisiaj Kościół nam przedstawia jedną z wielu dróg do świętości: KAPŁAŃSTWO. Wielu ludzi twierdzi, że jest to najtrudniejsza droga. Ale jakże piękna jest to droga! Jest to droga, na której można ludzi jednać z Bogiem, na której można poświęcać cały swój czas dla ludzi! A przede wszystkim – można sprawować Eucharystię!

Kiedyś, jak na byłem na kawie u mojego Proboszcza, to opowiadał mi o namaszczeniu chorych. Wiele razy jeździł do ludzi z Jezusem i do tej pory nie potrafi zrozumieć jednego. Otóż, były przypadki, kiedy to rodzina kapłanowi mówiła, że ta babcia czy dziadek leży, cały czas śpi, nie ma siły, nie ma z nim już kontaktu, to gdy kapłan z Jezusem przychodził, ten człowiek odzyskiwał świadomość. Wyspowiadał się, przyjął Jezusa i namaszczenie. A gdy kapłan odchodził, znów babcia czy dziadek tracili świadomość i kontakt z ludźmi, a bardzo często, w następnych godzinach, odchodzili już do Pana…

To mi pokazuje, że Jezus jest tym wiecznym i najwyższym Kapłanem! On jest Panem życia i śmierci i On wszystko może! Tylko czy my w to wierzymy?

Zobaczmy, że to nie byle kto daje zaproszenie mężczyznom do kapłaństwa Jezusa Chrystusa, ale sam Bóg! Nie daje nam tego pan Kowalski z ulicy – ani ksiądz Kowalski – ale sam Bóg nas zaprasza! Gdy ludzie to sobie uświadomią, to będą brali przykład z Izajasza i będą wołać: Oto ja, poślij mnie!

W powołaniu bardzo ważna jest też modlitwa. Bez niej nie byłoby odwagi do pójścia za Nim, ale nie byłoby też kapłaństwa. Dziś Jezus w Ewangelii parę razy mówi, żeby ludzie byli jedno! JEDNO Z BOGIEM! Bycie Jedno z Bogiem to dla mnie idealny obraz relacji na linii: BÓG – CZŁOWIEK.

Ja mogę z ręką na sercu powiedzieć, że mi osobiście ciężko jest się modlić. Wiele razy muszę zawalczyć o tę relację, o tę modlitwę. Ale gdy walczymy, to my pokazujemy, że zależy nam na danej relacji. Zły będzie próbował robić wszystko, aby zniszczyć tę relację człowieka z Bogiem. Będzie nam mówił, że jest ona bez sensu. Pamiętajmy, że nigdy to nie jest strata czasu! Jeżeli kogoś kochasz, to jesteś w stanie poświęcić się dla Niego i przede wszystkim walczyć o Niego!

Ważne jest też, aby pokochać modlitwę! Nie tylko modlitwę za siebie, ale też i za innych! Gdy pisałem maturę, to naprawdę cieszyłem się, gdy słyszałem od parafian zdanie: „Modliłem się (modliłam się) za Ciebie! A jeszcze bardziej się cieszyłem, gdy ludzie wręcz dzwonili i pytali, jak matura mi poszła. Nie wiem skąd mieli mój numer, ale to zapewnienie o modlitwie i ta życzliwość – to jest coś wspaniałego! Bardzo Bogu za to dziękuję!

Dlatego i my, moi Drodzy, módlmy się za kapłanów, bo to jest bardzo ważne! Polecajmy dziś szczególnie naszych księży proboszczów, wikarych, rezydentów, biskupów – oraz naszego Papieża Leona! Dziękujmy za nich Bogu, ale prośmy też o nowe powołania. Robotników zaczyna brakować. Kolejny proboszcz w naszej diecezji będzie zarządzał dwiema parafiami! Dlatego módlmy się o tę odwagę ale i swoim przykładem – przykładem odwagi i miłości do Boga – pokazujmy ludziom, że Bóg to nie jest zwykły „ktoś”, ale wręcz przeciwnie: ON JEST NIEZWYKŁY! ON WSZYSTKO MOŻE!

Módlmy się, bo w dzisiejszych czasach, modlitwa jest bardzo potrzebna!