W trosce o prawdę…

W

Szczęść Boże! Moi Drodzy, jak widzimy i słyszymy, cały medialny szum po jedynie słusznej akcji opadł. I już po wszystkim! Teraz pieniądze poleżą na koncie, a za rok usłyszymy o wielkiej akcji zakupu sprzętu… A przez ten czas… No, cóż! Obrzydliwe i żałosne!
    My wszyscy, którzy uczciwie i ciężko pracujemy, odprowadzamy całkiem niemały procent na ubezpieczenie. Ja osobiście dziękuję Bogu, że nie choruję, ale chodząc po kolędzie, niemal każdego dnia stykam się z dramatami ludzi, którzy – chociaż przez lata też go odprowadzali – dzisiaj nie mają szans na planowy zabieg, bo muszą na niego czekać latami.  Chyba, że zdecydują się na zabieg prywatny. Gdzie są jednak te składane przez nas pieniądze? 
    Ale po co się nad tym zastanawiać, kiedy mamy cudowną akcję, która dźwiga każdego roku naszą upadającą (czytaj: metodycznie i celowo niszczoną) służbę zdrowia! Więc czym się martwić? Jedynie słuszna akcja wszystko nam uratuje i podźwignie. Tylko te oszołomy się czepiają i rzucają kłody pod nogi!

  WIELKIE ZŁODZIEJSTWO OPAKOWANE W GIGANTYCZNE OSZUSTWO!!!   
      KIEDY POLACY WRESZCIE PRZEJRZĄ NA OCZY? DLACZEGO TAK BARDZO ZAWODZI DZIEJOWA MĄDROŚĆ NASZEGO NARODU? KIEDY WRESZCIE ZOSTANIE ODWOŁANA WŁADZA, KTÓRA W CELOWY SPOSÓB NISZCZY POLSKĘ? W CELOWY I ZAPLANOWANY SPOSÓB ODDAJE NAS W NIEWOLĘ OBCYCH PAŃSTW I NISZCZY EKONOMICZNIE! W IMIĘ CZEGO?! I DLACZEGO NARÓD MILCZY W TEJ SPRAWIE, DAJĄC SIĘ WCIĄGNĄĆ W TANIE IGRZYSKA I PRZYKLASKUJĄC DO RYTMU WYSTĘPOM BŁAZNA?!
  
     To takich kilka pytań do refleksji dla nas wszystkich. Ja nie tracę nadziei, że kiedyś Polacy zmądrzeją! Modlę się o to codziennie!
              Gaudium et spes!  Ks. Jacek

Środa
1 tygodnia zwykłego, rok I,
do
czytań: Hbr 2,14–18; Mk 1,29–39
CZYTANIE
Z LISTU DO HEBRAJCZYKÓW: 
Ponieważ
dzieci uczestniczą we krwi i ciele, dlatego i Jezus także bez
żadnej różnicy stał się ich uczestnikiem, aby przez śmierć
pokonać tego, który dzierżył władzę nad śmiercią, to jest
diabła, i aby uwolnić tych wszystkich, którzy przez całe życie
przez bojaźń śmierci podlegli byli niewoli. Zaiste bowiem nie
aniołów przygarnia, ale przygarnia potomstwo Abrahamowe. Dlatego
musiał się upodobnić pod każdym względem do braci, aby stał się
miłosiernym i wiernym arcykapłanem wobec Boga dla przebłagania za
grzechy ludu.
W
czym bowiem sam cierpiał będąc doświadczany, w tym może przyjść
z pomocą tym, którzy są poddani próbom.
SŁOWA
EWANGELII WEDŁUG ŚWIĘTEGO MARKA: 
Po
wyjściu z synagogi Jezus przyszedł z Jakubem i Janem do domu
Szymona i Andrzeja. Teściowa zaś Szymona leżała w gorączce.
Zaraz powiedzieli Mu o niej. On podszedł do niej i podniósł ją
ująwszy za rękę. Gorączka ją opuściła i usługiwała im.
Z
nastaniem wieczora, gdy słońce zaszło, przynosili do Niego
wszystkich chorych i opętanych; i całe miasto było zebrane u
drzwi. Uzdrowił wielu dotkniętych rozmaitymi chorobami i wiele
złych duchów wyrzucił, lecz nie pozwalał złym duchom mówić,
ponieważ wiedziały, kim On jest. 
Nad
ranem, gdy jeszcze było ciemno, wstał, wyszedł i udał się na
miejsce pustynne, i tam się modlił. Pośpieszył za Nim Szymon z
towarzyszami, a gdy Go znaleźli, powiedzieli Mu: „Wszyscy Cię
szukają”. Lecz On rzekł do nich: „Pójdźmy gdzie indziej, do
sąsiednich miejscowości, abym i tam mógł nauczać, bo na to
wyszedłem”. I chodził po całej Galilei, nauczając w ich
synagogach i wyrzucając złe duchy.
Ponieważ
dzieci uczestniczą we krwi i ciele, dlatego i Jezus także bez
żadnej różnicy stał się ich uczestnikiem, aby przez śmierć
pokonać tego, który dzierżył władzę nad śmiercią, to jest
diabła, i aby uwolnić tych wszystkich, którzy przez całe życie
przez bojaźń śmierci podlegli byli niewoli
.
Dokładnie tak! Jezus, pozostając jedynie w
postaci Boskiej, nie mógłby znosić żadnego cierpienia, a to
dlatego, że w tej postaci pozostawał poza tym wszystkim, co
niesie ze sobą życie na ziemi:
ból, cierpienie, smutek
śmierć…
Chcąc
zatem dokonać zbawienia człowieka i wziąć na siebie te wszystkie
ludzkie niedomagania, zdecydował się sam przyjąć
postać człowieka,
aby w ludzkim ciele móc tego wszystkiego
doświadczyć – łącznie ze śmiercią! – i przynieść skażonej
ludzkiej naturze skuteczny ratunek. Tak o tym mówi Autor Listu do
Hebrajczyków: Dlatego
musiał się upodobnić pod każdym względem do braci, aby stał się
miłosiernym i wiernym arcykapłanem wobec Boga dla przebłagania za
grzechy ludu
.
Stał się w ten sposób Jezus bardzo bliski
każdemu człowiekowi – skoro sam stał się prawdziwym
Człowiekiem…
A
ta Jego bliskość z każdym człowiekiem zaznaczyła się nie
tylko w tym kluczowym i najważniejszym momencie,
jakim było
złożenie życia w ofierze, ale Jezus przez cały czas swej
ziemskiej działalności okazywał i potwierdzał wielkie zrozumienie
dla ludzkich losów, wyrażające się w konkretnej
pomocy
… Bardzo dobitnie mówi o tym dzisiejsza Ewangelia, w
której słyszymy najpierw opis uzdrowienia teściowej Piotra, a
następnie taką oto relację: Z
nastaniem wieczora, gdy słońce zaszło, przynosili do Niego
wszystkich chorych i opętanych; i całe miasto było zebrane u
drzwi. Uzdrowił wielu dotkniętych rozmaitymi chorobami i wiele
złych duchów wyrzucił

A
skoro tak – skoro całe miasto (choć to z pewnością literacka
metafora) przyszło do Jezusa, to nie ma wątpliwości, że
i
dzisiaj dla każdej i każdego z nas znajdzie się przy Jezusie
miejsce

i dlatego każda
i każdy z nas może indywidualnie,

ze swymi problemami, dramatami, różnymi życiowymi trudnościami,
bezpośrednio się do Jezusa zwrócić i liczyć na zrozumienie,
współczucie, wsparcie… i
konkretną pomoc.

Bo
Jezus, który stał się Człowiekiem,
jest rzeczywiście
tym Człowiekiem w całej pełni

– podobnie jak w całej pełni pozostaje Bogiem – dlatego
naprawdę
uczestniczy we wszystkich dramatach ludzkiego losu.

A
czy
my, Jego uczniowie i wyznawcy, umiemy
być w pełni ludźmi dla naszych bliźnich?

Czy wpatrzeni we wzór Mistrza i Nauczyciela, Jezusa Chrystusa,
staramy się okazywać ludzkie
współczucie, szacunek i pomoc

ludziom z naszego otoczenia? A
przynajmniej – mówić
do nich ludzkim głosem?
I
jeszcze jedna refleksja: Czy przykład Jezusa, który o brzasku dnia
poszedł na miejsce osobne, aby się modlić, jest dla nas
przykładem, byśmy w
osobistym kontakcie z Bogiem na modlitwie odnawiali swoje siły

i – mówiąc nieco kolokwialnie – ładowali
duchowe akumulatory do wychodzenia z pomocą drugiemu człowiekowi?
Kochani,
warto na te pytania spokojnie sobie odpowiedzieć, a one wszystkie
sprowadzają się tak naprawdę do jednego: Na ile przykład Jezusa,
który stał się dla mnie Człowiekiem, pomaga mi być
człowiekiem – dobrym człowiekiem – dla drugiego człowieka?

15 komentarzy

  • aż przykro czytać słowa Księdza,
    może niech Ksiądz przeczyta to co napisał w ostatnim akapicie i wróci do dwóch pierwszych…żadnego zgrzytu? bo dla mnie dwa różne światy
    Ania

    • WOSP robi szum przez jeden dzień. Caritas pomaga cały rok. Dlaczego tak mały procent Polaków słyszało o akcjach Caritas? Ponieważ nie reklamuje się tak "ładnie" jak WOSP. Ponieważ osoba, dając jakąś kwotę czy drobiazg na Caritas, nie będzie pokazana w telewizji, tak jak to jest na WOSP. Chcesz pomóc, pomóż w taki sposób aby być pewnym, gdzie Twoje pieniądze popłyną.
      Kolejna kwestia: Kto słyszał o 2156 osobach, które są na misjach w wielu krajach świata? W szeregach polskich misjonarzy jest 17 biskupów. O tym żadna "polska" gazeta nie napisze. Ciągle słyszymy w tych wszystkich gazetach produkujących wyłącznie makulaturę, że księża to tacy… i tak w kółko…
      "Poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli" J 8,32
      Pozdrawiam. Rafał

  • Witam
    Odpowiadajac na pytanie apropo skladek.
    Moim zdaniem pieniadze zasilaja biurokracje inaczej zwana biuropatia(polecam Maxa Vebera ktory juz wiele lat temu stworzyl te nazwe i przewidzial totalna wladze ktora bedzie miala wlasnie biurokracja).Licza sie punkty za pacjenta a nie sam pacjent.Kiedy zmieni sie wladza?
    W moim przekonaniu ,jest taka szansa podczas najblizszych wyborow,rewolucji raczeh nie przewiduje.Mysli ksiadz ze narod wyjdzie na ulice?Mysle ze nie.Jedni drza o prace i beda sie kurczowo jej trzymac,nie pojda na 5 dni zwolnienia bo sie boja a co dopiero demonstracja.Nie wszedzie sa zwiazki zawodowe.Inni juz tej pracy nie maja i musza szukac chcac zapewnic byt rodzinie.
    Co do akcji,zadna pomoc charytatywna nie zastapi rozwiazan systemowych i trzeba o tym mowic jasno.To tak po ludzku.
    Pan Bog ma jednak swoj plan i kto wie co sie wydarzy.
    Pozdrawiam
    Robson

  • Odpowiadając Ani: żadnego. Potwierdzam każde słowo. Przykro mi, że nie da się o tym pisać za pomocą ciepłych i słodkich słówek. Jezus też w niektórych momentach nazywał rzeczy po imieniu i wcale nie dbał o dobre wrażenie słuchaczy. I ja też nie zamierzam. Prawda jest ważniejsza.
    Odpowiadając Robsonowi: nie chcę wyjścia na ulicę. Mam na myśli rozsądne spojrzenie na problem, które da się zauważyć nawet w zwykłych rozmowach. Mam na myśli liczny i mądry udział w wyborach. Ale nade wszystko – mam na myśli modlitwę za Ojczyznę i tworzenie atmosfery prawdy chociażby poprzez lekturę niezależnej prasy i korzystanie z niezależnych, głoszących prawdę, audycji telewizyjnych w wolnych mediach.
    Odpowiadając Rafałowi: pełna zgoda.
    Wszystkim dziękuję i bardzo pozdrawiam! Ks. Jacek

    • mi też przykro (i nie ze względu na brak ciepłych i słodkich słówek), chyba nie na miejscu jest powoływanie się w tej dyskusji na poczynania Jezusa, Jego Prawda mogłaby trochę namieszać w prawdzie Księdza
      Ania

  • Ależ oczywiście, że jest na miejscu, bo zawsze powinniśmy się odnosić do tego Najwyższego Ideału. Natomiast ja bym bardzo prosił o argumenty merytoryczne w tej dyskusji, a nie o uderzanie w osobę… Ks. Jacek

    • jeśli Ksiądz poczuł się dotknięty to przepraszam, mamy całkiem inne spojrzenie na niektóre sprawy dlatego nawet nie wchodze w dyskusję, Ksiądz wydaje się być przekonany o swojej racji w 100 %, proszę nie odbierać tego co piszę jako uderzanie w osobe Księdza, czasem razi mnie to co Ksiądz pisze, nie rozumiem..staram się żyć wiarą, Pismo Święte traktuję jako drogowskaz dojścia do Prawdy ..inaczej odbieram "życie w Prawdzie", inaczej widzę relacje obywatel- demokratycznie wybrana władza (niezaleznie od opcji politycznych),
      zdaję sobie sprawę, że Jezus mówił o tym, że zamiast pokoju przyniesie rozłam..ale ja to zawsze odnosiłam do relacji człowiek-Bóg, wszelki gniew Jezusa widać było ,gdy ludzie obrażali Boga…nie swoją obecną władzę, zwierzchników…Jezus dał się osądzić i zabić zgodnie z prawem, apostołowie też poszli Jego śladem…wydaje mi się,że powinnam żyć w danej rzeczywistosci jak najbliżej Boga a On ze wszystkiego jest w stanie wykrzesać dobro..przecież za czasów Jezusa było tyle zła, niesprawiedliwości, niewolnictwo, durne przepisy…wydaje mi się, że jeśli kochamy Boga i mamy Go w sercu to przybliżamy się do Prawdy, o której jest mowa w Piśmie Sw..i wtedy polityka, spory dotyczace WOŚP nie mają takiego znaczenia, są tłem a nie centrum uwagi i życia, to tylko doczesność…dlatego proszę Ksiedza tak napisałam w poprzednich komentarzach…
      Ania

    • Droga Aniu, a co jesli demokratycznie wybrana władza (o co de facto bardzo trudno w dzisiejszym swiecie m. in. z powodów, o których napisał Robson – Max Weber był strasznym "knutem na Polaków", ale rzeczywiscie w naukach społecznych miał wielkie wyczucie) postanowi ustanowic np. takie prawo: "każdy, kto ma skończone 60 lat i brakuje mu 4 własnych zębów, a nie pełni ważnej funkcji społecznej podlega eutanazji z przyczyn obiektywnych" ? Czy i wówczas należy udawać, że jak plują to deszcz pada? Myslę, że Chrystus oddał życie za nas wszystkich, bo taki był zamysł Boga – Samoposwięcenie, ale nie po to powstał Jego Kosciół, aby prowadzić wiernych na rzeź, lecz po to, by w ramach Koscioła żyć wg Bożych zaleceń aż do naturalnej smierci. Obowiązkiem każdego chrzescijanina jest na zło reagować, jakkolwiek – to tak abstrahując od WOŚP, bo nie chcę się wpisywać do któregos teamu ringowego w walce Sowa vs Terlikowski, gdyż widzę to zagadnienie trochę inaczej niż oni (chociaż bliżej mi do Terlikowskiego 😛 ). Są dwie "niewątpliwosci" :):
      1. Szef wosp – Jerzy "Jurek" Owsiak niewątpliwie jest propagatorem (i mocno wierzę w to, że nieprzypadkowym) filozofii, której bliżej do NA niż KK.
      2. Niewatpliwie zdecydowana wiekszosć zgromadzonych funduszy jest rzeczywiscie przeznaczona na cele oficjalnie głoszone przez wosp, ale nie wszystkie :).

      Pozdrawiam Wszystkich serdecznie 🙂
      Robert

    • Aniu, problem chyba w tym, że obiektywna Prawda jest tylko jedna… i raczej trudno mówić o Prawdzie "mojej", "Twojej" i jeszcze czyjejś… Oczywiście każdy z nas ma prawo do własnego postrzegania rzeczywistości i do dokonywania oceny przez pryzmat swoich spojrzeń, tylko nieustannie musimy tez pytać czy aby na pewno postrzegamy te rzeczywistość przez właściwy pryzmat, czy nasze spojrzenie, rozumienie konkretnych faktów nie jest błędne. Praktyka życiowa pokazuje niestety, że często nasze spojrzenia potrzebują weryfikacji: z różnych względów – brak nam wiedzy, doświadczenia, nie udało się nam dotrzeć do właściwych argumentów… tak jest we wszystkich dziedzinach życia, a nade wszytko widać to gdy trzeba dokonać oceny moralnej konkretnych zjawisk. Zło jest niestety bardzo krzykliwe i przebija się w naszej codzienności z łatwością, jakby tego było mało zło bardzo często jawi się przed nami w pięknym opakowaniu a my reagujemy na ten fakt trochę jak dzieci: wyciągamy rękę po to co jest kolorowe i co się świeci… To właśnie po to weryfikujemy nasze postawy z postawą i wskazaniami Jezusa by być pewnym, że nie zbłądzilismy. Inaczej mówiąc On jest dla nas jak zwierciadło, w którym możemy obejrzeć siebie. O jednym tylko trzeba pamiętać – to Jego przesłanie trzeba czytać całościowo a nie wybiórczo (czyli wycinając to co mi się podoba lub nie podoba w Jego nauczaniu). Wydaje mi się, że kiedy popatrzysz na zjawiska które traktujesz jako marginalne w takim świetle to łatwiej będzie Ci zrozumieć, że nie da się postrzegać jakości naszych postaw i zjawisk, które nas otaczają tylko w kategoriach doczesności. Przez tę doczestność zasługujemy na wieczność i jednak warto uważnie patrzeć jakimi drogami wędrujemy przez życie. Nie da sie też raczej ze złych zamiarów i złych przesłanek wyprowadzić dobra, więc z całą pewnościa trzeba mieć oczy i uszy otwarte. Pozdrowienia serdeczne. J.B.

  • "DZIEJOWA MĄDROŚĆ NASZEGO NARODU" – hmmmmm, Drogi ks. Jacku, proszę o rozwinięcie tej mysli :). Bo ja, niestety, przy całej miłosci do ojczyzny i moich rodaków zbyt wiele tej dziejowej mądrosci dopatrzyć się nie mogę :). No, ale może już stary jestem i zrzędliwy ;).

  • Witam!
    Ja bym chętnie, całą tą polityczną scenę, od lewa do prawa, wysłał na inną planetę, niech tam sprawują swoje rządy, niech tam wymieniają swoje jedyne, słuszne, poglądy. Niestety, Polska od początku transformacji wykorzystywana była dla prywatnych korzyści poszczególnych partii: PO, PiS, SLD, UP, PSL, LPR, itd. Niestety, ale to prawda. Żal tylko zwykłych ludzi. Żal odchodzącego pokolenia II wojny, które oddawało zdrowie i życie za Polskę. Żal pokolenia 50-60 latków wrzuconych w machinę nieznanej nikomu transformacji. Żal młodych 20-30 letnich, wepchniętych w wir niedających się sterować mechanizmów globalizacji, rządów banków (mamy bankokrację, a nie demokrację). Smutne to wszystko i ciężkie. Ale myślę, że skoro Polacy przeżyli rozbiory, wojny (często jednak wywoływane na własne życzenie, jak się okazuje), to i dziś Nam uda się przeżyć, przetrwać. Pozdrawiam!
    Dawid

  • Dobro prawdziwe dzieli się i stara się nie zaprzepaścić żadnej okazji,
    by tego dokonać. Nauczeni pragniemy przekazywać zdobytą wiedzę dalej. I
    to nie jakimś wyimaginowanym słuchaczom (żyjąc w wymyślonym świecie
    don Kichota), ale najbliższym.
    Siejmy ziarno i nie martwmy się o plony.
    Bóg daje wzrost…

  • O! I całą obłudę pewnego środowiska owsiakowych piewców, chyba niešwiadomie, wychlapał jeden z jego przedstawicieli – niejaki prof. Hartman 🙂 Otóż nie jakiś tam sprzęt dla chorych dzieci jest istotny, ale to, że jest to świeckie święto i on daje na wośp na złość Kościołowi 🙂

Ks. Jacek Autor: Ks. Jacek

Archiwum wpisów

Ks. Jacek Jaśkowski

Witam serdecznie! Kłania się Ks. Jacek Jaśkowski. Nie jestem ani kimś ważnym, ani kimś znanym. Jestem księdzem, który po prostu chce rozmawiać. Codzienna kapłańska posługa pokazuje mi, że tematów do rozmów z księdzem jest coraz więcej i dzisiaj żaden ksiądz nie może od nich uciekać, ale – wprost przeciwnie – podejmować nowe wyzwania. To przekonanie skłoniło mnie do próby otwarcia tegoż bloga, chociaż okazji do rozmów na co dzień – w konfesjonale i poza nim – na szczęście nie brakuje. Myślę jednak, że ten blog będzie jeszcze jednym sposobem i przestrzenią nawiązania kontaktu z ludźmi dobrej woli, otwartymi na dialog.