Jezus pomaga teraz

Cerkiew św. Jerzego, za nią jest cmantarz.

(Jestem na etapie czytania książki pod tym tytułem, o ks. Dolindo – świetna sprawa, polecam).

Jednak każde uzdrowienie Jezusa ma też swoją specyfikę, każde uzdrowienie jest wyjątkowe, na coś innego zwraca uwagę.

Spójrzmy na to dzisiejsze. Myślę, że jakimś kluczem jest tutaj ostatnie zdanie Jezusa dziś wypowiedziane: „Któż z was, jeśli jego syn albo wół wpadnie do studni, nie wyciągnie go zaraz, nawet w dzień szabatu?”

Jezus, pojawienie się chorego i Jego prośbę porównuje do nagłej sytuacji, gdy ktoś wpadł do studni. Tu nie można czekać, liczy się każda minuta a nawet sekunda. Nie można tego odłożyć na potem. Działanie Jezusa jest jak pogotowie ratunkowe na sygnale – szybko, teraz, już.

Często słyszy się rady dawane chorym – natychmiast idź do lekarza, bo czym dłużej tym trudniej będzie leczyć, mogą być powikłania.

Faryzeusze widzą w uzdrowieniu pracę, wysiłek, coś co może poczekać aż się szabat skończy, to można odłożyć na później. Można powiedzieć – przedmiotowe potraktowanie człowieka, jego choroby, jego problemu. Odejdź stąd, teraz nie czas na takie rzeczy, są ważniejsze sprawy niż ty…

Jakże często ktoś do nas przychodzi i czegoś chce w najmniej oczekiwanej chwili, właśnie wtedy, kiedy się spieszę, kiedy nie mam czasu…

Ja się już trochę nauczyłem. Przychodzi do zakrystii człowiek, nowy, pierwszy raz przyszedł. Przyszedł w niedzielę po Mszy, kiedy wszyscy czegoś chcą, a tu trzeba by jemu czas poświęcić, bo ma jakąś sprawę, chce pogadać. I chce się mu powiedzieć – przyjdź jutro, będzie więcej czasu, spokojnie pogadamy. Doświadczenie moje jest takie, że często jutro już ten człowiek nie przyjdzie. On przyszedł teraz, i to co ja mu powiem, dam teraz ma mu wystarczyć na całe życie a może i na wieczność.

Jezus pomocy człowiekowi nie odkłada na później, pomaga teraz, natychmiast.

U Jezusa jest tylko teraz – nie ma później.

„Któż z was, jeśli jego syn albo wół wpadnie do studni, nie wyciągnie go zaraz, nawet w dzień szabatu?”

I myślę, że Jezus, który swoim słowem i przykładem odkrywa nam Królestwo Boże, zapoznaje nas z nim, w tym momencie również pokazuje nam sposób działania Pana Boga – Pan Bóg wysłuchuje nas natychmiast. Nasza modlitwa, nasza prośba nie czeka w kolejce – ona jest wysłuchiwana z wielkim szacunkiem teraz. Tylko pomyślimy a Bóg już wysłuchał. Czasem Jego decyzja jest taka, że na owoce tego wysłuchania, zanim to do nas dotrze trzeba będzie poczekać, ale Jego wysłuchanie jest natychmiastowe. To takie pogotowie ratunkowe, karetka na sygnale – jest tylko teraz, liczy się teraz.

Myślę, że musimy się tego uczyć (przynajmniej ja) – natychmiast reagować na Boże natchnienia, na człowieka, który przyszedł z prośbą, szuka pomocy, czegoś chce.

On tu jest najważniejszy.

Może i tak trzeba by popatrzeć na modlitwę za zmarłych?

Nie ma potem, nie ma jutro. Dziś trzeba pojechać na cmentarz, dziś trzeba zyskać odpust. Dziś trzeba pomóc temu człowiekowi w czyśćcu. Dziś, teraz.

Jedno moje lenistwo, odłożenie pójścia na cmentarz w oktawie Wszystkich Świętych może pozbawić jednego człowieka zbawienia – może nie całkiem, ale zbawienia teraz, będzie musiał jeszcze pocierpieć.

Teraz trzeba odpowiedzieć na prośbę, teraz trzeba wykorzystać szansę, teraz trzeba pomóc, teraz trzeba odpowiedzieć na natchnienie Ducha Świętego, na podpowiedź sumienia. Teraz.

Potem mogą się zamknąć drzwi i pociąg może odjechać i już nigdy do niego nie wsiądziemy, zmarnujemy dobrą szansę.

I niech każdy biedny i chory będzie dla nas człowiekiem godnym tego by mu pomóc, a nie jak dla faryzeuszy – rzeczą, która może poczekać.

Polecam jeszcze dzisiejszy chlebak, mi osobiście podobają się te myśli, które tu są zawarte na dziś.

https://www.youtube.com/watch?v=ebwdkERIKJQ

A co tu jeszcze na Syberii?

W przeddzień Wszystkich Świętych, korzystając z ferii jesiennych, siostry zrobiły dla dzieci kilkugodzinne spotkanie. Temat oczywiście dotyczył świętych. Był nawet element, który można nawet porównać z balem wszystkich świętych. Oto fotografie.

Potem sam dzień Wszystkich Świętych i dzień zaduszny. To co mnie zaskoczyło i ucieszyło, że w te dni nie tylko dużo ludzi przychodziło na Msze Św., ale że dużo ludzi się spowiadało.

Dużo było modlitwy za zmarłych. W dzień zaduszny były dwie Msze Św. i przed albo po każdej z nich różaniec z wypominkami. Myślałem, że w roboczy dzień na Msze o 10 nikt nie przyjdzie. Okazało się, że było ludzi tyle co i wieczorem. Cieszy to, że ludzie pamiętają o zmarłych, chcą się za nich modlić i rozumieją potrzebę odpustu.

Wspólnego wyjścia na cmentarz nie było, bo i nie za bardzo jest gdzie, ale dużo było modlitwy w kościele. Zresztą 2 listopada odpust można zyskać za nawiedzenie kościoła i modlitwę w nim za zmarłych. W inne dni oktawy trzeba pójść na cmentarz. To ciekawe – Kościół na cmentarz wysyła nas codziennie oprócz samego dnia zadusznego – tego dnia wysyła do kościoła.

Dla mnie kojarzy się to z przyjściem kobiet do grobu po zmartwychwstaniu Jezusa i słowami aniołów – nie ma Go tu, On zmartwychwstał.

Kościół nam przypomina w ten dzień – tam, w grobach ich nie ma, tam leży tylko ciało, proch, jego szukaj przy Bogu.

Starczy już tych opowiastek.

Gratuluję wszystkich, którzy czytając dobrnęli do tego momentu.

Pozdrawiam serdecznie raz jeszcze.

Niech Pan Bóg Wam błogosławi.

Ferie z Bogiem w przeddzień Wszystkich Świętych