Szczęść Boże! Moi Drodzy, w dniu dzisiejszym imieniny obchodzi Filip Gębala, za moich czasów – Lektor w Parafii w Trąbkach. Życzę Solenizantowi, aby w swoim życiu nigdy nie szukał żadnych innych przewodników czy doradców – poza Jezusem. Aby bez względu na to, co się w życiu będzie działo, był zawsze blisko Jezusa! I o to będę się dla Niego modlił.
Wszystkim zainteresowanym zaś przypominam, że mamy dzisiaj pierwszy piątek miesiąca.
Życzę, aby dzisiejszy dzień zaowocował – o czym więcej w rozważaniu – jak najpełniejszym zjednoczeniem z Jezusem!
Gaudium et spes! Ks. Jacek
Święto
Św. Apostołów Filipa i Jakuba,
Św. Apostołów Filipa i Jakuba,
do
czytań z t. VI Lekcjonarza: 1 Kor 15,1–8; J 14,6–14
czytań z t. VI Lekcjonarza: 1 Kor 15,1–8; J 14,6–14
CZYTANIE
Z PIERWSZEGO LISTU ŚWIĘTEGO PAWŁA APOSTOŁA DO KORYNTIAN:
Z PIERWSZEGO LISTU ŚWIĘTEGO PAWŁA APOSTOŁA DO KORYNTIAN:
Przypominam,
bracia, Ewangelię, którą wam głosiłem, którąście przyjęli i
w której też trwacie. Przez nią również będziecie zbawieni,
jeżeli ją zachowacie tak, jak wam rozkazałem. Chyba żebyście
uwierzyli na próżno.
bracia, Ewangelię, którą wam głosiłem, którąście przyjęli i
w której też trwacie. Przez nią również będziecie zbawieni,
jeżeli ją zachowacie tak, jak wam rozkazałem. Chyba żebyście
uwierzyli na próżno.
Przekazałem
wam na początku to, co przejąłem: że Chrystus umarł za nasze
grzechy, zgodnie z Pismem, że został pogrzebany, że zmartwychwstał
trzeciego dnia, zgodnie z Pismem; i że ukazał się Kefasowi, a
potem Dwunastu, później zjawił się więcej niż pięciuset
braciom równocześnie; większość z nich żyje dotąd, niektórzy
zaś pomarli. Potem ukazał się Jakubowi, później wszystkim
Apostołom. W końcu, już po wszystkich, ukazał się także i mnie
jako poronionemu płodowi.
wam na początku to, co przejąłem: że Chrystus umarł za nasze
grzechy, zgodnie z Pismem, że został pogrzebany, że zmartwychwstał
trzeciego dnia, zgodnie z Pismem; i że ukazał się Kefasowi, a
potem Dwunastu, później zjawił się więcej niż pięciuset
braciom równocześnie; większość z nich żyje dotąd, niektórzy
zaś pomarli. Potem ukazał się Jakubowi, później wszystkim
Apostołom. W końcu, już po wszystkich, ukazał się także i mnie
jako poronionemu płodowi.
SŁOWA
EWANGELII WEDŁUG ŚWIĘTEGO JANA:
EWANGELII WEDŁUG ŚWIĘTEGO JANA:
Jezus
powiedział do Tomasza: „Ja jestem drogą i prawdą, i życiem.
Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze Mnie. Gdybyście
Mnie poznali, znalibyście i mojego Ojca. Ale teraz już Go znacie i
zobaczyliście”.
powiedział do Tomasza: „Ja jestem drogą i prawdą, i życiem.
Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze Mnie. Gdybyście
Mnie poznali, znalibyście i mojego Ojca. Ale teraz już Go znacie i
zobaczyliście”.
Rzekł
do Niego Filip: „Panie, pokaż nam Ojca, a to nam wystarczy”.
do Niego Filip: „Panie, pokaż nam Ojca, a to nam wystarczy”.
Odpowiedział
mu Jezus: „Filipie, tak długo jestem z wami, a jeszcze Mnie nie
poznałeś? Kto Mnie zobaczył, zobaczył także i Ojca. Dlaczego
więc mówisz: Pokaż nam Ojca? Czy nie wierzysz, że Ja jestem w
Ojcu, a Ojciec we Mnie? Słów tych, które wam mówię, nie
wypowiadam od siebie. Ojciec, który trwa we Mnie, On sam dokonuje
tych dzieł. Wierzcie Mi, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie.
Jeżeli zaś nie, wierzcie przynajmniej ze względu na same dzieła.
mu Jezus: „Filipie, tak długo jestem z wami, a jeszcze Mnie nie
poznałeś? Kto Mnie zobaczył, zobaczył także i Ojca. Dlaczego
więc mówisz: Pokaż nam Ojca? Czy nie wierzysz, że Ja jestem w
Ojcu, a Ojciec we Mnie? Słów tych, które wam mówię, nie
wypowiadam od siebie. Ojciec, który trwa we Mnie, On sam dokonuje
tych dzieł. Wierzcie Mi, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie.
Jeżeli zaś nie, wierzcie przynajmniej ze względu na same dzieła.
Zaprawdę,
zaprawdę powiadam wam: Kto we Mnie wierzy, będzie także dokonywał
tych dzieł, których Ja dokonuję, owszem i większe od tych uczyni,
bo Ja idę do Ojca. A o cokolwiek prosić będziecie w imię moje, to
uczynię, aby Ojciec był otoczony chwałą w Synu. O cokolwiek
prosić Mnie będziecie w imię moje, Ja to spełnię”.
zaprawdę powiadam wam: Kto we Mnie wierzy, będzie także dokonywał
tych dzieł, których Ja dokonuję, owszem i większe od tych uczyni,
bo Ja idę do Ojca. A o cokolwiek prosić będziecie w imię moje, to
uczynię, aby Ojciec był otoczony chwałą w Synu. O cokolwiek
prosić Mnie będziecie w imię moje, Ja to spełnię”.
Pierwszy
z dzisiejszych Patronów, Święty Filip pochodził z Betsaidy
nad Jeziorem Galilejskim. Był uczniem Jana Chrzciciela. Powołany
przez Jezusa, został jednym z dwunastu Jego Uczniów. A fakt
pochodzenia Filipa z miasta Andrzeja i Piotra, wskazuje, że wszyscy
trzej Apostołowie musieli się znać poprzednio, że znał ich
dobrze także Święty Jan Apostoł, gdyż wspomina o nich w swojej
Ewangelii.
z dzisiejszych Patronów, Święty Filip pochodził z Betsaidy
nad Jeziorem Galilejskim. Był uczniem Jana Chrzciciela. Powołany
przez Jezusa, został jednym z dwunastu Jego Uczniów. A fakt
pochodzenia Filipa z miasta Andrzeja i Piotra, wskazuje, że wszyscy
trzej Apostołowie musieli się znać poprzednio, że znał ich
dobrze także Święty Jan Apostoł, gdyż wspomina o nich w swojej
Ewangelii.
O
powołaniu Filipa na Apostoła upewniają nas także katalogi, czyli
trzy wykazy Apostołów, jakie nam pozostawiły Ewangelie
Mateusza, Marka i Łukasza, gdzie Filip jest zawsze wymieniany na
piątym miejscu. Filip jest czynnym świadkiem cudownego
nakarmienia rzeszy przez Pana Jezusa. A musiał się cieszyć
specjalnym zaufaniem swego Mistrza, skoro poganie proszą go, aby im
dopomógł w skontaktowaniu się z Chrystusem.
powołaniu Filipa na Apostoła upewniają nas także katalogi, czyli
trzy wykazy Apostołów, jakie nam pozostawiły Ewangelie
Mateusza, Marka i Łukasza, gdzie Filip jest zawsze wymieniany na
piątym miejscu. Filip jest czynnym świadkiem cudownego
nakarmienia rzeszy przez Pana Jezusa. A musiał się cieszyć
specjalnym zaufaniem swego Mistrza, skoro poganie proszą go, aby im
dopomógł w skontaktowaniu się z Chrystusem.
W
czasie Ostatniej Wieczerzy
– jak to słyszymy nawet w
dzisiejszej Ewangelii – Filip prosi Pana Jezusa,
aby pokazał Apostołom swojego niebieskiego Ojca: Panie,
pokaż nam Ojca, a to nam wystarczy. Postawione przez
Filipa pytanie dało Jezusowi okazję wytłumaczenia Apostołom
najintymniejszego związku, jaki w tajemnicy Trójcy Przenajświętszej
istnieje pomiędzy Ojcem i Synem. Tyle informacji o Filipie
podaje Pismo Święte.
czasie Ostatniej Wieczerzy
– jak to słyszymy nawet w
dzisiejszej Ewangelii – Filip prosi Pana Jezusa,
aby pokazał Apostołom swojego niebieskiego Ojca: Panie,
pokaż nam Ojca, a to nam wystarczy. Postawione przez
Filipa pytanie dało Jezusowi okazję wytłumaczenia Apostołom
najintymniejszego związku, jaki w tajemnicy Trójcy Przenajświętszej
istnieje pomiędzy Ojcem i Synem. Tyle informacji o Filipie
podaje Pismo Święte.
Ojcowie
Kościoła w swoich pismach zamieszczają jeszcze inne wiadomości o
Apostole, jednak przekazy te nie są spójne, ani do końca pewne.
Według nich, Filip miał apostołować również w Scytii – a
więc w okolicach Donu i Dniepru. Byłby to więc
pierwszy Apostoł Słowian. Potem miał przenieść się do Frygii, w
Małej Azji i w jej stolicy, Hierapolis, miał ponieść męczeńską
śmierć za panowania Domicjana – przez ukrzyżowanie, a potem
ukamienowanie.
Kościoła w swoich pismach zamieszczają jeszcze inne wiadomości o
Apostole, jednak przekazy te nie są spójne, ani do końca pewne.
Według nich, Filip miał apostołować również w Scytii – a
więc w okolicach Donu i Dniepru. Byłby to więc
pierwszy Apostoł Słowian. Potem miał przenieść się do Frygii, w
Małej Azji i w jej stolicy, Hierapolis, miał ponieść męczeńską
śmierć za panowania Domicjana – przez ukrzyżowanie, a potem
ukamienowanie.
Z
kolei drugi dzisiejszy Patron, Święty Jakub, zwany
Młodszym lub Mniejszym, był synem Kleofasa i Marii, rodzonym
bratem Świętego Judy Tadeusza, krewnym Jezusa. W katalogach
Apostołów jest wymieniany na jednym z ostatnich miejsc, co
oznacza, że przyłączył się do grona Apostołów najpóźniej.
Pochodził z Nazaretu. Jego matka miała na imię Maria, jego ojcem
był Alfeusz, zwany również Kleofasem. Po Zmartwychwstaniu Jezusa
Jakub wyróżniał się wśród Apostołów jako przewodniczący
gminy chrześcijańskiej w Jerozolimie. Kiedy Święty Piotr
został cudownie uwolniony przez Anioła z więzienia, każe o tym
oznajmić Jakubowi.
kolei drugi dzisiejszy Patron, Święty Jakub, zwany
Młodszym lub Mniejszym, był synem Kleofasa i Marii, rodzonym
bratem Świętego Judy Tadeusza, krewnym Jezusa. W katalogach
Apostołów jest wymieniany na jednym z ostatnich miejsc, co
oznacza, że przyłączył się do grona Apostołów najpóźniej.
Pochodził z Nazaretu. Jego matka miała na imię Maria, jego ojcem
był Alfeusz, zwany również Kleofasem. Po Zmartwychwstaniu Jezusa
Jakub wyróżniał się wśród Apostołów jako przewodniczący
gminy chrześcijańskiej w Jerozolimie. Kiedy Święty Piotr
został cudownie uwolniony przez Anioła z więzienia, każe o tym
oznajmić Jakubowi.
Na
pierwszym w dziejach Kościoła Soborze, zwanym Soborem
Jerozolimskim, Jakub zaraz po Piotrze zabrał głos
i wpłynął na to, że Święty Paweł mógł spokojnie pełnić
swoją misję wśród pogan, nie narzucając im przepisów Prawa
Mojżeszowego. I chociaż później pomiędzy Jakubem a Pawłem
zaistniały pewne różnice co do zasad przestrzegania Prawa
Mojżeszowego przez nawracających się Żydów, to jednak
Apostołowie zachowali dla siebie ogromny szacunek, w imię
którego Paweł nie wahał się nazwać Jakuba filarem Kościoła.
pierwszym w dziejach Kościoła Soborze, zwanym Soborem
Jerozolimskim, Jakub zaraz po Piotrze zabrał głos
i wpłynął na to, że Święty Paweł mógł spokojnie pełnić
swoją misję wśród pogan, nie narzucając im przepisów Prawa
Mojżeszowego. I chociaż później pomiędzy Jakubem a Pawłem
zaistniały pewne różnice co do zasad przestrzegania Prawa
Mojżeszowego przez nawracających się Żydów, to jednak
Apostołowie zachowali dla siebie ogromny szacunek, w imię
którego Paweł nie wahał się nazwać Jakuba filarem Kościoła.
Jakub
zostawił list do wiernych Kościoła narodowości żydowskiej.
Napisał go w latach 45–49. Śmierć męczeńską zaś – przez
ukamienowanie – poniósł w roku 62, za panowania cesarza Nerona.
Wśród pism przypisywanych Świętemu Jakubowi, chociaż autorem ich
faktycznie nie był, istnieje tak zwana „Ewangelia
Jakuba”, zwana także „Protoewangelią Jakuba”.
Apokryf pochodzi z wieku II. Zawiera wiele ciekawych szczegółów z
życia Najświętszej Maryi Panny, które zapewne przekazała
pierwotna tradycja chrześcijańska.
zostawił list do wiernych Kościoła narodowości żydowskiej.
Napisał go w latach 45–49. Śmierć męczeńską zaś – przez
ukamienowanie – poniósł w roku 62, za panowania cesarza Nerona.
Wśród pism przypisywanych Świętemu Jakubowi, chociaż autorem ich
faktycznie nie był, istnieje tak zwana „Ewangelia
Jakuba”, zwana także „Protoewangelią Jakuba”.
Apokryf pochodzi z wieku II. Zawiera wiele ciekawych szczegółów z
życia Najświętszej Maryi Panny, które zapewne przekazała
pierwotna tradycja chrześcijańska.
Czytania
mszalne, których wysłuchaliśmy, zawierają w sobie odniesienie
do postaci dzisiejszych Patronów. W pierwszym czytaniu, z Listu
do Koryntian, Apostoł Paweł, opowiadając o pojawianiu się Jezusa
po Zmartwychwstaniu, wyróżnia Jakuba wśród tych,
którym się Jezus ukazał. Była już o tym mowa powyżej.
mszalne, których wysłuchaliśmy, zawierają w sobie odniesienie
do postaci dzisiejszych Patronów. W pierwszym czytaniu, z Listu
do Koryntian, Apostoł Paweł, opowiadając o pojawianiu się Jezusa
po Zmartwychwstaniu, wyróżnia Jakuba wśród tych,
którym się Jezus ukazał. Była już o tym mowa powyżej.
Z
kolei Ewangelia przedstawia nam – także już wspomniany – dialog
Filipa z Jezusem w czasie Ostatniej Wieczerzy. To właśnie wtedy
Filip prosił o ukazanie Oblicza Ojca, a Jezus wyjaśnił, że On,
Boży Syn, stanowi ze swym Ojcem nierozdzielną jedność.
kolei Ewangelia przedstawia nam – także już wspomniany – dialog
Filipa z Jezusem w czasie Ostatniej Wieczerzy. To właśnie wtedy
Filip prosił o ukazanie Oblicza Ojca, a Jezus wyjaśnił, że On,
Boży Syn, stanowi ze swym Ojcem nierozdzielną jedność.
Obie
te wzmianki, na tle całej działalności tak jednego, jak i drugiego
z Apostołów, może nie są tak bardzo znaczące i nie
znamionują jakichś szczególnych ich dokonań. Bo przecież bardzo
bogate i niezwykle aktywne było całe ich życie, zwłaszcza
wówczas, kiedy już po Wniebowstąpieniu swego Mistrza ruszyli w
świat, aby głosić Dobrą Nowinę wszystkim pragnącym ją przyjąć.
te wzmianki, na tle całej działalności tak jednego, jak i drugiego
z Apostołów, może nie są tak bardzo znaczące i nie
znamionują jakichś szczególnych ich dokonań. Bo przecież bardzo
bogate i niezwykle aktywne było całe ich życie, zwłaszcza
wówczas, kiedy już po Wniebowstąpieniu swego Mistrza ruszyli w
świat, aby głosić Dobrą Nowinę wszystkim pragnącym ją przyjąć.
Natomiast
te dzisiejsze wzmianki mają o tyle znaczenie, że wskazują miejsce,
jakie jeden i drugi zajmował w Gronie Apostolskim oraz – co może
jeszcze ważniejsze – wyraźnie potwierdzają ich
bliskość z Jezusem. Oba te epizody ukazują nam naszych
Patronów w chwili bardzo bliskiego i serdecznego spotkania ze
swym Mistrzem: w przypadku Jakuba było to po Zmartwychwstaniu, a
w przypadku Filipa – tuż przed Męką i Śmiercią. Zatem, w
chwilach bardzo ważnych, kluczowych, w jakimś sensie –
kulminacyjnych.
te dzisiejsze wzmianki mają o tyle znaczenie, że wskazują miejsce,
jakie jeden i drugi zajmował w Gronie Apostolskim oraz – co może
jeszcze ważniejsze – wyraźnie potwierdzają ich
bliskość z Jezusem. Oba te epizody ukazują nam naszych
Patronów w chwili bardzo bliskiego i serdecznego spotkania ze
swym Mistrzem: w przypadku Jakuba było to po Zmartwychwstaniu, a
w przypadku Filipa – tuż przed Męką i Śmiercią. Zatem, w
chwilach bardzo ważnych, kluczowych, w jakimś sensie –
kulminacyjnych.
Można
było bowiem w liturgii Kościoła przywołać dzisiaj chociażby
zapisany w Księdze Dziejów Apostolskich przebieg Soboru
Jerozolimskiego, by zobaczyć Jakuba w całej pełni jego
działalności i by w ten sposób mocno została podkreślona jego
rola w młodym Kościele. Albo w ogóle można było zamieścić
fragment Listu, napisanego przez samego
Jakuba – wszak mamy taki List w Nowym Testamencie. Odczytaliśmy
jednak przed chwilą kilka zdań z Listu Pawła Apostoła do wiernych
Koryntu, a wśród tych zdań – informację o ukazaniu się
Zmartwychwstałego Jakubowi…
było bowiem w liturgii Kościoła przywołać dzisiaj chociażby
zapisany w Księdze Dziejów Apostolskich przebieg Soboru
Jerozolimskiego, by zobaczyć Jakuba w całej pełni jego
działalności i by w ten sposób mocno została podkreślona jego
rola w młodym Kościele. Albo w ogóle można było zamieścić
fragment Listu, napisanego przez samego
Jakuba – wszak mamy taki List w Nowym Testamencie. Odczytaliśmy
jednak przed chwilą kilka zdań z Listu Pawła Apostoła do wiernych
Koryntu, a wśród tych zdań – informację o ukazaniu się
Zmartwychwstałego Jakubowi…
Z
kolei Filip zwraca się do Jezusa w momencie równie ważnym, bo w
czasie Ostatniej Wieczerzy, a pytanie, które zadał, w jakimś
sensie przyczyniło się do wyjawienia przez Jezusa bardzo
intymnej więzi, łączącej poszczególne Osoby Trójcy Świętej.
Właśnie w tej wyjątkowej atmosferze tamtego wielkoczwartkowego
wieczoru Jezus objawił ową zasadniczą prawdę – tym, z
którymi był tak bardzo blisko, których tak bardzo kochał, z
którymi także zawiązał wyjątkową duchową więź… Jednak samo
pytanie, dotyczące owej prawdy, zadał właśnie Filip… Jak się
wydaje, to także świadczy o mocnej, intymnej więzi.
kolei Filip zwraca się do Jezusa w momencie równie ważnym, bo w
czasie Ostatniej Wieczerzy, a pytanie, które zadał, w jakimś
sensie przyczyniło się do wyjawienia przez Jezusa bardzo
intymnej więzi, łączącej poszczególne Osoby Trójcy Świętej.
Właśnie w tej wyjątkowej atmosferze tamtego wielkoczwartkowego
wieczoru Jezus objawił ową zasadniczą prawdę – tym, z
którymi był tak bardzo blisko, których tak bardzo kochał, z
którymi także zawiązał wyjątkową duchową więź… Jednak samo
pytanie, dotyczące owej prawdy, zadał właśnie Filip… Jak się
wydaje, to także świadczy o mocnej, intymnej więzi.
I
to właśnie w taki sposób słowo Boże dzisiejszej liturgii
przedstawia nam obu naszych Patronów – dwóch jakże aktywnych
i pełnych poświęcenia Apostołów. Dzisiaj nie widzimy ich w
pełni ich aktywności, ale w chwilach zbliżenia z Jezusem.
Jaka stąd dla nas nauka?
to właśnie w taki sposób słowo Boże dzisiejszej liturgii
przedstawia nam obu naszych Patronów – dwóch jakże aktywnych
i pełnych poświęcenia Apostołów. Dzisiaj nie widzimy ich w
pełni ich aktywności, ale w chwilach zbliżenia z Jezusem.
Jaka stąd dla nas nauka?
Chyba
ta oczywista, że i nasza chrześcijańska postawa, i nasze
chrześcijańskie świadectwo – musi być zakorzenione w
Jezusie. W związku z tym, nie to jest w naszym życiu
najważniejsze, jak się pokażemy jako chrześcijanie, czy też jak
się zrealizujemy lub spełnimy jako świadkowie Jezusa, ale jak
się z Nim zjednoczymy, jak bardzo się z Nim zżyjemy, jak bardzo
się do Niego zbliżymy… Tak, to jest tak naprawdę
najważniejsze! Bo od tego będzie zależało, czy to wszystko, co w
życiu będziemy robili – będzie dla Jezusa, czy dla naszej
własnej chwały. I czy na Nim wszystko będziemy budowali, czy
na sobie.
ta oczywista, że i nasza chrześcijańska postawa, i nasze
chrześcijańskie świadectwo – musi być zakorzenione w
Jezusie. W związku z tym, nie to jest w naszym życiu
najważniejsze, jak się pokażemy jako chrześcijanie, czy też jak
się zrealizujemy lub spełnimy jako świadkowie Jezusa, ale jak
się z Nim zjednoczymy, jak bardzo się z Nim zżyjemy, jak bardzo
się do Niego zbliżymy… Tak, to jest tak naprawdę
najważniejsze! Bo od tego będzie zależało, czy to wszystko, co w
życiu będziemy robili – będzie dla Jezusa, czy dla naszej
własnej chwały. I czy na Nim wszystko będziemy budowali, czy
na sobie.
Im
pełniejsze będzie to zjednoczenie, im bardziej intensywne i
szczere, tym nasza chrześcijańska aktywność będzie bardziej
owocna, a świadectwo dawane wierze – bardziej przekonujące.
pełniejsze będzie to zjednoczenie, im bardziej intensywne i
szczere, tym nasza chrześcijańska aktywność będzie bardziej
owocna, a świadectwo dawane wierze – bardziej przekonujące.
Pomyślmy:
– Czy
mówiąc innym o Jezusie, rzeczywiście myślę o Jezusie, czy jednak
o sobie?
mówiąc innym o Jezusie, rzeczywiście myślę o Jezusie, czy jednak
o sobie?
– Jakie
miejsce w mojej chrześcijańskiej aktywności zajmuje modlitwa –
czy nie obawiam się „tracić” w ten sposób czasu dla Jezusa?
miejsce w mojej chrześcijańskiej aktywności zajmuje modlitwa –
czy nie obawiam się „tracić” w ten sposób czasu dla Jezusa?
– Czy
moja osobista wieź z Jezusem jest bardziej intymna, czy bardziej
formalna?
moja osobista wieź z Jezusem jest bardziej intymna, czy bardziej
formalna?
Wierzcie
Mi, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie.
Mi, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie.
O pierwszym piątku przypomniał mi dziś mój Anioł Stróż o 6:45 a u nas Msza Święta wotywna o 7mej, więc mimo iż wstałam jak zwykle wcześniej potrzebowałam "Budzika" z nieba, by uświadomić sobie że już powinnam wyjść z domu. W programie rekolekcji w Brdowie jest co prawda Msza Święta parafialna dziś o 18tej ale nie wiem czy z wystawieniem Najświętszego Sakramentu, Litanią i modlitwami wynagradzającymi Najświętszemu Sercu Jezusa.
Wczoraj tylko JEDEN wpis. Znaczy – z kondycją umysłową Narodu nie jest jednak aż tak źle, drogi Księże. Pozdrawiam.
szkoda,że twoja szwankuje :-(. Pozdrawiam M
Czytam wpisy owego "JanaJakiegośtam" i zastanawiam się: Ileż trzeba mieć w sobie nienawiści – i czym to jest spowodowane. Pilnuje moich kolejnych komentarzy i kiedy tylko pojawia się nowy, od razu epatuje żółcią, złością, złośliwością… Co Mu zrobiliśmy złego? Skąd w Nim tyle nienawiści? Już się nie chce z Nim dyskutować… Ks. Jacek