Czy można mieć do Boga pretensje?…

Właściwie ten mój wpis powinien pojawić się pod rozważaniem z 28.V. (wspominaliśmy wtedy rocznicę śmierci Prymasa Tysiąclecia) i pewnie by się nie pojawił gdyby nie to, że Ksiądz Jacek od tygodnia "wierci mi dziurę w brzuchu" dopominając się moich osobistych wspomnień o Prymasie a właściwie opowieści o naszym "spotkaniu"… Nie wiem czy to specjalnie ciekawe, ale postanowiłam prośbę spełnić, bo trochę zabrakło mi argumentów do odmowy: nie spotkałam nigdy Prymasa osobiście. Kiedy zmarł miałam dziewięć lat, a Jego pogrzeb odbył się w dniu mojej I Komunii Świętej. Starsi pewnie to pamiętają – bo ten pogrzeb był transmitowany przez telewizję i właśnie podczas tej transmisji moi Rodzice powiedzieli coś co utkwiło mi w pamięci na długo… Ciągle gdzieś dzwonią mi w uszach słowa: "Zapamiętaj dziecko tego Prymasa, bo to był wielki człowiek". Można powiedzieć, że w ten sposób zapoczątkowali moją wielką przygodę z Prymasem. Po wielu latach postanowiłam sprawdzić dlaczego tak twierdzili i związałam z Prymasem swoją naukową drogę. Wtedy właśnie mogłam Go poznać i doświadczyć Jego wsparcia (można by powiedzieć, że trochę wtedy przetestowałam na czym polega "świętych obcowanie") : szukając materiałów do pracy musiałam odwiedzić też Archiwum Prymasowskie w Warszawie (na ulicy Dziekaniej). Niestety źle wybrałam dzień pierwszych odwiedzin w Archiwum, bo wyruszyłam do stolicy 8.IX, zupełnie nie myśląc o tym, że to dla pań z Instytutu Prymasowskiego to jest dzień świąteczny, w efekcie czego niestety musiałam w tym dniu "pocałować archiwalną klamkę" i w sumie zmarnowałam dzień, tym bardziej, że z Lublina do Warszawy najbliżej w tamtych czasach nie było. I wtedy postanowiłam poskarżyć się samemu Prymasowi, a nasze spotkanie było krótkie: stanęłam przed Jego sarkofagiem w katedrze warszawskiej i powiedziałam Mu bez ceregieli: "Jeśli chcesz być beatyfikowany, to ja mogę się o to zacząć modlić, ale w zamian za to Ty musisz mi pomóc napisać tę pracę"… i można powiedzieć, że się dogadaliśmy: następnego dnia Archiwum stanęło przede mną otworem, dostałam wszystkie materiały, które były mi potrzebne, a moją pracę doktorską, złożyłam w dniu, w którym zakończył się diecezjalny etap procesu beatyfikacyjnego Prymasa… Natomiast wszystkim, którzy chcą troszeczkę bliżej poznać Prymasa Tysiąclecia proponuję sobotnią wyprawę do Zuzeli. Naprawdę warto.
Pozdrawiam serdecznie (z nadzieją, że usatysfakcjonowałam przynajmniej odrobinę Gospodarza naszego forum). J.B.