O każdą myśl twoją walczą – szatan i aniołowie!

Spotkanie małżeństw

(Hbr 13,1-8)
Niech trwa braterska miłość. Nie zapominajmy też o gościnności, gdyż przez nią niektórzy, nie wiedząc, aniołom dali gościnę. Pamiętajcie o uwięzionych, jakbyście byli sami uwięzieni, i o tych, co cierpią, bo i sami jesteście w ciele. We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane, gdyż rozpustników i cudzołożników osądzi Bóg. Postępowanie wasze niech będzie wolne od chciwości na pieniądze: zadowalajcie się tym, co macie. Sam bowiem powiedział: Nie opuszczę cię ani pozostawię. Śmiało więc mówić możemy: Pan jest wspomożycielem moim, nie ulęknę się, bo cóż może mi uczynić człowiek? Pamiętajcie o swych przełożonych, którzy głosili wam słowo Boże, i rozpamiętując koniec ich życia, naśladujcie ich wiarę! Jezus Chrystus wczoraj i dziś, ten sam także na wieki.

(Mk 6,14-29)
Król Herod posłyszał o Jezusie, gdyż Jego imię nabrało rozgłosu, i mówił: Jan Chrzciciel powstał z martwych i dlatego moce cudotwórcze działają w Nim. Inni zaś mówili: To jest Eliasz; jeszcze inni utrzymywali, że to prorok, jak jeden z dawnych proroków. Herod, słysząc to, twierdził: To Jan, którego ściąć kazałem, zmartwychwstał. Ten bowiem Herod kazał pochwycić Jana i związanego trzymał w więzieniu, z powodu Herodiady, żony brata swego Filipa, którą wziął za żonę. Jan bowiem wypominał Herodowi: Nie wolno ci mieć żony twego brata. A Herodiada zawzięła się na niego i rada byłaby go zgładzić, lecz nie mogła. Herod bowiem czuł lęk przed Janem, znając go jako męża prawego i świętego, i brał go w obronę. Ilekroć go posłyszał, odczuwał duży niepokój, a przecież chętnie go słuchał. Otóż chwila sposobna nadeszła, kiedy Herod w dzień swoich urodzin wyprawił ucztę swym dostojnikom, dowódcom wojskowym i osobom znakomitym w Galilei. córka tej Herodiady weszła i tańczyła, spodobała się Herodowi i współbiesiadnikom. Król rzekł do dziewczęcia: Proś mię, o co chcesz, a dam ci. Nawet jej przysiągł: Dam ci, o co tylko poprosisz, nawet połowę mojego królestwa. Ona wyszła i zapytała swą matkę: O co mam prosić? Ta odpowiedziała: O głowę Jana Chrzciciela. Natychmiast weszła z pośpiechem do króla i prosiła: Chcę, żebyś mi zaraz dał na misie głowę Jana Chrzciciela. A król bardzo się zasmucił, ale przez wzgląd na przysięgę i biesiadników nie chciał jej odmówić. Zaraz też król posłał kata i polecił przynieść głowę jego. Ten poszedł, ściął go w więzieniu i przyniósł głowę jego na misie; dał ją dziewczęciu, a dziewczę dało swej matce. Uczniowie Jana, dowiedziawszy się o tym, przyszli, zabrali jego ciało i złożyli je w grobie.


Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!

Pozdrawiam z Syberii. Pogoda u nas się uspokoiła, ostatnie tygodnie jest dosyć stabilnie, około -15 i nie aż tak często pada śnieg. Nie wiem jak długo się utrzyma taka komfortowa sytuacja.

Siostry wyjechały na coroczne spotkanie diecezjalne, organizowane dla sióstr z całej diecezji, w związku z dniem życia konsekrowanego. Więc w tym tygodniu siedzę tu sobie sam (jeśli tak to można nazwać).

Wielką radością dla mnie, w tym tygodniu było spotkanie małżeństw, we wtorek wieczorem. Jedno małżeństwo przyjechało z Neftejuganska (70 km.). Z tymi małżeństwami byliśmy w listopadzie na rekolekcjach, teraz staramy się spotykać co miesiąc. Bardzo dobre spotkanie, wspólna modlitwa i rozmyślanie nad słowem Bożym, rozmowy, mnóstwo pytań, a główny temat, to wspólna, małżeńska i rodzinna modlitwa – Jak się modlić? Jak walczyć z lenistwem? – bardzo konkretne życiowe pytania.

Są dla mnie wielką radością te rodziny, choć może nie ma ich dużo, ale kilka młodych rodzin, które pragną rozwijać się w swoim życiu duchowym i swoim małżeńskim i rodzinnym powołaniu, to jest radość. Jest jeszcze więcej takich rodzin w mojej parafii, ale często mieszkają zbyt daleko, żeby przyjechać na takie spotkanie.

Dziś wieczorem lecę do Tiumenii (800 km.), jednej z najbliższych sąsiednich parafii, żeby jutro odprawić Mszę św. niedzielną i wieczorem wrócić do siebie na swoją niedzielną Mszę. Byłem już tam tydzień temu, ponieważ ks. Leszek wyjechał trochę się podleczyć, a ja okazałem się najbliższym sąsiadem.

Piękne jest że sami parafianie w Tiumenii zrzucają się na bilet dla mnie, żeby mogła być i u nich Msza św. niedzielna. Piękna wspólnota, z radością jeszcze raz ich odwiedzę.

Normalnie samolot leci z Surgutu do Tiumenii niecałe 2 godziny, ale ostatnio z powodu mgły lataliśmy sobie nad Tiumenią prawie godzinę czekając na zmianę pogody i Bogu dzięki, jak widać, udało się szczęśliwie wylądować.

Takie to małe syberyjskie radości.

A co dziś w słowie Bożym…

Mam wrażenie że komentarz do tej Ewangelii całkiem niedawno pisałem. Nie pamiętam dokładnie kiedy…

Jednak słowo Boże jest żywe i skuteczne i można codziennie rozmyślać nad jednym fragmentem i nigdy się nie znudzi.

Ten fragment jest trochę straszny, ale bardzo pouczający.

Najpierw chciałbym zwrócić uwagę na podobieństwa, jakie przypadkiem znalazły się w I czytaniu i Ewangelii.

W I czytaniu słyszymy: „Pamiętajcie o uwięzionych” – i uwięzienie Jana, „Pamiętajcie o swych przełożonych, którzy głosili wam słowo Boże, i rozpamiętując koniec ich życia, naśladujcie ich wiarę!” – i rozpamiętujemy dziś koniec życia Jana.

„We czci niech będzie małżeństwo pod każdym względem i łoże nieskalane, gdyż rozpustników i cudzołożników osądzi Bóg” – i Jan, który oddaje życie za to że stanął w obronie małżeństwa i Herod, który poddaje się namiętności.

Jak bardzo to słowo, choć wydaje się różnym potwierdza się i daje nam konkretne rady.