Szczęść Boże! Moi Drodzy, w dniu dzisiejszym rocznicę święceń kapłańskich przeżywa Ksiądz Rafał Jarosiewicz, pochodzący z mojej rodzinnej Parafii, Kolega z jednej Wspólnoty lektorskiej, a tak w ogóle to Człowiek znany chyba całemu światu z podejmowanych z dużym rozmachem działań ewangelizacyjnych, jak chociażby „Jezus na stadionie”.
Wczoraj natomiast rocznicę święceń przeżywał Ojciec Krzysztof Borodziej, Superior, czyli Przełożony Wspólnoty oblackiej w Kodniu.
Obu Kapłanom życzę wciąż wzrastającej gorliwości, o którą też będę się dla Nich modlił.
A czynię to w dniu, w którym moja Wspólnota kursowa zjednoczy się w modlitwie, na Mszy Świętej rocznicowej, pod przewodnictwem i z homilią Księdza Andrzej Gałki, Świadka życia i świętości Prymasa Tysiąclecia. W ten sposób także i sam Prymas będzie dzisiaj z nami. Nie mówiąc już o Matce Bożej Kodeńskiej, z którego to formularza będziemy sprawowali Mszę Świętą.
Jak wspomniałem wczoraj, transmisja tego wydarzenia – na FARO TV. Zapraszam do łączności, a jeśli będzie taka możliwość – to i do osobistej obecności.
A oto dzisiaj – jak w każdy wtorek – słówko Ani. Bardzo dziękuję za jego przygotowanie. I zapraszam Wszystkich do wsłuchania się w Boże słowo dzisiejszej liturgii. Co Pan do mnie konkretnie przez to Słowo mówi? Duchu Święty – tchnij!
Niech Was błogosławi Bóg Wszechmogący: Ojciec + i Syn, i Duch Święty. Amen
Gaudium et spes! Ks. Jacek
Wtorek 11 Tygodnia zwykłego, rok I,
15 czerwca 2021.,
do czytań: 2 Kor 8,1–9; Mt 5,43–48
CZYTANIE Z DRUGIEGO LISTU ŚWIĘTEGO PAWŁA APOSTOŁA DO KORYNTIAN:
Donosimy wam, bracia, o łasce Bożej, jakiej dostąpiły Kościoły Macedonii, jak to w dotkliwej próbie ucisku uradowali się bardzo i skrajne ich ubóstwo zajaśniało bogactwem prostoty. Według możliwości, a nawet – zaświadczam to – ponad swe możliwości okazali gotowość, nalegając na nas bardzo i prosząc o łaskę współdziałania w posłudze na rzecz świętych.
I nie tylko tak było, jakeśmy się spodziewali, lecz ofiarowali siebie samych najprzód Panu, a potem nam przez wolę Bożą. Poprosiliśmy więc Tytusa, aby jak to już rozpoczął, tak też dokonał tego dzieła miłosierdzia względem was.
A podobnie jak obfitujecie we wszystko, w wiarę, w mowę, w wiedzę, we wszelką gorliwość, w miłość naszą do was, tak też abyście i w tę łaskę obfitowali. Nie mówię tego, aby wam wydawać rozkazy, lecz aby wskazując na gorliwość innych, wypróbować waszą miłość. Znacie przecież łaskę Pana naszego Jezusa Chrystusa, który będąc bogaty, dla was stał się ubogim, aby was ubóstwem swoim ubogacić.
SŁOWA EWANGELII WEDŁUG ŚWIĘTEGO MATEUSZA:
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Słyszeliście, że powiedziano: «Będziesz miłował swego bliźniego», a nieprzyjaciela swego będziesz nienawidził. A Ja wam powiadam: Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują; tak będziecie synami Ojca waszego, który jest w niebie; ponieważ On sprawia, że słońce Jego wschodzi nad złymi i nad dobrymi, i On zsyła deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych.
Jeśli bowiem miłujecie tych, którzy was miłują, cóż za nagrodę mieć będziecie? Czyż i celnicy tego nie czynią? I jeśli pozdrawiacie tylko swych braci, cóż szczególnego czynicie? Czyż i poganie tego nie czynią? Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski”.
A OTO SŁÓWKO ANI:
Czy potrafisz kochać? Akceptować drugiego, mimo jego wad? Czy potrafiłbyś – potrafiłabyś – dać coś z siebie? Te pytania często przewijają się w kontekście naszej wiary, są powtarzane przy różnych okazjach i okolicznościach – z ambony czy w trakcie katechezy. Pojawiają się tak często, że z czasem powszednieją, stają się codziennością, przestajemy myśleć nad odpowiedzią. Rzucamy krótkie „tak” lub „nie”, bez jakiejkolwiek pewności, bez pokrycia w rzeczywistości dla tej naszej odpowiedzi.
W dzisiejszym słowie Pan puka ponownie do nas z tymi pytaniami, mając nadzieję nie tyle na odpowiedź, co bardziej na refleksję, zamyślenie nad relacjami, budowanymi więziami, stanem posiadania i umiejętnością dawania. Myślę, że doskonale wiemy, iż odpowiedź nie jest prosta, nie jest to „tak” lub „nie”.
Pierwsze czytanie uczy nas bogactwa mimo ubóstwa – tego, jak żyć, aby nasze życie było jak najlepsze; mimo, że nie mamy najwięcej. Brak gigantycznych ilości pieniędzy uczy pokory, doceniania tego, co się posiada, co się daje i co się otrzymuje.
Nie znaczy to że Bóg zabrania nam posiadać. Przeciwnie, w Biblii, szczególnie w Starym Testamencie, bogactwo bardzo często jest synonimem łaski Bożej, opieki okazywanej człowiekowi przez Boga. W mojej opinii, w dzisiejszym pierwszym czytaniu Bóg chce nam zwrócić uwagę na to, aby mimo bogactwa – pozostać człowiekiem, być człowiekiem ofiarnym; świadomym, że bogactwem nie kupimy sobie życia wiecznego.
Ewangelia wzywa do czegoś dużo bardziej wymagającego, do postawy – w mojej opinii – heroicznej. Do miłowania swoich nieprzyjaciół. Doskonale wiemy, że czasem trudno jest żyć z ludźmi bliskimi, a co dopiero z osobami, z którymi nie zgadzamy się zupełnie, prowadzimy wręcz otwarte wojny. Jest to dla nas zupełnie alogiczne działanie, żeby kochać kogoś, kto nie wyznaje tych samych wartości, które ja wyznaję.
Dzisiejsze słowa pokazują nam coś, co jest dla nas trudne, co wymaga, abyśmy podjęli wyzwanie i starali się zmieniać cały czas na lepsze.
Mierzmy się z tymi pytaniami, które dzisiaj wybrzmiewają – sprawdzajmy, na ile potrafimy już żyć tak, jak nas uczy dzisiaj nasz Zbawiciel.
