Szczęść Boże! Moi Drodzy, serdecznie pozdrawiam i życzę błogosławionego dnia!
Ja dzisiaj zamierzam popracować na Uczelni, a konkretnie – rozwieźć po Wydziałach i Akademikach plakaty, zapraszające na Kodeński Wieczernik Akademicki, czyli spotkanie modlitewno – integracyjne Świata Akademickiego w Kodniu, w ostatnią niedzielę przed rozpoczęciem roku akademickiego, czyli 25 września. Ilia pomoże mi w tym dziele – jako przyszły Student siedleckiej Uczelni. Poza tym, będziemy załatwiali formalności, związane z Jego wejściem na Uczelnię.
A przy okazji: Was także zapraszam na to Spotkanie. Albo osobiście, albo dzięki łączności przez kamerkę internetową w Bazylice Kodeńskiej. Zaproszenie znajdziecie na stronie naszego Duszpasterstwa:
A samą niedzielę, 25 września, chciałbym na naszym forum uczynić dniem promocji Duszpasterstwa Akademickiego. I tak chciałbym co roku – jak Bóg pozwoli – ostatnią niedzielę września przeżywać w ten sposób.
A teraz już zapraszam do pochylenia się nad Bożym słowem dzisiejszej liturgii. Oto słówko Księdza Marka na dziś:
https://www.youtube.com/c/CatholicSurgut
A poniżej – słówko Ani, której bardzo dziękuję za jego przygotowanie, podobnie jak i Księdzu Markowi. Cieszę się bardzo, że mamy do dyspozycji takie bogactwo refleksji nad Bożym słowem.
Zatem, co dziś mówi do mnie Pan? Z jakim osobistym przesłaniem zwraca się do mnie dzisiaj? Duchu Święty, podpowiedz…
Niech Was błogosławi Bóg Wszechmogący: Ojciec + i Syn, i Duch Święty. Amen
Gaudium et spes! Ks. Jacek
Wtorek 24 Tygodnia zwykłego, rok II,
Wspomnienie Św. Jana Chryzostoma, Biskupa i Doktora Kościoła,
13 września 2022.,
do czytań: 1 Kor 12,12–14.27–31a; Łk 7,11–17
CZYTANIE Z PIERWSZEGO LISTU ŚWIĘTEGO PAWŁA APOSTOŁA DO KORYNTIAN:
Bracia: Podobnie jak jedno jest ciało, choć się składa z wielu członków, a wszystkie członki ciała, mimo iż są liczne, stanowią jedno ciało, tak też jest i z Chrystusem. Wszyscyśmy bowiem w jednym Duchu zostali ochrzczeni, aby stanowić jedno Ciało: czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni. Wszyscyśmy też zostali napojeni jednym Duchem. Ciało bowiem to nie jeden członek, lecz liczne członki.
Wy przeto jesteście Ciałem Chrystusa i poszczególnymi członkami. I tak ustanowił Bóg w Kościele najprzód apostołów, po wtóre proroków, po trzecie nauczycieli, a następnie tych, co mają dar czynienia cudów, wspierania pomocą, rządzenia oraz przemawiania rozmaitymi językami. Czyż wszyscy są apostołami? Czy wszyscy prorokują? Czy wszyscy są nauczycielami? Czy wszyscy mają dar czynienia cudów? Czy wszyscy posiadają łaskę uzdrawiania? Czy wszyscy przemawiają językami? Czy wszyscy potrafią je tłumaczyć? Lecz wy starajcie się o większe dary.
SŁOWA EWANGELII WEDŁUG ŚWIĘTEGO ŁUKASZA:
Jezus udał się do pewnego miasta, zwanego Nain; a szli z Nim Jego uczniowie i tłum wielki. Gdy zbliżył się do bramy miejskiej, właśnie wynoszono umarłego, jedynego syna matki, a ta była wdową. Towarzyszył jej spory dum z miasta.
Na jej widok Pan użalił się nad nią i rzekł do niej: „Nie płacz”. Potem przystąpił, dotknął się mar, a ci, którzy je nieśli, stanęli.
I rzekł: „Młodzieńcze, tobie mówię, wstań”. Zmarły usiadł i zaczął mówić; i oddał go jego matce.
A wszystkich ogarnął strach; wielbili Boga i mówili: „Wielki prorok powstał wśród nas i Bóg łaskawie nawiedził lud swój”.
I rozeszła się ta wieść o Nim po całej Judei i po całej okolicznej krainie.
A OTO SŁÓWKO ANI:
Być kimś innym, choć na chwilę, na moment oderwać się od swojej szarej i nudnej rzeczywistości, zagrać rolę kogoś wyjątkowego… Myślę, że każdy choć raz marzył o czymś takim, o byciu kimś, kim się nie jest, kimś lepszym, bardziej szanowanym, być przeciwieństwem tego, kogo widzimy w lustrzanym odbiciu… Łatwo jest nam się zgubić w tych marzeniach i stracić to, co pokazują dzisiejsze treści z Pisma Świętego.
Pierwszy List do Koryntian mówi nam dzisiaj, że aby Kościół był jednym ciałem Chrystusa, to potrzebuje różnorodności. Potrzebuje różnych ludzi, różnych profesji, bez dwóch takich samych osób: Czyż wszyscy są apostołami? Czy wszyscy prorokują? Czy wszyscy są nauczycielami? Czy wszyscy mają moc czynienia cudów? Czy wszyscy posiadają łaskę uzdrawiania? Czy wszyscy mówią językami? Czy wszyscy potrafią je tłumaczyć? Lecz wy starajcie się o większe dary.
Chrystus w dzisiejszym słowie zachęca nas do znalezienia swojej roli, swojego sensu życia i umiejętności zobaczenia, że właśnie takim, jakim jestem – jestem potrzebny, aby zmieniać świat i kościół na lepsze.
Dzisiejsza Ewangelia zwraca uwagę na kolejną, niezmiernie ważną rzecz: aby nie uciekać od swojej roli, swojego życia – bez względu na to, jak źle by się w nim nie działo. Słyszymy w niej: Gdy przybliżył się do bramy miejskiej, właśnie wynoszono umarłego – jedynego syna matki, a ta była wdową. Wdowa z dzisiejszej Ewangelii nie uciekła, była w swoim życiu „obecna” całą sobą, podjęła jego trudy. Po ludzku – straciła wszystko co miała i wszystkich, których miała: najpierw męża, potem syna. Pozwoliła sobie na płacz, na żałobę, nie zaczęła nagle grać kobiety silnej i niewzruszonej na koleje losu… Zwyczajnie przyjęła to, co stanowiło element jej życia.
Dzisiaj Bóg mówi nam konsekwentnie: bądź tym, kim Cię stworzyłem – właśnie taki Mi jesteś potrzebny w Kościele. Nie pomyliłem się – jesteś ważny w moim Kościele!
