O dotyku Boga…

Szczęść Boże! Moi Drodzy, w dniu dzisiejszym urodziny przeżywa Daria Blok, która w swoim czasie należała do jednej z młodzieżowych Wspólnot. Niech Jej Pan błogosławi i udziela wszystkich swoich darów. Zapewniam o modlitwie!

A oto dzisiaj rozpocznie się Ogólnopolski Strajk Rolników, który ma potrwać – według zapowiedzi – trzydzieści dni. Całym sercem popieram tę ideę, bo wierzę głęboko – o co też codziennie się modlę – że to właśnie od tego wielkiego ruchu Rolników w całej Europie rozpocznie się wreszcie upadek tego złego i zdemoralizowanego, obrzydliwego tworu, jakim jest tak zwana unia europejska (pisownia małymi literami celowa!). Oby upadła jak najszybciej – z wielkim hukiem! I bezpowrotnie! Oby skończyła się wreszcie cała, związana z nią demoralizacja, podłość, głupota, arogancja i bezczelność, jakimi ten największy nowotwór naszych czasów się odznacza!

Natomiast co do strajku Rolników, to warto zapoznać się z tą informacją:

https://podlasie24.pl/kierowcy/strajk-rolnikow-utrudnienia-w-ruchu-w-naszym-regionie-20240208145404

Dzisiaj także, w Katolickim Radiu Podlasie, odbędzie się kolejna audycja, w ramach cyklu: TYŚ NASZĄ KRÓLOWĄ! Jest to audycja, przygotowywana we współpracy naszego Duszpasterstwa Akademickiego z Sanktuarium Matki Bożej Kodeńskiej. Tematem audycji będzie: KODEŃ OBLATÓW, czyli rozmowa o posłudze Zgromadzenia Oblatów w Sanktuarium Matki Bożej w Kodniu. Będę ją prowadził wraz z Ojcem Mariuszem Boskiem i Ojcem Piotrem Radlakiem, Oblatami z Kodnia, a Uczestnikami będą: O. Marek Ochlak – Prowincjał Polskiej Prowincji Oblatów oraz Ojcowie z Kodnia i jeden z Parafian. Pełna lista Uczestników i tematów jest na fb Duszpasterstwa Akademickiego w Siedlcach.

Audycja rozpocznie się o godz. 21:40 i potrwa do 23:00. Zachęcam do słuchania, oraz do łączności z nami – telefonicznej i smsowej. Telefon do studia – do „wejścia na żywo”: 25 / 644 65 55; sms do Radia: 509 056 590; sms do mnie: 604 736 981. Można nas słuchać także w internecie, na stronie: radiopodlasie.pl, lub odsłuchać audycji później, w «Archiwum dźwięków». Powtórka audycji na falach Radia – następnej nocy, około godziny 1:00.

Oto jej zapowiedź na naszym portalu diecezjalnym:

https://podlasie24.pl/kosciol/audycja-tys-nasza-krolowa-na-antenie-katolickiego-radia-podlasie-20240207112835

Teraz zaś już zapraszam do pochylenia się nad Bożym słowem dzisiejszej liturgii. Oto słówko Księdza Marka na dziś

https://www.youtube.com/c/CatholicSurgut

Zatem, co Pan konkretnie dziś do mnie mówi? Duchu Święty, pomóż nam to odkryć!

Niech Was błogosławi Bóg Wszechmogący: Ojciec + i Syn, i Duch Święty. Amen

Gaudium et spes! Ks. Jacek

Piątek 5 Tygodnia zwykłego, rok II,

9 lutego 2024., 

do czytań: 1 Krl 11,29–32;12,19; Mk 7,31–37

CZYTANIE Z PIERWSZEJ KSIĘGI KRÓLEWSKIEJ:

Gdy pewnego razu Jeroboam wyszedł z Jerozolimy, spotkał go na drodze prorok Achiasz z Szilo, odziany w nowy płaszcz. Sami tylko obydwaj byli na polu.

Wtedy Achiasz zdjął nowy płaszcz, który miał na sobie, porozdzierał go na dwanaście części i powiedział Jeroboamowi: „Weź sobie dziesięć części, bo tak rzekł Pan, Bóg Izraela: «Oto wyrwę królestwo z ręki Salomona, a tobie dam dziesięć pokoleń. Jedno tylko pokolenie będzie miał ze względu na Dawida, mego sługę, i ze względu na miasto Jeruzalem, które wybrałem ze wszystkich pokoleń Izraela»”.

Tak więc Izrael odpadł od rodu Dawida po dziś dzień.

SŁOWA EWANGELII WEDŁUG ŚWIĘTEGO MARKA:

Jezus opuścił okolice Tyru i przez Sydon przyszedł nad Jezioro Galilejskie, przemierzając posiadłości Dekapolu.

Przyprowadzili Mu głuchoniemego i prosili Go, żeby położył na niego rękę. On wziął go na bok osobno od tłumu, włożył palce w jego uszy i śliną dotknął mu języka; a spojrzawszy w niebo, westchnął i rzekł do niego: „Effatha”, to znaczy: „Otwórz się”. Zaraz otworzyły się jego uszy, więzy języka się rozwiązały i mógł prawidłowo mówić.

Jezus przykazał im, żeby nikomu nie mówili. Lecz im bardziej przykazywał, tym gorliwiej to rozgłaszali.

I pełni zdumienia mówili: „Dobrze uczynił wszystko. Nawet głuchym słuch przywraca i niemym mowę”.

Oto zapowiedź podziału królestwa Dawida, a następnie Salomona – na dwa oddzielne królestwa: północne i południowe. Zapowiedź, jaka wypłynęła od Boga! Zauważmy to, że dzisiaj mówi o tym Prorok Achiasz z Szilo, a zatem cała sprawa nie jest jedynie wynikiem różnych układów i działań politycznych, jakichś tendencji separatystycznych, pojawiających się już za czasów panowania Dawida, jednak w miarę szybko tłumionych. Owszem, od strony politycznej i historycznej patrząc, tak można by to widzieć.

Jednak patrząc od strony teologicznej, na którą w tym przypadku należałoby położyć największy nacisk, jako zasadniczą przyczynę takiego stanu rzeczy trzeba jednak wskazać nieposłuszeństwo, jakie król Salomon od pewnego czasu zaczął okazywać Bogu. A ponieważ relacje z Bogiem – pozytywne lub negatywne – zawsze przekładały się i do dziś przekładają się na relacje z drugim człowiekiem, przeto okazało się niestety, że bardzo zmienił się styl postępowania Salomona i sprawowania przez niego władzy.

Ten styl podjął także jego następca, Roboam – i to ostatecznie doprowadziło do podziału królestwa na północne i południowe. Przy domu Dawida – by tak to ująć – pozostało tylko pokolenie Judy, a wszystkie pozostałe stworzyły królestwo północne. Kiedy zaś Roboam próbował jeszcze podjąć walkę o utrzymanie jedności całego królestwa, otrzymał jasny i bardzo wyraźny komunikat od samego Boga, żeby się nawet na to nie porywał, bo wszystko, co się dzieje, jest właśnie z Bożej inspiracji. I tak już zostało.

A dzisiaj właśnie mamy tego zapowiedź – i to już zapowiedź, daną przez Proroka, na zlecenie Boga, zanim się jeszcze cokolwiek dokonało, co tylko potwierdza, iż to Bóg jest, był i będzie – absolutnym Panem i Władcą świata i wszechświata, historii całej ludzkości i dziejów konkretnego człowieka. Owszem, dzieje te kształtują się we współpracy człowieka z Bogiem i jeśli człowiek zechce Boga posłuchać, będzie się kierował Jego wskazaniami, będzie szedł wskazaną przez Niego drogą – z pewnością jego własne losy i losy całego świata będą układać się pomyślnie.

Bo większość problemów, z jakimi świat borykał się od zawsze i do dziś się boryka; większość zawirowań, jakie się w nim dokonują, to nie z innego powodu, jak właśnie z tego, że człowiek jest nieposłuszny Bogu! I ustawia rzeczywistość po swojemu, a potem się dziwi, że jest tak, jak jest. Owszem, nieraz są też sytuacje nieprzewidziane i przez człowieka – tak wprost – nie zawinione. O ile oczywiście nie mówimy o tej pierwszej praprzyczynie każdego ludzkiego cierpienia i doczesnej śmierci, jaką jest grzech pierworodny, ale aż tak daleko dzisiaj nie sięgamy.

Natomiast trudno winić głuchoniemego z dzisiejszej Ewangelii za jego niedomaganie. Jednakże fakt, iż zwrócił się on z tym swoim problemem do Jezusa spowodował, iż znalazł ratunek także i z tego położenia.

Przy czym, sam przebieg tegoż uzdrowienia także daje do myślenia. Uwagę w nim bowiem przykuwają dwa momenty. Pierwszy z nich, to sposób, w jaki Jezus go dokonał – czynności, jakie temu towarzyszyły. Dość nietypowe na tle innych uzdrowień, dokonywanych zwykle tylko słowem, dotykiem, a niekiedy i „na odległość”. Tutaj – jak słyszymy – Jezus wziął [chorego] na bok osobno od tłumu, włożył palce w jego uszy i śliną dotknął mu języka; a spojrzawszy w niebo, westchnął i rzekł do niego: „Effatha”, to znaczy: „Otwórz się”.

A zatem, posłużył się swoją ludzką naturą, aby okazać swoją Boską moc. A wezwanie: Otwórz się! – to drugi moment, warty zauważenia – będące czymś więcej, niż tylko zapowiedzią uzdrowienia fizycznego, chociaż oczywiście także, ale wezwaniem o wiele mocniejszym i szerszym! Jezus bowiem nie powiedział: „Niech się otworzą Twoje uszy, niech się rozwiąże Twój język!” Jezus powiedział: „Effatha”, to znaczy: „Otwórz się”! Czyli – otwórz się cały! Otwórz swoje serce, otwórz swój umysł – na Boga, na ludzi, na świat, na całą otaczającą rzeczywistość, na swoją teraźniejszą i przyszłość! Otwórz się cały!

I tak się właśnie stało! Dotychczas głuchoniemy – otworzył się na świat! I na Jezusa – którego mógł w tym momencie dokładnie usłyszeć. To znaczy, usłyszał Jego głos i zapewne zrozumiał słowa, ale nie posłuchał Jezusowej prośby o to, by nie rozgłaszać całej sprawy – ani on nie posłuchał, ani nikt, obecnych tam razem z nim. Wszak w ostatnich zdaniach dzisiejszego pierwszego czytania słyszymy liczbę mnogą: rozgłaszali, a zatem rzecz dotyczy wszystkich, którzy byli tam z owym uzdrowionym. Oni wszyscy okazali się w jakimś sensie głusi na prośbę Jezusa.

Ale na pewno nie aż tak głusi, jak Salomon w końcówce swego życia i Roboam, którzy w ogóle zamknęli się na głos Boży i na Bożą wolę. Nawet pomimo tego, że Bóg najpierw wyraźnie zapowiedział, a potem rzeczywiście dopuścił do podziału królestwa, a więc: konkretnie zadziałał w historii. Dotknął tej ludzkiej historii – obrazowo mówiąc – i wszedł w nią ze swoim działaniem, ze swoim rozstrzygnięciem. Nic to nie dało – człowiek nie otworzył się na Boga, nie poruszyło się jego serce.

A co porusza moje serce? Kto je porusza? Oczywiście, natychmiast i bez chwili wahania, powiemy: Jezus. Bo tak trzeba, bo tak wypada powiedzieć. Ale czy na pewno tak jest?

Jeżeli tak, to po czym to widać?…