Post, jakiego chce Pan

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus! 

 

Pozdrawiam Was bardzo serdecznie z Syberii, z Surgutu. 

 

Dziś w Polsce święto św. Kazimierza, a u nas ewentualnie wspomnienie dowolne, więc czytania mogą się różnić. Ja w takich sytuacjach biorę czytania takie, jakie są u nas, bo sam dziś nad tym słowem rozmyślam, więc i z Wami mogę się tym podzielić. 

Tym bardziej, że przy całym szacunku do św. Kazimierza, uważam, że dzisiejsze czytania z dnia, w pierwszy piątek Wielkiego Postu, są niezwykle ważne. Pierwsze dni Postu wprowadzają nas w rzeczywistość Postu. Wielki Post jest wydarzeniem tak bogatym i różnorodnym, że trudno wejść w Post, nawet go jakoś wyjaśnić, w jedną tylko Środę Popielcową. Czytania dzisiejsze bardzo nam pomagają wejść w Post i go zrozumieć. Chcę też podkreślić rolę takich dni jak piątek Wielkiego Postu – każdy piątek Postu. To dzień kiedy, jeśli tak można powiedzieć, post intensyfikujemy, bardziej pościmy, uczestniczymy w Drodze Krzyżowej. Zapraszam dziś wszystkich do uczestniczenia w Drodze Krzyżowej, lub jeśli to niemożliwe, do osobistego jej odprawienia. 

 

Spójrzmy więc na dzisiejsze Słowo:

 

PIERWSZE CZYTANIE (Iz 58, 1-9a)

Tak mówi Pan Bóg: 

«Krzycz na całe gardło, nie przestawaj! Podnoś głos twój jak trąba! Wytknij mojemu ludowi jego przestępstwa i domowi Jakuba jego grzechy! Szukają Mnie dzień za dniem, pragną poznać moje drogi, jak naród, który kocha sprawiedliwość i nie porzuca prawa swego Boga. Proszą Mnie o sprawiedliwe prawa, pragną bliskości Boga: 

„Czemu pościliśmy, a Ty nie wejrzałeś? Umartwialiśmy siebie, a Ty tego nie uznałeś?” 

Otóż w dzień waszego postu wy znajdujecie sobie zajęcie i uciskacie wszystkich swoich robotników. Otóż pościcie wśród waśni i sporów, i wśród niegodziwego walenia pięścią. Nie pośćcie tak, jak dziś czynicie, żeby się rozlegał zgiełk wasz na wysokości. 

Czyż to jest post, jaki Ja uznaję, dzień, w którym się człowiek umartwia? Czy zwieszanie głowy jak sitowie i użycie woru z popiołem za posłanie – czyż to nazwiesz postem i dniem miłym Panu? 

Czyż nie jest raczej postem, który Ja wybieram: rozerwać kajdany zła, rozwiązać więzy niewoli, wypuścić na wolność uciśnionych i wszelkie jarzmo połamać; dzielić swój chleb z głodnym, do domu wprowadzić biednych tułaczy, nagiego, którego ujrzysz, przyodziać i nie odwrócić się od współziomków. 

Wtedy twoje światło wzejdzie jak zorza i szybko rozkwitnie twe zdrowie. Sprawiedliwość twoja poprzedzać cię będzie, chwała Pańska iść będzie za tobą. Wtedy zawołasz, a Pan odpowie, wezwiesz pomocy, a On rzeknie: „Oto jestem!”

 

EWANGELIA (Mt 9, 14-15)

Po powrocie Jezusa z krainy Gadareńczyków podeszli do Niego uczniowie Jana i zapytali: «Dlaczego my i faryzeusze dużo pościmy, Twoi zaś uczniowie nie poszczą?» 

Jezus im rzekł: «Czy goście weselni mogą się smucić, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, a wtedy będą pościć».

 

Jezus wyjaśnia uczniom Jana, ale też i nam, sens postu. 

Sens postu jest w Nim samym, w Jezusie. Post to, pragnienie obecności Jezusa, to dążenie do spotkania z Nim. Jeśli On jest, nie potrzeba postu, wtedy jest święto. Jeśli Jego nie ma, potrzebujemy postu. 

Kiedy Jezus jest, a kiedy Go nie ma? 

Czasem ludzie, których z ironią nazywamy – „mędrzec ludowy”, mówią – „Pan Bóg jest zawsze w moim sercu, On zawsze jest ze mną”. Przy czym najgłośniej takie słowa wykrzykują ci, którzy nie chodzą do kościoła, nie przystępują do sakramentów, nie modlą się. Czasem takim ludziom odpowiadam – „tak, Pan Bóg zawsze jest z tobą, tylko ty nie zawsze jesteś z Nim”. 

Dlatego możemy powiedzieć – Jezus zawsze jest z nami, albo przynajmniej chce być z nami, tylko my, przez grzech, odchodzimy od Niego. 

A więc potrzebujemy postu, pokuty, żeby serce nasze znów się do Niego zwróciło, na Niego otworzyło. 

To chce nam pokazać dziś Jezus. Wielki Post to czas dla Jezusa. W centrum stoi nie umartwienie, ale Jezus, nie modlitwa, post i jałmużna, ale Jezus. Umartwienie, post, modlitwa, jałmużna, to wszystko jest bardzo ważne, ale jako środki prowadzące do Jezusa, a nie cel sam w sobie. 

Dlatego tak ważna jest Droga Krzyżowa, w której kontemplujemy Jezusa w Jego męce i śmierci. Dlatego tak ważna jest Msza Św., Komunia Św., Spowiedź. Nie odkładajmy spowiedzi na koniec Postu, na rekolekcje, ale zacznijmy Post od spowiedzi, by z Jezusem przeżywać Post. Post jest jak pielgrzymka, w której nie tylko liczy się cel do którego dążymy, ale też sam czas i wydarzenie pielgrzymowania. 

 

Pierwsze czytanie pięknie odkrywa nam głębię postu. 

Post jakiego chce Pan, post jaki podoba się Panu Bogu. 

Czy myślimy o tym, podejmując postanowienia – a jakiego postu chce Pan Bóg? Pewnie częściej myślimy jakiego postu my chcemy, jaki post nam się spodoba… Jakiego Postu od nas oczekuje Pan? 

I On sam nam podpowiada. Problemem Postu może być to, że zachowujemy praktyki, ale nic się nie zmienia w uczynkach, w postępowaniu. Dalej się kłócimy… 

Post jaki się Panu podoba, to uczynki miłosierdzia, otwarcie się na potrzebujących braci. 

 

Jakoś te słowa bardzo mocno, bardzo szczególnie brzmią w tym roku. Uświadomiłem sobie to jeszcze mocniej, kiedy wczoraj nagrywałem słówko po rosyjsku i po polsku. Że co innego trzeba podkreślić w Polsce, a co innego w Rosji. 

Nie wiem do końca, jak to przeżywacie w Polsce, ale domyślam się, że trochę inaczej niż my tu. 

Tutaj, w Surgucie, jest spokojnie. To co jest niespokojne, to przeżycia ludzi. Specyfika mojej parafii jest taka, że duża część ludzi, a może i większość, to ludzie, którzy przyjechali z Ukrainy, w poszukiwaniu pracy. Więc ci ludzie mają tam swoich bliskich. 

Martwią się, przeżywają… Jednak problem jest jeszcze inny. Powstają spory. Ludzie mieszkający tam, w emocjach zaczynają mieć pretensje do bliskich tu. Ci tutaj nie wiedzą jak jeszcze mogą im tam pomóc, i co mogliby zrobić. W tych wielkich emocjach i strachu, zaczynają się kłótnie, nawet między najbliższymi. 

Do tego dochodzą kłótnie i spory w społeczeństwie, np. w pracy, wśród przyjaciół, znajomych. Spory dotyczą często spojrzenia na tę sytuację, poglądów politycznych, tego kto jakie programy ogląda, co czyta. 

Jakże w tym kontekście mocno brzmią słowa: „Otóż w dzień waszego postu wy znajdujecie sobie zajęcie i uciskacie wszystkich swoich robotników. Otóż pościcie wśród waśni i sporów, i wśród niegodziwego walenia pięścią. Nie pośćcie tak, jak dziś czynicie, żeby się rozlegał zgiełk wasz na wysokości”.

Swoją rolę wśród tych ludzi i rolę Kościoła widzę tak, że oczywiście trzeba z nimi i za nich się modlić, i modlić się o pokój, ale też – oczywiście bez najmniejszego wchodzenia w politykę – trzeba ich wspierać, podtrzymywać na duchu, być z nimi. Czasem mnie nawet pytają, czy ja w tej sytuacji nie wyjadę od nich. Oczywiście, że nie wyjadę. Nie mam takiego zamiaru. To jest kontekst z tej strony. 

 

A z polskiej? 

Kiedy nagrywałem słówko po polsku, uświadomiłem sobie, że tam jest inna rzeczywistość i dla Polski bardziej aktualna jest druga część czytania: „Czyż nie jest raczej postem, który Ja wybieram: rozerwać kajdany zła, rozwiązać więzy niewoli, wypuścić na wolność uciśnionych i wszelkie jarzmo połamać; dzielić swój chleb z głodnym, do domu wprowadzić biednych tułaczy, nagiego, którego ujrzysz, przyodziać i nie odwrócić się od współziomków”. Jestem pozytywnie zadziwiony i wzruszony, słysząc o wielkiej otwartości i gościnności Polaków. Jak pięknie jest zorganizowana pomoc. Tego zapewne potrzeba będzie jeszcze więcej. 

 

Wielki Post – ten szczególny Wielki Post…

Dwa lata temu też był szczególny, też straszny, zaczynała się pandemia. Dziś już nikt o pandemii nie mówi, nawet nie słychać, żeby ktoś chorował. Dziś pojawiła się nowa „pandemia” i znów – jako zadanie na Post. 

Papież wzywał do modlitwy i postu w Środę Popielcową – o pokój na Ukrainie. Myślę, że to trzeba przedłużyć na cały Wielki Post – modlitwa i post, z intencją – o pokój. Ale nie tylko modlitwa i post – także i jałmużna, wrażliwość, pomoc, otwartość na potrzebującego człowieka. 

 

Módlmy się o pokój. Módlmy się, żeby ta bezsensowna wojna, jak najszybciej się zakończyła. Tylko modlitwa może tego dokonać. Modlitwa i masowe nawracanie się ludzi. Modlitwa i pokuta… 

Proszę też o modlitwę za mnie i za moją parafię, moich parafian. 

 

Niech Was błogosławi Bóg Wszechmogący, Ojciec + i Syn, i Duch Święty. Amen. 

 

Dziękuję Ks. Jackowi, za zaproszenie do słuchania Słówka. Ja również zapraszam. Cieszę się, że zwłaszcza tu, po rosyjsku, coraz więcej osób słucha. Bogu dzięki i Bogu chwała.