Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię

Wspomnienie świętych męczenników Pawła Miki i Towarzyszy


(Rdz 1,1-19)
Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię. Ziemia zaś była bezładem i pustkowiem: ciemność była nad powierzchnią bezmiaru wód, a Duch Boży unosił się nad wodami. Wtedy Bóg rzekł: Niechaj się stanie światłość! I stała się światłość. Bóg widząc, że światłość jest dobra, oddzielił ją od ciemności. I nazwał Bóg światłość dniem, a ciemność nazwał nocą. I tak upłynął wieczór i poranek – dzień pierwszy. A potem Bóg rzekł: Niechaj powstanie sklepienie w środku wód i niechaj ono oddzieli jedne wody od drugich! Uczyniwszy to sklepienie, Bóg oddzielił wody pod sklepieniem od wód ponad sklepieniem; a gdy tak się stało, Bóg nazwał to sklepienie niebem. I tak upłynął wieczór i poranek – dzień drugi. A potem Bóg rzekł: Niechaj zbiorą się wody spod nieba w jedno miejsce i niech się ukaże powierzchnia sucha! A gdy tak się stało, Bóg nazwał tę suchą powierzchnię ziemią, a zbiorowisko wód nazwał morzem. Bóg widząc, że były dobre, rzekł: Niechaj ziemia wyda rośliny zielone: trawy dające nasiona, drzewa owocowe rodzące na ziemi według swego gatunku owoce, w których są nasiona. I stało się tak. Ziemia wydała rośliny zielone: trawę dającą nasienie według swego gatunku i drzewa rodzące owoce, w których było nasienie według ich gatunków. A Bóg widział, że były dobre. I tak upłynął wieczór i poranek – dzień trzeci. A potem Bóg rzekł: Niechaj powstaną ciała niebieskie, świecące na sklepieniu nieba, aby oddzielały dzień od nocy, aby wyznaczały pory roku, dni i lata; aby były ciałami jaśniejącymi na sklepieniu nieba i aby świeciły nad ziemią. I stało się tak. Bóg uczynił dwa duże ciała jaśniejące: większe, aby rządziło dniem, i mniejsze, aby rządziło nocą, oraz gwiazdy. I umieścił je Bóg na sklepieniu nieba, aby świeciły nad ziemią; aby rządziły dniem i nocą i oddzielały światłość od ciemności. A widział Bóg, że były dobre. I tak upłynął wieczór i poranek – dzień czwarty.

(Mk 6,53-56)
Gdy Jezus i uczniowie Jego się przeprawili, przypłynęli do ziemi Genezaret i przybili do brzegu. Skoro wysiedli z łodzi, zaraz Go poznano. Ludzie biegali po całej owej okolicy i zaczęli znosić na noszach chorych, tam gdzie, jak słyszeli, przebywa. I gdziekolwiek wchodził do wsi, do miast czy osad, kładli chorych na otwartych miejscach i prosili Go, żeby choć frędzli u Jego płaszcza mogli się dotknąć. A wszyscy, którzy się Go dotknęli, odzyskiwali zdrowie.

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!


Pozdrawiam bardzo serdecznie z Syberii, z Surgutu.

Pochwaliłem ostatnio zimę, że jest spokojna i znowu się zaczyna – 30 i niżej ma być w tym tygodniu.

Ale cóż to dla nas…

Z Bożą pomocą udało się posłużyć ludziom w różnych miejscach i w różnych parafiach. Byłem w sobotę w Tiumenii (800 km.), żeby zastąpić ks. Leszka – bardzo dobre spotkania z ludźmi, dużo spowiedzi, rozmów, aż brakowało czasu i trzeba było wracać do domu. Wczoraj Surgut a po obiedzie Kogałym (190 km.) i wieczorem powrót.

Cieszę się z Kogałymu, bo ostatnio był tam jakiś zastój, były trudności ze znaleziemiem miejsca na spotkanie – spotykamy się w domach u ludzi, a tam u wszystkich małe dzieci, dzieci chorują, nie mogą przyjąć całej wspólnoty, choć zapewne i mało wysiłku włożyli w to, żeby coś zorganizować. Jednak wczoraj z Bożą pomocą, po pewnej przerwie spotkaliśmy się, była spowiedź i Msza św., potem bardzo dobra rozmowa z ludźmi. Trochę udało się wyjaśnić i działamy dalej. Idealnie było by stworzyć jakieś oddzielne miejsce na spotkania, np. kupić jakieś mieszkanie na ten cel, ale to nie takie proste. Ale cóż, Pan Bóg dziś stwarza niebo i ziemię, poprosimy Go, żeby stworzył jakieś mieszkanie na kaplice, albo wprost kościół, albo chociaż pieniądze na to. Polecam tę sprawę Waszym modlitwom.

To tak z naszego życia.

A co w słowie?

Czytam pierwsze czytanie, początek Biblii, pierwsze słowa, początek opisu stworzenia świata…

Czytam i próbuję sobie wyobrazić jak to było…

I ile dziś jest czego wcześniej nie było…

Spróbujmy sobie to wymienić: niebo i ziemia, światłość, dzień i noc, sklepienie, ziemia – powierzchnia sucha i morze, rośliny zielone: trawy dające nasiona, drzewa owocowe rodzące na ziemi według swego gatunku owoce, w których są nasiona, ciała niebieskie, świecące na sklepieniu nieba, aby oddzielały dzień od nocy, aby wyznaczały pory roku, dni i lata; aby były ciałami jaśniejącymi na sklepieniu nieba i aby świeciły nad ziemią, słońce i księżyc…

Tyle wszystkiego, czego zwyczajnie nawet nie zauważamy, a przecież nawet patrząc na światło, na dzień i noc, na zimię i morze, niebo i ziemię, możemy wysławiać Boga.

Kiedy tak jeżdżę po tych bezmiarach, to czasem jest taka myśl, jak wielka jest ta ziemia, jak dużo Pan Bóg stworzył tego wszystkiego i jaka jest w tym harmonia i porządek…

Można w tym wszystkim uwielbiać Pana Boga.

Dziś z parafianami z Tiumenii zapraszam na wycieczkę po ich mieście

A w Ewangelii Jezus uzdrawia i uzdrawia.

Ale może by tak zwrócić uwagę na ludzi, którzy do niego przychodzą.

„Ludzie biegali po całej owej okolicy i zaczęli znosić na noszach chorych, tam gdzie, jak słyszeli, przebywa. I gdziekolwiek wchodził do wsi, do miast czy osad, kładli chorych na otwartych miejscach i prosili Go, żeby choć frędzli u Jego płaszcza mogli się dotknąć. A wszyscy, którzy się Go dotknęli, odzyskiwali zdrowie.”

Wyobraźmy sobie tych ludzi, którzy z noszami, na ktorych leżą chorzy, biegają po całej okolicy.

Po co przychodzili? Po uzdrowienie.

Nie po pieniądze na lekarstwo, nie po pieniądze na jedzenie, a po uzdrowienie, żeby Jezus się ich dotknął.

Nosili chorych i biegali z nimi, jak tylko uznali, że gdzieś jest Jezus.

Jaka determinacja, jakie zdecydowania, jaka wiara, że Jezus może ich uzdrowić.

I się nie zawiedli.

Kiedy dziś porównuję to do nas, chrześcijan 21 wieku, którzy wszystko mamy jak na tacy podane, a i tak nam się nie chce, i minimalne problemy usprawiedlwiają nas, czemu na Mszy św. nie byliśmy, czemu u spowiedzi, u Komunii nie byliśmy, to i nie dziwne, że i my dziś nie widzimy tylu i takich cudów.

To nie było tak, że Jezus podszedł uzdrowił i wszystko prosto i łatwo. Oni się musieli nabiegać za Jezusem, oni byli zapewne na skraju wytrzymałości, nie widzieli żadnej innej szansy na pomoc swoim chorym.

Jezus widział i litował się nad nimi, nagradzał ich wiarę i ich wytrwałość, ich poświęcenie, wysiłek, trud.

A u nas co może nagrodzić?

Pozdrawiam

I jeszcze to jest dobre, polecam:

https://www.youtube.com/watch?v=i8ix3ExG430

Kościół w Tiumenii