O mówieniu Boga do człowieka…

Szczęść Boże! Witam bardzo serdecznie. Pozdrawiam z Syberii, z Tomska. Jeździłem sporo po oblaści, po różnych wioskach, odwiedzałem naszych parafian… I dziś na spokojnie siadłem, poczytałem bloga mojego Brata i… Dowiedziałem się, że w Polsce była WOSP. I tak sobie wspomniałem, jak to jeszcze kilka lat temu sam musiałem odpowiadać na pytania dotyczące tego wydarzenia, prowadziłem dyskusje, a teraz nawet nie wiedziałem, że coś takiego było. Dlatego też z emocjonalnym dystansem, ale i ciekawością, czytałem wszytskie te wypowiedzi. I tak mnie to zastanawia, że pod tymi dwoma wypowiedziami, jest łącznie, jeśli się nie mylę 72 komentarze. Jak dla Was, to jest ważne… Jak to absorbuje… I myślę sobie dlaczego? I nie jeszcze nie mam odpowiedzi na to… Możecie mi podpowiedzieć? Niewątpliwie od strony moralnej jest to ciekawy problem i warty głębokiego przemyślenia, może bardziej od strony odróżniania dobra i zła.
Mam jeszcze maleńką prośbę. Proponuję, żeby w takich dyskusjach dać sobie czas, nie od razu odpowiadać, niech ostygną pierwsze emocje. A przy tym, pomyśleć, jaką nową, interesującą myśl, mogę przekazać. Mam wrażenie, że zbyt dużo jest w tych wypowiedziach emocjonalnych reakcji i przez to spłycania dyskusji. Dyskusja staje się przez to mało ciekawa i powierzchowna. A głęboka i ciekawa dyskusja zwykle rozwija nas i myślę, że piękne jest to, że się różnimy i to nas wzajemnie ubogaca. I jeszcze, żebyśmy się w dyskusji słuchali, dlaczego ten człowiek tak mówi – uszanować inność myślenia drugiego – to jest super ważne.
I to co mnie jeszcze niepokoi w tej dyskusji, to odniesienie do Kościoła. Powiem więcej, niektóre wypowiedzi mnie bolą. To jest trochę tak, jak by ktoś źle mówił o mojej rodzinie, o moich najbliższych… I proponuję trochę inne spojrzenie na Kościół, bo jeśli np. jakiś ksiądz, jeździ po pijanemu a w komentarzu jest uogólnienie – Kościół, to znaczy, że i ja jestem temu winien. Proponuję pod słowem Kościół rozumieć: oficjalne nauczanie Kościoła, liturgię, sakramenty, przepowiadanie słowa Bożego, a nie zachowanie czy słowa jednego księdza. Spójrzmy na dzisiejszą Ewngelię: Jezus zostawia chorych, potrzebujących, któzy gromadzili się u drzwi, i wczesnym rankiem odchodzi na miejsce pustynne, żeby się modlić, i potem idzie dalej, żeby "nauczć, bo na to wyszedłem". I Jezus nie tłumaczy się, czemu nie wraca, do tych, którzy Go szukają. On zostawia im słowo, żewe słowo, słowo pełne mocy i idzie dalej. I to jest rola Kościoła. Ks. Jacek, mój brat pisze codziennie komentarze do czytań, do liturgii słowa, dlaczego nie ma tak żywej dyskusji na temat słowa Bożego, jak na temat WOSP? To jest Kościół – słowo Boże, głoszenie słowa, sprawowanie sakramentów – to jest Kościół.
Przepraszam, że się tak rozpisałem…
Pozdrawiam wszystkich. Z Bogiem. Pomódlcie się za mnie i za parafię w której posługuję, w Tomsku na Syberii.
ks. Marek

Nieraz jak się czyta pewne komentarze to aż trudno ochłonąć z emocji i zebrać myśli o co tym ludziom chodzi. Moja myśl tyczy się tych wszystkich co się nie podpisują na tym blogu a także wszędzie tam gdzie ludzie piszą wiedząc, że nikt ich nie odkryje kto to był. Apele Ks. Jacka o podpisywanie się, są raczej skazane na niepowodzenie i tylko szkoda, że ktoś musi się denerwować. Mam w rodzinie starsza osobę, która często w wymianie zdań używa zwrotu "Każdy sądzi według siebie". Zdanie to nie zawsze mi przypadało do gustu ale w przypadku dyskusji z tymi którzy narzekają i nawalają na Kościół i księży nie podając żadnych konkretnych argumentów, tylko tyle może mi przyjść do głowy.

Pozdrowienia dla ks. Marka :). Bardzo istotny wpis – Bóg zapłac. Pytanie Księdza postaram się odpowiedziec przez pewną analogię: jak to jest, że kiedy przełożeni ks. Bonieckiego zabronili mu wypowiadzac się w mediach (przy czym zakaz ten nie obejmował np. Tygodnika Powszechnego – z tego co wiem), to zerwał się rwetes w jego obronie: listy, petycje, konto na facebooku, akcje mailingowe hakerów itd. Oczywiście wszystko to w aurze obrony "wolności słowa" i "tolerancji". Dziwnym trafem, kiedy ponad rok temu ks. Żarski w swojej homilii na mszy, w której uczestniczył prezydent wskazywał jasno słabości państwa i odpowiedzialnośc ludzi sprawujących władzę za to co się w państwie dzieje, w konsekwencji czego dostał reprymendę od prezydenta i prawdopodobnie przez kulisowe zagrywki odsunięty od funkcji, które pełnił – to jakoś nie przypominam sobie, aby szerokim echem przeszedł przez media front obrony ks. Żarskiego :). Taka to już sprawidliwośc na tym świecie, że – sparafrazuję Wasiukiewicza – "róbta co chceta, pod warunkiem, że chceta tylko to co dostanieta" 😉
Szczęśc Boże ks. Marku.
Pozdrawiam
Robert

Droga Sissi, z tego co pamiętam to tytuł wpisu był "Jeszcze kapłan czy już tylko kapłon" (kapłon to tuczony, wykastrowany młody kogut) , nadal utrzymujesz, że to "literówka"? No i jaki miałby wówczas sens tytuł tego wpisu?
Druga sprawa: to że różni kapłani mają różne podejście do spraw tego świata też jest rzeczą normalną, a to że w KK potrafią mieścic się w tak szerokim wachlarzu różne poglądy, to chyba właśnie przemawia za jego kolorytem i pięknem :). Dopóki tezy kapłanów nie wchodzą w sprzecznośc z Nauką KK, a w ich sumienie "nie widzi" sprzeczności w tym co mówią, z tym o czym nauczał nasz mistrz Jezus Chrystus – to wszystko jest OK. Problem pojawia się wtedy, kiedy kapłan zaczyna "udawac" że wszystko jest w porządku, kiedy ewidentnie nie jest :). Np. kiedy zamiast stac w obronie krzyża, czy obronie życia dzieci poczętych dopuszcza się sofizmatów, które w zasadzie przeczą Nauce KK.
Pozdrawiam
Robert