Zastanie nas przy tej czynności

Nie czekaj, aż sześciu silnych mężczyzn przyniesie cię do kościoła.

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!

Na wstępie tylko przypomnę, że autor bloga, ks. Jacek jest na rekolekcjach i trzeba się za niego modlić. A w tym tygodniu musicie mnie wytrzymać, ale to tylko tydzień, nie zniechęcajcie się. Dobrego dnia życzę i pozdrawiam z mroźnej i śnieżnej Syberii, u nas dziś piękna zima. 

(Ef 3,2-12)
Słyszeliście przecież o udzieleniu przez Boga łaski danej mi dla was, że mianowicie przez objawienie oznajmiona mi została ta tajemnica, jaką pokrótce przedtem opisałem. Dlatego czytając [te słowa] możecie się przekonać o moim zrozumieniu tajemnicy Chrystusa. Nie była ona oznajmiona synom ludzkim w poprzednich pokoleniach, tak jak teraz została objawiona przez Ducha świętym Jego apostołom i prorokom, to znaczy, że poganie już są współdziedzicami i współczłonkami Ciała, i współuczestnikami obietnicy w Chrystusie Jezusie przez Ewangelię. Jej sługą stałem się z daru łaski udzielonej mi przez Boga na skutek działania Jego potęgi. Mnie, zgoła najmniejszemu ze wszystkich świętych, została dana ta łaska: ogłosić poganom jako Dobrą Nowinę niezgłębione bogactwo Chrystusa i wydobyć na światło, czym jest wykonanie tajemniczego planu, ukrytego przed wiekami w Bogu, Stwórcy wszechrzeczy. Przez to teraz wieloraka w przejawach mądrość Boga poprzez Kościół stanie się jawna Zwierzchnościom i Władzom na wyżynach niebieskich – zgodnie z planem wieków, jaki powziął [Bóg] w Chrystusie Jezusie, Panu naszym. W Nim mamy śmiały przystęp [do Ojca] z ufnością dzięki wierze w Niego.

(Łk 12,39-48)
To rozumiejcie, że gdyby gospodarz wiedział, o której godzinie złodziej ma przyjść, nie pozwoliłby włamać się do swego domu. Wy też bądźcie gotowi, gdyż o godzinie, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie. Wtedy Piotr zapytał: Panie, czy do nas mówisz tę przypowieść, czy też do wszystkich? Pan odpowiedział: Któż jest owym rządcą wiernym i roztropnym, którego pan ustanowi nad swoją służbą, żeby na czas wydzielił jej żywność? Szczęśliwy ten sługa, którego pan powróciwszy zastanie przy tej czynności. Prawdziwie powiadam wam: Postawi go nad całym swoim mieniem. Lecz jeśli sługa ów powie sobie w duszy: Mój pan ociąga się z powrotem, i zacznie bić sługi i służące, a przy tym jeść, pić i upijać się, to nadejdzie pan tego sługi w dniu, kiedy się nie spodziewa, i o godzinie, której nie zna; każe go ćwiartować i z niewiernymi wyznaczy mu miejsce. Sługa, który zna wolę swego pana, a nic nie przygotował i nie uczynił zgodnie z jego wolą, otrzyma wielką chłostę. Ten zaś, który nie zna jego woli i uczynił coś godnego kary, otrzyma małą chłostę. Komu wiele dano, od tego wiele wymagać się będzie; a komu wiele zlecono, tym więcej od niego żądać będą.

Im bliżej końca roku liturgicznego, tym więcej będzie takich fragmentów Ewangelii jak dziś – Ewangelia, która stawia na nogi. 

Ja kiedyś mówiłem, że śmierci się nie boję. Teraz też czasem tak mówię, ale już nie tak śmiało i pewnie. Im dłużej żyję, tym bardziej niepokoi mnie to dzisiejsze ostatnie zdanie Ewangelii – Komu wiele dano, od tego wiele wymagać się będzie; a komu wiele zlecono, tym więcej od niego żądać będą.
A przecież mi Pan Bóg tyle dał! Wspaniałą rodzinę, wielu wspaniałych przyjaciół, chrześcijańskie wychowanie, Kościół Katolicki, powołanie kapłańskie, potem jeszcze i przygodę wyjazdu na Syberię, co też uważam za wielką łaskę i dar od Pana Boga. To tylko tak ogólnie, a ile mniejszych darów. Czasem się zdaje, że Pan Bóg przesadza w obdarowywaniu, że wprost rozpieszcza. 

A z drugiej strony tyle niewierności i grzechów, tyle zaniedbań. Przecież można jeszcze o tyle więcej i o tyle lepiej…

I kiedy się czyta to zdanie, to myślę sobie – Panie daj jeszcze trochę czasu, to się jeszcze bardziej postaram.

To zdanie, nie pozwala porównywać się z innymi. 

Bywają ludzie, którzy uważają siebie za dobrych. Mówią – jestem dobrym człowiekiem – nikogo nie zabiłem, nikomu nic nie ukradłem, a inni… Tyle zła na świecie, oni powinni się zmieniać!

Czasem nie tak głośno, ale porównujemy się z innymi. Jednak jeśli w tych porównaniach zwrócimy uwagę na punkt wyjścia, punkt startu, a przy tym zwrócimy uwagę na to zdanie – komu wiele dano, od tego wiele wymagać się będzie, to może się okazać, że lepsi od nich, to my nie jesteśmy. 

A przecież takie prawo obowiązuje nie tylko u Pana Boga, także w społeczeństwie. Choćby ostatni smutny wypadek bpa Piotra. Dlaczego piszą o nim gazetach, mówią w wiadomościach, przecież nie on pierwszy, nie jedyny, pewnie i niestety nie ostatni? O innych nie mówią, tak nie mówią… – Dlatego, że komu wiele dano, od tego wiele się wymaga. 

Czasem pytają – z czego ksiądz się spowiada, z czego siostry zakonne, z czego spowiada się papież? – właśnie z tego. Oni wiedzą, że komu więcej dano, od tego się więcej wymaga. W miarę otrzymywania daru, podwyższania pozycji, podwyższa się też poprzeczka, wzrasta odpowiedzialność.

I jeszcze jedno zdanie, które stawia do pionu, które bardzo lubię w dzisiejszej Ewangelii – Szczęśliwy ten sługa, którego pan powróciwszy zastanie przy tej czynności. – Przy której czynności?

Przy tej czynności, którą teraz wyznaczył dla mnie Bóg, przy której ja nie boję się, nie wstydzę się umrzeć. Jeśli Bóg zechce mnie teraz zatrzymać,spotkać, jak się poczuję? Pokażę Mu – o widzisz Panie, właśnie trudzę się dla Ciebie, robię to co mi powierzyłeś, wkładam w to tyle wysiłku ile tylko mogę…Widzisz Panie, właśnie pomagam drugiemu człowiekowi, jak Ty mnie uczyłeś, jemu teraz potrzeba pomocy…

Jak miło będzie tak spotkać się z Panem. 

A jeśli… On nas zastanie w sytuacji grzechu, rozleniwienia, złości, etc.? Szczęśliwy ten sługa, którego pan powróciwszy zastanie przy tej czynności.
Spróbujmy dziś przystawiać różne czynności, które dziś wykonujemy, do tego zdania – jeśli Pan powróciwszy zastanie mnie przy tej czynności, czy będę szczęśliwy? 

Wy też bądźcie gotowi.
Z Bogiem.