Jezus – Nauczyciel

(1 Tes 4,13-18)
Nie chcemy, bracia, waszego trwania w niewiedzy co do tych, którzy umierają, abyście się nie smucili jak wszyscy ci, którzy nie mają nadziei. Jeśli bowiem wierzymy, że Jezus istotnie umarł i zmartwychwstał, to również tych, którzy umarli w Jezusie, Bóg wyprowadzi wraz z Nim. To bowiem głosimy wam jako słowo Pańskie, że my, żywi, pozostawieni na przyjście Pana, nie wyprzedzimy tych, którzy pomarli. Sam bowiem Pan zstąpi z nieba na hasło i na głos archanioła, i na dźwięk trąby Bożej, a zmarli w Chrystusie powstaną pierwsi. Potem my, żywi i pozostawieni, wraz z nimi będziemy porwani w powietrze, na obłoki naprzeciw Pana, i w ten sposób zawsze będziemy z Panem. Przeto wzajemnie się pocieszajcie tymi słowami!

(Łk 4,16-30)
Jezus przyszedł do Nazaretu, gdzie się wychował. W dzień szabatu udał się swoim zwyczajem do synagogi i powstał, aby czytać. Podano Mu księgę proroka Izajasza. Rozwinąwszy księgę, natrafił na miejsce, gdzie było napisane: Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski od Pana. Zwinąwszy księgę oddał słudze i usiadł; a oczy wszystkich w synagodze były w Nim utkwione. Począł więc mówić do nich: Dziś spełniły się te słowa Pisma, któreście słyszeli. A wszyscy przyświadczali Mu i dziwili się pełnym wdzięku słowom, które płynęły z ust Jego. I mówili: Czy nie jest to syn Józefa? Wtedy rzekł do nich: Z pewnością powiecie Mi to przysłowie: Lekarzu, ulecz samego siebie; dokonajże i tu w swojej ojczyźnie tego, co wydarzyło się, jak słyszeliśmy, w Kafarnaum. I dodał: Zaprawdę, powiadam wam: żaden prorok nie jest mile widziany w swojej ojczyźnie. Naprawdę, mówię wam: Wiele wdów było w Izraelu za czasów Eliasza, kiedy niebo pozostawało zamknięte przez trzy lata i sześć miesięcy, tak że wielki głód panował w całym kraju; a Eliasz do żadnej z nich nie został posłany, tylko do owej wdowy w Sarepcie Sydońskiej. I wielu trędowatych było w Izraelu za proroka Elizeusza, a żaden z nich nie został oczyszczony, tylko Syryjczyk Naaman. Na te słowa wszyscy w synagodze unieśli się gniewem. Porwali Go z miejsca, wyrzucili Go z miasta i wyprowadzili aż na stok góry, na której ich miasto było zbudowane, aby Go strącić. On jednak przeszedłszy pośród nich oddalił się.

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!


Pozdrawiam z Syberii. Dziś tak nieoczekiwanie znowu ja.

Rozpoczyna się rok szkolny, i to zdaje się i w Polsce i w Rosji. W Rosji także rozpoczyna się rok akademicki. Wczoraj była Msza Św. z błogosławieństwem dzieci z parafii i poświęceniem tornistrów. Po Mszy Św. dzieci miały specjalne zajęcia, gdzie musiały się wykazać sprawnością i różnymi talentami, a dla rodziców było comiesięczne spotkanie małżeństw – pierwsze po rekolekcjach.

Dziś było uroczyste rozpoczęcie roku w naszym Katolickim Gimnazjum (gimnazjum to nie przedział wiekowy, ale poziom szkoły, szkoła jest w całości 1-11 klasy). Także na rozpoczęcie była Msza Św. Żyjemy więc rozpoczęciem roku.

Jest to także rozpoczęcie pracy różnych grup – spotkania młodzieży, katechizacja dzieci – szkoła niedzielna, katechumenat, grupa ewangelizacji i inne.

Życzę wszystkim dzieciom, młodzieży, światła Ducha Świętego na nowy rok szkolny, a rodzicom i nauczycielom wiele cierpliwości i sił.

A co dziś w słowie…

Pierwsze czytanie polecam zwłaszcza tym, którzy płaczą po śmierci bliskich, albo nie mogą się pogodzić ze śmiercią bliskich. Przeczytajcie to czytanie z wiarą, że to jest słowo Boże, słowo dla Was. Oczywiście i dla nas wszystkich, żeby nas umacniać w drodze do wieczności.

A Ewangelia?

Ciekawe słowo, słowo nauczyciela. Jezus, w ten pierwszy dzień szkoły jawi się nam jako nauczyciel, który głosi słowo Boże. I to jak głosi? Tak, że czytamy: „Oczy wszystkich w synagodze były w Nim utkwione, (…) Wszyscy przyświadczali Mu i dziwili się pełnym wdzięku słowom, które płynęły z ust Jego”.

Swoją drogą życzę wszystkim nauczycielom takiego zasłuchania uczniów.

Oczywiście zasłuchanie zależy nie tylko od uczniów, ale i od nauczycieli. Prośmy więc dla nich (nas) o taki dar słowa, dar mądrości, aby uczniowie dziwili się pełnym wdzięku słowom, które płyną z ust nauczycieli.

Ale Jezus to nie tylko nauczyciel, który przekazuje wiedzę, ale także ten, który wychowuje, mówi prawdę, zwraca uwagę, pokazuje problem…

Pokazuje swoim rodakom ich brak wiary – oni uczestniczą w spełnieniu się proroctwa, a nie wierzą, są zamknięci na dar łaski.

Czasem jest to trudna łaska, jak w przypadku tych mieszkańców Nazaretu – trudna łaska – usłyszeć o sobie, że coś się robi nie tak. A jednak jest to dar Boży, a więc, jak każdy Boży dar, on nas uwalnia i ubogaca.

Przyjąć trudny dar, to jakby kontynuacja owego wczorajszego – zająć ostatnie miejsce…

I można to Boże słowo, Boże zwrócenie uwagi przyjąć w buncie, sprzeciwie, jak mieszkańcy Nazaretu, i w konsekwencji zostać zamkniętym na łaskę, a można przyjąć z cierpliwością, jak zajęcie ostatniego miejsca, i być wywyższonym i nagrodzonym przez samego Jezusa.

Lekcja pokory, jaką Jezus wczoraj zaczął, przedłuża się na cały tydzień. Dziś ciąg dalszy trudnej szkoły – zajmowania ostatniego miejsca, przyjęcia trudnej łaski, otwarcia na Boże słowo, które nie zawsze jest przyjemne.

Pozdrawiam.