Szczęść Boże! Moi Drodzy, wczoraj odbyło się bardzo ciekawe i radosne spotkanie w kapłańskim gronie: u Księdza Andrzej Duklewskiego, do niedawna Wikariusza generalnego Diecezji nowosybirskiej, wcześniej jeszcze: Proboszcza mojego Brata w Tomsku, a obecnie Proboszcza w Parafii Szóstka, w Diecezji siedleckiej, spotkali się Księża z naszej Diecezji, pracujący na Wschodzie, a przebywający na urlopach. Razem z Markiem dołączyliśmy do tego spotkania. Naprawdę, fantastyczna atmosfera!
Dobrego i błogosławionego dnia! Pamiętajmy o Pielgrzymach!
Gaudium et spes! Ks. Jacek
Święto
Św. Wawrzyńca, Diakona i Męczennika,
Św. Wawrzyńca, Diakona i Męczennika,
do
czytań z t. VI Lekcjonarza: Mdr
3,1–9; 2
Kor 9,6–10; J
12,24–26
czytań z t. VI Lekcjonarza: Mdr
3,1–9; 2
Kor 9,6–10; J
12,24–26
CZYTANIE
Z KSIĘGI MĄDROŚCI:
Z KSIĘGI MĄDROŚCI:
Dusze
sprawiedliwych są w ręku Boga i nie dosięgnie ich męka. Zdało
się oczom głupich, że pomarli, zejście ich poczytano za
nieszczęście i odejście od nas za unicestwienie, a oni trwają w
pokoju. Choć nawet w ludzkim rozumieniu doznali kaźni, nadzieja ich
pełna jest nieśmiertelności.
sprawiedliwych są w ręku Boga i nie dosięgnie ich męka. Zdało
się oczom głupich, że pomarli, zejście ich poczytano za
nieszczęście i odejście od nas za unicestwienie, a oni trwają w
pokoju. Choć nawet w ludzkim rozumieniu doznali kaźni, nadzieja ich
pełna jest nieśmiertelności.
Po
nieznacznym skarceniu dostąpią dóbr wielkich, Bóg ich bowiem
doświadczył i znalazł ich godnymi siebie. Doświadczył ich jak
złoto w tyglu i przyjął ich jak całopalną ofiarę.
nieznacznym skarceniu dostąpią dóbr wielkich, Bóg ich bowiem
doświadczył i znalazł ich godnymi siebie. Doświadczył ich jak
złoto w tyglu i przyjął ich jak całopalną ofiarę.
W
dzień nawiedzenia swego zajaśnieją i rozbiegną się jak iskry po
ściernisku. Będą sądzić ludy, zapanują nad narodami, a Pan
królować będzie nad nimi na wieki.
dzień nawiedzenia swego zajaśnieją i rozbiegną się jak iskry po
ściernisku. Będą sądzić ludy, zapanują nad narodami, a Pan
królować będzie nad nimi na wieki.
Ci,
którzy Mu zaufali, zrozumieją prawdę, wierni w miłości będą
przy Nim trwali: łaska bowiem i miłosierdzie dla Jego wybranych.
którzy Mu zaufali, zrozumieją prawdę, wierni w miłości będą
przy Nim trwali: łaska bowiem i miłosierdzie dla Jego wybranych.
ALBO:
CZYTANIE
Z DRUGIEGO LISTU ŚWIĘTEGO PAWŁA APOSTOŁA DO KORYNTIAN:
Z DRUGIEGO LISTU ŚWIĘTEGO PAWŁA APOSTOŁA DO KORYNTIAN:
Bracia:
Kto skąpo sieje, ten skąpo i zbiera, kto zaś hojnie sieje, ten
hojnie też zbierać będzie. Każdy niech przeto postąpi tak, jak
mu nakazuje jego własne serce, nie żałując i nie czując się
przymuszonym, albowiem radosnego dawcę miłuje Bóg. A Bóg może
zlać na was całą obfitość łaski, tak byście mając wszystkiego
i zawsze pod dostatkiem, bogaci byli we wszystkie dobre uczynki
według tego, co jest napisane: „Rozproszył, dał ubogim,
sprawiedliwość Jego trwa na wieki”.
Kto skąpo sieje, ten skąpo i zbiera, kto zaś hojnie sieje, ten
hojnie też zbierać będzie. Każdy niech przeto postąpi tak, jak
mu nakazuje jego własne serce, nie żałując i nie czując się
przymuszonym, albowiem radosnego dawcę miłuje Bóg. A Bóg może
zlać na was całą obfitość łaski, tak byście mając wszystkiego
i zawsze pod dostatkiem, bogaci byli we wszystkie dobre uczynki
według tego, co jest napisane: „Rozproszył, dał ubogim,
sprawiedliwość Jego trwa na wieki”.
Ten
zaś, który daje nasienie siewcy, i chleba dostarczy ku
pokrzepieniu, i ziarno rozmnoży, i zwiększy plon waszej
sprawiedliwości.
zaś, który daje nasienie siewcy, i chleba dostarczy ku
pokrzepieniu, i ziarno rozmnoży, i zwiększy plon waszej
sprawiedliwości.
SŁOWA
EWANGELII WEDŁUG ŚWIĘTEGO JANA:
EWANGELII WEDŁUG ŚWIĘTEGO JANA:
Jezus
powiedział do swoich uczniów: „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam
wam: Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze,
zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity.
powiedział do swoich uczniów: „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam
wam: Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze,
zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity.
Ten,
kto kocha swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na
tym świecie, zachowa je na życie wieczne.
kto kocha swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na
tym świecie, zachowa je na życie wieczne.
A
kto by chciał Mi służyć, niech idzie na Mną, a gdzie Ja jestem,
tam będzie i mój sługa. A jeśli kto Mi służy, uczci go mój
Ojciec”.
kto by chciał Mi służyć, niech idzie na Mną, a gdzie Ja jestem,
tam będzie i mój sługa. A jeśli kto Mi służy, uczci go mój
Ojciec”.
Patron
dnia dzisiejszego, Wawrzyniec,
był jednym z siedmiu diakonów Kościoła rzymskiego za czasów
Papieża Sykstusa II. Pomimo, że wiele osób sławiło jego
bohaterską śmierć – jak chociażby Święty Ambroży czy Święty
Augustyn – to jednak wiadomości
historyczne o nim posiadamy bardzo skromne. Właściwie
źródłem jedynym jest „Liber Pontificalis” – „Księga
Papieży”, który śmierć
Wawrzyńca wiąże bezpośrednio z męczeństwem Świętego Papieża
Sykstusa II, zamęczonego
dnia 6 sierpnia 258 roku, wraz ze swoimi czterema diakonami.
dnia dzisiejszego, Wawrzyniec,
był jednym z siedmiu diakonów Kościoła rzymskiego za czasów
Papieża Sykstusa II. Pomimo, że wiele osób sławiło jego
bohaterską śmierć – jak chociażby Święty Ambroży czy Święty
Augustyn – to jednak wiadomości
historyczne o nim posiadamy bardzo skromne. Właściwie
źródłem jedynym jest „Liber Pontificalis” – „Księga
Papieży”, który śmierć
Wawrzyńca wiąże bezpośrednio z męczeństwem Świętego Papieża
Sykstusa II, zamęczonego
dnia 6 sierpnia 258 roku, wraz ze swoimi czterema diakonami.
Niektórzy
pisarze współcześni w
tym samym dniu i w tych samych okolicznościach sytuują męczeństwo
Wawrzyńca. Temu
jednak stanowczo sprzeciwia się powszechna i najdawniejsza tradycja
rzymska. Jej wyrazem jest „Passio”,
czyli
opis męki wielkiego Diakona.
pisarze współcześni w
tym samym dniu i w tych samych okolicznościach sytuują męczeństwo
Wawrzyńca. Temu
jednak stanowczo sprzeciwia się powszechna i najdawniejsza tradycja
rzymska. Jej wyrazem jest „Passio”,
czyli
opis męki wielkiego Diakona.
Według
niej, Wawrzyniec miał być wyłączony z grupy skazanych na śmierć
wraz z Sykstusem II. Grupa ta stanowiła swoisty orszak
Papieża. Wawrzyńca
początkowo z niej wyłączono, bowiem był
on administratorem majątku Kościoła w Rzymie. Miał
równocześnie zleconą opiekę nad ubogimi. Namiestnik rzymski
liczył, że namową i kuszącymi obietnicami, a w razie potrzeby
katuszami, wymusi
na nim oddanie całego majątku kościelnego w jego ręce.
niej, Wawrzyniec miał być wyłączony z grupy skazanych na śmierć
wraz z Sykstusem II. Grupa ta stanowiła swoisty orszak
Papieża. Wawrzyńca
początkowo z niej wyłączono, bowiem był
on administratorem majątku Kościoła w Rzymie. Miał
równocześnie zleconą opiekę nad ubogimi. Namiestnik rzymski
liczył, że namową i kuszącymi obietnicami, a w razie potrzeby
katuszami, wymusi
na nim oddanie całego majątku kościelnego w jego ręce.
Wawrzyniec
miał wówczas poprosić o kilka dni, aby mógł zebrać
„skarby Kościoła” i
pokazać je namiestnikowi. Kiedy nadszedł oznaczony dzień, Diakon
zgromadził całą
biedotę Rzymu, którą
wspierała gmina chrześcijańska. Miał przy tym powiedzieć: „Oto
są skarby Kościoła!”
miał wówczas poprosić o kilka dni, aby mógł zebrać
„skarby Kościoła” i
pokazać je namiestnikowi. Kiedy nadszedł oznaczony dzień, Diakon
zgromadził całą
biedotę Rzymu, którą
wspierała gmina chrześcijańska. Miał przy tym powiedzieć: „Oto
są skarby Kościoła!”
Zawiedziony
i rozwścieczony tyran kazał zastosować wobec niego wyjątkową
katuszę: nakazał rozciągnąć
Wawrzyńca na żelaznych rusztach i wolno podgrzewać i piec żywcem
w ogniu. Według
przekazu, Wawrzyniec miał się zdobyć jeszcze na słowa: „Widzisz,
że ciało moje jest już dosyć przypieczone. Obróć je teraz na
drugą stronę!”
i rozwścieczony tyran kazał zastosować wobec niego wyjątkową
katuszę: nakazał rozciągnąć
Wawrzyńca na żelaznych rusztach i wolno podgrzewać i piec żywcem
w ogniu. Według
przekazu, Wawrzyniec miał się zdobyć jeszcze na słowa: „Widzisz,
że ciało moje jest już dosyć przypieczone. Obróć je teraz na
drugą stronę!”
Święty
Papież Leon Wielki daje do tych słów piękny komentarz: „Jak
silny musiał być ogień miłości Chrystusowej, skoro gasił on żar
ognia naturalnego!”.Według
wspomnianego opisu męki, Wawrzyniec miał być przedtem biczowany
knutami z drutu, potem wieszano go, wyrywając członki ze stawów.
Papież Leon Wielki daje do tych słów piękny komentarz: „Jak
silny musiał być ogień miłości Chrystusowej, skoro gasił on żar
ognia naturalnego!”.Według
wspomnianego opisu męki, Wawrzyniec miał być przedtem biczowany
knutami z drutu, potem wieszano go, wyrywając członki ze stawów.
W
tymże opisie jest podany jeszcze jeden szczegół. Otóż, kiedy
prowadzono Świętego Papieża Sykstusa – wraz z jego diakonami –
na śmierć, chciał
iść z nim także Wawrzyniec. Pytał
nawet Papieża: „Dokąd
idziesz, Ojcze, bez syna? Jakże obejdziesz się bez swojego diakona?
Nigdy
nie odprawiałeś Eucharystii bez niego, czymże więc mogłem
ściągnąć na siebie twoją niełaskę?” Na to miał odpowiedzieć
Sykstus: „Dla
mnie, steranego wiekiem, jest przygotowana mniejsza próba. Ciebie
czekają wiele większe cierpienia, ale też i piękniejsza czeka cię
korona”. Niektórzy
z krytyków są skłonni ten dialog uznać za późniejszy, dodany do
opisu męczeństwa, ku zbudowaniu wiernych.
tymże opisie jest podany jeszcze jeden szczegół. Otóż, kiedy
prowadzono Świętego Papieża Sykstusa – wraz z jego diakonami –
na śmierć, chciał
iść z nim także Wawrzyniec. Pytał
nawet Papieża: „Dokąd
idziesz, Ojcze, bez syna? Jakże obejdziesz się bez swojego diakona?
Nigdy
nie odprawiałeś Eucharystii bez niego, czymże więc mogłem
ściągnąć na siebie twoją niełaskę?” Na to miał odpowiedzieć
Sykstus: „Dla
mnie, steranego wiekiem, jest przygotowana mniejsza próba. Ciebie
czekają wiele większe cierpienia, ale też i piękniejsza czeka cię
korona”. Niektórzy
z krytyków są skłonni ten dialog uznać za późniejszy, dodany do
opisu męczeństwa, ku zbudowaniu wiernych.
Niezwykłe
okoliczności męczeńskiej
śmierci Wawrzyńca, poniesionej 10 sierpnia 258 roku, rozbudziły
w Kościele rzymskim niezwykły jego kult. Święty Augustyn pisze,
że jak Jerozolima szczyci się Świętym Szczepanem, tak Rzym jest
dumny ze Świętego Wawrzyńca. Największy zaś poeta starożytnego
chrześcijaństwa, Prudencjusz, zapisał, że bohaterska śmierć
Wawrzyńca zadała
cios bałwochwalstwu, które od tego czasu zaczęło chylić się ku
upadkowi – aż
do ostatecznego zwycięstwa Chrystusowego Kościoła. Ciało
Męczennika pogrzebał Święty Justyn. Co roku wierni tłumnie
gromadzili się wokół grobu Męczennika.
okoliczności męczeńskiej
śmierci Wawrzyńca, poniesionej 10 sierpnia 258 roku, rozbudziły
w Kościele rzymskim niezwykły jego kult. Święty Augustyn pisze,
że jak Jerozolima szczyci się Świętym Szczepanem, tak Rzym jest
dumny ze Świętego Wawrzyńca. Największy zaś poeta starożytnego
chrześcijaństwa, Prudencjusz, zapisał, że bohaterska śmierć
Wawrzyńca zadała
cios bałwochwalstwu, które od tego czasu zaczęło chylić się ku
upadkowi – aż
do ostatecznego zwycięstwa Chrystusowego Kościoła. Ciało
Męczennika pogrzebał Święty Justyn. Co roku wierni tłumnie
gromadzili się wokół grobu Męczennika.
Imię
Świętego Wawrzyńca włączono do kanonu Mszy Świętej i do
Litanii do Wszystkich Świętych. Z Rzymu jego kult przeniósł się
na cały Kościół. Był
on w starożytności i średniowieczu
jednym z najbardziej popularnych Świętych. Już
w pierwszej połowie IV stulecia na cmentarzu przy Via Tiburtina
obchodzono święto ku jego czci. Kult Wawrzyńca dość wcześnie
rozprzestrzenił się także
na ziemiach polskich.
Świętego Wawrzyńca włączono do kanonu Mszy Świętej i do
Litanii do Wszystkich Świętych. Z Rzymu jego kult przeniósł się
na cały Kościół. Był
on w starożytności i średniowieczu
jednym z najbardziej popularnych Świętych. Już
w pierwszej połowie IV stulecia na cmentarzu przy Via Tiburtina
obchodzono święto ku jego czci. Kult Wawrzyńca dość wcześnie
rozprzestrzenił się także
na ziemiach polskich.
I
jeżeli prawdą jest owo podanie, według którego palony żywym
ogniem, miał nasz Patron polecić odwrócenie go, by mógł być
równo „opieczony” z każdej strony, to trudno nie odwołać
się w tym momencie do słów Apostoła Pawła z drugiego z danych
nam do wyboru czytań. Do wiernych Koryntu, ale i do nas wszystkich
mówi on tam: Kto skąpo sieje, ten skąpo i zbiera, kto zaś
hojnie sieje, ten hojnie też zbierać będzie. Każdy niech przeto
postąpi tak, jak mu nakazuje jego własne serce, nie żałując i
nie czując się przymuszonym, albowiem radosnego dawcę miłuje Bóg.
jeżeli prawdą jest owo podanie, według którego palony żywym
ogniem, miał nasz Patron polecić odwrócenie go, by mógł być
równo „opieczony” z każdej strony, to trudno nie odwołać
się w tym momencie do słów Apostoła Pawła z drugiego z danych
nam do wyboru czytań. Do wiernych Koryntu, ale i do nas wszystkich
mówi on tam: Kto skąpo sieje, ten skąpo i zbiera, kto zaś
hojnie sieje, ten hojnie też zbierać będzie. Każdy niech przeto
postąpi tak, jak mu nakazuje jego własne serce, nie żałując i
nie czując się przymuszonym, albowiem radosnego dawcę miłuje Bóg.
Niesamowicie
radosnym dawcą był Święty Wawrzyniec. Pomimo wielkiego dramatyzmu
całej sytuacji i ogromnego cierpienia, stać go było
jeszcze na żarty! Zresztą, to samo można powiedzieć o
sprowadzeniu i postawieniu przed obliczem namiestnika wszystkich
najbiedniejszych ludzi w Rzymie i przedstawienie ich jako skarby
Kościoła. W obu przypadkach Wawrzyniec doskonale wiedział, że
jego słowa nie spowodują salwy śmiechu, a raczej ściągną na
niego kolejne tortury. Ale on był na tyle zjednoczony z Jezusem,
że absolutnie panował nad całą sytuacją – absolutnie panował
moralnie nad swoimi prześladowcami.
radosnym dawcą był Święty Wawrzyniec. Pomimo wielkiego dramatyzmu
całej sytuacji i ogromnego cierpienia, stać go było
jeszcze na żarty! Zresztą, to samo można powiedzieć o
sprowadzeniu i postawieniu przed obliczem namiestnika wszystkich
najbiedniejszych ludzi w Rzymie i przedstawienie ich jako skarby
Kościoła. W obu przypadkach Wawrzyniec doskonale wiedział, że
jego słowa nie spowodują salwy śmiechu, a raczej ściągną na
niego kolejne tortury. Ale on był na tyle zjednoczony z Jezusem,
że absolutnie panował nad całą sytuacją – absolutnie panował
moralnie nad swoimi prześladowcami.
Zresztą,
nie tylko w trakcie męki, zakończonej bohaterską śmiercią, ale
też w czasie całej posługi, pełnionej w Kościele – wykazywał
się zdecydowaną postawą. Chociaż wiadomości o jego
życiu nie mamy wiele, to jednak nawet z tego skąpego życiorysu,
jakim dysponujemy, możemy wywnioskować, że był to człowiek w
pełni Kościołowi oddany, energiczny, odważny i oryginalny.
nie tylko w trakcie męki, zakończonej bohaterską śmiercią, ale
też w czasie całej posługi, pełnionej w Kościele – wykazywał
się zdecydowaną postawą. Chociaż wiadomości o jego
życiu nie mamy wiele, to jednak nawet z tego skąpego życiorysu,
jakim dysponujemy, możemy wywnioskować, że był to człowiek w
pełni Kościołowi oddany, energiczny, odważny i oryginalny.
Zatem,
nie tylko jego męczeńska śmierć, ale też to wszystko, co czynił
w ramach swojej posługi, było stopniowym oddawaniem życia,
poświęcaniem życia dla dobra Kościoła. A skoro tak – skoro to
swoje życie poświęcił tu na ziemi, to zachował je na życie
wieczne.
nie tylko jego męczeńska śmierć, ale też to wszystko, co czynił
w ramach swojej posługi, było stopniowym oddawaniem życia,
poświęcaniem życia dla dobra Kościoła. A skoro tak – skoro to
swoje życie poświęcił tu na ziemi, to zachował je na życie
wieczne.
I
zgodnie ze słowami Jezusa, który dzisiaj w Ewangelii powiedział: A
kto by chciał Mi służyć, niech idzie na Mną, a gdzie Ja jestem,
tam będzie i mój sługa. A jeśli kto Mi służy, uczci go mój
Ojciec – Wawrzyniec szedł za Jezusem, był z
Jezusem, przeto Jezus zawsze był z nim, także w momentach
największego cierpienia, dlatego ostatecznie Ojciec niebieski uczcił
Męczennika, dając go za wzór całemu Kościołowi.
zgodnie ze słowami Jezusa, który dzisiaj w Ewangelii powiedział: A
kto by chciał Mi służyć, niech idzie na Mną, a gdzie Ja jestem,
tam będzie i mój sługa. A jeśli kto Mi służy, uczci go mój
Ojciec – Wawrzyniec szedł za Jezusem, był z
Jezusem, przeto Jezus zawsze był z nim, także w momentach
największego cierpienia, dlatego ostatecznie Ojciec niebieski uczcił
Męczennika, dając go za wzór całemu Kościołowi.
Czy
ja dzisiaj, wpatrując się w świetlany przykład Świętego
Wawrzyńca, mogę powiedzieć, że moje życie, moja codzienność,
moje prace i moje relacje z ludźmi – to też takie stopniowe
oddawanie życia dla dobra moich bliźnich, dla dobra całego
Kościoła?…
ja dzisiaj, wpatrując się w świetlany przykład Świętego
Wawrzyńca, mogę powiedzieć, że moje życie, moja codzienność,
moje prace i moje relacje z ludźmi – to też takie stopniowe
oddawanie życia dla dobra moich bliźnich, dla dobra całego
Kościoła?…
Świętego Wawrzyńca nie będę naśladować, wierzę że Opatrzność Boża dla każdego przygotowała inne życie i inną śmierć. Pragnę tylko pełnić wolę Boga i nie buntować się gdy przyjdzie próba wiary, cierpienie lub inne trudne doświadczenia życiowe.
Jezu dopomóż,Jezu zajmij się moją wolą, by była zgodna z Twoją. Amen.
Świętego Wawrzyńca można naśladować w jego duchowej odwadze i w pogodzie ducha. Niekoniecznie w konieczności znoszenia przypalania na rozżarzonej kracie…
xJ
Ma Ksiądz rację.
Pozdrawiam serdecznie!
xJ