Zaprawiajcie się w dobrym!

Szczęść Boże! Moi Drodzy, dzisiaj – jak co wtorek – słówko przygotowane przez Anię. Wielkie dzięki za to!

A oto słówko „mówione” Księdza Marka:

https://www.youtube.com/c/CatholicSurgut

A ja dzisiaj – również jak co wtorek – wybieram się na dyżur duszpasterski na Wydział Agrobioinżynierii i Nauk o Zwierzętach, w gmachu przy ul. Prusa 14.

Tymczasem, zapraszam do pochylenia się nad Bożym słowem dzisiejszej liturgii, aby z pomocą Ducha Świętego, którego prosimy o światło i pomoc, odkryć to jedno, konkretne przesłanie, z jakim Pan dzisiaj do mnie się zwraca. Odkryć je – i zrealizować w konkrecie dzisiejszego dnia.

Niech Was błogosławi Bóg Wszechmogący: Ojciec + i Syn, i Duch Święty. Amen

Gaudium et spes! Ks. Jacek

Wtorek 2 Tygodnia Wielkiego Postu,

15 marca 2022.,

do czytań: Iz 1,10.16–20; Mt 23,1–12

CZYTANIE Z KSIĘGI PROROKA IZAJASZA:

Słuchajcie słowa Pana, wodzowie sodomscy, daj posłuch prawu naszego Boga, ludu Gomory:

„Obmyjcie się, bądźcie czyści. Usuńcie zło uczynków waszych sprzed moich oczu. Przestańcie czynić zło. Zaprawiajcie się w dobrem. Troszczcie się o sprawiedliwość, wspomagajcie uciśnionego, oddajcie słuszność sierocie, stawajcie w obronie wdowy.

Chodźcie i spór ze Mną wiedźcie, mówi Pan. Choćby wasze grzechy były jak szkarłat, jak śnieg wybieleją; choćby czerwone były jak purpura, staną się jak wełna.

Jeżeli będziecie ulegli i posłuszni, dóbr ziemskich będziecie zażywać. Ale jeśli się zatniecie w oporze, miecz was wytępi. Albowiem usta Pana to wyrzekły”.

SŁOWA EWANGELII WEDŁUG ŚWIĘTEGO MATEUSZA:

Jezus przemówił do tłumów i do swych uczniów tymi słowami: „Na katedrze Mojżesza zasiedli uczeni w Piśmie i faryzeusze. Czyńcie więc i zachowujcie wszystko, co wam polecą, lecz uczynków ich nie naśladujcie. Mówią bowiem, ale sami nie czynią. Wiążą ciężary wielkie i nie do uniesienia i kładą je ludziom na ramiona, lecz sami palcem ruszyć ich nie chcą.

Wszystkie swe uczynki spełniają w tym celu, żeby się ludziom pokazać. Rozszerzają swoje filakterie i wydłużają frędzle u płaszczów. Lubią zaszczytne miejsce na ucztach i pierwsze krzesła w synagogach. Chcą, by ich pozdrawiano na rynkach i żeby ludzie nazywali ich Rabbi.

Wy zaś nie pozwalajcie nazywać się Rabbi, albowiem jeden jest wasz Nauczyciel, a wy wszyscy braćmi jesteście. Nikogo też na ziemi nie nazywajcie waszym ojcem; jeden bowiem jest Ojciec wasz, Ten, który jest w niebie. Nie chciejcie również, żeby was nazywano mistrzami, bo tylko jeden jest wasz Mistrz, Chrystus.

Największy z was niech będzie waszym sługą. Kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony”.

A OTO SŁÓWKO ANI:

Często słyszymy, mówimy: „Nie będę dalej wnikać”…; „To nie moja sprawa”…; „To mnie nie dotyczy”… Bywamy bezczynni, nie chcemy pomóc, dostrzec drugiego człowieka – ale też nie chcemy dostrzec tego, co się dzieje w nas; dopuścić do siebie prawdziwej informacje o nas samych.

W dzisiejszym pierwszym czytaniu spotykamy Pana, który chce dotrzeć do serc ludzi z Sodomy i Gomory, ostrzec ich przed zbliżającym się kataklizmem, wywołać zmiany w ich zachowaniu, skruszyć zatwardziałe serca.

W ten sposób, uczy także nas, że dostaliśmy od Niego dar – czas na zmianę, czas na nawrócenie i powrót do Boga. Dzisiaj Panu nie chodzi tylko o to, co my bezpośrednio robimy, czy myślimy, ale również patrzy na to, w jaki sposób odnosimy się do innych ludzi, czy chcemy i próbujemy wspierać ich, być z nimi. Także – czy stać nas na to, by zwrócić im uwagę, jeśli widzimy, że jakieś zachowanie nie jest słuszne.

Obecny świat przyzwyczaił nas do tego, że nie należy – nie wypada – wtrącać się innym w ich życie. Tymczasem, Pan dzisiaj przekonuje nas, że niekiedy konieczne jest zbliżenie się do kogoś, aby go lepiej poznać, dzięki temu pomóc mu, a jeśli trzeba – także upomnieć.

Z kolei Ewangelia pokazuje nam częstą w Biblii sytuację: fałszywe zachowanie faryzeuszy. Pan pokazuje nam ich pychę, przestrzega przed ich postawą, mówiąc wprost, iż nie należy ich naśladować. W tym czytaniu ewangelicznym Pan chce nam pokazać, że czasem to my potrzebujemy, aby ktoś nam zwrócił uwagę, że się gdzieś zgubiliśmy na drodze życia. Do zmiany w naszym życiu często potrzebne jest niezależne, obiektywne spojrzenie kogoś z boku, kto spojrzy z odpowiedniego dystansu… Mimo, że nie zawsze będzie to przyjemne, a czasem nawet zaboli…

Zauważajmy zatem innych – i dajmy się innym zauważyć… Do pełnego naszego zjednoczenia z Bogiem konieczni są inni ludzie. Troszczmy się więc o szczere relacje z nimi, odważmy się przyjąć uwagi z ich strony, a kiedy to konieczne – nie bójmy się także im zwrócić uwagi z pełną życzliwością.