Gromadźcie skarby w Niebie!

Szczęść Boże! Moi Drodzy, w dniu dzisiejszym dzisiaj rocznicę święceń kapłańskich przeżywają:

►Ksiądz Andrzej Banasiuk,

►Ksiądz Sylwester Borkowski,

►Ksiądz Profesor Krzysztof Burczak – mój Kaznodzieja prymicyjny,

►Ksiądz Sylwester Gałach,

►Ksiądz Andrzej Kania,

►Ksiądz Kazimierz Niemirka,

►Ksiądz Sławomir Olopiak,

►Ksiądz Henryk Szustek,

►Ksiądz Roman Truba – w swoim czasie: Wikariusz w mojej rodzinnej Parafii, a obecnie – Proboszcz w jednej z Parafii pobliskich,

►Ksiądz Grzegorz Bindziuk,

►Ksiądz Andrzej Ciok,

►Ksiądz Jacek Guz,

►Ksiądz Adam Karcz,

►Ksiądz Paweł Kindracki,

►Ksiądz Tomasz Kostecki,

►Ksiądz Gabriel Mazurek,

►Ksiądz Michał Rodak,

►Ksiądz Norbert Taratycki,

►Ksiądz Stanisław Tymoszuk

Imieniny natomiast przeżywają:

►Siostra Wanda Paduch, Służka Maryi Niepokalanej, mieszkająca i posługująca w Miastkowie Kościelnym;

►Doktor Wanda Półtawska – Przyjaciółka Jana Pawła II, znana na całym świecie Obrończyni życia człowieka, szczególnie zagrożonego w łonie własnej matki.

Urodziny z kolei przeżywa Piotr Strzeżysz, którego poznałem w czasie mojej posługi w Celestynowie jako Ucznia tamtejszego Gimnazjum; obecnie jest młodym Mężem; kilka lat temu, przez krótki czas, pisał rozważania na naszym blogu.

Wszystkim świętującym życzę bezmiaru łask z Nieba! I o nie właśnie będę się dla nich modlił.

A ja dzisiaj planuję dzień w Lublinie, wieczorem zaś – Mszę Świętą w tutejszej Parafii Jana Kantego.

Dzisiaj także wypada dzień Ojca, ale ja o naszym Tacie wspomnę jutro, w dniu Jego imienin.

Teraz zatem zapraszam do pochylenia się nad Bożym słowem dzisiejszej liturgii. Pomocą posłuży nam słówko Janka, przygotowane właśnie dzisiaj, zamiast poniedziałku, za co bardzo serdecznie dziękuję!

Co więc mówi do mnie Pan? Czego konkretnie ode mnie oczekuje? Niech Duch Święty będzie nam światłem i pomocą w odkrywaniu tego przesłania.

Niech Was błogosławi Bóg Wszechmogący: Ojciec + i Syn, i Duch Święty. Amen

Gaudium et spes! Ks. Jacek

Piątek 11 Tygodnia zwykłego, rok I,

23 czerwca 2023., 

do czytań: 2 Kor 11,18.21b–30; Mt 6,19–23

CZYTANIE Z DRUGIEGO LISTU ŚWIĘTEGO PAWŁA APOSTOŁA DO KORYNTIAN:

Bracia: Ponieważ wielu przechwala się według ciała, i ja będę się przechwalał. Jeżeli inni zdobywają się na odwagę – mówię jak szalony – to i ja się odważam.

Hebrajczykami są? Ja także. Izraelitami są? Ja również. Potomstwem Abrahama? I ja. Są sługami Chrystusa? Zdobędę się na szaleństwo: Ja jeszcze bardziej! Bardziej przez trudy, bardziej przez więzienia; daleko bardziej przez chłosty, przez częste niebezpieczeństwa śmierci. Przez Żydów pięciokrotnie byłem bity po czterdzieści razów bez jednego. Trzy razy byłem sieczony rózgami, raz kamienowany, trzykrotnie byłem rozbitkiem na morzu, przez dzień i noc przebywałem na głębinie morskiej. Często w podróżach, w niebezpieczeństwach na rzekach, w niebezpieczeństwach od zbójców, w niebezpieczeństwach od własnego narodu, w niebezpieczeństwach od pogan, w niebezpieczeństwach w mieście, w niebezpieczeństwach na pustkowiu, w niebezpieczeństwach na morzu, w niebezpieczeństwach od fałszywych braci; w pracy i umęczeniu, często na czuwaniu, w głodzie i pragnieniu, w licznych postach, w zimnie i nagości.

Nie mówiąc już o mojej codziennej udręce płynącej z troski o wszystkie Kościoły. Któż odczuwa słabość, bym i ja nie czuł się słabym? Któż doznaje zgorszenia, żebym i ja nie płonął? Jeżeli już trzeba się chlubić, będę się chlubił z moich słabości.

SŁOWA EWANGELII WEDŁUG ŚWIĘTEGO MATEUSZA:

Jezus powiedział do swoich uczniów: „Nie gromadźcie sobie skarbów na ziemi, gdzie mól i rdza niszczą i gdzie złodzieje włamują się i kradną. Gromadźcie sobie skarby w niebie, gdzie ani mól, ani rdza nie niszczą i gdzie złodzieje nie włamują się i nie kradną. Bo gdzie jest twój skarb, tam będzie i serce twoje.

Światłem ciała jest oko. Jeśli więc twoje oko jest zdrowe, całe twoje ciało będzie w świetle. Lecz jeśli twoje oko jest chore, całe twoje ciało będzie w ciemności. Jeśli więc światło, które jest w tobie, jest ciemnością, jakże wielka to ciemność”.

A OTO SŁÓWKO JANKA:

Gdy zobaczyłem dzisiejsze czytania, to stwierdziłem, że idealnie one do siebie pasują. W czytaniu z Drugiego Listu św. Pawła Apostoła do Koryntian słyszymy jak Apostoł chlubi się ze swojego życia. Może się nam wydawać, że to bardzo dziwne, iż się chlubi… Przecież nie żyje w dostatku, nie ma pieniędzy, nie ma wystawnego pałacu czy drogich szat. Wiec z czego niby ma się Paweł chlubić, skoro tak naprawdę nie ma z czego?

I może się to wydawać wręcz głupie, że św. Paweł chlubi się ze swojego cierpienia, ale on wie doskonale, że to jego cierpienie, jakiego doświadcza, nie idzie na marne!

I co jest zaskakujące, moi Drodzy, to fakt, że kiedyś ten sam św. Paweł, który cieszy się, że może cierpieć dla wiary, dla Chrystusa – on sam kiedyś tych chrześcijan prześladował! Oni przez niego cierpieli! Osobiście dla mnie, jest to dowód, że nie ma takiego grzesznika, który nie może stać się świętym! Tylko musi się dać poprowadzić Bogu!

Św. Paweł, kiedy dostał olśnienia od Jezusa, mógł uciec. Mógł powiedzieć, że nie chce tam iść, że nie ma żadnego Jezusa. Lecz poszedł i zaczął się nawracać. Zaczął poznawać wiarę w Jezusa i później oddał życie dla Niego. Zobaczył, że to dotychczasowe życie tak naprawdę nie ma sensu. Ale właśnie dążenie do tego życia, do którego zaprasza Jezus, ma sens.

Idealnie do tego pasuje dzisiejsza Ewangelia: Nie gromadźcie sobie skarbów na ziemi, gdzie mól i rdza niszczą i gdzie złodzieje włamują się i kradną. Gromadźcie sobie skarby w niebie, gdzie ani mól, ani rdza nie niszczą i gdzie złodzieje nie włamują się i nie kradną. Bo gdzie jest twój skarb, tam będzie i serce twoje. Światłem ciała jest oko. Jeśli więc twoje oko jest zdrowe, całe twoje ciało będzie w świetle. Lecz jeśli twoje oko jest chore, całe twoje ciało będzie w ciemności. Jeśli więc światło, które jest w tobie, jest ciemnością, jakże wielka to ciemność.

Bóg właśnie do tego nas zachęca, byśmy skarby gromadzili sobie w Niebie! Nie tu na ziemi. Bo na ziemi będziemy chwilę. Osobiście smuci mnie zawsze – albo przynajmniej daje do myślenia – kiedy słyszę w telewizji lub czytam gdzieś w Internecie, jak ktoś się przechwala: „Otworzyłem taki i taki biznes, ustawiłem się życiowo już na dwadzieścia lat”. Zawsze wtedy rodzi się we mnie pytanie, czy taki człowiek zdaje sobie sprawę, że może nie dożyć jutra? I co z tego, że się ustawił tu, na ziemi, na dwadzieścia lat do przodu, skoro może jutra nie doczekać!

Warto bardziej zbierać skarby te niebiańskie, niż ziemskie. Bo tylko te niebiańskie będą trwały wiecznie! A te ziemskie przeminą. I nic z nich nie zostanie.

Dlatego starajmy się iść przez życie najlepiej, jak tylko możemy i dążyć, do świętości! Bo to będzie największy sukces naszego życia!