Rozpoznawać znaki czasu

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus! 

Pozdrawiamy serdecznie z Syberii, z Surgutu. Wczoraj świętowaliśmy wspomnienie św. Jana Pawła II, a w Polsce cieszymy się zwycięstwem dobra nad złem, życia nad śmiercią, czyli decyzją Trybunału Konstytucyjnego. Niewątpliwie jest to zasługa św. Jana Pawła II. 

Dziś rozmyślanie pisze s. Joanna. Zapraszam do wspólnego rozmyślania nad Słowem Bożym. Niech Duch Święty nam w tym pomaga. 

(Ef 4, 1-6) 

Bracia: Zachęcam was ja, więzień w Panu, abyście postępowali w sposób godny powołania, do jakiego zostaliście wezwani, z całą pokorą i cichością, z cierpliwością, znosząc siebie nawzajem w miłości. Usiłujcie zachować jedność Ducha dzięki więzi, jaką jest pokój. Jedno jest Ciało i jeden Duch, bo też zostaliście wezwani do jednej nadziei, jaką daje wasze powołanie. Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest. Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który jest i działa ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich.

(Łk 12, 54-59) 

Jezus mówił do tłumów: „Gdy ujrzycie chmurę podnoszącą się na zachodzie, zaraz mówicie: „Deszcz idzie”. I tak się dzieje. A gdy wiatr wieje z południa, powiadacie: „Będzie upał”. I bywa. Obłudnicy, umiecie rozpoznawać wygląd ziemi i nieba, a jakże chwili obecnej nie rozpoznajecie? I dlaczego sami z siebie nie rozróżniacie tego, co jest słuszne? Gdy idziesz do sprawującego władzę ze swym przeciwnikiem, staraj się w drodze dojść z nim do zgody, by cię nie zaciągnął do sędziego; a sędzia przekazałby cię dozorcy, dozorca zaś wtrąciłby cię do więzienia. Powiadam ci, nie wyjdziesz stamtąd, aż zwrócisz ostatni pieniążek”.

W dzisiejszej Ewangelii Jezus przywołuje nas do rozsądku. Zwraca uwagę na nasze zdolności ludzkie chociażby rozpoznawania znaków w przyrodzie, a to znaczy że jesteśmy spostrzegawczy, myślący, umiejący wyciągnąć wnioski. I myślę, że każdy z tym się zgodzi. Natomiast Jezus idzie głębiej i podkreśla, że jesteśmy zdolni do rozpoznawania znaków w naszym osobistym życiu, w życiu naszej wiary w obecnym czasie, tu i teraz, i że to jest bardzo ważne!  

Dlatego Jezus zarzuca swoim słuchaczom: „dlaczego sami z siebie nie rozróżniacie tego, co jest słuszne?”. Dla nich Przyjście Jezusa Mesjasza, Jego nauczanie i działanie było największym znakiem, ale ich oczy były zaślepione.  A dziś czy ja w moim życiu potrafię rozpoznawać znaki czasu? Tak myślę że te znaki nie są jakieś bardzo wielkie, okazałe, ale możliwe do odczytania i rozpoznania bo o tym zapewnia nas Jezus! Także w  słowach Jezusa widzimy, że nierozpoznanie czy rozpoznanie znaków prowadzi do konkretnych konsekwencji w naszym życiu duchowym. Na przykład dla mnie znakiem, że już czas iść do Spowiedzi jest nie tylko określony czas, ale też stan serca, że zaczyna mnie wiele sytuacji czy ludzi denerwować, w sercu rodzi się dużo krytyki czy osądzenia i to dla mnie czerwona lampka, że moje serce bardzo się zaśmieciło i potrzebuje Bożego Miłosierdzia. Także, nasze sumienie jest znakiem, kiedy przychodzi dobra myśl by się pomodlić, zrobić dobry uczynek, przemilczeć, uśmiechnąć się…, czy też czegoś nie robić, bo to jest złe czy grzeszne. I to od nas zależy czy pójdziemy za tymi znakami, czy odrzucimy je zatwardzając nasze serca. 

W tym rozpoznawaniu znaków nie jesteśmy sami, Jezus daje nam swojego Ducha Świętego poprzez sakrament Chrztu Świętego, przez inne Sakramenty, poprzez swoje Słowo… Dlatego tak ważnym jest, by codziennie wzywać Ducha Świętego, prosić o Jego prowadzenie nas w tym dniu, by móc odpowiadać na znaki, które Bóg mi ukazuje dziś.

W naszej Parafii w sobotę jedna z parafianek, raczej obecnie już nie naszej parafii bo wyjechała do Moskwy, ale przyjechała na parę tygodni do Surgutu, by przygotować się do Sakramentów. Już od kilku lat przychodziła od czasu do czasu do kościoła, a przyprowadził ją jej partner (mąż jej zmarł kilka lat temu) z Afryki, który był katolikiem chociaż do Sakramentów nie przystępował. Już od roku jak z nim nie mieszka, i zapragnęła przystępować do Sakramentów. Przez tych kilka tygodni codziennie s. Teresa przygotowywała panią Żannę i widać było jak otwiera swoje serce na Boga, na wiarę, jak chce wiele zrozumieć, nauczyć się. Była zachwycona adoracją Najświętszego Sakramentu w ciszy, modlitwą Różańcową. W sobotę Ksiądz Marek jeszcze udzielił jej warunkowego Chrztu, gdyż ona nie była pewna czy była ochrzczona i przystąpiła do spowiedzi świętej. Trzeba było widzieć radość w jej oczach i szczęście. W Niedzielę przyjęła Pierwszą Komunię Świętą. Cieszyła się jak małe dziecko ze spotkania z Ojcem. Jeszcze przygotowując się do Sakramentów codzienne pani Żanna opowiadała, że z kimś ze swego otoczenia (a pracowała w Surgucie jako dyrektor banku) podzieliła się swoją wiarą, nawet kilka osób przyprowadziła do Kościoła, by zobaczyli i mówiła szkoda, że wcześniej tego nie znałam, chciałabym by jak najwięcej moich znajomych poznało Boga i Kościół. Chwała Panu za takie znaki i łaski którymi nas obdarza. 

Wczoraj w naszej wspólnocie parafialnej jak i zakonnej świętowaliśmy wspomnienie św. Jana Pawła II jest on patronem naszej wspólnoty w Surgucie. Cieszymy się że mamy takiego orędownika i razem z Nim możemy służyć Bogu i tutejszemu Kościołowi. 

Serdecznie pozdrawiamy i dziękujemy za modlitwę.

s. Joanna CSA

Polecamy też opowiadanie s. Joanny dla Tv Trwam.

https://tv-trwam.pl/epg/audycja/prg.53362

Póki co nie udaje mi się umieścić zdjęć, nie wiem czemu. Spróbuję później.