Będziecie trwać w miłości Mojej…

Szczęść Boże! Moi Drodzy, w dniu dzisiejszym imieniny przeżywa Ksiądz Biskup Kazimierz Gurda, Pasterz Diecezji siedleckiej. Życzę Księdzu Biskupowi nieustannego zapału apostolskiego i wielkiego ducha! Także zdrowia i sił fizycznych. Zapewniam o modlitwie!

Imieniny przeżywają także dzisiaj:

►Ksiądz Prałat Profesor Kazimierz Matwiejuk – mój seminaryjny Ojciec Duchowny, a obecnie: Ojciec Duchowny wszystkich Kapłanów Diecezji siedleckiej

►Ksiądz Prałat Kazimierz Stańczuk, emerytowany Proboszcz i Dziekan w Żelechowie.

Urodziny zaś przeżywa Anna Kępa, należąca w swoim czasie do jednej z młodzieżowych Wspólnot.

Modlę się dla Świętujących o to, by każdego dnia dążyli, a wręcz biegli do doskonałości i przyjaźni z Jezusem, jak to czynił Patron dnia dzisiejszego. Będę Ich w tym wspierał modlitwą!

Moi Drodzy, ja dzisiaj pozdrawiam z Siedlec, gdzie planuję dyżur duszpasterski na Wydziale Nauk Rolniczych, od 10:00 do 15:00. A potem – praca na miejscu.

Niestety, nie udał się – zaplanowany na wczoraj – wyjazd do Białej Podlaskiej i do Kodnia, ponieważ zaniepokojony dziwną pracą silnika mojego samochodu, udałem się nim do Lekarza sprzętów jeżdżących, czyli do Pana Tomasza Szakowskiego w Siedlcach, który stwierdziwszy konieczność wymiany dwumasy, wyraźnie zasugerował powstrzymanie się od wyjeżdżania poza miasto… Zresztą, w dwie godziny po naszej rozmowie, samochód stanął już na warsztacie. Dzisiaj zatem jestem bez samochodu, ale na dyżur można spokojnie przejść pieszo. A 

Teraz zaś pochylmy się nad Bożym słowem dzisiejszej liturgii. Oto słówko Księdza Marka na dziś:

https://www.youtube.com/c/CatholicSurgut

A poniżej – słówko Gabrysia, któremu dziękuję za prosty, ale logiczny i bardzo jasny w swej wymowie przekaz, będący świadectwem Jego głębko przeżywanej wiary! Dziękuję także za wierność podjętemu zobowiązaniu do cotygodniowego przygotowywania słówka! Niech Pan będzie uwielbiony w tym dziele!

Zatem, jakie konkretne przesłanie Pan do mnie dziś kieruje? Duchu Święty, przyjdź, prosimy…

Niech Was błogosławi Bóg Wszechmogący: Ojciec + i Syn, i Duch Święty. Amen

Gaudium et spes! Ks. Jacek

Święto Św. Kazimierza, Królewicza,

4 marca 2025., 

do czytań z t. VI Lekcjonarza:

Syr 51,13–20; albo: Flp 3,8–14; J 15,9–17

CZYTANIE Z KSIĘGI SYRACYDESA:

Będąc jeszcze młodym, zacząłem podróżować, szukałem jawnie mądrości w modlitwie. U bram świątyni prosiłem o nią i aż do końca szukać jej będę.

Z powodu jej kwiatów, jakby dojrzewającego winogrona, serce me w niej się rozradowało, noga moja wstąpiła na prostą drogę, od młodości mojej idę jej śladami. Nakłoniłem tylko trochę ucha mego, a już ją otrzymałem i znalazłem dla siebie rozległą wiedzę.

Postąpiłem w niej, a Temu, który dał mi mądrość, chcę oddać cześć. Postanowiłem bowiem wprowadzić ją w czyn, zapłonąłem gorliwością o dobro i nie doznałem wstydu.

Dusza moja walczyła o nią i z całą starannością usiłowałem zachować Prawo. Ręce wyciągałem w górę, a błędy przeciwko niej opłakiwałem.

Skierowałem ku niej moją duszę i znalazłem ją dzięki czystości. Z nią od początku zyskałem rozum, dlatego nie będę opuszczony.

ALBO:

CZYTANIE Z LISTU ŚWIĘTEGO PAWŁA APOSTOŁA DO FILIPIAN:

Bracia: wszystko uznaję za stratę ze względu na najwyższą wartość poznania Chrystusa Jezusa, Pana mojego.

Dla Niego wyzułem się ze wszystkiego i uznaję to za śmieci, bylebym pozyskał Chrystusa i znalazł się w Nim, nie mając mojej sprawiedliwości, pochodzącej z Prawa, lecz Bożą sprawiedliwość, otrzymaną przez wiarę w Chrystusa, sprawiedliwość pochodzącą od Boga, opartą na wierze, przez poznanie Jego: zarówno mocy Jego zmartwychwstania, jak i udziału w Jego cierpieniach, w nadziei, że upodabniając się do Jego śmierci, dojdę jakoś do pełnego powstania z martwych.

Nie mówię, że już to osiągnąłem i już się stałem doskonałym, lecz pędzę, abym też to zdobył, bo i sam zostałem zdobyty przez Chrystusa Jezusa.

Bracia, ja nie sądzę o sobie samym, że już zdobyłem, ale to jedno czynię: zapominając o tym, co za mną, a wytężając siły ku temu, co przede mną, pędzę ku wyznaczonej mecie, ku nagrodzie, do jakiej Bóg wzywa w górę w Chrystusie Jezusie.

SŁOWA EWANGELII WEDŁUG ŚWIĘTEGO JANA:

Jezus powiedział do swoich uczniów: „Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Trwajcie w miłości mojej. Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości. To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna.

To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem. Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich. Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję.

Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni pan jego, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego. Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili i by owoc wasz trwał, aby wszystko dał wam Ojciec, o cokolwiek Go poprosicie w imię moje. To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali”.

A OTO SŁÓWKO GABRYSIA:

Pierwsze czytanie mówi o mądrości – o darze, jakim jest mądrość i o tym, że trzeba do tego daru dążyć, szukać go. Szukając mądrości, dojrzewając w niej i przyjmując jej coraz więcej, tak jak głosi Syrach: noga moja wstąpiła na prostą drogę, czyli po prostu życie staje się łatwiejsze, mniej skomplikowane. W zasadzie nie trzeba tego jakoś wielce udowadniać – w każdym zajęciu, jakiego się podejmujemy w naszym życiu, potrzebna jest wiedza na dany temat, bo bez niej możemy sobie z podjętym zadaniem nie poradzić lub dojdziemy do finału – że tak powiem – „dookoła świata”, czyli okrężną drogą. 

Bóg – jako, że jest doskonały – jest też źródłem mądrości, stworzył tę mądrość i ona z Nim była od początku. Sam z własnego doświadczenia mogę powiedzieć, że Bóg nie milczy. Do różnych spraw, które przerastały moją wiedzę, dawał mi mądrość lub podpowiadał odpowiedź – i to zaraz po skończonej modlitwie.

Postąpiłem w niej, a Temu, który mi dał mądrość, chcę oddać chwałę. Właśnie… a Temu, który mi dał mądrość, chcę oddać chwałę. Chciejmy oddawać Panu chwałę za mądrość – i nie tylko za nią, ale za każdy dar, którym bezpośrednio lub pośrednio nas obdarza. Dzięki tym darom – zaczynając od Słowa Bożego, a kończąc na swoim własnym Ciele – Jezus dał nam możliwość bycia bliżej Niego i swojego Ojca, całej Trójcy Świętej i własnego zbawienia.

*******************

Ewangelia natomiast jest szczególnie piękna, ponieważ mówi o przykazaniu miłości, czyli jednym z najpiękniejszych i największych przykazań, jakie dał nam Pan.

Jezus przykazał nam, byśmy się wzajemnie miłowali, TAK JAK ON NAS UMIŁOWAŁ. Przykazanie miłości jest piękne, ale jak na nie spojrzeć głębiej, to dla niektórych może być bardzo trudne do zachowywania. Bo czy łatwo mam miłować kogoś, kto „zaszedł nam za skórę”? Albo z różnych innych powodów przestaliśmy patrzeć na tę osobę dobrze?…

Jezus kochał i kocha wszystkich ludzi największą miłością – nawet, gdy był poniżany i poddawany męce, mówił do Ojca, żeby im przebaczył, bo nie wiedzą, co czynią. Mówił to nie tylko dlatego, że ci ludzie faktycznie nie wiedzieli, co czynią, bo nie uwierzyli w Niego, ale przede wszystkim – według mnie – mówił to z miłości do człowieka. Jaka to jest niewyobrażalnie duża miłość, że nawet w obliczu tak wielkiego bólu i świadomości, że po męce nastąpi śmierć, ta miłości nie przygasła ani na moment.

Starajmy się naśladować Jezusową miłość!

Chwalmy Pana za daną nam mądrość i wszelkie inne dary!

Wychwalajmy Pana, bo jest dobry!